Het blijft een gemis en onwijs moeilijk. Maar ik heb nu wel geleerd om niet alleen naar de laatste tijd terug te kijken, maar ook naar alle mooie dingen die we samen hebben meegemaakt. Wat natuurlijk ook pijnlijk is op z'n tijd, want die tijd komt nooit meer terug.
Morgen ( zaterdag 29-7) zou Indy 18 jaar worden. Een moeilijke dag, maar ook een dag om te laten zien dat hij voortleeft in ons hart en voor altijd bij ons zal zijn.
Een oneerlijke strijd die koliek en niet enkel paard gun je de pijn die mijn jongen had. Ik heb er nu vrede mee dat hij van z'n pijn verlost is en weet dat ik echt geen andere keus had. Iedereen die deze keus heeft moeten maken of ooit deze keus zal moeten maken, laat je goed informeren en bespreek alles goed met je artsen, dan heeft mij enorm geholpen.
Ook nu jaren later, onze eigen dierenarts zei dat ik alles voor hem had gedaan, er geen betere baas wensbaar was voor zo'n ziek dier en er echt geen keus was, laat staan ook nog een kans op een paardwaardig leven, wat uiteindelijk het belangrijkst is.