Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
marley93 schreef:Ik meld me hier ook. Weliswaar met ietwat terughoudendheid omdat ik toch wel hoop dat mijn situatie nog gaat verbeteren...
Eind december heb ik een herseninfarct gehad waarvan de nasleep me - hoewel ik me erg besef dat het stukken erger had gekund - toch behoorlijk tegenvalt.
Mijn infarct zat aan de rechterkant, wat betekent dat mijn arm en been aan de linkerkant het niet meer deden. (Maar intussen wel heel irritant stuiptrekken en trillen over mijn hele lijf.) Ook had ik daar een mega neglect; ik keek alleen nog maar naar rechts. Ook mijn spraak was niet oké, alsof ik dronken was. Gelukkig hebben ze de prop snel verwijderd middels een catheterisatie via de lies, en ik merkte direct dat ik mijn arm en been weer goed kom bewegen, en mijn spraak ook beter werd.
Een dag later mocht ik naar huis, met de mededeling dat ik 'een resultaat uit het boekje' was. Echter eenmaal thuis kwam ik de man met de hamer tegen. Heel snel overprikkeld, met name door licht en geluid, constant moe (al was dit iets waar ik al zodanig mee liep dat ik niet volledig kon werken, maar nu lijkt het nog erger), een kort lontje, en soms het gevoel hebben dat mijn hoofd vol watten zit wanneer ik een gesprek voer. Ook is mijn linkerbeen geneigd te gaan slepen wanneer ik moe wordt, en is de fijne motoriek in mijn hand ook slechter. Helaas ben ik linkshandig, waardoor mijn al niet-nette handschrift nu helemaal oogt als bagger. Typen op een laptop gaat vrij goed, maar ik maak wel veel meer typfouten op mijn telefoon. Ook merk ik dat ik af en toe last heb van duizelingen, maar gelukkig niet zo vaak dat het me echt belemmert.
Ik herken ook wat er wordt gezegd over pijn die erger binnenkomt. Aan een eerdere operatie heb ik chronische pijn in mijn ribben overgehouden, en hoewel ik dat toch vrij goed onder controle had, ben ik wat dat betreft ook terug bij af.
Gelukkig had ik vanwege de vermoeidheidsklachten die ik ervoor al had (overgehouden aan een aortadissectie 3 jaar geleden) al een intake gehad bij de ergotherapeut en liep er al een traject met de ARBO-arts, maar het is toch wel weer een behoorlijke terugslag.
Van wat ik heb begrepen van de neuroloog kan je tot een jaar na de CVA nog herstel tonen, waarna dit stagneert. Momenteel ben ik vooral bezig met hoe ik mijn energie verdeel over de dag en week, maar af en toe zakt de moed me wel in de schoenen.