Ik heb een maand geleden mijn relatie beeindigd na ruim 2.5 jaar verkering. Het ging al heel lang niet zo goed meer, we hadden vaak onenigheid maar naast die onenigheid had ik het heel fijn met hem, wat het zo moeilijk maakte. Toen we een jaar bij elkaar waren heeft hij iets gedaan met een meisje wat je niet hoort te doen als je een relatie hebt (het is niet echt vreemdgaan te noemen maar hij is in elk geval te ver gegaan) Ik had hem dit vergeven maar het vertrouwen kwam nooit meer helemaal terug, een jaar later gebeurde het weer alleen nu nog ietsje verder. De eerste keer was ik er al kapot van, maar de 2e keer is niet te omschrijven wat er dan door je heen gaat. Weer had ik het hem vergeven maar nooit vergeten natuurlijk, ik bleef er aan denken, bleef er op terug komen bleef hopen dat het ooit weer normaal zou worden maar zoiets blijft gewoon in je achter hoofd zitten. Hij was ontzettend jarloers en daar hadden we vaak ruzie over. Hij deed de dingen die ik niet mocht doen, en hij beschuldigte mij van de dingen die hij gedaan had. hoeveel ik ook van hem hield heb ik toch de knoop door gehakt en het uitgemaakt. Hij vertrouwde mij niet (ondanks hij daar geen rede toe had) en ik hem niet vanwege die 2 keer dat ie met een ander aan het rotzooien was. Hij had het wel zien aankomen maar niet verwacht dat ik het echt zou uitmaken, dus hij was er best overstuur van. Ik op sommige momenten ook maar voelde me eigenlijk ergens ook wel opgelucht. tot op heden dan, want ik begin het er steeds moeilijker mee te krijgen. Ik mis hem zo ontzettend erg!Ik mis de knuffels, de gesprekken, alle lieve dingen! De momenten dat we samen waren en het leuk was en goed ging was het zo fijn en vertrouwd! Ik krijg er een beetje een dubbel gevoel van. Aan de ene kant ben ik blij dat het uit is en we geen ruzie meer hebben (spreek hem nog wel) maar aan de andere kant vind ik het zo erg dat het uit is Ik weet niet zo goed wat ik met mn gevoel aan moet. Aan de ene kant wil ik hem heel graag terug, ik hou nog ontzettend veel van hem en hij was echt mn maatje maar aan de andere kant, zal ik hem dan ooit weer vertrouwen? zal hij mij trouw blijven? Moet ik nu gewoon sterk zijn en mn gevoel op zij zetten en er over heen komen? Al voel ik me alsof ik er nooit over heen kom en ik hem altijd zal missen...
weet gewoon niet zo goed wat ik er mee aan moet hij is de eerste jongen waar ik echt verliefd op was, waar ik echt met heel mijn hart van hou maar zal dit ooit weer een normale relatie kunnen worden?
Ik denk dat je na een relatie altijd een hele lange tijd van pieken en dalen kan hebben; momenten dat je het ermee eens bent en momenten dat je het niet meer trekt en bij hem wil zijn.
Tsja het is voor jou een keuze: Kun jij de rest van je leven met het feit wat hij heeft gedaan. verdien jij die onzekerheid of ga je 1 X door deze pijn en gaat gelukkig verder met je leven en kom iemand tegen die er wel 100 % voor je is en je niet belazerd.
Iemand die zelf niet te vertrouwen is (hij dus) vertrouwd zelf ook niemand. (jou dus) dat is uiteraard de slechtse bodem voor een relatie....
Ik denk dat jezelf al de antwoorden weet.... Maar dat je alles een plekje aan het geven bent. En dat kan best lang duren. Maar houdt je sterk.
Met welke reden hij met een ander rotzooit zal je nooit weten, je zal het daarom ook nooit kunnen voorkomen. En dan nog, dat hij dat doet ligt niet aan jou maar aan hem....
