En ik mis ook een bepaalde betrokkenheid van mij bij een personage; het kan mij zeg maar niet zo heel veel schelen hoe het verder gaat omdat de personages me niet raken...
Kan heel goed aan mij liggen hè
[VER] Ik heb je liever dan lief…
Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
- Nikass
-
- Berichten: 16694
- Geregistreerd: 27-04-11
Geplaatst: 11-06-21 22:34
En ik mis ook een bepaalde betrokkenheid van mij bij een personage; het kan mij zeg maar niet zo heel veel schelen hoe het verder gaat omdat de personages me niet raken...
Kan heel goed aan mij liggen hè
- soeboenoe
-
- Berichten: 1411
- Geregistreerd: 16-04-08
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst door de TopicStarter : 11-06-21 22:45
Ikzelf kan me bijvoorbeeld ontzettend goed identificeren met Syl, maar hé ik heb haar dan ook bedacht en vorm gegeven.
Maar ik snap wel waar je naartoe wil, je mist waarschijnlijk net die ene "catch" waardoor je exact wil weten wat, hoe en waarom.
Ik ben zelf ook nog steeds zoekende in het verhaal, naar wat het voor mij de moeite waard maakt om het te vertellen. Maar ik denk dat dat voor mezelf ligt in de karakters steeds beter leren kennen en een onderdeel worden van hun leven, hun denken en doen.
En in die zin gaat er zeker nog herschreven worden, er zijn al een heleboel zaken waarvan ik denk dat het beter/gelaagder kan dan het nu is.
Misschien is dat het gedeelte dat je mist, dat het nog niet een bepaalde mate van gelaagdheid heeft?
Succes weer! - soeboenoe
-
- Berichten: 1411
- Geregistreerd: 16-04-08
Geplaatst door de TopicStarter : 18-06-21 14:50
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Met een pesthumeur duw ik de deur naar de docentenkamer hard open, die net de tas van Syl schampt. Ze kijkt boos achterom en zet twee passen naar voren.
‘Ook goedemorgen…’
‘Sorry, was niet mijn bedoeling, maar goedemorgen.’
Ik loop langs haar heen om mijn jas op de te hangen en een kop thee te pakken. Naast de automaat ligt een A4 met daarop de laatste roosterwijzigingen voor die dag. Ik zie dat mijn laatste en mijn eerste uur met elkaar gewisseld zijn en dat ik verder gelukkig niet ingeroosterd ben om in te vallen.
Nina gebaart dat ze me even wil spreken, dat komt mooi uit, kan ik meteen even communiceren dat er vanmiddag een van haar leerlingen bij mij nablijft.
Ik schuif aan en het eerste dat ik te horen krijg;
‘Jezus Daniël, wat zie je eruit…’ – Ja bedankt, dat was me nog niet opgevallen toen ik in de spiegel keek.
‘Slecht geslapen vannacht, kinderen hebben gespookt.’
‘Oh… Dan is het misschien niet heel fijn wat ik je nu ga zeggen…’ – Ik kijk op van mijn kop thee en zie het serieuze gezicht van Nina naar me terugkijken.
‘De ouders van Sofie hebben 10 minuten geleden naar school gebeld, ze komt vandaag niet naar school omdat Quin nogal pikante foto’s van Sofie heeft doorgestuurd.’ – Ik kan dit er echt niet bij hebben vandaag…
‘Oh jezus…’
‘Voor zover ze weten, is het doorgestuurd naar jouw klas, maar veel meer weten we nog niet. Eric is al aan het bellen met de ouders van Quin, aangezien de ouders van Sofie aangifte willen doen.’
‘En waar is Quin?’
‘Dat weet niemand, ze is vanochtend ook niet op school of het terrein gezien.’
‘Ik moet met de ouders van Sofie gaan bellen, hebben ze nog laten weten of ze bereikbaar zijn?’
‘Ik heb geen idee, Ingrid heeft de telefoon aangenomen en daarna meteen Eric ingelicht, die zat toevallig bij ons aan tafel.’
