Vorig onderwerp | Volgend onderwerp
Toevoegen aan eigen berichten Pagina 5 van de 5 [ 115 berichten ]
Ga naar pagina Vorige  1, 2, 3, 4, 5
Plaats een nieuw onderwerp

Wij zijn nieuw

 
Profiel   

Ik heb je topic gelezen... zoveel respect voor jou! En ik ga duimen dat het snel weer de goede kant op gaat! :knuffel:
Laatste bericht

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-06-22 16:03 



 
Profiel   

mirim schreef
BiilyJ ik denk dat je alleen de openingspost hebt gelezen ? :o


Ja inderdaad ... oeps, heb ik wat mis gezegd dan?
Sorry TS!

Veel sterkte!!

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-06-22 16:53 



 
Profiel   

truus1957 schreef
Wat een nare update TS. Had het je heel anders gegund. Wat ellendig voor zo’n jonge meid als jij. Ik kan me voorstellen dat je heel teleurgesteld bent in je vrienden. Een belletje of kaartje is toch wel het minste. Kleine troost: het ligt niet aan jou, schijnt een bekend verschijnsel te zijn, al zou ik niet weten waar het dan wel aan ligt. Wellicht onmacht of niet weten hoe er mee om te gaan? Het is ook werkelijk niet niks!
Als je zelf het initiatief zou nemen? Een berichtje naar een goede vriend of vriendin: hé, hoe gaat ie? Ik zou het gezellig vinden als je eens langs komt! Lig hier ook maar een beetje te liggen!

Geen idee hoor. Heel veel sterkte in elk geval. Hoop dat je snel van die nare pijn verlost zal zijn.


Dankje wel voor je berichtjd :) ja ik had heel erg gehoopt dat ik een andere update had kunnen geven. Foto's van buitenritten bijvoorbeeld. Ik vind het altijd heel erg lastig om slechtere dingen te vertellen, schrijven of zeggen. Bang voor de reactie die er dan komen gaat omdat ik al zovaak reacties heb gehad dat ik dacht jeetje kun je nu niks beters verzinnen. Mensen die over zichzelf begonnen of zoals er wel reclames zijn dat mensen je aankijken en gewoon stil zijn. Als ik zo'n reclame zag of het gebeurde in een serie of film en ookal wist ik dat het niet echt was werd ik toch een beetje boos. En nu zie ik het in de echte wereld gebeuren en word ik ook boos en tegelijk ook verdrietig.

Dankje wel voor je lieve woorden dat vind ik fijn om te lezen. Eerder toen ik nog niet de diagnose crps had en ik maar wat liep aan te modderen hoorde ik ook heel vaak dat ik mij aanstelde. Gek genoeg ga je op een geven moment aan jezelf twijfelen. Voelt iedereen dit? Is het normaal? En ga zo maar door. Ik merk dat ik het nu weer heb. Dat ik weer begin te twijfelen.

Ja ik hoor het inderdaad vaker. Mensen die ziek worden, chronisch ziek zijn of iets anders hebben wat volgens andere mensen niet 'normaal is' Dat je toch mensen ziet afdruipen. Ik heb wel gedacht zou het komen omdat ze niet meer durven te vragen hoe het met mij gaat. Bang voor een antwoord dat het nirt goed gaat dat ze door moeten vragen. Of niet weten wat ze dan moeten zeggen. Niet meer durven te vertellen als ik aan hun vraag hoe het gaat omdat je door je enkel bent gegaan want wat jij hebt is veel erger dan mijn enkel, rugpijn of schouderklachten. Vergeleken jou mag ik mij niet aanstellen. Maar ik vind dat je alles tegen mij moet kunnen zeggen. Die rugklachten, buikpijn, knie problemen of door je enkel gaan vertel het mij. Ik heb het niet erger dan iemand anders. Maar dat vind ik haha. Laatst met iemand in de supermarkt die vond dat ik er 'anders' uitzag. Zou je daar geen broek overheen doen want nu lok je het dat mensen kijken. Uh pardon als ik een lange broek aan doe kijken mensen ook wat ik loop anders en waarom mag ik geen korte broek meer dragen als ik een prothese aan heb. Toen gaf ik hem als voorbeeld: mensen in een rolstoel gaan toch ook niet lopen smoezen en fluisteren naar elkaar als ze mensen zien lopen. Oh kijk die gebruikt zijn benen inplaats van armen om van plek naar plek te komen. Wauw wat knap. Of mensen met een bril die aan mensen zonder bril vragen jeetje kun je met die mooie blauwe ogen kijken zonder een bril nee dat kan niet. Oh heb je ook geen lenzen in wauw dat vind ik wel uniek hoor...hij begon te lachen en zei ja maar een bril is toch gewoon dst hoort er toch bij en lopen is toch normaal. Ja zei ik toen het is normaal net zo goed als dat het normaal is als je in een rolstoel zit of een korte broek aan hebt ondanks dat je een prothese draagt. Alsof ik mezelf moet verstoppen echt niet :D

Kaartjes of even bellen vind ik geweldig. Vooral kaartjes dat kan ik vast houden en voelen. Ik heb al 8 jaar een kaartje van mama op mijn nachtkastje staan en mijn oom heeft tijdens mijn opname vorig jaar elke dag een kaartje naar het ziekenhuis gestuurd met een bloemetje erop. Zo had ik mijn een mooi boeket toen ik uiteindelijk naar huis ging. Prachtig vond ik dat. Alle kaartjes die ik heb gekregen komen in een map naast mijn fotoboek die ik nog moet maken haha ik weet niet of ik foto's kan verknippen. Ik wil namelijk mijn eigen fotoboek maken mooie afleiding <3

Ik heb al mijn vrienden gebeld of ingesproken dat ik geopereerd ging worden. Mensen die ik al 5/6 jaar kdn moeten nog op mijn berichtje reageren. Met in de winter met kerst maak ik altijd kaarsen en daar heb ik een kaartje aangemaakt en bij vrienden en buren door de brievenbus gedaan zelfs daar kwam geen reactie op. En op facebook en instagram ben ik dan ook verwijderd en geblokkeerd. Dat ik echt denk jeetje we zijn toch allemaal volwassen.
Er is ookal via de app gezegd dat ik alleen maar aan mezelf denk en verwacht dat de hele wereld om mij draait. Ik zeur en zeik en daar gaan ze geen energie meer insteken. Dat doet wel wat met je en dan ben ik behoorlijk van streek wat weer waarom.

