Het gaat mij niet om problemen met rijden bijvoorbeeld, het gaat er om dat hij freakt op het moment dat ik in zijn oren moet zijn. Om zijn over heen en aan de buitenkant, geen punt, maar die watten in zijn oren ging niet altijd op een voor hem fijne manier en daar heeft hij nu de gevolgen van.

Hmm, ik hoef nooit in zijn oren te zijn, dus dat zou ik niet weten.. Het plukje wat er soms buiten steekt mag ik wel gewoon wegknippen.. Maar dat kan inderdaad best lastig zijn, ja..

Zo... ik moest flink wat bijlezen.
Wat fijn dat Ku het zo goed doet!

Is ook wel eens fijn En heel leuk om de verhalen van jullie stal te lezen zo

Mtjes zijn inderdaad nu net 2 geworden. Met Mowie ging het beleren langzaam want ze vond er nogal veel van .

Wij hebben er ook 1 die flipt op haar oren, terwijl die nooit door ons naar is behandeld. Maar ze wil het gewoon niet . En watten in is bij ons net zoiets dagelijks als hoofdstel in. Zijn we maar mee overgestapt op kap op, maar als je die als rijpaard krijgt denk je ook dat ze heel lelijk behandeld is .

Het blijft lastig, ze hebben echt een ander leven gehad, en dan wisselt het natuurlijk ook nog eens heel erg per trainer. Dus iets zinnigs er over zeggen vind ik lastig.

Bedankt voor de leuke berichten verder!

Maar is dat echt een Draver ding, lastig zijn met de oren? Bij zowel mijn springpaard als mijn vorige paard mocht ik de oren maar nauwelijks bijknippen, wat erbuiten stak.. Dat waren dus geen Dravers.. Mijn Draver daarentegen is er veel makkelijker mee.. Ik heb het idee dat dit echt gewoon per paard verschilt..

Ik gooi hem er maar weer eens in: soms zijn het net gewone paarden

Neeeeee

Het ging mij er ook niet om dat dat met alle Dravers niet goed gaat oid. Maar dat er wellicht in dit individuele geval iets niet helemaal in orde was.

Anyway, ik kan er echt wel van genieten! Ik heb ook nog oude trainingsvideos en een koersvideo van Barca die kijk ik graag.

Hier kijk ik ook heel graag mee! Gisteren nog de insta van Ruitje bekeken, ook genieten!

Ja, toch wel?

Mijn dikkie-dik die enkel het "paard-zijn" gemeen heeft met een draver kan ik prima aan de oren komen, maar proppen in de oren doen: Nee bedankt. Houdt ze ook niet van.

Mowie had altijd al haar mening klaarstaan, toch?

Waarschijnlijk wel. Maar omdat het publiek anders tegen dravers aan kijkt kan het zo zijn dat er andere conclusies getrokken worden.
- draver houdt niet van gedoe aan oren: die zal wel heel slecht behandeld zijn
- willekeurig ander paard houdt niet van gedoe aan de oren: tjsa, sommige paarden hebben dat nu eenmaal.


Als een hondje weg duikt bij een grote vent met tatoeages en laarzen met stalen neuzen zullen mensen snel roepen dat die man het hondje mishandelt.
Als een hondje weg duikt bij een schattig meisje met vlechten zullen mensen snel roepen "ach wat schattig, dat hondje is zó onzeker "

De waarheid kan best zijn dat die man het hondje gered heeft van een meisje die 'm de hele dag aan de oren zat te trekken enz.

Ik denk dat de context van mijn opmerkingen een beetje gemist wordt. Maar ok, dat geeft niet.

Mijn punt is dat iedereen die van zijn paard houdt optimaal voor zijn paard zorgt en dat dat een heel erg individueel iets is.

Ik vind dit zo'n leuk topic! Ik vind het leuk om te lezen hoe jullie met je dravers omgaan en hoe je ze bekeert hierin want ik ken dit helemaal niet. Erg interessant. Ook snap ik daardoor soms beter waarom Yonker reageert op bepaalde dingen in zijn opleiding tot recreatiepaard.