‘Thanks Nien.’
Ik sta op en loop in een streep naar het kantoor van Niels, daar kan ik zonder pottenkijkers proberen of ik de ouders van Sofie aan de lijn kan krijgen.
Na het eerste nummer te hebben gedraaid, gaat de telefoon een paar keer over om vervolgens over te gaan naar de voicemail. Ik probeer het tweede nummer wat in het registratiesysteem staat en na twee keer overgaan hoor ik een vrouwelijk stem opnemen.
‘Hallo, met Angelique van Erven.’
‘Goedemorgen, u spreekt met Daniëlle Santing. Ik ben de mentor van Sofie.’
‘Oh, goedemorgen, u heeft het dus gehoord?’
‘Ik ben inderdaad net ingelicht door mijn collega, ik bel om te vragen hoe het met Sofie is?’
‘Niet zo heel goed, ze is enorm geschrokken net als wij. Hoe heeft dit op school kunnen gebeuren? Is er geen toezicht?! Zeker zo’n meisje als Quin… Dit is niet de eerste keer dat er iets met haar gaande is…’
‘Sorry, ik vind het heel erg vervelend dat dit met Sofie gebeurd is. Ik kan u verzekeren dat we er alles aan proberen te doen om dit soort situaties te voorkomen.’
‘Dat is dan blijkbaar niet gelukt, hoever moet het gaan voordat zulke kinderen niet meer bij normale leerlingen in de klas zitten?!’
‘Ik snap dat u boos en verontwaardigd bent mevrouw, maar wij als school zijn ook aan handen en voeten gebonden… Niemand wil dat zulke dingen gebeuren.’
‘Als u maar weet dat we het hier niet bij laten zitten!’
‘We zouden graag samen met u naar een oplossing zoeken, maar we hopen natuurlijk dat het eerst beter gaat met Sofie.’ – Op de achtergrond hoor ik een mannenstem mompelen. Het is te ver weg om te horen wat er gezegd wordt, maar de reactie van Sofie’s moeder schelt luid en duidelijk mijn oor in: “Ik ben het gewoon zat Jeroen! Dat mogen ze op die school best eens horen!”
‘Mevrouw van Erven?’
‘Ja.’
‘Ik wil u nog heel veel sterkte wensen met Sofie, vindt u het goed als ik rond een uur of 2 nogmaals bel? Dan weet ik wellicht wat meer over de situatie hier op school.’
‘Prima.’
‘Tot dan.’ – De telefoon wordt al opgehangen voordat ik de zin heb afgemaakt.
Ik been weer terug naar de docentenkamer, Eric is nog steeds aan het bellen en inmiddels heeft het nieuws zich door de docentenkamer verspreid. Ingrid komt op me aflopen, zij is normaal de afdelingsleider van de bovenbouw, maar omdat Niels er niet is, neemt ze deze week ook zijn taken waar.
‘Daniëlle, heb jij al contact gehad met de ouders van Sofie?’
‘Ja, ik heb ze net gebeld. Ze zijn echt woest over de situatie.’
‘Dat snap ik. Ik heb net aan Henny doorgegeven dat er op het rooster gezet wordt dat alle tweede klassen ingeroosterd zijn bij de mentoren het eerste uur. Als je het geen probleem vindt, dan ga ik met jouw klas in gesprek. Dit moeten we echt zo snel mogelijk in de kiem smoren.’
‘Nee, geen enkel probleem.’
‘Goed, loop ik daarna door naar de klas van Eric. Moet ik ook nog contact opnemen met de ouders van Sofie?’
‘Ik heb ze net aan de telefoon gezegd dat ik vanmiddag tegen een uur of 2 nog een keer bel om ze op de hoogte te houden van wat er hier op school allemaal geregeld is.’