Vooral de avonden vind ik lastig terwel het overdag hetzelfde is maar dan is het toch anders. En als ik dan een evenement of festival zie denk ik ook ja leuk maar met wie moet ik gaan en dan gaat het aan je neus voorbij terwel je daar juist nieuwe mensen leert kennen. Ik vind dat best wel lastig. Van de gehele amputatie vind ik dit het moeilijkste.
Als ik dan een ziekenhuisdag heb gehad of een telefoontje van de revalidatie of het ziekenhuis wil je dat ook met mensen delen. Nu vertel ik het 30x aan mijn ouders die dan soms ook een keer zuchten en het nog maar een keer allemaal aanhoren haha

Dankje wel voor het meedenken dat vind ik aardig :)

Link naar dit berichtGeplaatst: 17-06-22 23:00 



 
Profiel   

singa schreef
Jeetje meid, wat ongelofelijk k** dat dit je allemaal moet overkomen! Na een medische fout crps krijgen, om vervolgens, na een lange lijdensweg, te "kiezen" voor een amputatie, en dan in dit straatje belanden! Ik begin er spontaan van te vloeken. Hoe is het toch verdorie mogelijk, alles zo bij elkaar ;( Ik hoop en duim dat er snel een oplossing gevonden wordt! Hebben de artsen enig idee over de oorzaak van de pijn?

Ondanks die miserie blijf ik je, na alle fragmenten die ik hier op bokt al heb mogen lezen, een geweldig oprecht en lief persoon vinden. Ik vind het écht bewonderenswaardig hoe open je communiceert over alles wat er gebeurt in jouw leven, en ook wat de psychologische impact hiervan is. Je kan het zo helder beschrijven, en dan die dankbaarheid naar je mama, je paarden en zelfs naar ons :+: Je bent echt een ontzettend mooi persoon!

Zo vervelend dat je minder steun ervaart van mensen uit je omgeving :(:) Eerlijk gezegd, vrees ik dat ik ook niet altijd een goeie vriendin ben geweest voor mensen in mijn omgeving. Het is een confrontatie met m'n eigen machteloosheid: je wil heel graag helpen, veel meer dan door nog maar eens een kaartje of bloemetje te sturen, maar omdat dat niet kan blokkeer ik op de ene of andere manier. Ik kan de juiste woorden niet meer vinden, leg het even opzij "tot morgen" en uiteindelijk komt het er niet van... Een erg scheve kronkel die zeker niet goed te praten valt en waar jij zeker geen rekening mee hoeft te houden, maar ik wil hiermee vooral zeggen is dat ik ervan overtuigd ben dat er veel meer mensen aan je denken dan je kaartjes of berichtjes krijgt. Ik duim dat ze snel weer opduiken, want ze zijn er nog steeds voor jou, zeker weten!

Ik ga je misschien een vervelende vraag stellen, maar toch even voor de volledigheid: ik twijfel er nog geen halve seconde aan dat je in de eerste plaats een arts nodig hebt die jouw pijn fysiek kan oplossen. Maar heb je al eens met een psycholoog gesproken? Of misschien met een rouwtherapeut? Levend verlies is ook verlies, en al zeker als je je steeds opnieuw moet aanpassen en opnieuw op zoek moet gaan naar oplossingen om met je grenzen om te kunnen gaan in het dagelijks leven. Misschien kan dit op de ene of andere manier toch een beetje voor verlichting zorgen tot je probleem effectief is opgelost?

Blijf hier vooral schrijven, en al zeker als het helpt om één en ander van je af te zetten. Dikke knuffel!


Ja het is een hele andere situatie dan dat we verwacht hadden. Zoals ik zelf maar zeg om de moed erin te houden. Ik heb een vrij ruime tuin met een mooi stukje gras alleen dat klavertje vier heb ik nog niet gevonden :n frustrerend, boos, verdrietig en met heel veel vragen en vooral waarom kom ik de dag door.
Dankje wel wat een lief berichtje <3 vloeken we samen want ik doe af en toe gezellig mee:)

