Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-04-06 20:02

Nekkramp: sluipmoordenaar voor u (en uw kind)

Geplaatst door de TopicStarter : 04-04-06 20:02

Aangezien hier nogal wat bokkers een kleine verwachten wil ik iets kwijt. Ik heb het zelf gehad en wens echt niemand dit toe, zelfs niet de mensen die ik haat op zijn zachts gezegd. Dit geld voor elke leeftijd!!!!

13/14 April 2001:
Ik heb met een klasgenoot van me afgesproken dat ik met hem op stap zou gaan omdat ik eigelijk nooit op stap ging. Dit omdat ik in het weekend wedstrijden had met het fietsen. We gingen wat vrienden van hem ophalen en daarna gingen we in Valkenswaard op stap. Op het eind van de avond had een van de meiden in ons gezelschap een oogje op me en dat resulteerde in een french kiss.

15 April 2001:
Ik had met haar afgesproken dat we elkaar weer zouden zien. We zijn naar mijn huis gegaan, hebben gewandeld, gepraat en gezoend. 'S ochtens ging ik met een jongen losrijden voor de wedstrijd de volgende dag. We waren naar mijn trainer gegaan en ik vertelde wat ik had meegemaakt waarop een zoon van mijn trainer zei:" was je erg dronken?"

16 April 2001 (eerste paasdag):
Ik had een wedstrijd in stein. Het was koud en het regende een klein beetje. In het parcourse zat een goede afdaling in en een beklimming (ik kon niet goed klimmen). Het duurde niet lang voordat ik achteraan in het peleton zat en een ronde aan mijn broek kreeg. Maar ik bleef doortrappen, zelfs in de bochten. Normaal gesproken deed ik dit nooit en mijn trainer vroeg ook of ik een beetje gek was geworden (bij 1 bocht stond een lantaarnpaal op de plek waar je uitkwam als je de bocht niet haalde)

17 April 2001
Ik heb haar (geloof ik) 's middags nog gezien en waren weer naar mijn huis heen gegaan om te wandelen, praten en zoenen. 'S avonds had ik training en het ging niet goed. Diegene die mij normaal niet bij konden houden reden me die avond gewoon voorbij en ik was te moe om nog naar huis te rijden met de fiets.

18 April 2001:
Om 4.00u 's ochtends word ik wakker en merk dat ik mijn benen bijna niet kan bewegen. Omdat ik toen 600 á 700km per week fietste, dacht ik dat ik te veel van mijn lichaam had gevraagd. Ik ben uit bed "gevallen", naar de deur gekropen als een soldaat en heb mijn ouders wakker gemaakt door op mijn deur te slaan. Mijn ouders vroegen wat er was en hebben me terug op bed gelegd. Daarna ben ik naar de badkamer gerend om over te geven waarna ik weer niet meer kon lopen. Later die ochtend hebben mijn ouders me beneden op de bank gelegd om me zo een beetje in de gaten te houden. Mijn moeder belde de doktor om 14.00u maar die was in gesprek. Daarna hebben mijn ouders me weer boven op bed gelegd.

Mijn broer was thuis gekomen en ging zich douchen. Ik lag wartaal uit te slaan. Rond 18.30u heeft mijn moeder weer de doktor gebeld. Hij zei dat ik 2 asperientjes moest nemen en veel drinken (hij dacht aan een zware griep.) Natuurlijk hadden we die niet in huis en mijn moeder ging tegenover asperienes halen. Toen ze terug kwam, zag ze de plekken en wist wat er aan de hand was.

7 jaar eerder was een vriendin van mijn broer en mij overleden aan dezelfde symtomen. De ouders van haar zijn kennissen van ons.

Het vervolg:
De doktor werd meteen teruggebeld en hij kwam er meteen aan. Binnen 15 min (soerendonck- budel dorplein is ongeveer 30 min rijden) was de doktor er en meteen werd de ambulance gebeld. Die was er ook binnen 15 min. Mijn bloeddruk was in de ambulance al niet meer te meten en ik werd snel naar het ziekenhuis gebracht.

Om dit verhaal wat in te korten heb ik 13 weken in het ziekenhuis gelegen en 13 weken in het revalidatiecentrum. Ik ben door dit geintje mijn linker onderbeen, 1ste vingerkootjes van mijn linker en 1 tot 2 vingerkootjes van mijn rechterhand en van mijn rechtervoet mijn voorvoet kwijt. Het bleek later meningococcen sepcis (nekkramp met accute bloedvergiftiging) te zijn. Ook ben ik veel "vrienden" kwijt en een oom. De laatste had als reactie toen ik in het ziekenhuis lag: het zal niet zo erg zijn. het heeft niet in de krant gestaan.

Ben ik nu weer op de been: nee.
Ben ik van de ziekte af: Ja

Meer info: www.meningitis-stichting.nl

Sorry voor het lange verhaal maar als ik hiermee al 1 leven kan redden, ben ik al heel erg blij.