Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
_Lorette_ schreef:Ik herken het wel. Mijn once in a lifetime paard is in augustus overleden. De andere drie zijn niet eens nieuw. De merrie hebben we al jaren en de jonkies worden dit jaar twee. Ik hoefde dus niet aan een ander paard te wennen. Hoewel ik nog steeds gek ben op de paarden en ik ze ook niet kwijt wil, is de glans er wel helemaal af. Ik schrik er een beetje van. Heel de motivatie is weg. Verzorging prima, maar ik doe verder niets met ze. Ik ben als paardenmens niet meer wie ik was en ik weet ook niet of dat ooit nog terugkomt.
senna21 schreef:Rouwen is hard werken. Huilen, gemis, herinneringen koesteren, een mooie herinneringsplek voor Flavio maken.
Probeer het eens anders te zien.
Misschien helpt je andere paard juist jou met ruimte maken voor het verdriet. Een paard gaat jou niet veroordelen om je verdriet. Ook dat mag er zijn.