‘Ik denk dat het handiger is als ik dat telefoontje pleeg, ik heb net even wat meer afstand om het gesprek wat zakelijker te houden. Ik kan me namelijk heel goed voorstellen dat ze hoog in hun emotie zitten.’ – Hoewel ze ergens natuurlijk gelijk heeft, weet ik ineens weer waarom Ingrid en ik maar sporadisch met elkaar praten. Ze is zo zakelijk als wat, tot op het irritante af gestructureerd en alles volgens de regels, maar ik stem toch toe.
Mijn klas staat al te wachten voor de deur van mijn lokaal en er wordt meteen druk geroezemoesd als ze Ingrid achter me aan zien lopen. Ik draai mijn lokaal van het slot en de leerlingen gaan wat beduusd zitten.
‘Ik denk dat jullie allemaal wel weten waarom we deze dag anders beginnen dan normaal. Er zijn foto’s rondgestuurd naar heel wat mensen, waaronder jullie. Nu hoop ik dat ik niet hoef uit te leggen dat het doorsturen van zulke foto’s een strafbaar feit is, dat wil zeggen dat wanneer bekend wordt dat je zulke foto’s doorstuurt, je een taakstraf of een flinke boete kunt verwachten, misschien zelfs wel een zwaardere straf.’ – Een aantal leerlingen kijkt verschrokken om zich heen, maar de grote groep zit wat glazig in mijn richting te staren.
‘Maar mevrouw, ik kan er toch niks aan doen dat ik dit doorgestuurd krijg?’
Nog voor ik kan antwoorden, neemt Ingrid het gesprek van me over. Ik neem plaats achter mijn bureau en probeer de reacties van de leerlingen te peilen om wat in te kunnen schatten welke leerlingen mee hebben gedaan aan het doorsturen van de foto’s.
Ik heb sowieso al 2 jongens achter in de klas gezien, die terwijl Ingrid staat te preken onder de tafel bezig zijn met hun telefoon en zitten te gniffelen. Dwars door het verhaal van Ingrid schreeuw ik door de klas:
‘Noah en Levi, inleveren! Zijn jullie nu echt helemaal gek geworden?!’ – Ingrid vult aan: ‘En na deze les mogen jullie meteen door naar mijn kantoor.’
Na een kleine discussie met deze twee jongens, ben ik toch in het bezit van hun telefoons.
De rest van de klas durft volgens mij niet eens meer te denken aan hun telefoon pakken, want ze luisteren allemaal naar wat zelfs voor mij een ellenlange preek is van Ingrid.
We zijn halverwege het lesuur als Ingrid haar verhaal afsluit en ze nog een laatste waarschuwing meegeeft. De leerlingen hebben de rest van het lesuur de tijd gekregen om nog wat huiswerk te maken gezien ik ze niet nog langer wil laten luisteren naar wat alleen een herhaling is van wat Ingrid allemaal verteld heeft.
Ik werk wat achterstallig werk in het registratiesysteem weg en probeer om her en der wat vragen van de leerlingen te beantwoorden, maar ik ben echt compleet afwezig met mijn gedachten. Het is een vreemde mix tussen wat we nu met Sofie aan moeten en wat ik zelf aan moet met mijn eigen situatie. Als dit lesuur dan eindelijk op zijn eind is en ook ik de leerlingen nog voorzien heb van een laatste waarschuwing, kan ik snel even op en neer voor een kop thee.
De lesuren die erna volgen starten allemaal met leerlingen die “iets gehoord hebben over een meisje uit de tweede”, ook mijn gehele pauze wordt gevuld met zaken omtrent Sofie en Quin, voornamelijk leerlingen die aan de deur van de docentekamer vragen hoe het met Sofie is en of ze iets kunnen doen. Eric loopt al de hele dag als een kip zonder kop met zijn telefoon aan zijn oor en ik zie Ingrid in tegenstelling tot haar normale kalme zelf ook enigszins verhit door de school marcheren.
Zouden ze me het aanrekenen dat ik niet als een bezetene kriskras door de school ren? Ik bedoel maar te zeggen dat Ingrid eigenlijk al mijn werk uit handen heeft genomen. Het enige dat ik nog wilde regelen was een gesprek met de maatschappelijk werker van de school en die staat vandaag telefonisch gepland om 13.00.