Ja en nee ze weten wel dat er iets met de zenuwen aan de hand is. Aan de achterkant van mijn stomp is het echt een zenuw probleem. Hierdoor kan ik niet zitten maar het is niet bekend om welke zenuw dit gaat. Is het een diepe zenuw of juist meer oppervlakkig en zijn het aanhechtingen, groeien de zenuwen weer of zitten er misschien weer nieuwe neuromen. Die plek hebben ze 7 juni met Botox behandeld. Nou werkelijk eerst werd het verdoofd maar daar heb ik weinig van vernomen want het deed zeer. En dan kijk je naar de andere kant omdat je het dan niet ziet want dan kan het nog pijnlijk worden maar jeetje wat een rot behandeling is dat. En aan de binnenkant heb ik een handpalm grote plek zitten die blauw/paars is, koud aanvoelt, de vorm van een mooie stomp is aan die kant weg, ik heb het idee dat daar meer vocht zit dan aan de linkerkant, zit een tinteling is alsof je in de kou zonder handschoenen in een warme ruimte komt, soms voelt het alsof er beestjes onder de huid rond wandelen en het aanraken is gewoon vreselijk dan kan ik meteen wel huilen. Ze denken dat er tijdens de operatie een adertje geraakt is wat natuurlijk goed mogelijk is. Alleen nu 3 maand later is het nog niet over. Nu hadden ze gehoopt dat de botox ook hiervoor iets deed. Gezien mijn gebrek aan klavertjes 4 heb ik geen verbetering of verandering door die botox gekregen. Dus nu heb im dinsdag emla crème en capsaïcine crème. Beide bekend bij mij
Emla crème werkt. 2.5 uur ben ik bijna pijnvrij met 4x aanbrengen zorgt dit voor 10 uur op een dag. Alleen het hier schrijven zorgt al voor een lach. 10 uur. Maar een hele grote maar ik ben er super allergisch voor. Ik krijg op de plek waar ik smeer een verdikte huid. Olifantenhuid noemen ze het ook wel. Het ligt er 3x zo dik op en het is vuurrood (soort grote muggenbult) het jeukt enorm en mijn bloedbeeld veranderd. De laatste keer 8 jaar geleden moest ik met spoed naar het ziekenhuis omdat ze dachten dat ik acute leukemie had. Na alle testen bleek het in mijn beenmerg gezond aangemaakt te worden maar daarna veranderde het.
De andere crème hebben ze ook in pleister vorm. Qutenza en die verbrand alle.oppervlakkige huidzenuwen. Ook deze heb ik 7 jaar geleden geprobeerd. Iedereen was een boekje aan het lezen en de mevrouw naast mij maakte een boodschappen lijstje voor daarna. Ik lag bijna vast gebonden (mijn ouders hielden mij vast) want anders trok ik die pleister eraf. Deze mag je niet zonder handschoenen aandoen maar ik werd gek van de pijn. De dagen daarna kwamen er blaren op de plek waar we die pleister hadden geplakt waardoor de pijn nog erger werd
In de zalf zit 0.07 of 0.007 van die verkzame stof dus het duurt weken voordat het iets doet. Dus we hopen dat het niet deze reactie geeft. De emla is om ervoor te zorgen dat ik toch iets kan doen en hopelijk de volgende rit met mijn eigen auto kan maken. Het voelt voor mij alsof ik op een kruispunt sta. Je weet dat het slecht is en je veel meer pijn gaat krijgen maar je gaat die kant toch op. Want stel je toch eens voor dat het nu wel helpt en de reactie meevalt. Je er niet ziek van word omdat je 8 jaar ouder bent en het een andere plek is. Je wilt je ergens aan vast houden terwel je eigenlijk wel beter weet. Maar toch....

Wauw je maakt mij stil. Wat ontzettend lief krijg de tranen in mijn ogen van je woorden. Echt dankje wel dat doet mij heel erg goed <3
Ik vind het mooi en lief om te lezen. Ik wil graag open en eerlijk over alles vertellen. Ik ben een open boek en vind het mooi om mensen te helpen. Jullie hebben mij enorm met het paardrijden geholpen. Door alle tips en trucjes ben ik weer in het zadel terecht gekomen. Hierdoor heb ik 8 maart voor dst alles veranderde nog heerlijk 1.5 uur kunnen paardrijden en daar ben ik zo blij om dat ik dit heb kunnen doen. Niet wetende dat dat de laatste keer was en nu ik dat wel weet is het alleen nog maar belangrijker geworden dat ik het toen nog wel heb gedaan met alle hulp van jullie. De vragen die ik hier krijg zijn echt en dat vind ik lief en daar wil ik zo goed mogelijk op antwoorden. Zo kan ik toch een beetje mijn verhaal kwijt en hebben mijn ouders niet 30x hetzelfde verhaal haha. Voor mij is het ook een beetje verwerking als ik erover kan en mag praten.
En ik ben ook een enorme kwebbel helemaal als ik op mijn gemak ben dan kwebbel ik zo een paar uur vol. En dat gaat dan over van alles en nog wat. Hihi ik vind dat altijd wel gezellig.

Ja ik snap je wel hoor. Ik kan het ergens ook wel begrijpen want wat moet je zeggen een beterschap is dan weer zo gek want je wordt niet beter maar een ander woord kan dan weer net te zwaar zijn. En als je zelf last van je rug, enkel, voeten of knieen hebt ja kun je dat dan wel zeggen want Suus mist een been dus dat is dan toch veel erger dan die gekneusde enkel. Moeten ons niet zo aanstellen want Suus. Dus ergens kan ik het wel begrijpen want ja het is ook lastig. Helemaal als je langs de zijlijn toe mag kijken. Zoals een potje voetbal je kunt wel roepen dat ze links moeten maar het veranderd vrij weinig. Maar ik ken ook de andere kant van 'patiënt' maar juist dat kaartje, belletje,n bloemetje, knuffel of een appje van hey hoe is het, een hartje of ik wil je gewoon even een knuffel sturen is vaak al voldoende. Altans voor mij dan haha eb dat hoeft niet elke dag, week of maand want een mooie, stabiele en sterke vriendschap is er juist dat je elkaar ook een tijdje niks kunt en mag sturen. Maar helemaal niks of geen reactie terug vind ik dan net niet. Ik reageer vaak ook later op whatsapp. Soms duurt het een week en soms 3 dagen. Heeft vaak de reden pijn of vermoeidheid ik heb mijn laatst gezien uit want er zijn mensen die dan zeggen maar je bent wel online ja ok dus *D maar mijn blauwe vinkjes staan aan. En dan zeg ik altijd zolang die uit staan heb ik nog niet de energie gehad om het te lezen en zodra het blauw is reageet ik ook.
Dus ik snap je maar ik snap mezelf ook haha ik ken beide kanten in dat stuk maar weet ook dat de meeste mensen die ziek zijn al heel blij zijn met een appje of kaartje. Ik zeg altijd als ik heel slecht ben en ik ben alleen thuis vind ik het altijd fijn als mama dan spontaan een hartje op de app stuurt. Ze weet soms niet wat ze moet zeggen en moet mij dan ziek achterlaten en dan stuurt ze altijd een hartje als ze thuis komt of net naar bed gaat. Soms zijn er geen woorden nodig en eerder vond ik dat altijd raar hoezo geen woorden maar sinds ik dan zo erg patiënt geworden ben snap ik het heel erg goed.