Een beetje hetzelfde als dat bij Spaanse paarden momenteel héél vaak geroepen wordt dat die trauma's hebben. Vooral als die paarden eens niet perfect rustig en mak en relaxed blijken te reageren.

De manier van omgaan is vaak ánders in Spanje, maar zéker niet altijd slechter laat staan traumatisch.
Maar wél zodanig anders dat er nogal eens miscommunicatie kan ontstaan tussen Nederlandse amazone en Spaans opgevoed paard.
En dat móet dan dús wel trauma zijn.


De dravers waar ik mee gewerkt heb láááng geleden waren zo verschillend als dag en nacht onderling. Wel fijne paarden, de meeste in ieder geval.
(De eigenaar van het bedrijf was een ander verhaal )
Het hengstje waar ik veel mee deed was echt een verschrikkelijk leuk en makkelijk dier. Niet snel genoeg uiteindelijk.
Merrietje dat ook actief koersen liep toen deed het wel leuk, liep ook af en toe voorin mee. Die was minder makkelijk dan het hengstje. Bij de merrie moest je echt wel altijd wakker zijn. Niet gemeen overigens, maar veel wakkerder.
Het opstarten van het jonge spul vond ik het leukst.
De eerste keer tuig erop. Eerste keer erachter lopen en stuuroefeningetjes, de eerste keer stapmolen.
Het minst leuk vond ik de incidentele montétrainingen. Zwaaaaar




Heel leuk dat er weer leven in dit topic komt.
Ik kijk eigenlijk altijd alle filmpjes wel. Reageer niet altijd, maar vind het heel leuk om te volgen.

Tja,

Ik twijfel steeds of ik dit topic moet updaten. Zeker omdat ik zelf zwanger ben, een opleiding deed en daardoor eigenlijk een heel seizoen zelf niet zo betrokken ben bij de paarden als normaal .

En ook was er eigenlijk een hele zomer niet zo heel veel te melden, dus wat schrijf je dan. Maargoed, aangezien jullie heel veel narigheid van Ivar gezien hebben en die ineens het licht gezien heeft, vind ik dat toch ook wel weer heel erg leuk om te melden. En ik zit nu dik te zijn op de bank en heb toch niet heel veel meer te doen dan op Bokt rond hangen

Allereest Kumanu:
Kumanu viel na haar laatste zeer goede koers( toen was ze 2e) in dit topic 3 koersen 'tegen'. Ze liep wel netjes, maar je wil bij een koerspaard een stijgende lijn zien, zien dat ze steeds meer het spel snappen, zien dat ze lichamelijk en conditioneel beter worden zeg maar. Ik denk dat jullie ook zo starten, je begint in de B, maar je moet richting de L natuurlijk.

Ze heeft in de zomer nog 3 koersen gelopen.

Hier heeft ze nummer 8, ze kreeg hier een zware koers en was iets scheef het laatste stuk, soms is scheefheid ook een teken van verzuring en omdat ze echt de hele koers de lastigste positie had dachten we nog: misschien is dat het. Wel liet ze zich beter sturen en liet ze beter zien het spel te snappen.

Dit is haar laatste koers op 27 juni: Ze heeft hier nummer 9 en je ziet dat ze in de eerste bocht echt scheef de hoek door gaat. De rechte lijnen loopt ze heel erg hard.