Ik heb nog een tussenuur en een uur les, ik hoop dat ik in dat tussenuur heel even adem kan halen en gewoon kan zitten. Ik loop al sinds vanochtend op mijn tandvlees en de chaos van de dag maakt het niet bepaald beter.
De pauze is voorbij en de zoomer luidt mijn tussenuur in. Langzaam maar zeker loopt de docentenkamer leeg en ik denk even achterover te kunnen gaan zitten. Helaas zie ik Eric van buiten de docentenkamer op me aflopen.
‘Daniël, Quin zit bij Jack. Ik heb haar ouders al gebeld, die zijn onderweg hierheen. Ik weet niet of jij ook mee in gesprek wil?’ – Hoe slecht het misschien ook is, eigenlijk wil ik “nee” zeggen.
‘Ik vind het prima Eric, als ze mij erbij willen hebben?’
‘De ouders van Quin zijn ook erg geschrokken van wat er gebeurd is. Ze willen ook weten hoe het met Sofie is en wat er gaat gebeuren. Misschien dat jij daar een licht op kunt schijnen?’
‘Ik weet niet veel meer dan jij Eric. Ingrid gaat om 14.00 nog bellen met de ouders van Sofie, die heeft me dat uit handen genomen, dus wat dat betreft kan ik alleen vertellen wat ze mij vanochtend aan de telefoon hebben gezegd.’
‘Ik denk dat dat misschien al wel indruk genoeg maakt, zowel bij Quin als bij haar ouders.’
‘Stuur maar even een berichtje als ze er zijn, waar wil je met ze gaan zitten?’
‘Ik heb al aan Ingrid gevraagd of we haar kantoor mogen gebruiken, dat was prima.’
‘Kom ik daarheen. Ik moet alleen wel het 6e lesgeven, dus ben er misschien niet het hele gesprek bij.’
‘Zal ik bij ze aangeven!’ – Hij is alweer onderweg terwijl hij dit nog roept.
Ik pak nog een kop thee en besef me ineens dat ik helemaal geen eten mee heb genomen van thuis. Balen.
‘Hoe is het met Sofie?’ – Ik voel een hand op mijn schouder en kijk in het gezicht van Syl.
‘Niet zo goed, meer weet ik ook niet.’ – Als ze maar begrijpt dat ik niet hier en nu onze ruzie van vanochtend uit ga praten. Ze gaat naast me zitten en pakt wat onopvallend mijn hand vast.
‘Sorry. Dat is het enige dat ik nu tegen je wil zeggen. Je hoeft niks terug te zeggen, maar ik wil het wel gezegd hebben.’
‘Niet hier!’ – sis ik door mijn tanden heen.
‘Wel, anders ben je weg en heb ik het nog niet kunnen zeggen.’
‘Ik app je wel.’ – Ik kijk haar smekend aan, of ze alsjeblieft op wil houden hier.
- kiki1976
-
- Berichten: 16855
- Geregistreerd: 17-04-10
- Woonplaats: Kop van Noord Holland
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 18-06-21 16:20
Maar goed stuk weer, wel heftig
- Rivendell
-
- Berichten: 6818
- Geregistreerd: 04-03-02
- Woonplaats: Emmen
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 18-06-21 20:39
- Anoniem
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 18-06-21 22:19
- soeboenoe
-
- Berichten: 1411
- Geregistreerd: 16-04-08
- SumSum
- Berichten: 677
- Geregistreerd: 15-05-07
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 18-06-21 23:09
- herr_balou
- Berichten: 1452
- Geregistreerd: 03-06-19
- Woonplaats: Zuiden van Noord-Holland
Geplaatst: 19-06-21 02:09
soeboenoe schreef:Sammiex2000 schreef:Heel goed stuk! Een dingetje: Sophie zit in de bovenbouw? Of in de tweede? De tweede is geen bovenbouw
Hoe bedoel je? Ze zit in de tweede, maar waar haal je de bovenbouw vandaan? Heb ik me ergens "verschreven"?