Geen vervelende vraag hoor:) alles behalve. Ik had een hele fijne psycholoog bij de revalidatie. Maar dat hield op omdat het geen echt fantoompijn stuk is wat in je hersenen zit. Ik heb een oorzaak waardoor ik die fantoompijn klachten heb. Ik heb nog wel mail contact met haar en af en toe schrijf ik daar mijn emmertje even leeg.
Voor mijn amputatie had ik een psycholoog om te leren hoe ik mensen kan vertrouwen maar dat liep niet zo. Ik zal het kort uitleggen je hebt bij mij 3 strepen. Als er iets gebeurd dat kan door iets zeggen, niet bellen terwel dit is afgesproken of een andere reden wat daarbij past. Als er zoiets gebeurd gaat er 1 streep weg en bij 3 strepen ben ik alles kwijt en vertrouw ik het niet meer.
Ik was hier bij streep 2. De uren behandelingen zaten erop en ik was 2x niet langs geweest i.v.m pijn en ik ben 3 a 4x niet geweest omdat mijn psycholoog ziek was maar dit werd op mijn bordje gelegd dat ik veel weken niet kon en eigenlijk maar terug moest komen na mijn amputatie. Toen de tijd wist ik nog niet eens of ik een amputatie zou krijgen maar die amputatie maakt niks uit met vertrouwen in mensen. Dit werd eerst via een telefonische afspraak gezegd dus toen was ik al pissig en daarna kwam er nog op locatie een gesprek waarja ik nog pissiger werd want ik vond dit een niets zeggende reden. Niet eerlijk en ook niet echt handig aangezien ik toen behoorlijk depressief was. Ik moest dan in de tussen tijd maar groepstherapie volgen maar dit was dan weer een nieuwe therapeut + een gehele groep terwel ik seinig mensen vertrouw. Ik vond een groep te snel en ook heel eng maar hier werd weinig mee gedaan en toen ben ik weg gegaan. EMDR heb ik ook geprobeerd maar toen ik hier net het vertrouwen had en een mailtje blij stuurde werd er geantwoord dat ik geen mailtjes mocht sturen terwel dit eerder wel mocht. De andere 2 psychologen zette mij op een stoel en als ik dan boos werd moest ik op een andere stoel zitten maar dit was geen doen voor mijn zere been en als ik dit aangaf was het antwoord maar anders kunnen we je niet helpen want je moet die stoelen gebruiken om je emotie te tonen. Ik heb nu sinds augustus geen echte psycholoog meer en ik heb er wel vaak aan gedacht alleen ik zit met het niet kunnen zitten dat ik er niet naar toe kan en ik zou niet weten waar ik naar toe moet. Ik wil niet iemand die gericht op de klok kijkt en zegt nog 15min want dan ben ik het kwijt en ga ik stressen. Een rouwtherapeut is een super goed idee. Ik wist niet dat dit ook een optie was maar inderdaad levend verlies is ook verlies. Ik weet alleen niet of ik dit via de huisarts moet indienen of dat ik zelf iemand kan benaderen. Weet jij dit misschien?

Dankje wel voor je lieve woorden nogmaals en dsn knuffel terug

Link naar dit berichtGeplaatst: 17-06-22 23:59 



 
Profiel   

mirim schreef
Wat ontzettend naar allemaal.
Zowel jouw pijn , maar ook het gevoel dat je vrienden er niet voor je zijn.
Ik ga wel met Singa mee over haar idee hoe mensen met andermans leed omgaan of het er niet mee om kunnen gaan.
Misschien is er te veel ellende in de wereld .... mensen zien liever voor zich zelf enkel de mooie en leuke dingen.
Net doen alsof de ellende ( van een ander ) niet bestaat zorgt ervoor dat je ongestoord kunt feesten en je eigen onbezorgde wereldje in stand kunt houden.
Helaas zit het werkelijke leven zo niet in elkaar.
Dubbel naar voor jou TS.
Heel, heel veel sterkte


Dankje wel voor je berichtje.

Klopt ik snap het ergens ook wel maar ik snap mezelf + andere ook haha. Het niet weten wat je moet zeggen want stel het is niet goed is ook ergens best wel eng en lastig. Want je wilt niet horen dat het slecht gaat. Mensen gaan onbewust toch vergelijken en zeggen daardoor ook niet dat ze door de rug of enkel zijn gegaan, een kneuzing hebben of andere klachten want naast jou mogen we niet zeuren of klagen. Ik snap het wel maar het hoeft niet want ik wil net zo goed de vaatwasser in en uit ruimen zodat je met je rug dit niet hoeft te doen of de borden weg brengen zodat je je enkel even rust geeft.

