Ja absoluut. Nog sterker: ik zou nooit mijn eigen huis opgeven. In het uiterste geval ga ik mijn eigen huis verhuren, maar zoals ik er nu in sta ga ik nooit samenwonen. Maar mijn huis blijft van mij. Ik heb al zoveel ellende gezien hiermee, altijd zekerheid achter de hand houden en je onafhankelijkheid behouden indien nodig. Dan sta je ook sterker in je relatie dan op een afhankelijksheidsbasis.

En degene die inwoont en een huurhuis achterlaat bouwde toch al niks op. En nu kan diegene de huur elke maand opsparen en een buffer opbouwen. Dus van een groot voordeel van de huizenbezitter is geen sprake denk ik. Verder de lasten boodschappen en gwl splitten, dat lijkt me fair.

Ik begrijp dat punt met die overwaarde nog steeds niet. Intrekkende partner betaalt beter mee aan hypotheek zodat die ook mee winst maakt moest het huis na X jaar meer waard zijn zoals jullie het uitleggen. Zeker bij nieuwbouw lijkt me dat het huis na X jaar juist minder waard gaat zijn en intrekkende partner dan verlies gaat maken.
Het idee van waarom dit beter is ontgaat me dan nog steeds volledig.

@ sourire: ook in jou antwoord begrijp ik het totaal niet. Partner A had dan toch beter al die tijd zijn geld opzij gelegd en nu gewoon 75k in zijn/haar handen gehad zonder miserie van de verkoop?

‘Recht op huis’ is ook zoiets… hoe je het ook draait of keert, in een scheiding vliegt minstens 1 van beide er uit. En intrekkende partners zullen financieel op dat vlak aan het kortste eind trekken.

Als diegene 5 jaar huur apart heeft gelegd dan heeft de intrekkende partner 5 x 12.000 euro dus 60.000 euro om mee te nemen. Weet niet of dat kortste eind is. Kan zomaar dat de markt ingestort is en het huis onder water staat. De intrekkende partner verlaat dan het huis met 60.000 euro. Tja.

Ik sta er best dubbel in en weet niet goed wat ik er van moet vinden. Ik kwam in de relatie met een restschuld van een huis na scheiding. Hij had al 40+ jaar vermogen opgebouwd en het huis is maar een klein deel hypotheek de rest eigen vermogen. Wie ben ik dan met mijn kleine bijdrage per maand om bij relatiebreuk mijn deel op te eisen? Ik spaar op mijn eigen rekening voor het geval dat. Maar ik investeer dus ook niet aan alles wat vast aan het huis zit. Maar ik heb wel eens gezegd dat ik voor mijn gevoel heel erg afhankelijk ben van een dak boven mijn hoofd van hem. Bij wijze van spreke zou hij me morgen zo op straat kunnen zetten. Dat maakt me wel eens angstig. Hij is niet de persoon die zoiets doet maar toch…. mijn ex was dat ook niet en bij die was het ook vandeweek ene op de andere dag over.

Mijn vriend is afgelopen jaar bij mij ingetrokken na 4 maanden daten (waarvan al 2 maanden samenwonen terwijl hij zijn huurwoning nog had).
Alle kosten gaan hier 50/50.

In zijn eigen huurwoning moest hij ook betalen, dus waarom ook niet in mijn woning.

Doordat we samen zijn gaan wonen zijn de kosten veel lager geworden voor mij. En daarom hebben wij op de gezamelijke spaarrekening een potje voor verbouwingen kunnen maken.
Mochten wij uit elkaar gaan, dan blijft de woning van mij. Ook als wij later getrouwd zijn of een geregistreerd partnerschap hebben.
Dit hebben we nu nog niet, maar zie ik volgend jaar of het jaar erna wel gebeuren voor als 1 van ons overlijd.

Daarbij zijn zijn kosten ook veel lager geworden. Dus voor zichzelf kan hij ook mooi sparen.

Ik heb tr wel een hele lage hypotheek omdat ik het huis gekocht heb toen ik uitzendkracht was. Wij vinden het huis heerlijk en vinden die lage lasten geweldig.

Mochten wij uit elkaar gaan, dan gaat die gezamelijke rekening 50/50. Voordat we kunnen verbouwen zijn we toch zeker 4 jaar verder. Dus dan weten we wel wat we aan elkaar hebben.

Zorg dan dat je werkt aan je onafhankelijkheid. Schrijf je sowieso in bij een woningbouw en spaar. Als dat lukt dan. Heb je je schulden weggewerkt inmiddels?

Ik ben het volledig eens met Suzanne F. Hell no dat een kerel ook maar 1 baksteen op naam krijgt van mijn huis.