Ik zie bovenbouw alleen in de context van Ingrid, "de afdelingsleider van de bovenbouw".
- Joanne1997
-
- Berichten: 444
- Geregistreerd: 16-05-09
- Woonplaats: Brabant
Geplaatst: 19-06-21 09:00
soeboenoe schreef:Sammiex2000 schreef:Heel goed stuk! Een dingetje: Sophie zit in de bovenbouw? Of in de tweede? De tweede is geen bovenbouw
Hoe bedoel je? Ze zit in de tweede, maar waar haal je de bovenbouw vandaan? Heb ik me ergens "verschreven"?
Ik zie bovenbouw alleen in de context van Ingrid, "de afdelingsleider van de bovenbouw".[/quote]
Ingrid vervangt Niels, nu hij er niet is begreep ik er uit
Goed stuk weer TS!
Wellicht een gekke vraag maar heb je dit stuk geschreven naar aanleiding van opmerkingen dat het verhaal alleen maar over Syl en Danielle zou gaan of hoorde het vooraf al bij het verhaal?
Ik vind het persoonlijk wel leuk om weer eens wat anders te lezen namelijk. Het frist het verhaal op en maakt het op een andere manier spannend.
- soeboenoe
-
- Berichten: 1411
- Geregistreerd: 16-04-08
Geplaatst door de TopicStarter : 19-06-21 09:09
@Joanne1997 dit stuk stond al in de planning vanaf dat Quin geïntroduceerd werd in het verhaal
Maar vind het dan wel fijn om te zien dat het goed ontvangen wordt!
En het klopt inderdaad dat Ingrid afdelingsleider van de bovenbouw is en Niels vervangt terwijl hij mee op reis is.
-
Joltsje
-
- Berichten: 9027
- Geregistreerd: 10-03-06
- Woonplaats: in mijn huis
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 19-06-21 09:18
voor het boek: misschien leuk 2 verhaallijnen er in te doen inderdaad.
het liefdes verhaal en het schoolverhaal.
- soeboenoe
-
- Berichten: 1411
- Geregistreerd: 16-04-08
Geplaatst door de TopicStarter : 25-06-21 14:08
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ze kijkt me wat boos aan, maar ik probeer met alles duidelijk te maken dat ik écht niet wil praten hier op school. Achteraf gezien had ik haar nooit dat kusje op haar hoofd moeten geven… Misschien heb ik haar daarmee het idee gegeven dat er wat speling is hier.
‘Daniël, ontspan alsjeblieft een beetje, in deze staat heb je vanavond nog een burn-out.’
‘Dat zou makkelijker gaan als je mijn vraag niet negeert.’ – Ik trek mijn wenkbrauwen even kort op en kijk naar mijn hand om haar weer aan te kijken.
‘Oh, sorry, ik had het niet door.’
‘Dat bedoel ik dus, je moet je daar dus wél bewust van zijn.’- Ik pauzeer kort voordat ik vervolg; ‘Ik wil niet onbeleefd zijn, maar ik ga nu naar Eric, Quin is terecht en we hebben een gesprek met haar ouders.’
Ik wacht niet op haar antwoord, maar loop de docentenkamer uit. Het voelt vandaag echt of ik een strop om mijn nek heb hangen die steeds iets strakker getrokken wordt. Ik ben blij als ik straks thuis ben en even een moment voor mezelf heb.
Ondanks het ontbreken van een bericht van Eric, loop ik toch alvast naar het kantoor van Ingrid. Ik klop zachtjes op de deur voordat ik deze opendoe.
In de kamer heeft zich duidelijk een geëmotioneerd gesprek afgespeeld, ik heb Quin nog nooit zien huilen, maar haar hele gezicht is bedekt met tranen. Een vluchtige blik die gewisseld wordt met Eric geeft aan dat het oké is dat ik erbij kom zitten.
Ik ga naast Quin zitten, die me helemaal in zich opneemt.