De angst snap ik ook. En dat is het verdrietige en soms vervelende eraan ik snap het heel goed alleen ik weet ook hoe het voelt

Ik noem het altijd oogkleppen gedrag en dat bedoel ik niet boos of gemeen maar meer dat alles wat je ernaast zet zie je niet dus hoef je je ook geen zorgen om te maken. En soms is dat ook lekker dat je alleen maar aan de leuke dingen kunt denken en de ellende even weg kunt laten.

En ik bedoel het niet boos ik snap het alleen snap ik beide kanten van het verhaal en dat is soms het vervelende juist.

Dankje wel. Ik hoop dat ik weer paarden foto's kan plaatsen want dan gaat het iets beter

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-22 00:09 



 
Profiel   

superpony schreef
Jeetje wat een verhaal. Dapper hoe je doorzet.

Je zou ook eens Country Mill kunnen vragen. Die sponsort volgens mij Demi Vermeulen en maakt ook aanpassingen.

Of Vaquero zadels. Doet western zadels, maar heeft voor waar mijn gehandicapte broer reed ook een zadel aangepast.

Heel naar dat je, zeker op jouw leeftijd ook, geen vrienden overhoudt na zoiets. Je snapt het als weldenkend mens niet, maar misschien waren het sowieso niet de juiste mensen en komen er nog veel leuke, goede vrienden op je pad.

Ergens herken ik het wel. Toen ik ziek werd, vaak in het ziekenhuis lag en operaties moest ondergaan, reageerden mensen ook allemaal anders.
Net als wanneer je een naaste verliest. Mensen reageren zo wisselend. En vooral daarna lijkt iedereen door te gaan waar jouw wereld nog stilstaat.

Maar snap wel dat het erg pittig is. We leren van alles op school, maar met dit soort dingen omgaan is niet voor iedereen weggelegd.


Dankje wel :)

Dankje wel voor de tips. Ik ga morgen even opzoek of ik met ze in contact kan komen!
Vaquero zadels is dat een bedrijf? Mag ik vragen waar jou broer heeft paardgereden? Misschien hebben zij ook nog tips voor mij qua zitten in het zadel. Omdat het nu ook vooral een zit probleem is en ik veel vet kwijt ben bij mijn linkerbil en op botjes zit wat het ook niet fijner maakt helaas.

Ja zo probeer ik nu ook te denken. Ik kende de meeste vrienden al even rond de 5 a 8 jaar en die hebben eigenlijk mijn hele proces meegemaakt. Als ik nu nieuwe mensen leer kennen vind ik het ergens ook wel weer gek omdat ze mij nooit met 2 eigen benen hebben gezien. Nu heb ik ook 2 benen maar 1 stroomt geen bloed door zeg ik altijd haha beetje humor moeten :P
Maar ergens ook wel fijn want ze leren mij nu weer kennen zoals mijn leven nu is. Ergens heb je 2 levens gehad.

Ja klopt mooi gezegd. Op school leer je veel maar je leert pas echt in de buitenwereld. Als ik zie hoe kinderen reageren op mij vind ik dat elke volwassenen iets meer het kinderlijke in zich moet houden. Ze vragen meteen wat heb jij, kindjes van 3/4 die stiekem je been in de supermarkt aanraken en ik net doe of ik druk aan het zoeken ben zodat ze ook ongestoord hun ding kunnen doen. Ik deed dat zelf vroeger als ukkie bij elke zachte jas die ik zag *D
Of kinderen die echt denken dat het afgezaagd is. Ik zag ze al nachtmerries weken hebben dus stond ik daar voor de Jumbo in mijn bloemetjes onderbroek alles uit te trekken. Oh het is dicht haha ja mooi he nou even de prothese voelen hoe zwaar deze was. En de moeder stond verderop dankje wel te zeggen. De rust in de ogen van die kinderen toen ze zagen dat het dicht was vond ik prachtig.

Of kinderen die na 15min vragen kom je voetballen ja hoor maar ik heb geen richtingsgevoel nou ik schoot alle ballen overal naar toe en die vader maar lachen och zei hij hier heb ik vanavond niks meer aan die liggen moe op bed. Avondje rust met een knipoog.

Dst vind ik mooi het nuchtere de humor en het grapje alleen 2 rechter sportschoenen in de doos zien met een briefje die linker gebruik je toch niet en zo heb je er toch 2
Met een blade heb je geen schoen aan namelijk

Die humor vind ik mooi zo stond ik laatst sandalen te passen en niks bleef zitten en ik moest slippers hebben en de medewerker erbij te helpen en had ik rechts 40 en links 38 omdat ze smaller waren verschillen die maten want links is net een paspop en normaal heb je nog vlees en botten.
Dan man ik zo verdrietig worden want allebei kopen is onzin want 2 gebruik je niet en normaal heb ik van nike 38.5 maar om de hele zomer op zwarte nike air max te lopen vind ik ook zo warm maar ik kan niks vinden zo frustrerend en dan voel ik mij rot waar mensen zeggen joh zijn toch maar schoenen. Klopt maar dan voelt het alsof het er weer ingedrukt word dst je een prothese hebt

Maar geen winkel waar ik sandalen kan vinden. Kleding is al moeilijk maar schoenen drama

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-22 00:26 



 
Profiel   

BillyJ schreef
Iberosattel en andere linkje maakt op maat gemaakte zadels voor "bijzondere ruiters" :)
Zij maken echt het zadel naar wens en hoe het jou het beste kan helpen. Ik zou hun in ieder geval eens contacteren ivm het schuiven van je zadel :)) zij kunnen je mss adviseren over een eventuele aanpassing aan je huidige zadel.

https://www.iberosattel.de/nl/speciaal- ... ndicapten/
https://www.daaleman.nl/Specialezadels/

Een zadel met contourblokken zoals bvb de wintec endurance pro kan ook helpen, mss dat zoiets op jou zadel te plaatsen valt? Zo krijg je emer steun zonder op je prothese te moeten leunen.