Die scheefheid blijft een ding, medisch hebben we alles laten uitsluiten. Een 4 jarige kun je nog niet helemaal op rechtheid trainen zoals je zou willen, we hebben wel een begin gemaakt met het werken aan de dubbele lange lijnen maar teveel op de volte gaat gewoon niet. Wat wij denken is dat ze gewoon nog te weinig kracht heeft om haar mega grote loop over te brengen. Als je het verschil ziet tussen bijvoorbeeld haar loop en die van Ivar is dat heel erg opvallend, ze neemt enorme stappen voor.
Omdat ze pas 4 jaar is hebben we besloten haar op rust te zetten. Ze heeft dan dit jaar 5 koersen gelopen, waarvan ze haar 1e koers niet bij de eerste 5 zat en haar andere 4 koersen wel. Dat is eigenlijk natuurlijk gewoon heel erg goed voor een jong paard.
Kumanu heeft dus lekker vanaf 27 juni tot nu toe in de tuin gelopen en niet zoveel gedaan. Ze is nu ook een stukje dikker en groter. Misschien trainen we haar dit najaar nog wat op, kijken hoe ze het doet, misschien volgend jaar pas. Ook prima .

Dan Ivar
In april waren we nog ontzettend aan het stoeien met Ivar, hij was naar de startauto toe nog zo druk, dat je elke keer heel erg laat naar de auto tot moet rijden( want hij was niet te houden naar de auto toe)
Hier zie je Ivar als allerlaatste in het startschot vallen, je moet dan zoveel goed maken en omdat Ivar inmiddels wel wat klasses gestegen is is het niet meer zo dat er allemaal paarden in staan die niets kunnen. Dus dan loop je dat gewoon niet meer in. Hij word hier nog 5e.

Tussendoor loopt Ivar 4 koersen die ik niet deel want daar komt hij steeds achteraan binnen, waarbij we dus steeds zo laat aan de start zijn en de paarden zo goed zijn, dat hij wel een goede tijd loopt en zijn best doet, maar je gewoon niet mee kan doen. Dit is een klein beetje het moment dat je denkt: Stoppen of doorgaan. Paard is maximaal getraind, paard lijkt ‘ geestelijk’ gewoon niet rustiger te worden. Soms moet je dan gewoon besluiten: Dit is niet het spelletje voor dit paard. Veel dravers stoppen daarom ook, dan lopen ze gewoon of qua snelheid, of qua ‘karakter’ tegen zichzelf aan en dan zijn ze gewoon niet meer geschikt als koerspaard.
Soms is er een heel klein veld, zit de start heel erg mee en kan Ivar in het veld uit het gedrang blijven( hij vreet zichzelf nog steeds heel erg op als hij tussen de paarden ingesloten zit). Dan word hij wel netjes 3e zoals hier, maar dan komt het er dus eigenlijk op neer dat je 3 wordt omdat alle omstandigheden zo ideaal mogelijk mee zitten zeg maar.


Ja lastig, wat doe je dan?
We besluiten de gok te nemen. Alles wat we ‘opgebouwd’ hebben gaan we langzaam aan afbouwen. Ivar heeft een blinker op( een dikke neusriem met bont) omdat hij snel schrikt van schaduwen/plassen op de bodem en zaken vlak voor hem en een gaaskap( vliegenkap eigenlijk) omdat hij het helemaal niet trekt als er teveel prikkels om hem heen zijn/paarden voor hem zand opgooien. Zijn check hebben we dan al afgehaald omdat we hopen dat hoe minder ‘vast hij zit’ hoe meer gevoel van controle hij heeft. Ook halen we zijn martingaal en zijn springteugel er af en de keelrol die we onder zijn gaan hangen na zijn koersongeluk waarbij hij van de baan af viel.
Dit doe je dus bij een paard wat echt gigantisch sterk is en niet te stuiten naar de auto toe, ik heb dan ook alle respect voor de rijders dat ze dit willen doen. Het is niet alsof je een brave fjord hebt met wie je dit in de bak kan oefenen zeg maar, je gaat met een beest vol adrenaline, wat dus ooit een wedstrijdongeluk heeft meegemaakt cold turkey kijken of juist als we hem alle vrijheid geven en alle prikkels laten binnenkomen: hoe hij het dan doet. Het is niet iets wat je kan simuleren, want thuis en op Duindigt in de training rijden we hem al zo en is er niets aan de hand.