Mijn inmiddels al weer poosje ex vriend begon op gegeven moment ook veel druk te zetten op samenwonen. "Want dan kon je samen de kosten delen." Sowieso een hele foute motivatie, maar goed. Uiteraard vond hij dat ik dan degene was die het huis moest verkopen. En financieel snap ik nog steeds niet wat mijn voordeel zou zijn. Zijn vaste lasten waren 2x die van mij. Ik zou 4x meer reisafstand krijgen naar mijn werk en hij en zijn inwonende zoon aten in 2 dagen net zoveel als ik in een week. En voor allerlei gemeentelijke belastingen betaal ik nu voor 1 en dat zou dan 1,5 worden. Dus dat "alles door 2" ben ik het ook nog niet direct mee eens. Dat ligt echt heel erg aan je beider uitgangssituatie.

Wij zijn ook net gaan samenwonen, met als basis 2 koophuizen. Mijn huis blijft mijn huis, zijn huis blijft zijn huis was het uitgangspunt.

Uiteindelijk besloten bij mij in te trekken en die van hem te verhuren. Alle variabele kosten (boodschappen, G/W/L etc, uitstapjes) worden geïncasseerd vanuit onze gezamenlijke rekening waarop we beide hetzelfde bedrag storten. Daarnaast betaald hij mij ook een bijdrage voor de hypotheek. Deze bijdrage is het bedrag wat hij normaal aan zijn hypotheek zou betalen. De inkomsten uit huur van zijn huis zijn dan weer compleet voor hem. Zo profiteren we allebei uit de verhuur van de woning. Kosten/waardevermeerdering aan de huizen worden betaald door de eigenaar van dat huis, inboedel en andere zaken kopen we dan weer samen.

We willen over een jaar of 3 door naar een grote woning en zijn dan van plan zoveel mogelijk gezamenlijk te gaan doen. Alles gaat niet lukken omdat hij ook nog een bv heeft dus er zullen altijd iets van zakelijke overeenkomsten blijven

Maar roodvos zou je dan alles op de cent gaan uitrekenen? Je gaat toch samen wonen omdat je je leven met elkaar wilt delen. Dan gaat het er toch niet om wie meer eet?

Wanneer jij morgen onder de bus loopt en je hebt niets geregeld blijft hij ook met lege handen achter want dan heeft hij nergens recht op zolang je niets geregeld hebt.

@TS, ik vind dat je er heel goed over nagedacht en de situatie zoals beschreven in jouw openingspost lijkt me een goede start.
Als je wat meer zeker van de relatie bent kan zij zich altijd nog inkopen.

Nee dat huis is van zijn dochter dan. Als jullie niet getrouwd zijn dan is alles voor zijn dochter.

Ik lees hier stilletjes mee. Vooralsnog is dit niet aan de orde in mijn relatie, maar wie weet in de toekomst wel.

Wanneer ze geen notariële akte hebben wel.

Ik sta heel zakelijk in dit soort dingen, beetje beroepsdeformatie denk ik. Ik zou altijd zelf de eigendom willen houden, maar partner hoeft dan uiteraard ook niet mee te betalen aan de aflossing van de hypotheek, groot onderhoud etc. Meebetalen aan dingen als g/w/l en rente vind ik wel fair. Bij huur moet je ook iets betalen en is dat vaak ook een hoger bedrag.

Maar dit is hypothetisch, de kans is groot dat een volgende relatie een LAT-relatie wordt

Eens.
Mijn man en ik hebben samen gekocht dus automatisch van ons twee.

Maar sta heel dicht bij een situatie die jij omschrijft. Minder hoog bedrag maar de helft was erfenis. De andere helft lening waaraan. Ex de helft mee betaald heeft. Erver heeft ex na veel ruzie bij op de lening en de akte gezet. Zij gaat vreemd en eist het huis. Ze heeft verdomme amper wat ingebracht.

Als ik een huis in eigendom had en er kwam gezeur over eigendom dan moest ie zijn koffers zelfs niet meer in/uitpakken. (Afhankelijk van wanneer ie er over begint. ) Blijf dan maar lekker huur betalen.

Zou mijn man een koophuis gehad hebben voor mij zou het niet eens in mr op gekomen zijn eenf deel op mijn naam te willen.

Een huis hoeft niet op twee namen te staan voor de hypotheek, m.a.w. je kunt de hypotheek op twee namen zetten, terwijl het huis op één naam blijft staan, de hypotheek kan zelfs op de naam van iemand staan die er niet woont.


Overigens lijkt het me redelijk dat jullie allebei de helft van de vaste lasten voor jullie beiden dragen. Dat is dus ook de hypotheek (huur), internet, energie, rioolrechten, verzekeringen etc etc. Als jij alleen de auto gebruikt en ze zit er nooit in, houd je die voor je eigen rekening, datzelfde zou voor kleding en hobby's kunnen gelden.
Ik zou mbt tot het huis echt vastleggen dat het jouw huis is en dat zij, in geval van 'scheiding' een redelijke periode krijgt om iets anders te vinden. Dat klinkt allemaal erg zakelijk en onvriendelijk, maar kan wel rust en zekerheid geven, alles is immers duidelijk. Dergelijke dingen kunnen altijd worden veranderd als dat nodig of wenselijk is.