Het MAS kokersysteem voor je prothese zou ook comfortabeler kunnen zijn. (is iets minder dik)

Verder kan je altijd opteren om zonder prothese te rijden en met een heup/bovenbeen band aan je zadel.

Je Kan ook altijd een barebackpad proberen met een diepe zit zodat je comfortabel zonder beugels kan rijden?

Qua voeten .. beugels met meer grip Of elastieken, een broek met veel siliconen grip kan ook helpen. korfjes kunnen ook helpen. Let alleen erg op met bvb flexi beugels ed want een prothese voet geeft niet zoveel mee en dan kan je alsnog blijven vasthangen. Beter dus een breekbare elastiek of breder voetbed met extra grip. Gaatje korter zitten kan ook helpen.


Dankje wel ik ga eens informeren of dit iets voor mij is:) ik had een bedrijf in Duitsland gevonden maar die vonden dat ik een nieuw zadel moest kopen.

Aha heten dat contourokken weer wat geleerd. Ik ben echt een leek daarin heb al 13 jaar paarden maar ik vergeet dat soort dingen weer hihi ben dan wel een beetje een muts

Ja zonder prothese is helaas geen optie. Naast dat ik de druk en het gehobbel niet aankan qua pijn. Is het ook als ik opeens moet afstappen wel een dingetje om er weer op te komen. Mijn doel is om weer alleen met de paarden op pad te gaan en ik dacht ook eerst de prothese in mijn rugzak maar dat zit niet lekker. En ik zit ook met de 2.5/5kilo wat je dan mist aan de linkerkant. Mijn prothese is 2.5 kilo en mijn eigen been was 5 kilo.

Een broek met siliconen kun jij er 1 aanraden? Het mag niet te strak zijn want dan kom ik er niet in. Die koker geeft niet mee en is vrij hoog. Ik had laatst super leuke broeken maar die zaten rechts top en links was het hopeloos. En dan is de kans op scheuren weer groter als ze te los zitten. Ik dacht al of je knipt de broek bij het knie gewricht kapot want dat voel je toch niet en dan heb je toch de grip van de spullen bij het zadel. Eventueel kun je dan een elastiekje bij het kapot geknipte stuk plaatsen zodat de brkek niet omhoog kruipt. Enige nadeel is dat ik niet weet of dit werkt en welke broek wel goed is en niet. Ik ga niet zomaar een broek kapot knippen. En een andere broek zo kapot maken heeft niet zoveel zin omdat je dan een ander merk + vorm hebt dus niet kunt beoordelen of het zou werken.

Zooo lastig haha
Beugels zijn gelukt ik heb met klittenband dingen gemaakt zodat ik dit zelf los en vast kan maken maar ook zo los schiet <3

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-22 00:39 



 
Profiel   

Zertab schreef
Ik heb je topic gelezen... zoveel respect voor jou! En ik ga duimen dat het snel weer de goede kant op gaat! :knuffel:


Dankje wel <3

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-22 00:40 



 
Profiel   

BillyJ schreef
mirim schreef
BiilyJ ik denk dat je alleen de openingspost hebt gelezen ? :o


Ja inderdaad ... oeps, heb ik wat mis gezegd dan?
Sorry TS!

Veel sterkte!!


Niks verkeerd gezegd hoor en sorry is niet nodig :)

Ik heb alleen enorm veel pech ik ben 9 maart geopereerd en sindsdien kan ik niet meer zitten.
En daardoor ook niet paardrijden. Wereldje is enorm klein geworden hierdoor en ik mis het enorm. Alle tips schrijf ik op voor later want ik ben aan het duimen en hopen dat ik binnenkort weer lekker naar buiten kan op mijn meisjes.

Er zitten zenuwen niet goed en er is een doorbloedings probleem in mijn stomp.
Aan de achterkant en zijkant dus beide plekken drukken vol op het zadel. Ik zoek nu iets wat er voor zorgt dat ik die plekken die geen druk kunnen verdragen van het zadel af kan halen zodat ik toch eerder even een rondje kan stappen. Geestelijk wel zo gezond voor mij. Maar helaas nog niks gevonden ik wil het namelijk niet blijvend omdat ik wil en hoop dat dit nog weer voorbij gaat.

7 juni botox behandeling gehad in mijn stomp die niet geholpen heeft en nu 2 zalfjes waarvan ik al weet dat ik extreem allergische reacties ga krijgen maar belangrijk ik heb even iets minder pijn dus kan hopelijk daardoor wel even op het paard zitten

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-22 00:45 



 
Profiel   

SuusMissT schreef



Hij reed bij SPGE, de manege van Sjerstin de Vries in Ermelo. Zij heeft zelf als para amazone meegedaan aan de Olympische spelen.
https://www.spge.nl/

Lastig van de schoenen inderdaad. Het hele leven is ingesteld op gemiddelden. Ook met gezinnen bijv, vader, moeder en 2 kinderen. Een tafel en 4 stoelen. Tegenwoordig zijn grote sets ook in, maar even voor de vergelijk. Je moet 2 gelijke voeten hebben.

Het zijn niet alleen vrienden. Ook familie weet soms niet hoe te reageren of reageren maar niet.

Ik maakte met en over mijn broer best grove grapjes en nog weleens......Maar dat moet echt kunnen. Het erge is dat wij met hem leefde en voor hem zorgde, zielsveel van hem hielden, maar anderen dan gaan oordelen of wij die grapjes mogen maken.

Vaguero is een bedrijf, maar eenmanszaak zover ik weet. Louis Kerkhof maakt zadels op maat. Hij heeft voor SPGE ook een zadel gemaakt.