Blijf sterk..... Kwets jezelf niet meer als nodig is !!!
lieve breitling, een relatie verbreken doe je niet zomaar ,het ging echt niet zei je.Het is ook niet niks als je vertrouwen 2 keer beschaamd is.Dat komt nooit meer goed,hij heeft tegen je gelogen en dat gaat je niet in de kouwe kleren zitten.Op de allereerste plaats moet je jou eigenwaarde iets opschroeven,niemand hoort jou te bedonderen niet 1 keer en al helemaal geen 2 keer.Dit verdien jij niet,en ik kan me voorstellen dat je de leuke dingen mist maar vergeet ook de andere kant niet.De ruzies en het wantrouwen.Er is niks erger dan je vriend steeds te moeten controleren!!heel veel sterkte
ik denk dat dit een hele moeilijke beslissing is geweest. Maar zoals je ook al zegt hij vertrouwde jou niet. zonder vertrouwen werkt een relatie niet .
misschien dat het ooit nog goed kan komen maar dat weet jij alleen jij kent hem door en door. Neem de tijd voorjezelf
De pijn wordt minder, geloof mij! Dus wees sterk en hou vol..
Een relatie waar niet voldoende vertrouwen is, heeft weinig kans van slagen. Het is niet voor niets je ex!
Probeer het contact met hem wat te minderen. Dat zal je helpen om hem los te laten.
Ik spreek uit ervaring. Heb ook maanden gedacht dat ik er nooit overheen zou komen. En zelfs nu (het is sinds juni over) mis ik hem nog wel eens en denk ik nog wel eens aan alle goede momenten en leuke dingen..
Ik zou wat afstand nemen en alles voor jezelf op een rijtje zetten. Mischien als je even wat rust hebt gehad dat je een duidelijker beeld voor jezelf hebt.
Als het mij was overkomen dan was het bij de eerste keer de fout in gaan al "Tot ziens". Maar dat is makkelijk praten...
Neem je tijd ervoor en laat je niet door hem opjagen...
Weet je zeker dat je hem echt mist of is het iemand om je heen hebben. Je moet voor jezelf nagaan of je het echt vergeven hebt en kunnen vergeten, anders zal het vertrouwen nooit meer goed komen en zit je binnen de kortste keren weer in de zelfde situatie.
Ik denk ook wel dat je zelf wel weet wat je wilt, maar dat je emotionele kant op dit moment sterker is dan je rationele kant.
Ga lekker uit met vriendinnen, zodat je er niet steeds aan hoeft te denken.
In ieder geval heel erg veel sterkte voor de komende tijd.
Ik heb twee weken geleden mijn relatie verbroken. We waren 6 jaar bij elkaar en we woonden al 3 en half jaar samen. Hij heeft mij ervan beschuldigd dat ik zou vreemdgaan. Dat is niet zo, maar hij heeft het in zijn hoofd gehaald en ik krijg het er niet meer uit. We hebben heel veel mooie momenten gehad, maar ook veel nare. Ik hou ontzettend veel van hem en ik mis hem enorm, maar diep van binnen wet ik dat het beter is zo. Jouw ex heeft ook nog eens lopen flikflooien met een ander, dat zou het voor mij heel erg makkelijk maken. Hij is jou niet waard. Er zijn er zat die je wel respecteren! Wij zijn ook vaker uit elkaar gegaan en tot drie keer toe heb ik hem alles vergeven en kwamen we weer bij elkaar. het mocht niet baten, nu is het voor goed over.... Als je er meer over kwijt wilt, mag je me altijd een PM sturen. Sterkte.
Na dit alles zou een relatie in mijn ogen nooit meer werken, vergeven is niet vergeten en dus spookt het bij het minste geringste weer door je heen. Ik persoonlijk vind het vertrouwen ontzettend belangrijk in een relatie omdat je anders nooit iets zonder elkaar kunt doen zonder gezeur.
ik denk dat je gewoon te gewend bent aan het samen met iemand zijn, toen mijn relatie anderhalf jaar geleden uitging na 3,5jaar was ik ook onwijs verdrietig, maar diep in ons hart wisten we dat het beter was.. Nu zijn we nog ontzettend goede maatjes, in begin minder omdat je elkaar even de rust moet geven maar nu zijn we nog steeds onwijs goede vrienden en hebben alles wat we toen hadden (behalve sex ) alleen dan zonder de ruzies!!
ik zei vroeger ook altijd als mijn vriend vreemdgaat wijs ik hem het gat van de deur, maar als het puntje bij paaltje komt en je echt ontzettend veel om iemand geeft word het toch iets moeilijker.
Misschien mis ik idd gewoon iemand om me heen, maar het liefst heb ik toch hem om me heen, even lekker een knuffel geven en dan in zijn armen heel hard huilen zou me nu echt opluchten denk ik. Misschien beter van niet maar het lijkt me op dit moment toch wel erg fijn. alles is gewoon zo vertrouwd bij hem
En ja aan de ene kant weet ik dat het misschien beter is zo, maar aan de andere kant wil ik heel graag bij hem zijn en dat dubbele gevoel maakt het zo moeilijk, ik blijf ergens hopen dat het helemaal goed komt als we weer samen zouden zijn.