(Ik was gedeeltelijk in gemeenschap van goederen getrouwd, en dacht dat alles goed was geregeld, maar ben bijna alles kwijt geraakt - dankzij hulp van familie is het niet zover gekomen, maar ik weet hoe fout dit soort dingen kan gaan)

Omdat dit allemaal best complex is, zouden jullie kunnen overwegen om een en ander duidelijk op papier te (laten) zetten. Liefst ondertekend en met getuigen.

Gelukkig zijn de regels in Nederland gewijzigd en is trouwen in gemeenschap of samenlevingscontract nu zo dat alles wat iemand heeft op dat moment ook van diegene blijft na een scheiding. Dan kun je wel testamentair vastleggen dat bij overlijden je partner alles krijgt maar ga je scheiden dan zijn de bezittingen/geld/schulden op het moment van contract opstellen voor jezelf. En terecht want hoeveel mensen zijn er niet alles kwijt geraakt omdat partner de helft kreeg van wat jij ingebracht had. Niks romantisch aan misschien maar wel goed om te bedenken.

Ik heb mijn appartement aangehouden totdat we getrouwd zijn. Ik verdiende toen bij lange na niet wat hij verdient, maar nu is het huis 50/50 geregeld.

Ik heb me overigens ingeschreven bij de woningbouw, want als we uit elkaar gaan mag hij lekker hier blijven.

Nooit doen dit! Je hebt dan wel een schuld, maar niet de 'bijbehorende' eigendom.

Mijn vriend heeft het huis op zijn naam gekocht, ik ben zijn erfgenaam. Dus als hij komt te overlijden sta ik in ieder geval niet op straat met de kinderen. Gaan wij uit elkaar moet hij me afkopen.
Kwa inkomen komt hier alles op een build en wordt alles gewoon betaald. Ja hij verdiend harstikke veel meer dan ik doe. Maar ik regel weer andere dingen veel.

Nu zijn wij al wel 12,5 jaar samen.

Nee, uiteraard niet.
Nou heb ik altijd gezegd niet aan andermans kind te beginnen dus samenwonen was voor mij sowieso niet aan de orde.

Waar het mij om gaat is dat ik "gelokt" werd met het argument "kosten delen dus goedkoper".

Die boodschappen zijn misschien maar peanuts, maar gaat dan ook meetellen. Want waar haal ik dan mijn voordeel uit deze constructie als mijn woonlasten gelijk blijven en de rest alleen maar duurder wordt? En let wel, zijn woonlasten, en diverse andere kosten, zouden wel door de helft gaan.

Waar het mij om ging was dat delen misschien heel logisch en eerlijk klinkt, maar dat zeker niet hoeft te zijn. Dat is erg afhankelijk van de situatie.

Wij hebben naast een samenlevingscontract ook testamenten opgesteld, waarbij alles naar mij gaat en dochterlief moet wachten totdat ik overlijd. Ik werk bij een notaris en heb de testamenten zelf opgesteld.

Het vervelende was dat toen wij een nieuw huis zouden kopen, vrienden van ons uit elklaar gingen. Zij heeft nooit meebetaald aan de hypotheek, maar moest wel uitgekocht worden omdat het desbetreffende huis op twee namen is gekocht.
Mijn partner wilde niet hetzelfde krijgen dat als wij misschien ooit uit elkaar zouden gaan hij en mij en het huis kwijt zou zijn. We hebben toen samen besloten om het huis alleen op zijn naam te kopen. Hij zou dan verantwoordelijk zijn voor de hypotheek en de opstalverzekering.

Mijn partner en ik zijn nu 20 jaar samen en wonen 19 jaar samen. Eerst in zijn koophuis. Hij betaalde daar de hypotheek etc en ik de boodschappen en extra’s. Toen hebben we een huis gekocht dat van ons samen is, staat op beide namen. Uit de oude woning is een restschuld gekomen die we hebben meegefinancierd in onze huidige hypotheek, daar betaal ik dus aan mee. Vind ik ook logisch, heb er ook gewoond. We hebben nu in een samenlevingscontract laten vastleggen dat mochten we uit elkaar gaan het 50/50 is. Ik houd dan ook mijn paard en auto( auto staat op zijn naam). Hij zijn auto’s en scooter. Verder hebben we alles op een hoop, maar wel beide nog een kleine spaarpot die we gebruiken voor onze hobby’s

In dit geval is het niet zo relevant meer want ik ben tot de conclusie gekomen dat we sowieso niet compatible zijn en zet er vanavond een punt achter. Maar ik ben wel blij iets van bevestiging in dit topic te krijgen dat mijn ideeën helemaal niet zo raar zijn als zij me wilde doen geloven.

Bedankt voor alle reacties, inzichten en meningen.