Heel vroeger hebben we zelf eens een zadel gezocht voor mn broer en was gebaseerd op een zitzak idee, dus steun waar nodig en indeuken waar nodig ook. Hij was toen klein en te tillen en is die het niet geworden. Ik nam hem voorop op een dekje en zo reed hij ook bij SPGE

En toen ik een hernia had, heb ik ooit naar een zadel of seat cover gekeken die de ruggegraat vrij laat. Waar dus niks is, is geen druk. Dat scheelt best veel met de pijn. De billen ondersteunen ze dan. Bij jou anders, maar misschien waar je last hebt leeg laten en dan er omheen opvullen? Misschien is zoiets al te vinden en aan te passen zonder meteen een duur zadel te moeten laten maken?
Ik weet ook dat ze blokken op zadels zetten met klitteband en die daarna weer verplaatsen voor de volgende ruiter of verwijderen.

Maar dan is het het beste dat een zadelmaker meekijkt die er ervaring mee heeft. Ze begrijpen meer dan je denkt als ze al hele aanpassingen hebben gedaan.

Als je been zwabbert, kan je ook nog je beugelriem vastzetten aan je zadel of singel bijvoorbeeld.

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-06-22 01:20 



 
Profiel   

Echt niet normaal. Dan zijn er zalfjes die werken, en dan reageer je er nog allergisch op ook. Die grap wordt alleen maar slechter en slechter hoe meer je ons erover vertelt :n Ondanks dat alles, zeker blijven geloven dat er beterschap op komst is! Dat kàn gewoon niet anders.

Graag gedaan hoor, en elk woord is echt gemeend! Ik duim echt ontzettend hard dat je snel weer enkele uren "op trot" kan gaan met je paarden!

I.v.m. de steun van vrienden en familie: ik begrijp je echt helemaal, en vanuit jouw situatie zou je ook helemaal geen rekening hoeven te houden met hoe anderen omgaan met jouw probleem. Helaas is het in realiteit anders. Ik heb in ieder geval mijn lesje wel geleerd, dank daarvoor :)* Vorige week is iemand van de familie overleden, en toen ik vanmorgen nog even belde met iemand anders hadden we het erover: mensen kunnen niet goed omgaan met andermans verlies, ze weten zichzelf geen houding te geven en kunnen de woorden niet vinden. Sommigen zeggen dat ook gewoon vlakaf. De persoon met wie ik aan het bellen was is verpleegkundige op een onco-afdeling. Eén van haar collega's zei: "met de hele administratie errond kan ik je wel helpen, maar met je verdriet niet". Terwijl 1) mijn familielid helemaal niet vroeg om hulp bij haar verdriet en 2) die collega, tijdens haar job, net heel goed is in het ondersteunen van mensen met verdriet. Heel erg vreemd. We vroegen ons af of er ook zoiets bestaat als hulp/opleiding/sensibilisering/... omtrent omgaan met het verdriet van iemand anders. (Zo kan ik dat ook ineens gaan volgen O:) )

Het is inderdaad belangrijk dat het goed klikt met iemand als het de bedoeling is dat je je ziel erbij blootlegt. Ik heb even gezocht op google hoe het in Nederland allemaal geregeld is, maar ik raak echt niet wijs uit de regelgeving (dat doe ik hier trouwens ook niet, in België). Misschien kan het nooit kwaad om even bij je huisarts te informeren?

Link naar dit berichtGeplaatst: 23-06-22 16:21 



 
Profiel   

superpony schreef
SuusMissT schreef


Hij reed bij SPGE, de manege van Sjerstin de Vries in Ermelo. Zij heeft zelf als para amazone meegedaan aan de Olympische spelen.
https://www.spge.nl/

Lastig van de schoenen inderdaad. Het hele leven is ingesteld op gemiddelden. Ook met gezinnen bijv, vader, moeder en 2 kinderen. Een tafel en 4 stoelen. Tegenwoordig zijn grote sets ook in, maar even voor de vergelijk. Je moet 2 gelijke voeten hebben.

Het zijn niet alleen vrienden. Ook familie weet soms niet hoe te reageren of reageren maar niet.

Ik maakte met en over mijn broer best grove grapjes en nog weleens......Maar dat moet echt kunnen. Het erge is dat wij met hem leefde en voor hem zorgde, zielsveel van hem hielden, maar anderen dan gaan oordelen of wij die grapjes mogen maken.

Vaguero is een bedrijf, maar eenmanszaak zover ik weet. Louis Kerkhof maakt zadels op maat. Hij heeft voor SPGE ook een zadel gemaakt.

Heel vroeger hebben we zelf eens een zadel gezocht voor mn broer en was gebaseerd op een zitzak idee, dus steun waar nodig en indeuken waar nodig ook. Hij was toen klein en te tillen en is die het niet geworden. Ik nam hem voorop op een dekje en zo reed hij ook bij SPGE

En toen ik een hernia had, heb ik ooit naar een zadel of seat cover gekeken die de ruggegraat vrij laat. Waar dus niks is, is geen druk. Dat scheelt best veel met de pijn. De billen ondersteunen ze dan. Bij jou anders, maar misschien waar je last hebt leeg laten en dan er omheen opvullen? Misschien is zoiets al te vinden en aan te passen zonder meteen een duur zadel te moeten laten maken?
Ik weet ook dat ze blokken op zadels zetten met klitteband en die daarna weer verplaatsen voor de volgende ruiter of verwijderen.

Maar dan is het het beste dat een zadelmaker meekijkt die er ervaring mee heeft. Ze begrijpen meer dan je denkt als ze al hele aanpassingen hebben gedaan.

Als je been zwabbert, kan je ook nog je beugelriem vastzetten aan je zadel of singel bijvoorbeeld.