‘Ga jij met me mee zitten janken?’ – Het komt ontzettend bot haar mond uit, maar dat ben ik inmiddels wel van haar gewend.
‘Nee, ik wil je juist helpen, net als Eric.’
‘Haal die “medelijden-blik” dan alsjeblieft van je gezicht af.’ – Ze wendt haar gezicht weer af en haar hele houding verandert in afwerend en afstandelijk.
‘Hé Quin, luister. Ik vind het ook meer dan prima om weer te gaan als je mij er niet bij wil hebben, maar zeg dat tegen me en probeer die denigrerende toon even achterwegen te laten. Ik zit hier voor jou.’
‘Je zit hier omdat ik foto’s van Sophie heb gemaakt en die naar jouw klas heb gestuurd.’
‘Én om jou te helpen. Dat is namelijk wat we de afgelopen 1,5 jaar al hebben geprobeerd, toch?’
‘Het zal wel.’ – Ze vouwt haar armen over elkaar en kijkt naar de grond.
Eric en ik kijken elkaar aan en zonder iets te zeggen weten we precies wat we aan deze situatie hebben; Niks. Quin is ons tegen elkaar aan het uitspelen door tegen Eric het breekbare, gevoelige, onbegrepen meisje te spelen en tegen mij de onbuigbare, harde trut die het allemaal niks kan schelen. Misschien intimideert het haar dat ik een vrouw ben, waardoor ze haar vrouw zijn niet uit kan buiten, misschien heeft ze juist het idee dat omdat ik een vrouw en moeder ben, ik haar wil bemoederen. In die 1,5 jaar dat we nu met Quin aan het stoeien zijn, zijn we er nog niet achter.
‘Waarom heb je die foto’s van Sofie gemaakt?’ – Eric probeert het gesprek weer een andere richting te manoeuvreren.
‘Gewoon.’
‘Gewoon?’
‘Ik wilde dat gewoon.’
‘En wilde Sofie dat ook?’ – Ik breek even in.
‘Weet ik veel, ze sliep. Ik ga haar dan toch niet wakker maken om het te vragen.’
‘Oké, ze sliep dus. Je weet dat een foto maken van iemand, al is het een “normale” foto, niet zomaar mag zonder toestemming hè?’ – Ik krijg weer een boze blik toegeworpen.
‘Dus jij maakt nooit foto’s van jouw vent zonder het te vragen?’
‘Van mijn man.’
‘Wat?’
‘Niet mijn vent, mijn man.’
‘Hoe truttig wil je zijn…’ – Ze rolt met haar ogen, dit was geen slimme zet van mij. Ze weet dat ze me hiermee uit de tent kan lokken. Over het tutoyeren hebben we ook al een hele discussie gehad die uit is gelopen op niks, ik had dit voor nu gewoon moeten laten gaan. Ik kijk naar Eric die met zijn blik eigenlijk hetzelfde wil zeggen als ik net bedacht heb, dus het lijkt me verstandig als ik me even aan de zijlijn houd.
‘Goed dames, kunnen we weer even terug naar waar we hier oorspronkelijk voor zitten?’ – ik bijt op de binnenkant van mijn lip, ik weet dat Eric dit zo zegt om “vertrouwen” te kweken bij Quin dat hij ook aan haar kant staat en we als docenten geen front vormen tegen haar, maar het voelt wel alsof ik zelf behandeld word als een 15-jarige.
‘Dank u wel Meneer Boulanger, ik wilde net hetzelfde voorstellen.’ – Ik zie haar mondhoek omkrullen in een glimlach, maar ik houd wijselijk mijn mond. Zo ver is ze voorheen nog niet gegaan in het uitlokken van een reactie.
‘Goed, Quin, Mevrouw Santing heeft wel gelijk wat betreft de foto’s maken. Ik moet daar nog een schepje bovenop doen. Het verspreiden van zulke foto’s is zelfs verboden. Je kunt hier flinke problemen mee krijgen.’
‘Dan belt mijn vader toch gewoon een advocaat.’