Omdat Ivar niet te stuiten blijft naar de startauto toe, kiezen we nu voor een andere tactiek. In plaats van laat naar de auto te gaan en proberen achter aan aan te sluiten, zetten we hem op de auto. Dat wil zeggen dat je gewoon oprijd en hem eigenlijk ‘ tegen de auto laat lopen’ . Daarom eindigen we een aantal keer wel goed in het begin van het veld, wat dus een voordeel lijkt. Hier zie je dus hoe zijn start vanaf nu gaat. Hij zit er gewoon meteen dichtbij, maar blijft nog wel lastig te regeren, je hebt niet de keuze om te kiezen ‘hoe hard je weg rijd’, je gaat gewoon volle vaart.


Aantal koersen weinig effect, Ivar finisht in de achterhoede. Hier zijn meerdere koersen van, waarvan we dus nu denken: Oke, start probleem redelijk opgelost, maar uiteindelijk levert het dus ook niet het gewenste resultaat op.


Wat nu vooral gek is, is dat het lijkt alsof hij nu dus minder meters zou moeten goed maken aan het einde/zich minder opblaast aan het begin van de koers, maar dat hij nog steeds niks over lijkt te hebben in de tank.
We besluiten hem trekkleppen op te doen. Ivar lijkt het laatste stuk een beetje de brui er aan te geven, dus we hopen dat door hem dan nog 1 keer met een visuele prikkel te kunnen verrassen dat hij net nog wat meer speed laat zien het laatste stuk. We weten vanuit het werk dat hij dat heeft, maar in de koers wil hij gewoon het laatste stuk niet meer versnellen ( of kan het misschien niet omdat hij zichzelf toch al zo heeft opgeblazen bij de start? Moeilijk….)

Dan augustus, onze vaste rijder kan niet. Dus mijn vader ( 65 jaar oud) besluit hem te rijden( het rood blauwe pak, je ziet hem ‘hangend naar de auto’ rijden met nummer 2, omdat Ivar dus gewoon gaat. Op precies 1.40 wil Ivar uitbreken in de koers, ik weet niet of je het kan zien, maar hij walst bijna het paard naast hem plat omdat hij besluit er tussenuit te willen als er een paard naast komt. Heel erg gevaarlijk gedrag voor een paard wat al zoveel ervaring heeft in het koersen, laat zien dat het bij Ivar altijd een dunne lijn zal blijven en het dus echt wel spannend is om alles bij hem af te halen. Je moet als rijder gigantisch scherp blijven, want hij beslist in een split second dat hij het niets vind en gaat dan zelf handelen.
Mijn vader rijd Ivar altijd thuis, is degene die hem traint vanaf jong paard, voert, buiten zet, is degene die hem door en door kent. Op 2.50 met finish rijden trekt mijn vader de oogkleppen, voelt dat Ivar niet doet waar hij hem in de training wel van kent en geeft 1 klap met de lijnen in 1 hand. Dat mag niet en dat kost ons een geldboete van 150 euro.
Echter, Ivar gaat lopen voor mijn vader op een hele verschrikkelijke manier, gaat onwijs versnellen en laat eindelijk zien waarvan we dachten dat het er toch in zat.


Er volgen nog 2 koersen waar Ivar wel goed loopt, maar het koersverloop tegen zit en we thuis nog wat aan het zoeken zijn naar de juiste manier van intervallen. We hebben namelijk n.a.v. zijn laatste koers, waarbij mijn vader hem toch 1 keer aansprak op het laatste stuk, het idee dat we hem thuis conditioneel toch iets harder kunnen trainen omdat er meer bij hem in de tank blijkt te zitten dan je denkt. Daar tegenover zet mijn vader dat hij hem in de rusttrainingen gaat rijden in het land. Ivar vind dat prachtig, hij begint thuis al met draven op de drafbaan richting het hek van het land en dan rijden ze dus niet meer op de drafbaan, maar mag Ivar in het land rijden. Daarnaast doet mijn moeder thuis ook veel met hem, vooral gericht op grondwerk/ rustig worden. We pakken hem dus aan de ene kant conditioneel en op de laatste rechte lijn van een koers iets harder aan, maar zetten daar tegenover dat hij meer mag flierefluiten/ zelf mag kiezen wat hij doet in de training.
En dan 2 koersen later lijkt het, alsof het kwartje is gevallen.

