Vorig onderwerp | Volgend onderwerp
Toevoegen aan eigen berichten Pagina 89 van de 91 [ 2264 berichten ]
Ga naar pagina Vorige  1 ... 86, 87, 88, 89, 90, 91  Volgende
Plaats een nieuw onderwerp

[VER] Ik heb je liever dan lief…

 
Profiel   

Hoe gaat het nu met je TS? :o
Laatste bericht

Link naar dit berichtGeplaatst: 17-03-23 14:00 



 
Profiel   

Mezelf een schop onder de kont gegeven en afleiding gezocht in het verhaal. Het is niet veel en niet spectaculair, maar we hebben weer een begin. :j

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik zucht diep en schud mijn hoofd zachtjes mijn hoofd. Hoe kan hij dit een goed idee vinden?! Ik trek vrij subtiel mijn hand weer terug en probeer om de mensen om ons heen niet aan te kijken, hopelijk gaan ze dan weer verder met hun eigen conversaties. Niels daarentegen blijft onbewogen naar me kijken.

‘Vind je het mooi? Ik heb deze speciaal laten maken, naar een aantal voorbeelden van wat je me ooit hebt laten zien.’

Ik twijfel even over mijn antwoord, in een andere situatie zou dit namelijk ontzettend lief zijn, maar het voelt nu een beetje alsof hij me “terug wil kopen”.

‘Niels, de ring is prachtig, maar ik ga hem toch weer aan je teruggeven zodra we hier buitenstappen. Ik wil niet dat je het idee hebt dat ik bij je terugkom als je me maar dure cadeaus geeft, bovendien heb ik niets aan jouw materialistische manier van liefde uiten.’
‘Ik neem de ring niet terug Daan, hij is voor jou. Ik wil je niet overladen met dure cadeaus om je te terug te winnen, ik wil je gewoon iets speciaals geven omdat ik vind dat je dat verdient.’
‘Mag ik je nog een oprechte vraag stellen?’
‘Altijd.’
‘Waarom wil je zo graag weer met me samen zijn? Het is niet zo dat we in de tijd dat we samen waren een fantastische relatie hadden. We hadden veel ruzie, dachten over veel zaken compleet anders en de vonken sprongen nou ook niet echt van ons huwelijk af…’ – Het blijft even stil, je ziet hem duidelijk naar woorden zoeken.
‘Omdat ik van binnen weet dat jij de enige bent voor mij. Ondanks onze ruzies, ondanks het verschillend denken en de gematigdheid die regelmatig binnen is geslopen, weet ik dat ik nooit meer zulke sterke gevoelens voor iemand ga ontwikkelen dan dat ik bij jou heb.’
‘Maar ik ben niet ineens “de perfecte vrouw” geworden, Niels. Ik ben nog steeds dezelfde Daniëlle als voor onze breuk. Waarbij jij ontevreden bent geworden en het ergens anders bent gaan zoeken. Ik ben nog steeds geen vrouw met een torenhoog libido, die zich in de meest sexy outfits toont en de meest vreemde plekken bedenkt om haar man te behagen… Dus ik snap niet waarom jij per sé weer samen met me wil zijn. Natuurlijk blijven we altijd van elkaar houden, we hebben een enorm verleden samen en blijven de ouders van onze kinderen, dus in elkaars leven zijn we sowieso…’
‘Je zult wel denken dat ik in herhaling val, maar sinds ik met mijn therapeut aan mezelf ben gaan werken, heb ik veel duidelijker wat ik wil, waar mijn gevoelens zitten en waar ik de fout in ben gegaan. Ook waarom ik ontevreden ben geworden in onze relatie en dat dit in essentie niets te maken heeft met seks. Ik wilde gewoon dezelfde aandacht die je had voor anderen en dacht dat seks het antwoord daarop was. Ik wilde door jou gezien en geliefd worden en niet enkel voldoen aan het labeltje “echtgenoot” en voortkabbelen. Ik spreek nu volledig voor mezelf; maar ik zie dat in de toekomst samen met jou.’

Link naar dit berichtGeplaatst: 20-03-23 15:27 



 
Profiel   

Dank je wel voor dit geweldige stukje!

Link naar dit berichtGeplaatst: 20-03-23 16:42 



 
Profiel   

Wat een slijmerd is die vent toch! goed geschreven, ik zit er weer meteen in hoor!

