Moderators: Ladybird, Mjetterd, xingridx, ynskek, Polly, Hanmar
faye schreef:En dat komt omdat het in onze maatschappij niet gewenst is, mensen zijn teveel met zichzelf bezig en willen alleen het gezonde, liefst perfecte kind.
Urielle schreef:Dat is sowieso waar. Maar je kunt 'het risico lopen op' en 'vooraf de keuze maken voor' en daar zit toch een groot verschil in.
Ik zou echt niet meer weten bij een volgende zwangerschap wat ik zou doen..
sandr0 schreef:Als ik dus in een vroeg stadium zou horen dat mijn kindje ernstig gehandicapt zou zijn zou ik er dus helaas voor kiezen om de zwangerschap af te breken.
Shadow0 schreef:sandr0 schreef:Als ik dus in een vroeg stadium zou horen dat mijn kindje ernstig gehandicapt zou zijn zou ik er dus helaas voor kiezen om de zwangerschap af te breken.
Bij een zeer ernstig gehandicapt kind kan ik dat ook begrijpen. Maar heel veel kinderen met syndroom van Down zijn niet echt 'ernstig' gehandicapt. En dat maakt het alweer heel anders.
faye schreef:Urielle schreef:Dat is sowieso waar. Maar je kunt 'het risico lopen op' en 'vooraf de keuze maken voor' en daar zit toch een groot verschil in.
Ik zou echt niet meer weten bij een volgende zwangerschap wat ik zou doen..
Waarom was je er bij de eerste zeker van wat je zou doen en bij een eventuele tweede niet?
Urielle schreef:faye schreef:
Waarom was je er bij de eerste zeker van wat je zou doen en bij een eventuele tweede niet?
Omdat ik me nu niet meer kan voorstellen dat ik Gioya had moeten laten aborteren
Ik ben er absoluut niet voor om een gehandicapt kindje te laten komen maar een abortus zou nu veel moeilijker zijn voor me.
sandr0 schreef:Natuurlijk maakt de mate waarin een kindje een handicap heeft heel veel uit. Je kan ook nooit met zekerheid zeggen wat je doet in zo'n situatie. Vaak kunnen artsen ook geen uitsluistel geven in hoeverre t kindje ernstig of minder gehandicapt zal zijn.
Welshcobfan schreef:Ik zou het laten weghalen.
Mijn nicht heeft volledige downsyndroom, ze is nu rond de 40. Haar moeder is oud en kan niet meer alleen voor haar zorgen omdat ze te veel hulp nodig heeft (heeft ze wel al die jaren gedaan met veel liefde). Nu moet ze in een verzorgingsinstelling, wat ze vreselijk vind. Iemand met down is vaak blij, maar kan ook enorm boos worden. Ze heeft nu een probleem met haar hersenen (mensen met down verouderen sneller) en moest voor een scan. ze wou er niet onder en ze moesten haar helemaal verdoven. Het gaat steeds slechter met haar, ze heeft goede dagen maar ook dagen waarin ze enorm tegendraads en boos is. Ze is tante van een 3 jarig kind, die snapt nog meer dan haar... en dat is moeilijk om te zien dat een kind zijn tante zo voorbij raced. Je kan niet voor altijd zelf voor je kind blijven zorgen en ze gaan er alleen maar op achteruit...