We hebben dus precies het punt gevonden waarop Ivar lekker gaat: Hij moet in zijn hele koers ‘zo vrij mogelijk’ gelaten worden, zo weinig mogelijk dingen aan zijn hoofd hebben. Hij loopt nu alleen nog met een mexicaanse neusriem en dus trekoogkleppen. Je zet hem aan het begin op de auto en laat hem in de eerste paar meters zijn eigen koers bepalen. En dan aan het einde, dan trek je de kleppen en dan weet hij: Nu moet het gebeuren.
Na een heel jaar zoeken, kijken wat hij nodig heeft, denken: Waarom in hemelsnaam gaan we door met dit paard ( tussen april en september zitten zo’n 10 koersen die ik niet deel waarin hij gewoon echt voor geen meter presteert) volgt dus bovenstaande koers op 12 september.
De rijder zet Ivar dus op de auto, hij heeft startnummer 8: helemaal aan de buitenkant. Ivar mag doen wat hij wil in de eerste meters en loopt dus naar de kop. Ik vind het aller aller mooiste, ik weet niet of jullie het kunnen zien, wat het verschil is als hij het mag doen zo.
Vanaf 40 seconden: Loopt hij met zijn oren naar voren, met zijn boeg naar voren: Alsof hij hij zegt: Dit kan ik, ik heb vertrouwen in mezelf. Er loopt een paard met plezier in de koers. Rond 2.13 neemt de rijder een tactisch ontzettend goede beslissing, Ivar loopt nog te freewheelen met zijn oren een beetje te spelen en de rijder voelt dat er nog veel in de tank zit en besluit: Ivar is goed in bochten lopen en het paard achter mij niet, ik trek nu een gat. Hij geeft dus gas met Ivar de bocht in. Hij komt dus net met een paar meter winst de bocht uit. Op 2.27 probeert de rijder de oogkleppen te trekken, maar daar werkt er maar 1 van naar beneden. Ivar zegt echter: Ohja, ik weet het ! En hij versnelt! En wint. De oorproppen zitten er nog in. Als je 1 euro op Ivar had ingezet, kreeg je 78 euro terug. De verrassing was groot!
Eindelijk… Komt er uit wat er in zit.


Maar… Is het dan een gelukstreffer, houd Ivar zijn zelfvertrouwen?
We vertrekken naar Alkmaar, veel kleiner baantje, maar wel met veel meer bocht en dat lijkt Ivar leuk te vinden. Expres gaan we heel erg vroeg heen, zodat hij extra verkenningsrondes kan maken op de baan. Ivar is in het begin helemaal gestressed, denkt: deze baan ken ik niet? En ohja, we loten ook nog nummer 1: Het aller rotste nummer op deze baan want het hek van de startauto komt altijd terug en je hebt geen ruimte in de bocht om zelf te kiezen waar je heen wil.
Maar, Ivar leert te vertrouwen opzichzelf en lijkt in de warming up er goed klaar voor, hij schiet de bochten goed door en gaat ook richting de startauto met meer rust. Mijn moeder is op de koers ook veel bezig met de nieuwe technieken om hem rustig te krijgen, en Ivar pakt dat op.