Link naar dit berichtGeplaatst: 20-03-23 17:05 



 
Profiel   

Ik moest heel even denken waar we waren, kostte 3 seconden maar zat er daarna weer helemaal in. En de aaaaaargh richting Niels kwam er gewoon weer bij

Link naar dit berichtGeplaatst: 20-03-23 17:17 



 
Profiel   

Ik zeg: Blijf sterk blijf sterk Daan!

Mooi stukje weer!

Link naar dit berichtGeplaatst: 20-03-23 18:24 



 
Profiel   

Rocamor schreef
Ik moest heel even denken waar we waren, kostte 3 seconden maar zat er daarna weer helemaal in. En de aaaaaargh richting Niels kwam er gewoon weer bij


Dit inderdaad, je pakt tijdens het lezen automatisch de draad weer op :D

Fijn stukje weer TS!

Link naar dit berichtGeplaatst: 21-03-23 09:58 



 
Profiel   

Rocamor schreef
Ik moest heel even denken waar we waren, kostte 3 seconden maar zat er daarna weer helemaal in. En de aaaaaargh richting Niels kwam er gewoon weer bij

Zelfde hier! Twijfelde om terug te lezen maar was niet nodig.

Leuk stukje weer TS!

Link naar dit berichtGeplaatst: 21-03-23 23:03 



 
Profiel   

‘Je lijkt alleen één ding maar niet te kunnen bevatten… Al de zaken waar jij nu je excuses voor aanbiedt zijn wél gebeurd. Het is niet zo dat omdat jij nu je excuses maakt en weet waarom die zaken zijn gebeurd, het magisch allemaal verdwijnt. Mijn gevoelens zijn niet ineens niet meer gekwetst, ik voel me niet ineens niet meer voor schut gezet en behandeld alsof ik een dom, naïef wicht ben. Als ik terugdenk aan het feit dat ik zwanger van je was en jij doodleuk met een ander was, voelt dat voor mij nog steeds alsof ik echt als achterlijk ben weggezet. Dat maken een ring en een hele rij aan excuses niet zomaar goed. Wellicht val ik hiermee ook in herhaling, maar mijn vertrouwen in jou is weg. Ik zou gek worden wanneer jij alleen ergens heen zou gaan, puur en alleen omdat ik niet weet wat je nu weer zou doen en met wie. Dan word ik een controlerende trut en dan? Dan voel jij je gevangen en komen we weer in hetzelfde cirkeltje terecht… En begrijp me niet verkeerd Niels, ik hou ontzettend veel van je, maar na dit alles betwijfel ik of er überhaupt ooit nog vertrouwen tussen ons kan zijn op relationeel gebied.’
‘En jij en Syl dan? Dat heeft mijn zelfvertrouwen en het vertrouwen in ons ook geschaad. Dat heeft mij ook gekwetst, vooral het feit dat je liever jouw tijd spendeerde met een broekie dat net komt kijken en volledig geobsedeerd was door jou. Je ziet zelf ook niet in dat zij en jij ook een deel hebben gehad in het klappen van ons huwelijk. Dat zij zó op je ingepraat heeft dat je samen met haar bent geweest. Jij, getrouwde Daniëlle van 35 met twee kinderen, samen met een meisje van pak en beet midden twintig dat nota bene als stagiaire aangenomen was op jouw werk… En ik hoor je bijna denken; “Als jij niet met Bibi… Dan was het met Syl ook nooit zover gekomen”, maar dat is gissen. Jij hebt onze beloftes ook overboord gegooid en je volledig gestort op een ander.’
‘Maar bevestigd dat niet wat ik je net probeerde te zeggen? Dat het vertrouwen tussen ons zo ver heen is, dat het niet meer herstelt kan worden.’
‘Voor mij laat het enkel zien dat jij voornamelijk nog met de vinger aan het wijzen bent en probeert om een verantwoordelijke te vinden voor jouw emoties, maar Daniël, hoe hard het ook klinkt, jij bent de enige die verantwoordelijk is voor jouw emoties. Je kunt ervoor kiezen om te blijven hangen in wantrouwen en verdriet, maar je kunt ook kiezen voor geluk. Ik wil niet per se impliceren dat dit met mij is, maar je blijft maar doorgaan over gekwetst zijn en je slecht voelen en daar bovenop al het verdriet dat je met je mee blijft dragen. Als je zou proberen om daar overheen te stappen en het te verwerken, het een plek te geven, dan denk ik oprecht dat je het allemaal anders zou zien. Ja, we hebben elkaar gruwelijk veel zeer gedaan, we zijn beiden fout geweest, maar we zijn nu op een plek waarbij we dat beiden kunnen erkennen en kunnen kiezen wat we daarmee doen. Blijven we zwelgen in zelfmedelijden of proberen we er lering uit te halen en verder te gaan? Ik wil graag verder gaan, met jou, maar ik wil voornamelijk dat jij ook verder gaat met je leven.’

