Geplaatst Sommigen zullen al wel mijn antwoorden opgemerkt hebben hier en daar, vooral in de 2 gepest zijn topics, in een van deze topics (ik meen die met dat heftig achter) heb ik verteld dat ik er tot nu toe nog nooit overheen ben gekomen. ik werd van me zowat 6 jaar tot me 18 gepest, nu niet echt kleerscheuren enzo maar ze hebben me wel netjes in mijn hoofdje aangepakt, Dat heeft geleid dat ik heel me leven tot heden een best grote zwartkijker ben over mezelve, ik heb aandacht nodig enzo, ik ben hier vroeger wel voor naar en psicholooge geweest maar die ebste dame heeft na een jaar die gesprekekn stop gezet omdat ik nogal een taaie kerel was waarbij het geen nut had..
stel je maar voor als die dat al zegt.. ik leef dus geheel op mijzelve kwa denken en gevoelens uiten en aanvaarden.
Ik heb nooit echt vrienden gehad, zeer wijnig zelfs, toen ik 16 was en begon uit te gaan heb ik wel een hoopje leren kennen maar dat zijn geen "dagelijkse" vrienden zal ik zeggen, ook op dat moment is mijn passie voor vrachtwagens deftig van start gegaan, en ook daar heb ik een hoop mensen leren kennen, vreemd genoeg zeggen ze allemaal dat ik een geweldige persoon ben, dat ze goed met mij kunnen praten, en dat ik altijdt weet wat ik moet zeggen tegen mensen die moeilijk hebben, en zovoort.. beetje wonderboy.. haha was het maar... maar ondanks al deze contacten die ik kan leggen, blijf ik mezelve buitensluiten, ik zet mezelve altijdt op de achtergrond en zal ook nooit naar voor treden om mijn zeg te doen of gevoel te uiten als het mij kan zwak doen voorkomen.. Ik zal me nooit zwakke plaatsen uiten, want dan voel ik mij inorm kwetsbaar daarom dat ik ook al heel mijn leven zowat mijn gevoelens opkrop en ze zelden uit.
Nu ik heb het grootste probleem dat wanneer ik mij niet meer nodig voel, en me dus kwetsbaar ofzo begin te voelen enzo, begin ik die personen in kwestie altijdt af te stoten, je kan het beetje met jaloers gaan vergelijken. Ik geef even een voorbeeld, ik ken een meid zeer goed, nu ik ken haar 80% enkel van op msn, we spenderen imens veel tijdt samen op dat kadertje, de overige 20% ontmoeten we elkaar op festivals in het truck gebeuren. zeer geweldige meid, we komen geweldig goed overeen, en kunnen zowat ook over heel veel met elkaar praten, dat wil voor mij zeggen dat ik deels dus mijn gevoelens aan het uiten ben, en neen dat heeft niks met verliefd zijn te maken
al zou je wel zeggen als je ons bezig zag dat ik wel wat voelde, maar het is gewoon dat ik dan mijzelve op mijn gemak voel bij haar en dus haar vertrouw enzo, en dat is persoonlijk voor mij al een hemels grote stap.. nu het is heel stom hoor marjah... nu weet ik dat ze zopas een partner heeft... en logischerwijs is het ook zo dat zij zich vooral met die gast zal bezig houden, en dan heb je de moment dat je begint aant e voelen dat de zo geweldige gesprekken beginnen te minderen en minderen, tot zelfs vandaag door de een of andere reden, ze nietmeer tijdt heeft om "hoi" of "doei" te zeggen, je kan het haar niet kwalijk nemen, maar bij mij komt dat als een klap op mijn kop over alsof ik "nietmeer nodig ben"En als ik dus dat begin te voele, dan begin ik mij weer af te schermen, terug af te zonderen, in feite loop ik weg dan. het kwetst mij inorm hard als ik die bepaalde aandacht zie verdwijnen dat ik voor iemand iets betekende. Ik geef toe dat het zo wellicht niet is, maar het zit gewoon zo in mijn kop geplant dat ik zo begin te denken, en dan begin ik wat kort te zijn, wat duidelijk te maken dat ze me aan het "vergeten" is enzo, een het zijn juist die dingen van mij dat haar werkelijk gaat wegjagen.. en daar heb ik momenteel inorm schrik voor, ik wil haar niet kweit, heb al genoeg goede vrindinnen verloren gespeeld en dit wil ik niet opnieuw, zeker niet met haar.
de meid zit hier ook op het forum, als ze dit leest prima.. mischien begrijpt ze mij en kan ze het mij vergeven, maar ik kan het haar heel moeilijk zelf zeggen, zoals al duidelijk is ik leg zeer moeilijk gevoelens ofzo bloot.. dus ik kan het gewoon niet, schrik om de reactie.. schrik om wat er kan gebeuren, en dan gaan jullie zeggen, maar ze kan toch ook positief hierop reageren, ja klopt maar ik ben geen zwartkijker als ik de positieve kant zou aanvaarden, dus ik blijf altijdt schrik hebben van wat er mis kan gaan. ik weet het allemaal nietmeer, dit is infeite wel de eerste keer dat ik zoiets op een forum neerplant... en dat te beseffen dat ik 21 jaar ben....wat ben ik in godsnaam aan het doen...
vaak zet ik het liedje Hello op van Evanescence, mocht iemand het kennen..
achja, alvast voor het lezen hiervan en sorry voor het storen of mocht ik het verkeerd gepost hebben hier.
, ik hoop dat ze me beetje kan begrijpen of verstaan, ik wilde haar dit eigenlijk zelfs niet vertellen omdat ik haar dan met mijn zorgen ophoop, en dat is ze niet waard, ze is een zeer goede vrindin, een supperwijfie zoals je er maar wijnig vind, ze is dus wel meer waard dan wat zorgen van een ander te horen moeten krijgen. Iniedergeval was het opluchtend, maar nogsteeds blijft de comunicatie maar op een laag pitje steken 
, aargg ik wordt soms gek denk ik dan, eerst ben je een van de leukste en belangrijkste personen waarmee ze kan praten en vervolgens zijn 18 zinnen op een avond al veel geworden 
, waarom!? ik begrijp er niets van, ik zou haar wel willen vragen waarom enzo, maar dat wil ik niet omdat ik dan opdringerig zou overkomen en dan zou ze juist wel nogmeer weglopen van mij vrees ik. 