Je hoort ook in het koersverslag dat de commentator zich zorgen maakt om of Ivar ‘uit het gedrang’ is, het is blijkbaar een paard waarvan meerdere mensen weten dat het belangrijk is dat hij de ruimte krijgt omdat hij anders zichzelf opvreet
De start loopt goed, er is genoeg ruimte in de eerste bocht en de rijder besluit niet opgesloten te gaan zitten. De koploper geeft de kop niet af, waardoor Ivar de zwaarste koer krijgt: Hij ligt in het buitenste spoor naast de koploper.


Hij loopt een wereldkoers, zet de hele tijd druk op de koploper, vecht tot aan het einde, maar de koploper was gewoon beter( of moest net wat meters minder lopen, het is zoals het is)

En dan gisteren:
Derby dag Duindigt, traditioneel een van de mooiste dagen om te winnen. In de koers echter stond 1 fantastisch paard, wat eigenlijk qua klasse mee had kunnen doen in de Derby, maar niet Nederlands gefokt was. Dus we gingen heen zonder verwachtingen:

Ivar gaat voor zijn doen rustig naar de auto, mooi he hoe hij op 0.40 seconden weer met zijn oren vol naar voren de kop neemt?


Op 1.10 neemt de favoriet de kop over en toen dacht ik: Nouja, hij had het in ieder geval weer onwijs naar zijn zin aan het begin aan de kop, heeft weer lol in het spelletje, en dan nu maar eens kijken wat er aan het einde nog in de tank zit en of we dan de andere paarden nog voor kunnen blijven.
Rond 2.30, aan het einde van de bocht komt er ruimte, de rijder besluit echter nog om nog even te blijven zitten. De rechte lijn van Duindigt is lang en als een paard soms te vroeg op kop komt kunnen ze dat als zwaar ervaren omdat ze nog zo lang moeten. Het lijkt dus met uitdraaien van de laatste bocht alsof er inderdaad gebeurd wat ik dacht: De favoriet loopt weg en Ivar loopt gewoon super netjes uit en kan dat mega goede paard gewoon niet kloppen.
Op 2.40 trekt de rijder de kleppen en de proppen. En dan kan ik wel janken, gewoon het feit dat hij vecht, dat hij zijn oren er in gooit en er voor gaat. Dus niet alleen dat hij het een mooi spel vind aan het begin, maar ook dat hij zegt: ‘Ja, ik ga ga ervoor.’ . Dat kun je namelijk niet dwingen, niet meerdere koersen achter elkaar. Je kunt eens een gelukstreffer hebben, maar het is blijkbaar geen gelukstreffer.
Horen jullie het gejuich op de tribune? Het paard waarvan iedereen een jaar denkt: Wat moet je er nog mee, waarvan mensen 2 koersen geleden dachten: Hij wint wel, maar misschien is het mazzel: klopt de topfavoriet op Derbydag.
Voor ons voelt dit alsof we echt nou, de grootste koers ooit hebben gewonnen.

Ik heb zelf weinig met Ivar, Ivar is niet mijn type paard. Maar ik heb wel enorm, enorm respect voor de groei die hij heeft gemaakt. Hoe mijn vader hem alle tijd geeft om alle puzzelstukjes te laten vallen. Hoe mijn moeder hem leert dat hij in stress zijn spanning kan laten afvloeien, en hoe de rijder durft alles er af te halen terwijl je weet dat het een paard is wat ( niet uit rottigheid, maar puur uit niet weten wat hij moet doen) een lastig paard is om te rijden in de koers.

Volgend jaar komen er jonge paarden aan die wel helemaal mijn ding zijn, die ik train en waar ik veel meer mee heb. Ik ben veel meer van de dominante zelfverzekerde paarden, ik denk ook dat dat de paarden zijn die het eigenlijk vaak beter doen in dit soort sporten. Een paard als Ivar, ik denk dat het boeiend is voor jullie om te zien, omdat er zoveel gepuzzeld moet worden, maar het is mij nogal een puzzel om voor elkaar te krijgen een met zo'n nerveus karakter.

Lang verhaal. Het is nu meer een verslag van het hele seizoen geworden dan steeds een stukje bij elkaar. Heb je vragen stel ze gerust!