Dit is voor mij een druppel. Ik sta op, wurm de ring van mijn vinger en leg deze voor hem op tafel. In dezelfde beweging pak ik mijn jas en beweeg me tussen de tafels door naar de uitgang. Zonder om te kijken, want zelfs te voet terug naar huis klinkt beter dan nog een minuut te spenderen in de aanwezigheid van Niels. Eenmaal buiten en een paar meter van de strandtent vandaan laat ik me tegen een van de strandpalen aan zakken. Ik weet niet eens wat ik voel, ik ben niet echt boos of verdrietig, maar het voelt zo vol in mijn hoofd. Alsof er een menigte van alles door elkaar aan het schreeuwen is en ik geen enkel woord echt kan verstaan. Mijn handen wrijven over mijn gezicht, haar en rusten in mijn nek, de wind blaast mijn krullen alle kanten in en ik voel dat er tranen over mijn gezicht rollen. Of dat door de combinatie wind plus zand of door mijn halve paniekaanval komt, durf ik niet te zeggen. Waarom is hij ook zo ontzettend goed met woorden? Waarom weet hij het altijd voor elkaar te krijgen dat ik ga twijfelen aan mijn overtuigingen? Ben ik dan écht zo makkelijk om te praten? Heb ik dan echt geen ruggengraat? Achter me hoor ik voetstappen knisperen in het zand, gegarandeerd dat dit Niels is.

‘Ga weg.’

In plaats van een antwoord, voel ik een hand op mijn schouder en zie ik Niels naast me in het zand op zijn knieën zakken. Hij wrijft even met zijn duim langs mijn wang en zegt verder niets. Ik wuif zijn hand weg en geef hem een duw zodat hij omvalt. Weer opgekrabbeld, legt hij weer een hand op mijn schouder welke ik meteen weer wegsla. Hij komt voor me zitten en nog voordat ik erover na kan denken heb ik hem een stomp tegen zijn borst gegeven.

‘Ga weg! Ga gewoon weg!’

Ik blijf tegen hem aanslaan, duwen en stompen, maar Niels komt alleen maar dichterbij. Hij legt zijn armen om mijn schouders en ik sla met gebalde handen tegen zijn borst aan terwijl ik bijna hysterisch schreeuw en huil. Het enige wat hij doet, is me vasthouden. Hij zegt niets, doet niets en incasseert mijn gestomp tegen zijn borst en schouders. Langzaam ebt de wil om te schreeuwen weg en zit ik als een klein kind te huilen. Niels aait over mijn hoofd terwijl ik blijf mijmeren dat hij weg moet gaan. Als ik een diepe zucht slaak en weer in staat ben om mijn gezicht te drogen, neemt hij weer afstand. Hij gaat staan en steekt zijn handen naar me uit.

‘Kom, ik breng je naar huis.’

Ik weiger om me door hem omhoog te laten helpen en enigszins wankel kom ik overeind. Het zand van me af kloppend, loop ik in de richting van het verharde pad langs het strand. Ik schaam me voor mijn uitbarsting van net en had gewild dat ik dit tot thuis in had kunnen houden. Nu is hij weer degene geweest die me heeft gekalmeerd en is hij wéér de zogenaamde verstandige geweest.