‘Zelfs een advocaat kan dit niet zomaar oplossen, maar dat zal diegene ook wel aan je uitleggen. Ik wil vooral weten waarom je zulke foto’s hebt gemaakt.’
‘Ik denk dat Mevrouw Santing dat wel aan u kan uitleggen.’ – Ze draait haar hoofd in mijn richting en ik word wat zenuwachtig van haar insinuatie in combinatie met haar blik. Over haar ligt een uitstraling die zegt: “Ik weet het.”
‘Waarom zou ik dat weten, Quin?’ – De lach op haar gezicht wordt breder en ze blijft me strak aankijken.
‘Je weet het wel.’ – Haar toon is inmiddels niet meer gemaakt onschuldig te noemen en Eric kijkt me gefronst aan. Ze kan het niet weten… Dit moet echt pure bluf zijn. Ondanks dat mijn gedachten alle kanten opschieten, weet ik mezelf bij elkaar te houden.
‘Ik weet niet waarom ik er niet naar zou vragen. Ik ben benieuwd waarom jij denkt dat ik weet waarom je die foto’s hebt gemaakt.’ – Haar glimlach zwakt wat af en ze kijkt weer naar Eric.
‘Omdat ik pot ben, nou goed.’ – Weer vouwt ze haar armen over elkaar en neemt nu ook een defensieve houding aan naar Eric. Eric springt meteen in, nog voor ik een reactie kan geven.
‘Dus je voelt je aangetrokken tot vrouwen, daar is niks mis mee. Maar dat verklaart nog niet waarom je zulke foto’s hebt gemaakt van Sofie.’
‘Omdat ik het aan Sofie heb verteld en zij heeft het aan mevrouw Santing verteld, wat ik dus niet wilde.’
‘Sofie heeft mij niks verteld… Ik heb Sofie namelijk al even niet meer een op een gesproken.’
‘Ik weet dat ze met jou praat, ze heeft zelf gezegd dat ze het tegen je gezegd heeft. Dus doe nou niet of ik dom ben!’
‘Je bent allesbehalve dom Quin, maar ik heb echt niks van Sofie gehoord. Moet ze niet gewoon even aan het idee wennen, dat ze zo probeert om een beetje afstand te creëren tussen jullie?’
Er wordt op de deur geklopt, Ingrid steekt haar hoofd om de deur en geeft aan dat de ouders van Quin inmiddels gearriveerd zijn. Eric loopt met Ingrid mee om ze te ontvangen en ik blijf even alleen met Quin.
‘Ik wil niet dat mijn ouders dit weten.’
‘Waarom niet?’
‘Omdat ze er niks mee te maken hebben. Ik wil niet weer “de rare” zijn, dat ben ik al genoeg.’
‘Dat je op vrouwen valt, maakt je niet raar. Dat zullen jouw ouders ook vast niet vinden.’
‘Jij hebt makkelijk praten. Jij valt op mannen.’ – Ik voel me ergens ineens wat meer verbonden met haar. Ik kan me levendig voorstellen hoe verwarrend het voor een 15-jarig meisje moet zijn om te ontdekken dat je op vrouwen valt, je beste vriendin je vervolgens voorhoudt dat ze “jouw geheim” verteld heeft aan een van de docenten op school waar je toch al niet zoveel mee hebt, in combinatie met haar idee dat heel de wereld al tegen je is. Ik zou bijna willen zeggen dat ik haar begrijp, maar zonder concreet voorbeeld neemt ze dat toch niet van me aan.
‘Ik val op mannen, dat klopt. Maar al zou ik op vrouwen vallen, maakt dat voor de mensen die om mij geven geen verschil in wie ik ben. En dat geldt ook voor jou, maar het is aan jou of je het wil vertellen en om het te vertellen. Dus ik snap wel dat je boos bent op Sofie dat ze je voor heeft gehouden dat zij verteld zou hebben wat alleen door jou verteld mag worden.’
‘Dus vandaar de foto’s, kunnen we er nu over ophouden?’
