Geplaatst: 14-03-24 17:42 secricible schreef:blijkbaar hebben wij dan voor het eerst gekocht op die vorige piek (2007). Echter, toen was het totaal niet zo'n issue als nu.
Ik heb ook wel het idee dat mensen kieskeuriger zijn geworden. We kochten toen een appartementje in een zeer matige wijk van de stad met vaak overlast. Wetende dat je gewoon onderaan de ladder moet beginnen. Mijn ouders woonden de eerste jaren ook in bij een hospita, geld voor een huis was er toen echt nog niet om een huis te kopen. Pas rond hun 30-35ste konden ze over naar een klein appartementje en dan werkten mijn ouders allebei.
Ik hoor nu vaak beginnende huiseigenaren al die een eensgezinswoning willen kunnen kopen, liefst alvast met slaapkamers voor mogelijke kinderen in de toekomst en bij voorkeur dicht bij het centrum. Echt heel realistisch is dat ook niet.
Dat huis verkochten we vervolgens in de dip erna dus de volgende woning begonnen we met een flinke restschuld.
Ik denk dat je daarmee precies de reden te pakken hebt waarom mensen meteen een eensgezinswoning willen. Toen wij eerste huis kochten in 2013 wilde we ook een woning waar we echt echt langer in konden blijven wonen, ook met gezinsuitbreiding. Omdat we toen om ons heen allemaal mensen zagen die rond 2008 op de top van de markt een appartement met 1 slaapkamer hadden gekocht wat daarna in 2013 zwaar onder water stond, precies op het moment dat er kinderen kwamen.
Ik denk dat je over het algemeen toch wel geluk hebt en bevoorrecht bent als je een fijn koophuis kan kopen en zeker als je hypotheekvrij bent. Ja wij hebben hard gewerkt en goede keuzes gemaakt, maar precies op een dieptepunt van de markt een stabiele relatie, beide vast contract (was toen nodig voor een hypotheek en als starter echt niet vanzelfsprekend) en wat eigen geld hebben om deels een verbouwing te financieren is toch ook gewoon wel mazzel hebben. Vind het altijd irritant als mensen net doen alsof ze alles alleen maar aan zichzelf te danken hebben.
