Vorig onderwerp | Volgend onderwerp
Toevoegen aan eigen berichten Pagina 1 van de 1 [ 5 berichten ]
Plaats een nieuw onderwerp

Soulmate overleden na 10 jaar

 
Profiel   

Beste lezers,

10 jaar lang heb ik mogen genieten van mijn Friese merrie. Ze is 15 jaar geworden.
Een bijzondere hechte band deelden we.. blindelings vertrouwen. Echt mijn soulmate.
Begin augustus dit jaar kreeg ze koliek.. ze kwam er niet uit en moest naar de kliniek om verder behandeld te worden. Na de 3e dag knapte ze op, en de dierenartsen waren erg optimistisch. Op dag 4 kreeg ik zelfs het bericht dat ze zo goed als beter was, de darmen weer goed lagen en de milt ook. Ze at weer goed en had geen pijnstilling meer nodig. Op dag 5 mocht ik haar ophalen. De trailer stond al klaar toen ik een telefoontje kreeg.. het buikvlies was gescheurd.. ze liep helemaal vol met bloed. een complicatie die niet vaak voorkwam vertelde mijn dierenarts.. stomme pech.. maar wel noodzakelijk om haar zo snel mogelijk uit het lijden te verlossen. Met pijn in mijn hart heb ik mijn eigen gevoel opzij gezet en haar zo snel mogelijk verlost. Het beeld van hoe ze er bij stond op de kliniek raak ik nooit meer kwijt. dat moment was hartverscheurend.. van een naar voorgevoel begin die week met angst voor het ergste, naar optimisme & vervolgens gebeurde toch waar ik begin van de week voor vreesde. Binnen een uur..
Intens verdrietig ging ik naar huis. Ik heb ontzettend veel steun gehad van stalgenoten en vriendinnen, dit helpt enorm. Ik vond acceptatie, want meer dan dit kon ik niet doen. We hebben haar zoveel mogelijk leed bespaard, en ze heeft een fantastisch gezond leven gehad.
Nu 3 maanden verder merk ik dat de verwerking eigenlijk pas een soort van begint.. veel verdriet en het gemis is groot. Ook loop ik tegen mezelf aan.. ik voel me onrustig bij andere paarden omdat ik het vertrouwen (nog) niet voel.
Mijn fries heeft nooit een pas verkeerd gezet, wat zo ontzettend fijn was, maar nu erg confronterend. Ik ben niets meer gewend.
Ik geniet van het tutten met de paarden en haal hier heel veel voldoening uit, maar op het moment dat ik op een paard stap voel ik me toch niet vertrouwd en ben ik onzeker.. ik baal van mezelf dat dit zo voelt.. ik zou zo graag weer iets met een (verzorg)paard opbouwen, alleen merk ik dat ik het vertrouwen mis & daardoor snel emotioneel wordt en van mezelf baal.. De band die ik had is natuurlijk niet te evenaren, maar ik zou er graag mee leren omgaan. Ik hoop dat iemand zich hierin herkent, en met wat advies kan komen :) alvast bedankt!
Laatste bericht

Link naar dit berichtGeplaatst: 26-11-21 20:45 



 
Profiel   

Heel herkenbaar! In 2015 heb ik mijn paard in moeten laten slapen. Had daarna ook echt geen behoefte aan een nieuw paard. Maar omdat mijn shetje alleen achter bleef en echt eenzaam was, na 3 maanden toch een nieuw paard gekocht. Na veel wikken en wegen besloten om een 2,5 jarige te kopen. Dit omdat ik echt niet klaar was om weer te rijden. En zo “ hoefde’” ik nog niet veel met haar te doen. Af en toe wat wandelen, schriktraining of gewoon een beetje poetsen. Nu is ze echt mijn maatje en ben super blij met haar. Maar mijn eerste paard zal ik nooit vergeten en zal haar altijd blijven missen. Dus volg je gevoel in deze, die klopt meestal :) . Voor nu, heel veel sterkte met dit grote verlies.❤️

Link naar dit berichtGeplaatst: 26-11-21 21:09 



 
Profiel   

Dank voor je mooie reactie, ik weet nog niet zo goed hoe het werkt maar volgens mij heb ik je via een pb geantwoord =)

Link naar dit berichtGeplaatst: 26-11-21 21:27 



 
Profiel   

3 maanden is ook helemaal nog niet heel lang, dus logisch dat je er nog niet helemaal overheen bent. Enige tip die ik kan geven is tijd, en niet verwachten dat het opeens weer over is. Je hoeft ook niet binnen een paar weken (of zelfs maanden/jaren) een paard helemaal te vertrouwen.

Zelf ook mijn verzorgpaard die echt mijn soulmate was een halfjaar geleden verloren, en merk dat ik ook moeite heb met het hechten aan andere paarden. Toen ik een nieuw verzorgpaard kreeg hing het verlies van mijn maatje echt overal boven, maar ik merk dat ik steeds meer kan genieten.
Heel veel sterkte met het verwerken van alles :knuffel:

Link naar dit berichtGeplaatst: 26-11-21 21:40 



 
Profiel   

Ik herken dit ook heel erg. Ik heb mijn paardje ook drie maanden geleden na 14 jaar samen geweest moeten inslapen. Wij waren compleet op elkaar ingespeeld en hadden een hele diepe band, iets waarvan ik denk dat ik dat nooit meer ga voelen.

Het besef gaat ook nu pas een beetje landen. Wat ik vooral lastig vind is dat het voor de omgeving weer normaal wordt, en dat het dan nog moeilijk is om erover te praten. Maar ik heb wel een hele lieve vriend waar ik mijn verdriet kan uiten en dat is prettig.

Ik heb al vrij snel een nieuw paard gekocht, omdat ik niet wilde stoppen met mijn passie en ook wel als een soort afleiding. Maar de eerste tijd had ik nog erg veel moeite met haar en was het best wel wennen omdat ze totaal niet op mijn oude paardje leek, veel sensibeler. Daar was ik zeker de eerste tijd en nog steeds behoorlijk onzeker over. Wat vooral hielp was dat niets moet en alles mag. Ik ben haar de eerste tijd vooral gaan poetsen, wandelen, grondwerk en lekker kroelen. Ik ben nog niet zo ver dat ik kan zeggen dat ik een band met dr heb gekregen, maar ik zou het nu wel al erg jammer vinden als ze weg zou moeten.

Geef het de tijd om je verlies te verwerken, want het is nog maar heel kort en vers en het is echt niet erg als je je daardoor anders voelt of gespannen rondom paarden.

Succes en heel veel sterkte bij het verlies van je paard
Omhoog

Link naar dit berichtGeplaatst: 26-11-21 22:28 

Plaats een nieuw onderwerp  Plaats een reactie
Pagina 1 van de 1 [ 5 berichten ]
Vorig onderwerp | Volgend onderwerp




Zoek naar
Inloggen