‘Daniël, ik zie aan je dat je je schaamt. Dat is echt helemaal nergens voor nodig.’
‘Laat me Niels.’
‘Nee, ik laat je niet. Ik wil er voor je zijn. Dat betekent ook dat ik er voor je wil zijn als je me het liefst een kaakslag wil verkopen, want blijkbaar voel je dat zo.’
‘Wil je alsjeblieft ophouden met dat psychologisch geneuzel? Je wil gewoon mijn zogenaamde redder in nood zijn zodat ik weer in jouw “sterke armen” vlucht als ik het even moeilijk heb.’
‘Nou heb ik inderdaad gesport, maar sterke armen is misschien wel een beetje overdreven.’ – Ik kijk hem met een vernietigende blik aan.
‘Sorry, blijkbaar nog niet het moment voor humor.’ – Zijn lichaamstaal is enigszins verontschuldigend.
‘Ik ben moe, verward en heb echt totaal geen zin meer om nog ergens moeite voor te doen, dus wil je me alsjeblieft gewoon naar huis brengen?’

Niet veel later rijden we op de snelweg zonder verder nog gepraat te hebben, de afspeellijst is geruild voor de radio en ik doe ontzettend mijn best om niet al knikkebollend in slaap te vallen.
Als ik Niels in de deuropening naast me zie staan, besef ik meteen dat het niet gelukt is om wakker te blijven. Wanneer Niels ziet dat ik mijn ogen weer open heb, stapt hij meteen bij de deur vandaan. Nog slaperig stap ik de auto uit en loop naar de voordeur, steek de sleutel in het slot en open de deur. Ik laat de deur achter me open omdat ik verwacht dat Niels nog achter me aankomt, maar wanneer ik mijn jas ophang, zie ik Niels’ auto wegrijden. Dat heeft hij nog nooit gedaan… Zelfs zonder gedag te zeggen weer vertrokken…
Meteen bekruipt me een enorm schuldgevoel, zou ik nu echt te ver zijn gegaan?
Mijn tas gooi ik op tafel en er valt iets uit op de grond onder de tafel, als ik het in mijn handen heb herken ik het meteen als het doosje dat Niels uit zijn zak haalde tijdens de lunch. Ik open het doosje en op een stukje servet heeft hij geschreven: “Blijft voor jou.”
Ik sluit het doosje meteen weer en stop het terug in mijn tas, die krijgt hij dus de volgende keer weer terug.
Na het avondeten word ik weer overvallen door een golf aan vermoeidheid en ondanks het tijdstip, besluit ik om na het douchen en föhnen van mijn haar gewoon naar bed te gaan. Ik zie zo ongeveer scheel van de vermoeidheid en heb werkelijk nergens meer zin in, zelfs op de bank hangen en een serie kijken, klinkt nog als een enorme opgave. Ik val ook als een blok in slaap als mijn hoofd het kussen raakt.

Na deze dag heb ik nog welgeteld één berichtje van Niels gehad dat hij nog met de kinderen op vakantie wilde en of dat goed was vanuit mijn kant, waarop ik hem veel plezier wenste met de kinderen. Geen bedankje, geen “hoe is het?” en zelfs de goedemorgen of fijne avond berichten zijn verdwenen. Na een week geen bericht te hebben ontvangen over de vakantie met de kinderen, heb ik er zelf een bericht aan gewaagd.

“Hey, hoe is het met de kids? Hebben ze plezier?”

Het bericht dat ik terugkrijg is een foto van Feline en Tycho op een strand in de zon met een duim omhoog.

“Kun jij ook een beetje ontspannen of houden ze je continue bezig?”

Ik zie dat hij het bericht heeft gelezen, maar reageert er niet op. Er heerst grote twijfel of ik nog door moet vragen of hem gewoon moet laten. Uiteindelijk doe ik toch een poging:

“Wanneer komen jullie terug? Dan kom ik even langs om ze te knuffelen.”
“Vanavond zijn we pas laat weer thuis.” – Kan ik hieruit opmaken dat langskomen niet gewenst is?
“Morgen een beter idee dan?”
“Ik kom ze overmorgen brengen zoals afgesproken.’

Wat een botte, korte reactie… Maar ik leg me neer bij zijn antwoord, hij wil me schijnbaar niet in de buurt hebben.

Het lijkt of de tijd voorbij kruipt, ik wil eigenlijk gewoon ontzettend graag mijn kinderen een knuffel geven en alles horen over de vakantie die ze hebben gehad, maar de twee dagen die ik erop heb moeten wachten leken twee weken te duren.
Als dan uiteindelijk de deurbel gaat, ren ik zo ongeveer naar de voordeur en sta eigenlijk al klaar om ze in mijn armen te sluiten. De deur zwaait open en daar staat Niels, zonder kinderen…

‘Zitten ze nog in de auto?’
‘Ja, mijn moeder zit nog bij ze in de auto.’ – Hij loopt door en zwaait de voordeur achter hem dicht.
‘Wat is dit Niels? Ik word er een beetje ongemakkelijk van…’ - Hij loopt door naar de woonkamer, gaat aan de eettafel zitten en gebaart me hetzelfde te doen.
‘Ga je alsjeblieft zitten Daniël?’ – De paniek schiet meteen mijn keel in als ik tegenover hem ga zitten.
‘Nou? Wat is dit?’

