Hoe kun je me zomaar laten gaanMij hier zo, alleen laten staanVerdronken in heel diep verdrietVerzopen in mijn verschrikkelijke pijnZo leven, nee dat lukt me nietHet had niet zo mogen zijnJe hebt geen idee hoeveel ik om je geefJij bent alles voor meDe reden waarom ik leefZonder jou gaat het zo onmogelijk zijnIk zal opgaan in mijn eigen tranenMijn hart gevuld met pijnAlles zal me aan jou laten denkenIk wil het niet meerIk mag mijn verdriet geen aandacht schenkenMaar ze laten me steeds stikken, elke keer weerIk kan zo niet meer levenNiet lang, maar ook niet even Je lach, je aanrakingen, je lekkere geurJe haar, je ogen gevuld met die zacht blauwe kleurHoe moet ik nou verder, zonder jou levenIk zal altijd naar jou, en naar je liefdeBlijven strevenIk wil je niet kwijt!Tips/ meningen?