ik heb al 2,5 jaar een hele lieve vriend,met welke het de laatste tijd allemaal niet soepel verloopt. we wonen ver uit elkaar(Amsterdam-Rotterdam)dus we zien elkaar alleen in de weekenden omdat hij door de weeks lange dagen werkt over de grens(Turnhout-belgie) maargoed,om dat te compenseren mailden en belden we regelmatig. de laatste tijd zwakte dat doordeweekse contact dus flink af,waar ik dus ook erg van baalde. mails,belletjes en smsjes werden amper beantwoord dus ik ging me ook vanalles in mijn hoofd halen(fout,ik weet het) nou was ik het uiteindelijk zo zat(2 weekenden achter elkaar had hij belangrijker dingen te doen dan mij te zien)dat ik hem een boos smsje had gestuurd,waarop hij ineens wel terugbelde. na een zwaar gesprek van een uur stelde ik voor dat we beter face to face konden praten,en ja hij had wéér iets anders te doen waarop ik dus weer kwaad werd. uiteindelijk kwam hij het weekend toch en hebben we de hele middag zitten praten. nu lijkt het allemaal weer wat beter te zijn,maar toch maak ik me zorgen.moet ik ermee doorgaan? zijn vader is 2,5 jaar geleden overleden en daar heeft hij nogal moeite mee,ook omdat zijn moeder heel erg veranderd is(heel egoistisch geworden)dus er is niks wat meewerkt in ons voordeel.
wat zouden jullie doen?
(sorry voor t lange verhaal,maar ik wil advies van mensen die er neutraal tegenover staan,dus geen vaders,moeders en familieleden )
2,5 jaar is toch lang, en in elke relatie horen ups & downs Ik zou doen, zoals je 't nu doet. Praten Probeer er anders wat dieper op in te gaan, dus niet persé op 'jullie', maar meer op hem. Wat er allemaal in zn hoofd rondspookt & hoe jij hem eventueel kan helpen. Al istie te koppig om het je te vertellen, of te dom om erover te praten, dan kun je 'm alsnog de deur wijzen. 2,5 jaar mag en kun je niet zomaar opgeven!
Ik ben het niet helemaal (of eigenlijk helemaal niet) met SnelleMarz eens (sorry, about that)
Er is nooit een goed moment om een relatie te beeindigen (er is altijd wel iemand jarig, overleden, een diploma aan het behalen, etc). Je kent het ''van uitstel, komt afstel'' vast wel
Ikzelf heb ook een langlopende relatie ooit beeindigd (sleur zat erin, geen plezier meer met elkaar). Je kunt (mijn mening) alles wel goed praten, maar of dat nou de houdbaarheidsdatum van een relatie goed doet ... I wonder
Beetje vreemd ook, dat hij alleen reageert als je kwade smsjes stuurt...? Toch iets om over na te denken! Veel succes iig.
Ik zeg alleen dat je een relatie niet zomaar moet opgeven Zonder dat je weet waarom iemand zo doet. Ending up without a clue. Beetje nutteloos dan, je moet wel weten wat er aan de hand is. En of je 't dan beeindigd, kun je altijd nog beslissen. Maar steek er op zn minst wat moeite in, om hem te begrijpen. Jongens hebben 't ook niet altijd even makkelijk.
Even Off topic. Ik zie net dat de TS bij manege de Ruif rijdt! Daar heb ik zelf ook 6 jaar op les gezeten (inmiddels alweer 9 jaar terug zowat) ... Wat grappig!
@ SnelleMarz: Je onderschrift verraad je alleen een beetje
Jammer genoeg zijn niet alle jongens een 'waste of time'. Maar de jongens in mijn leven, op dit moment wel ja Maar agz dit topic niet over mij gaat, of over mijn relatie, wil ik het daar ook niet over hebben.
En een dipje is niet erg maar je moet er wel beide aan willen werken..... Je mag daarin lijkt mij ook duidelijk je grens stellen. Om echt goed advies te geven of te krijgen via internet is iets heel moeilijks, oke het is wel gegeven door neurale mensen, maar toch is het niet makkelijk om je in een situatie in te leven.
Ga een goed gesprek aan. Geef beide aan wat je van de ander verwacht en wat je zelf kunt geven. Kijk of je hiermee in overeenstemming kunt komen. Ik heb zelf ook wel eens een dip gehad in de relatie (ligt wel anders, wij zijn getrouwd en wonen in ehtzelfde huis). Geef ook aan wat je fijn vindt aan de ander en waarom. Geef daarna aan wat je als minder prettig ervaart en waarom. Probeer dit gesprek gestructureerd te voeren.....klinkt gek....maar dan werkt het wel het ebste. Val niet in de sfeer van elkaar verwijten maken...daar komt ruzie van. Wij hebben regelmatig dergelijke gesprekken samen...en het heeft onze relatie supersterk gemaakt. Het kan ook zijn dat je naar aanleiding van dergelijke gesprekken er achter komt dat jullie visie te ver uit elkaar ligt om nog samen verder te gaan....maar dan heb je dat in eider geval boven tafel! Succes!
...ten eerste heel veel sterkte hoor..niets zo erg als onzekerheid te hebben!...Maar wat mij meestal wel opvalt als een relatie in een dip zit en de vrouw krijgt wantrouwen of dergelijke, dat ze zich gaan excuseren daarvoor, of dat ze manlief daarmee confronteren..Jij hoeft je nergens voor te excuseren, je heb nu eenmaal een gevoel in je lijf en dat moet je kwijt..dat geeft niets om dan eens aan manlief te vragen waar die nu mee bezig is...anders blijft je ten eerste maar doortobben en ten tweede pas jij je gevoel aan zijn humeur..zo hoort dat niet..ik denk dat vrouwenintuitie een heel goed iets is en daar moet je gewoon op af gaan...Hoe vaak hoor je wel niet van..."een stemmetje in mn hoofd zei het, maar niet naar geluisterd"...wel doen hoor!!! gewoon je hart luchten en veel succes!!