Als je trouwens beter wil begrijpen wat we in onze sport bedoelen met 'op de auto laten lopen' is dit een goed filmpje. Dit is een monte jockey( ook een bokker trouwens ) met een helmcam.

Vanaf 2.47 is de start vrij. Je hebt dan dus paarden die je gedoseerd naar de startauto kunt brengen, en je hebt er gewoon die de auto opvreten en willen gaan op topsnelheid. Vanaf 3 minuten kun je er dan of voor kiezen om dus zelf aan het bit te hangen, of het paard 'op de auto te laten lopen' en dus niets in de mond te doen. Uiteraard stuur je en geef je druk, het is niet dat je een paard 'blind' op de auto gooit, maar op deze manier kun je een paard 'los' laten zeg maar. Klinkt dit logisch?

Voor Ivar werkt dit heel erg goed, hij is veel rustiger( en komt overigens niet zo boven het hek uit als dit paard, hij blijft meer tegen het hek aan en loopt er niet zo tegenop, elk paard reageert daar natuurlijk ook weer anders op, dit is ook echt een paard wat heel heel erg graag wil haha )

't Is wel een spannend verhaal zo, met alle races achter elkaar Wat een geweldige prestatie, en wat een vertrouwen spreekt daar uit tussen mens en paard. En respect. Gaaf.

In de koers gisteren liep ie ook met de oortjes erop zo cool om te zien. Vond de laatste rechte lijn echt mooi, hoe hij zich er zo tegenin gooit om nog een tandje bij te zetten. Was hebben we toch een mooie sport

Jezus Ruitje, wat een onwijs gaaf stuk. Heb alle filmpjes gekeken met jouw tijdspunten erbij om perfect te kunnen zien wat je al omschreef en ik kreeg echt kippenvel van het laatste rechte stuk op Duindigt! Damn, brok in de keel ook hoor door de verslaggever en het publiek op de tribune.


Wat zijn jullie toch ontzettende paardenmensen en wat heeft jouw vader dat toch goed getimed die race dat hij even 1x duidelijk vertelde wat er verwacht werd van hem.

De race erna zag je gewoon een paard waar het licht en het plezier aan was. Damn!

Ik vind het steeds interessanter worden om mee te lezen. Sinds een jaar heb ik een sportmasseur die zelf ook in de koerspaarden zit. Hij kan er ook zo boeiend over vertellen hoe hij zijn jonge merrie aan het beleren/trainen is.

Die loopt gewoon letterlijk "op de auto"... grappig dat ze eerste werd. Ik had geen eens andere paarden gezien. Pas aam het eind.

Hebben ze in de drafsport al "dakspoilers"? Ivar loopt zo tof met zijn oren naar voren, dat ie daar enorme windvangers heeft.

Was dit de laatste koers van het seizoen?

Ik hoorde het publiek niet, was te druk met het wegslikken van mijn tranen. Zal zo nog eens kijken en er op letten

Wauw ruitje wat gaaf! Echt super dit! Lees graag mee!!

Zo leuk om te volgen ondanks dat ik niks met de transport heb.. maar ook fijn uitgelegd alles

Wat een gaaf verhaal om zo te lezen. Wat heeft dat paard een mazzel dat hij bij jullie terecht is gekomen! Ik was al ontroerd toen hij zo ineens even gas gaf en gewoon nog won ook! Wat een kick moet dat geweest zijn voor jullie! Niemand die jullie gefilmd heeft?

Potverdorie die Ivar! Ik zit met kippenvel en een brok in m'n keel je verslag en de filmpjes te kijken.
Wat ongelooflijk knap!
Knap van je vader en je moeder hoe ze gepuzzeld hebben, dat ze er toch vertrouwen in hadden en knap van het paard dat hij het tóch in zich heeft...
Wauw!
Hij was toch wel een beetje de underdog en zie hem nu eens gaan.