In termen van de 'poly vagale theorie' van Stephen Porges is dissociatie verwant aan de 'freeze' reactie.
De freeze reactie is typerend voor trauma. Tijdens de freeze toestand 'zie je niets aan de buitenkant' (een variant van freeze is je letterlijk doodstil houden - 'katachtigen eten geen dood beest' dus soms is het zeer functioneel/ nuttig). -
Maar al zie je niets - jijzelf 'barst' van de stress.
.... dus dissociatie en vermoeidheid, die combinatie snap ik wel.
Het ingewikkelde is dat ik geneigd ben om ook dissociatie een overlevingsstrategie te noemen. ('Zo overleef je tijgers'.)
...en een overlevingsstrategie 'moet' je niet overboord willen kieperen.
(Persoonlijk heb ik geen trek in 'oorlog met mijzelf', en doe ik liever geen therapie van het soort 'dat is weerstand, daar moet je doorhéén!' Veranderen kan ook vriendelijk.)
Het werkt vaak beter om hetzij andere strategieën te ontwikkelen,
hetzij de stress van de verschillende triggers (dat wat jou doet dissociëren) te halen.
En volgens mij kunnen beide strategieën wel met hypnotherapie. (En ook met andere therapievormen.)
Met regressie heb ik geen ervaring. (Ik ben ook niet zo geïnteresseerd in vorige levens, ik heb 'meer dan zat' aan dit leven'.)
Geplaatst 