Oh dankje wel voor de tip Ermelo is niet heel ver weg voor mij.

Ja ik snap je vergelijking. Mooi gezegd en zo is het ook. Net als het eten wat je koopt het gaat vaak per 2 terwel ik maar voor 1 persoon nodig heb. Eigenlijk stom maar tegelijk ook logisch we willen allemaal geaccepteerd worden hoe we zijn.

Juist die grapjes zorgen ervoor dat je het vol kunt houden. Dat heb ik ook met mijn ouders en dan zie je mensen kijken dat ik denk ja ga er zelf maar eens zitten. Mijn moeder heeft 12 jaar geleden borstkanker gehad en die was altijd open erover. Ze heeft een amputatie en geen prothese want dat vind ze maar lastig en iedereen die kijkt kijkt maar. Ze draait bijv. Dan een rondje extra voor die mensen zodat ze het goed kunnen zien.

Hey zitzak idee wat grappig ik heb 3 kussen waar boekweitdopjes inzitten. Het veert en is niet zwaar en vormt mee. Deze gebruik ik met slapen en toevallig nu de uitdaging aangegaan om er een te maken om op te zitten. Reuze benieuwd die mag ik vanmiddag ophalen dus ik hoop dat het werkt en ik weer in mijn rolstoel kan zitten. Bolletjes van de zitzak zijn voor mij te plat die deuken te snel in.

Ik ga het eens opzoeken seat cover heet dat? Dankje wel voor de tip ik kende dat niet. Maar het zou best wel een idee zijn om te proberen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 16-07-22 13:45 



 
Profiel   

singa schreef
Echt niet normaal. Dan zijn er zalfjes die werken, en dan reageer je er nog allergisch op ook. Die grap wordt alleen maar slechter en slechter hoe meer je ons erover vertelt :n Ondanks dat alles, zeker blijven geloven dat er beterschap op komst is! Dat kàn gewoon niet anders.

Graag gedaan hoor, en elk woord is echt gemeend! Ik duim echt ontzettend hard dat je snel weer enkele uren "op trot" kan gaan met je paarden!

I.v.m. de steun van vrienden en familie: ik begrijp je echt helemaal, en vanuit jouw situatie zou je ook helemaal geen rekening hoeven te houden met hoe anderen omgaan met jouw probleem. Helaas is het in realiteit anders. Ik heb in ieder geval mijn lesje wel geleerd, dank daarvoor :)* Vorige week is iemand van de familie overleden, en toen ik vanmorgen nog even belde met iemand anders hadden we het erover: mensen kunnen niet goed omgaan met andermans verlies, ze weten zichzelf geen houding te geven en kunnen de woorden niet vinden. Sommigen zeggen dat ook gewoon vlakaf. De persoon met wie ik aan het bellen was is verpleegkundige op een onco-afdeling. Eén van haar collega's zei: "met de hele administratie errond kan ik je wel helpen, maar met je verdriet niet". Terwijl 1) mijn familielid helemaal niet vroeg om hulp bij haar verdriet en 2) die collega, tijdens haar job, net heel goed is in het ondersteunen van mensen met verdriet. Heel erg vreemd. We vroegen ons af of er ook zoiets bestaat als hulp/opleiding/sensibilisering/... omtrent omgaan met het verdriet van iemand anders. (Zo kan ik dat ook ineens gaan volgen O:) )

Het is inderdaad belangrijk dat het goed klikt met iemand als het de bedoeling is dat je je ziel erbij blootlegt. Ik heb even gezocht op google hoe het in Nederland allemaal geregeld is, maar ik raak echt niet wijs uit de regelgeving (dat doe ik hier trouwens ook niet, in België). Misschien kan het nooit kwaad om even bij je huisarts te informeren?



Ja dat altijd! Ooit kan ik weer alles daar ga ik 100% voor. De zomer periode is alleen nu lastig met iedereen die op vakantie is dus alles duurt nu wat langer maar ik gun ze zeker een vakantie want dat hebben ze dik verdiend :)

Dankje wel ik hoop het zo. Ik sprak gister iemand voor de paarden 4daagse in augustus en toen begon alles zo te kriebelen van oh dat wil ik ook haha

Gecondoleerd nog met het verlies. Wat een verdrietig bericht en wat je zegt klopt inderdaad. Mensen kunnen zich dan geen houding geven want wat als er verdriet is en ook emotie hoe reageer je dan. Want wat is een goede en fijne reactie. Veel mensen worden denk ik toch ergens onzeker omdat ze niks fout willen doen. Terwel som een arm, schouder of knuffel al genoeg is. Ik vind dar je het mooi verwoord want dat is precies wat ik bedoel.

Dat weet ik eerlijk gezegd niet zou wel een mooi iets wezen als ze dat hebben of geven. Als ze dat ergens geven schrijf ik mij ook in:)

Ja de regels in Nederland zijn soms heel erg krom en vaag haha ik weet niet hoe het in België is. Ik moet a.s dinsdag weer naar de revalidatie en dan ga ik al mijn vragen weer even meenemen en neerleggen in de hoop dat ze mij daar kunnen helpen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 16-07-22 13:53 



 
Profiel   

Spam getemd

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-09-22 15:45 



 
Profiel   

Emj_23 schreef
Spam getemd


Ik ook, ik had jouw berichtje nog niet gezien.

Edit, spam is mooi verwijdert.
Omhoog

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-09-22 15:54 

Plaats een nieuw onderwerp  Plaats een reactie
Pagina 5 van de 5 [ 115 berichten ]
Ga naar pagina Vorige  1, 2, 3, 4, 5
Vorig onderwerp | Volgend onderwerp




Zoek naar
Inloggen