Link naar dit berichtGeplaatst: 24-03-23 15:47 



 
Profiel   

Neeeeeeee, soms vind ik je zo gemeen met dit soort cliff hangers!

Meer, meer meer!

Link naar dit berichtGeplaatst: 24-03-23 16:07 



 
Profiel   

Oeehh, wat een cliffhanger idd! :):) Ben benieuwd wat er komt..
Goed en fijn stuk weer, gaat van links naar rechts in medeleven!

Link naar dit berichtGeplaatst: 24-03-23 19:15 



 
Profiel   

Arghhhhh een cliffhanger!!!! Ik zit er weer helemaal in!

Link naar dit berichtGeplaatst: 24-03-23 19:17 



 
Profiel   

Nee niet stoppen!! Meeeeerrrrrrr

Link naar dit berichtGeplaatst: 24-03-23 20:04 



 
Profiel   

Niet stoppen ik wil meer

Link naar dit berichtGeplaatst: 24-03-23 22:28 



 
Profiel   

Oh nee, nu krijgt ze de kinderen niet terug onder het mom van " labiel" oid. Eikel!

Link naar dit berichtGeplaatst: 25-03-23 18:48 



 
Profiel   

Klein stukje vandaag, zijn jullie van de cliffhanger af :+

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hij tovert een mapje met papieren tevoorschijn en haalt daar een formulier uit. Hij legt het voor me op tafel en ik zie dat het een toestemmingsformulier is, maar in de verbazing heb ik niet de tijd om te lezen waarvoor.

‘Ik wil dat je meegaat naar mijn therapeut.’ – hij tikt met zijn wijsvinger op het papier.
‘Wat?’
‘Ik maak me zorgen om jou en om de kinderen. Ik wil er ook aan toevoegen dat wanneer je weigert om mee te gaan naar een therapeut, ik een mediator in de arm ga nemen en we op die manier zaken gaan regelen, want wij alleen komen er niet uit. Ik heb ook bewust even afstand genomen na onze laatste keer samen, want ik wil voorkomen dat je weer zó in paniek raakt als de vorige keer.’ – Ik zie verschillende spiertjes in zijn gezicht bewegen en hij wrijft met zijn hand over zijn kin. Het lijkt erop dat hij zo gespannen is als een veer, want hij kan geen twee seconden stilzitten. Eigenlijk wil ik ontzettend boos worden, aangezien hij weer zijn zin door wil drijven met die verdomde therapie van hem, maar ik slik het weg.
‘Waarom wil je zo graag dat ik meega naar therapie?’ – Ik probeer het kalm te brengen.
‘Zodat we ergens naartoe kunnen werken en niet in hetzelfde cirkeltje blijven ronddraaien. Bovendien heb ik het idee dat er bij jou een heleboel emoties zijn die je binnenhoudt en wegduwt.’
‘En wat wil je bereiken met een mediator?’
‘Die stap wil ik pas nemen als je echt niet bereid bent om te werken aan de situatie. Daar kunnen we gezamenlijk afspraken maken die voor ons beiden duidelijk zijn zonder dat we allebei een advocaat in de arm hoeven te nemen.’
‘Dus je wilt de scheiding definitief maken?’ – Nadat ik dit gezegd heb, zie ik zijn frustratie opborrelen.
‘Daniël, ik weet dat je het heel moeilijk vindt, maar als je écht niets meer van mij wilt, buiten contact voor de kinderen om, dan lijkt het mij het meest verstandige als we de scheiding definitief maken. Ik wil alleen eerst in therapie om te kijken waar we staan, wat jij voelt en denkt en vanuit daar de beslissing maken. Ik ben gewoon klaar met het “wel/niet-spel” dat we de afgelopen tijd hebben gespeeld. Daarmee wil ik niet zeggen dat het allemaal al jou ligt, want ik heb er net zo goed aan bijgedragen, maar ik heb heel erg de behoefte aan duidelijkheid op dit moment.’ – Ik kan aan hem aflezen dat hij open en oprecht spreekt en ik moet zeggen dat hem dat siert, zeker na de afgelopen keer.