2,5 jaar is niet niets, daarom is het natuurlijk ook een stuk zwaarder. ik denk toch dat je voet bij stuk moet houden, 2 keer vreemdgaan is ook niet goed te praten, en wie weet wanneer hij het weer doet. dat hij jou niet vertrouwd (terwijl hij er -naar jou zeggen- geen reden toe heeft) is ook niet echt een positief iets... probeer je eroverheen te zetten, tijd heelt alle wonden zeggen ze niet voor niets...
dit soort zetjes in de rug had ik net even nodig denk ik. Ik denk idd dat het weer het zelfde zou worden als we weer samen zouden komen maar toch blijf ik ergens een gevoel houden dat ik hoop dat het misschien ooit nog goed komt. Denk dat ik het gewoon te veel weggestopt heb toen ik het uit maakte en nu alles er in 1 keer uit komt. Ik weet nog goed hoe ziek mn broer was toen hij bij zn vriendin weg ging en die gaat nu paar jaar later trouwen en krijgt een kindje dus die is er ook over heen gekomen. Maar na 2,5 jaar altijd iemand om je heen hebben en nu helemaal niet meer voel ik me echt eenzaam en mis ik m gewoon. * zucht *
Het zal de komende tijd heus niet altijd meevallen. En het is heel begrijpelijk dat je een arm om je heen mist, iemand om lekker mee te praten.
Maar na regen komt zonneschijn. En voor je het weet komt die knappe prins op het witte paard voorbij. En dan is het wel de bedoeling dat je hem vangt .
Probeer wat vrienden/vriendinnen te porren om lekker te gaan stappen. Ga dingen doen waar hij nooit zin in had. Vraag of je moeder zin heeft om mee te gaan naar een beautycenter.
dankje bokkers!! Ik ga flink stappen de laatste tijd dan voel ik me ook heel goed, maarja op momenten dat ik even rust heb en niet hoef te werken ga ik er aan denken, of savonds als ik alleen in bed lig...
hey, ik herken je gevoel. ik heb het ook ongeveer een maandje geleden na 6,5 jaar relatie uitgemaakt. er is bij ons echt een hele hoop gebeurd, en t was ook erg zwaar om te zeggen dat t over was. maar gelukkig wordt ik gesteund door veel vriendinnen en vrienden. ik ga lekker uit en heb lol. al is t inderdaad de momenten dat je ff niks te doen dat je gaat nadenken erover. maar goed ik red me wel. en jij zeker ook! knuffel
Been there, done that...Weet precies wat je bedoelt...Ik heb in januari mijn relatie van 3 jaar uitgemaakt. Hij had eerst achter mijn rug om heftig mail-sms contact met een meisje wat niet geschikt was voor mensen onder de 18 (als je begrijpt wat ik bedoel), toen ik daarachter kwam wilde ik het uitmaken, maarja, zo makkelijk ging dat niet. Hij was dan ook niet 'echt' vreemdgegaan, we hadden toen al 2,5 jaar...etc.
Sindsdien was het vertrouwen ook helemaal weg, en hij maakte het er niet beter op, hij was jaloers en als ik zn gsm pakte werd hij boos, maar hij controleerde mij wel terwijl ik nooit iets met iemand anders heb gedaan. Nou en nu in december toch weer behoorlijke vermoedens dat hij vreemdging, dus uitgemaakt, wat ik toen heel moeilijk vond, want hij was ook mijn maatje, en als het goed ging ging het ook écht goed, kon met hem praten, lachen, huilen, hij was lief...maar als we ruzie hadden of het even niet zo lekker ging was er ook niet meer met hem te praten en deed ie zo kinderachtig. Nou dus uitgemaakt, maar we wilden wel vrienden blijven...tot ik er via via achter kwam dat ie al n half jaar vreemdging met iemand van zijn werk. Toen had (en heb) ik het dus helemaal met hem gehad, en toen miste ik hem spontaan niet meer. Ik ben nu blij dat ik van hem af ben...en tuurlijk mis je een maatje, iemand om tegenaan te kruipen, maar dat is meer algemeen en niet op 1 persoon gericht, iedereen wilt aandacht en liefde...probeer die gevoelens dus niet op hem te richten, hoe vreselijk moeilijk dat ook is. Als het helpt kun je misschien zelfs al zijn slechte kanten opschrijven En als je het even moeilijk hebt kijk je daarnaar. Want geloof me, uiteindelijk werkt een relatie zonder vertrouwen NOOIT.