‘Nee, want dat je die foto’s hebt gemaakt en verspreid is nog steeds niet goed te praten. Wat Sofie ook heeft gedaan…’
De deur gaat weer open en de ouders van Quin komen binnenstappen. Ik sta op van mijn stoel en geef ze beiden een hand, om ze vervolgens mijn stoel en die daarnaast aan te bieden.
‘Goedemiddag, sorry dat ik meteen begin, maar ik moet over 10 minuten bij mijn les zijn, dus ik zal u alleen even kort vertellen wat de ouders van Sofie vanochtend tegen mij hebben gezegd voordat u verder in gesprek gaat met mijn collega Eric.’
Ik breng de ouders op de hoogte, vertel dat Ingrid mogelijkerwijs straks ook nog even met de ouders wil praten en zeg tegen Quin dat ze altijd naar me toe mag komen als ze dat wil voordat ik de kamer van Ingrid uitstap. Ik moet nog terug naar de docentenkamer om mijn tas te halen en iets in mij zegt dat ik daar Syl nog ga vinden.
Alsof er geen heftig gesprek heeft plaatsgevonden loop ik zo nonchalant mogelijk de docentenkamer weer in, om daar, uiteraard, Syl naast mijn tas te zien zitten.
‘Je had ‘m wel alleen kunnen laten hoor.’ – Ik probeer te glimlachen.
‘Oh, ik heb gewoon zitten werken.’ – Ik kijk naar de stapel papieren om haar heen en het ziet er inderdaad uit alsof ze flink aan de bak is geweest.
‘Hé Syl, even een ding…’ – Ik ga nog heel even zitten en ik verlaag het volume van mijn stem naar het volume van het geroezemoes in de docentenkamer. ‘Ik bedoel het allemaal niet zo, maar ik word hier heel nerveus van. Zie ik je straks nog even?’ – Alsof ik haar net verteld heb dat ze een prijs heeft gewonnen, licht heel haar gezicht op.
‘Graag. Laat maar weten.’
‘Komt goed.’
Ik sta weer op met het hengsel van mijn tas in mijn hand en zwaai deze om mijn schouder. Ik stap met een veel geruster gevoel richting mijn 6e lesuur. Ingrid en Eric bekommeren zich voor nu even over Quin en Sofie, de situatie met Syl lijkt heel even wat meer gesust en op de een of andere manier heeft het gesprek dat ik met Quin heb gehad een positieve uitwerking gehad op mezelf, zelfs tot op het punt dat het lijkt of ik weer wat energie heb gekregen en de strop die ik daarstraks voelde niet meer zo strak aangetrokken lijkt.
- kiki1976
-
- Berichten: 16855
- Geregistreerd: 17-04-10
- Woonplaats: Kop van Noord Holland
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 25-06-21 21:38
- Rocamor
-
- Berichten: 10855
- Geregistreerd: 21-11-02
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 25-06-21 22:42
- Poekkie
-
- Berichten: 7349
- Geregistreerd: 29-10-16
- Woonplaats: Belgie
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 25-06-21 23:06
- soeboenoe
-
- Berichten: 1411
- Geregistreerd: 16-04-08
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst door de TopicStarter : 26-06-21 12:02
Leuk om te zien dat er mensen vanaf het begin nog steeds meelezen!
- Besje
-
- Berichten: 817
- Geregistreerd: 23-02-08
- Woonplaats: Brecht
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 26-06-21 13:48
- Sintara
-
- Berichten: 7396
- Geregistreerd: 07-03-18
- Woonplaats: Het midden
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 26-06-21 14:47
- TheWelsh
-
- Berichten: 1599
- Geregistreerd: 19-10-09
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 26-06-21 19:23
- primera
-
- Berichten: 919
- Geregistreerd: 31-10-04
- Woonplaats: Zuid Holland
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 27-06-21 00:51
- PoelieWoelie
-
- Berichten: 4717
- Geregistreerd: 08-12-04
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 27-06-21 13:22