Geplaatst Ondertussen zijn we ruim een half jaar verder. En zelfs met mijn genetische aandoening die het herstel op meerdere manieren compliceert, gaat het goed
Het enige waar ik nog last van heb is een gebrekkige conditie en een pijnlijke knie. De conditie betert wel goed sinds ik terug met mijn verzorgpaarden ben gestart, dus dat komt wel in orde. De knie ga ik over 5 weken met de chirurg overleggen als die dan nog zo tegenspartelt. Door die pijn loop ik nog een beetje mank, ik verwacht dat dat nog volledig wegtrekt als de knie zijn werk weer volledig doet zonder pijn.
Vandaag voor de 2e keer te paard gezeten en een buitenritje gemaakt. Het was niet zeker of ik ooit weer zou kunnen rijden. Ik heb 1,5 maand geleden al de go gekregen van de orthopeed om erop te gaan maar expres nog even gewacht omdat ik mezelf nog niet sterk genoeg vond. Een week geleden had ik er een goed gevoel bij en heb ik in de bak een paar rondjes gestapt. Vandaag een halfuurtje naar buiten.
Ik glunderde helemaal
Ik heb echt óntzettend veel geluk met deze lieve eigenaresse. Als ik even moet rusten tussendoor (meteen alles netjes weghangen na het afzadelen is bvb nog net iets teveel voor de conditie) dan is dat geen probleem. Ze blijft de eerste keren ook naast me lopen zodat ik terug feeling en vertrouwen kan opbouwen. Rij nu even op haar oude merrie waar normaal niemand anders opgaat omdat zij veel betrouwbaarder is dan het paard waar ik normaal mee rij. Ik ben de eigenaresse enorm dankbaar voor deze kansen
Al met al is de revalidatie me behoorlijk meegevallen. Nu nog de conditie en de knie, dan ben ik weer zo goed als nieuw