Heb wel met je te doen...gevoelens zijn soms zo irritant...kon je het knopje maar uitzetten he . Ik heb nu namelijk ook weer een ander probleem, in contact gekomen met een vriend van mijn ex, en terwijl het niet de bedoeling was zijn we elkaar leuk gaan vinden, maar het werkt niet, want hij wil zijn vriendschap met mijn ex niet op het spel zitten en ik wil dat eigenlijk ook niet want stel het gaat mis tussen ons, heb ik het gedaan...Dus dit is ook heavy frustrating, elkaar ernstig leuk vinden maar weten dat het toch geen zin heeft... En inderdaad, zolang je bezig bent, geen probleem, maar alleen in bed, in de auto, saaie momenten op school / werk...is het opeens een stuk minder gezellig.
Ik denk dat, hoe kl.ote het nu ook voelt, je (en ik ook ) er gewoon doorheen moet...zoek afleiding, ga uit, doe leuke dingen, blijf trouw aan jezelf en bedenk je dat je wel iets beters verdient. En ga vooral niet meteen op zoek naar een andere kerel die je wel liefde zou moeten geven, want dat pakt meestal verkeerd uit...probeer eerst voor jezelf de dingen op een rij te krijgen en dan zul je hier een stuk sterker uitkomen. Klinkt misschien allemaal erg diep, maar ik denk dat het wel zo werkt. En dan zul je blij zijn dat je van hem af bent!
Ik heb een hele simpele definietie, als je partner te ver gaat dan vind ik dat vreemdgaan klaar. Vreemdgaan is verkeerd! Ik vind 1 keer al te veel en zou mijn partner de deur wijzen, gelukkig weet ik dat hij zoiets nooit zal doen, omdat hij niet zo is en hij er net zo over denkt als ik.
Maar jouw ex partner heeft je min of meer bedrogen, dat kan niet en dat hoort niet. Dat hij het nog een keer deed, terwijl hij wist hoeveel pijn de eerste keer bij jou heeft veroorzaakt en dan gaat hij ook nog een stapje verder, dat betekend alleen maar dat hij niet te vertrouwen is en dat hij je nog een keer pijn zal doen. Je had hem beter de eerste keer de deur al kunnen wijzen, maar ja dat zou mijn keuze zijn geweest en iedereen voelt en handelt en denkt weer anders. Maar het had een hoop ellende bespaard voor jezelf en je vertrouwen. Want die is nu twee keer aangetast. Hoeveel je ook nog van hem houd, denk je dat je dat waard bent? Meis het is een moeilijke keuze maar waarschijnlijk wel de beste. Jij verdiend iemand die 100% voor je gaat en niet 99.9% Het is alles of niets in een relatie en anders werk het niet. Je verdient echt veel beter, ook al zie je jezelf nog niet met een ander in de toekomst. Maar het wachten is het waard, want je ex zal je weer kwetsen en dat verdien je niet, echt niet. Want ik geloof dat jij een hele leuke meid bent.
Waarschijnlijk wil je het allemaal niet horen, omdat jij het liefst zou willen dat alles weer goed komt. Maar je bent echt meer waard. Hij houd van je maar niet genoeg, anders had hij je nooit op die manier gekwetst en al helemaal niet voor de tweede keer.
Goede remedie tegen lang liggen woelen en piekeren in bed: lees een boek! Voor in de auto koop je een paar vrolijke CD's die je niet aan hem doen denken. En ga op zoek naar een nieuw 'slachtoffer', niet voor een relatie, maar als afleiding..
ik heb ook mijn relatie beeindigd en toch ook al was het maar 40% van wat het wezen moest, toch mis je die knuffel, dat begrip, tegen iemand aankruipen in bed.
Ik ben af en toe zo zat van het alles alleen moeten doen...
Vanochtend kreeg ik dit van een collega, daar trek ik me maar weer aan op:
Women are like apples on trees. The best ones are at the top of the tree. Most men don't want to reach for the good ones because they are afraid of falling and getting hurt. Instead, they sometimes take the apples from the ground that aren't as good, but easy. The apples at the top think something is wrong with them, when in reality, they're amazing. They just have to wait for the right man to come along, the one who is brave enough to climb all the way to the top of the tree.