Link naar dit berichtGeplaatst: 27-03-23 14:10 



 
Profiel   

Goed stuk
Mr manipuleert er weer lekker verder op los

Link naar dit berichtGeplaatst: 27-03-23 14:29 



 
Profiel   

Krijg de kriebels en wil bijna haar advocaat betalen :=

Link naar dit berichtGeplaatst: 27-03-23 21:23 



 
Profiel   

Zo benieuwd hoe dit verder gaat. Mijn handen jeuken bijna om Niels een poeier op z'n neus te geven....

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-04-23 07:28 



 
Profiel   

Ben benieuwd naar het volgende stuk! :D

Link naar dit berichtGeplaatst: 16-05-23 15:56 



 
Profiel   

droomy schreef
Ben benieuwd naar het volgende stuk! :D


Ik ook :D

Link naar dit berichtGeplaatst: 16-05-23 20:07 



 
Profiel   

Hoi allemaal,
Ik heb even een flinke "pauze" van het verhaal genomen. Voornamelijk omdat mijn hoofd er niet naar stond en ik niet wilde dat er maar stukken/stukjes geplaatst zouden worden, zodat er maar iets geplaatst zou worden.
Ik ben nu weer regelmatig aan het verhaal aan het werken en vooral aan het kijken hoe ik op papier kan krijgen wat er ik in grote lijnen uitgedacht heb om richting het einde van het verhaal te gaan.

Vandaag of een dezer dagen zal er ook weer een stuk(je) geplaatst worden, want ik snap ook dat er anders een heleboel mensen afhaken omdat het niet meer "leeft". :)

Link naar dit berichtGeplaatst: 26-05-23 10:20 



 
Profiel   

Gaat het nu (wel?) goed met je TS? Heb je eea wat meer op een rijtje gekregen?

Link naar dit berichtGeplaatst: 26-05-23 10:25 



 
Profiel   

Wat lief dat je het vraagt Rocamor.
Het zijn nog steeds pieken en dalen, maar ze zijn inmiddels wel gematigder. Het vervelende is vooral dat er geen verklaring is voor het overlijden, natuurlijk wel dat het hart ermee gestopt is, maar niet waarom dat ineens is gebeurd.
Het zorgt er nog wel eens voor dat mijn gedachten een loopje met me nemen. Niet eens altijd met betrekking tot mezelf, maar vooral naar anderen. Want als het allemaal zo "ineens voorbij" kan zijn zonder verklaring, is dat nog wel eens reden tot zorgen.
Ik denk dat ik een soort enorm realiteitsbesef heb gekregen wat sterfelijkheid inhoudt. Het idee dat morgen vanzelfsprekend is, is behoorlijk verdwenen.
En ik worstel er een beetje mee om dat een goed plekje te geven, naast het rouwproces en het beginnen van een nieuw leven voor mijn neefje.

Link naar dit berichtGeplaatst: 26-05-23 11:32 



 
Profiel   

Ik snap denk ik wat je bedoelt. Mijn vader was dan wel veel ouder dan je neefje, maar die heeft ook een hartstilstand gekregen welke hem fataal is geworden. Dat is inmiddels ook alweer bijna 27 jaar terug hoor!

Wat ik daar vooral van geleerd heb (behalve dan dat je hart breekt en dat dat gruwelijk pijn doet): er is geen leven na nu. Leef nu. Geniet nu. Stel de leuke dingen niet uit. Mijn vader zou x doen en y doen en z doen na zijn pensionering en als zijn kinderen klaar waren met school. De scholen zijn afgemaakt, maar dat heeft hij niet meer meegemaakt en noch x, noch y, noch z en noch zijn pensionering heeft hij gehaald.
Omhoog

Link naar dit berichtGeplaatst: 26-05-23 15:51 

Plaats een nieuw onderwerp  Plaats een reactie
Pagina 89 van de 91 [ 2264 berichten ]
Ga naar pagina Vorige  1 ... 86, 87, 88, 89, 90, 91  Volgende
Vorig onderwerp | Volgend onderwerp




Zoek naar
Inloggen