Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-01-20 11:56

de Driewieler (09-01-2018 - 09-01-2020)

Geplaatst door de TopicStarter : 09-01-20 11:56

‘Hij is er niet’, zegt de vrouw in de deuropening. Ze spreekt in een plat accent, waarvan ik vermoed dat het regionaal is en bij Staphorst hoort. We zijn namelijk in Rouveen, een dorpje net onder Staphorst, maar veel zal het niet uitmaken. Ik sta bij haar voor de deur, samen met Willem, mijn vader en twee van mijn vriendinnen. ‘Ik weet ook eigenlijk niet waar hij wel zit, maar hij zal wel op de manege zijn’, zegt ze. Tenminste, zoiets meen ik te verstaan.
Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk naar Willem die gebaart dat we terug in de auto moeten, want er zal wat wel wat te doen op de manege, waar we een kwartier later arriveren.
Er is een wedstrijd bezig en het is er druk. In de kantine ruik ik een lucht die typisch is voor een manege kantine en bestaat uit een mix van bier, soep, koffie, leren rijlaarzen en vieze rijbroeken. Ik kijk naar buiten en zie iemand vanachter het glas tijdens het springen behoorlijk hard van zijn paard aflazeren. Even is het stil en ik hoor iemand ‘verdomme’ mompelen, waarna hij opstaat en de ruimte uit beent. Buiten gaat de commotie verder en binnen praat iedereen weer door alsof er niks gebeurd is.
Hij lijkt verheugd Willem te zien en trekt de nog enige beschikbare stoel achteruit, ziet dan ons, maar doet geen moeite om ons een plek aan te bieden.
Toch gaat Willem zitten en blijft er ook zitten, kennelijk moet er eerst gepraat worden en moeten wij wachten. Paardenhandel is vooralsnog geen koekjes bakken.

Een uurtje later zie ik May voor het eerst. Ze staat in een boerenschuur waar met schriklint boxen in gemaakt zijn. Ik heb dat zo nooit eerder gezien, maar ze hebben wel ruimte. Veel ruimte, echt een heel gek idee is het niet. Ze is braaf en rustig maar wel lomp, dat zie ik direct. Dit is er één die overal doorheen banjert en dus ijzersterk is. Een soort oud type Landrover waarmee je door de diepste plassen en kuilen ragt zonder dat je in de problemen komt, maar dan met één pk in plaats van 272.
Mooi, daar hou ik van. Ik stap op, May luistert niet en doet waar ze zelf zin in heeft. Maar ook dat vind ik wel mooi; een eigen karakter. Een week later halen mijn vader en ik May op uit Rouveen, met de trailer van Willem. Zonder mokken stapt ze erin, maar bij aankomst in Zuidlaren ziet het ding er van binnen iets anders uit dan dat het in Rouveen was. Na Hoogeveen was ze het zat, wilde eruit en brak dus ongeveer de halve trailer af. Bij het afladen trekt ze bijna mijn arm uit de kom en even bekruipt me de gedachte waar ik aan begonnen ben. Mijn vader trekt zijn ‘ik weet niet wat je daar nou weer aan moet’ gezicht.

Waar ik aan begon, was een 26 jarige vriendschap. Door dik en dun, door weer of geen weer.
Door alles eigenlijk. May trok zich nergens een klap van aan. Het enige wat ze vervelend vond was om alleen achter te blijven in de weide en ze brak dan ook regelmatig uit. Dan ging de telefoon weer dat ze door de woonwijk liep of ergens stond te grazen waar het niet de bedoeling was. De groentetuin van de buurman bijvoorbeeld. Ze is zelfs een keer na een nachtelijk avontuur door de politie gevangen in het centrum van het dorp. Compleet overstuur was ik, want ik ging ’s ochtends voor school voeren en May was weg, het land leeg, een groot gedeelte van de omheining plat. De rest stond er nog braaf, maar geen May te bekennen. Gelukkig was ze na één telefoontje getraceerd en stond ze bij Karssens in het dorp op stal.
Ik heb zo ontzettend veel met haar meegemaakt en daardoor ontstond een rotsvast vertrouwen in ons. Ons, wat niet meer is.
Ik reed met haar door de sloot nog geen drie meter van de snelweg af, met langsrazende auto’s, vrachtwagens en bussen. Als er ik nu aan denk word ik er misselijk van maar toen was het de normaalste zaak van de wereld en deed ik dat gewoon.
Metershoge sneeuwduinen in de winter, spekgladde blubber in het najaar, volle zon en heftige onweersbuien op het Balloërveld in de zomer. Het kon allemaal.

‘Today I lost a part of my soul’, postte ik op Facebook toen May op 9 januari 2018 overleed. Het is nu twee jaar geleden en ze is, op drie maanden na, 38 jaar geworden. Tot op de dag van vandaag is het nog steeds zo, ik weet dat dat stukje van mijn ‘soul’ niet meer terug komt.
Ik ben een stukje van mezelf kwijt. Vol goede moed ging op zoek naar een ander paard, maar vond die niet. Van de tien die ik gezien heb was er één die een eind in de buurt kwam, maar het uiteindelijk toch niet werd.
Het is goed dat ze gegaan is, want het ging gewoon niet meer. Alles, maar dan ook alles draaide om haar en ik verlegde mijn grenzen steeds verder, gaf meer dan 200 euro per maand uit aan voer en allerlei tierelantijntjes om het maar zo goed mogelijk te doen. Ze was lichamelijk op, maar geestelijk niet.
Tot op het laatste moment stonden de oortjes erop en liep ze gewoon door met een been waar ze niet meer op kón lopen maar dat toch deed.
De Landrover op drie wielen.
Het was op. Dankjewel lief, mooi, eigenzinnig, lomp paard.
Voor alles wat je me gegeven hebt.

**Geplaatst**: 09-01-20 12:07

Geplaatst: 09-01-20 12:07

Niks schrijnender én mooier dan samen zo één zijn dat er inderdaad altijd een stukje ziel ontbreekt als het aardse voorbij is. De liefde is voelbaar door het scherm heen. Sterkte!

**Geplaatst**: 09-01-20 12:08

Geplaatst: 09-01-20 12:08

Wat prachtig geschreven.
Je soulmate verliezen is verschrikkelijk en ze zal altijd een speciaal plekje in je hart hebben

**Geplaatst**: 09-01-20 13:33

Re: de Driewieler (09-01-2018 - 09-01-2020)

Geplaatst: 09-01-20 13:33

Kippenvel. Prachtig geschreven.
Heel veel sterkte Y;(

**Geplaatst**: 09-01-20 13:41

Geplaatst: 09-01-20 13:41

Oh, wat prachtig geschreven! Ik zie het helemaal voor je: jij en May

Heel veel sterkte met het verlies.

**Geplaatst**: 10-01-20 23:37

Re: de Driewieler (09-01-2018 - 09-01-2020)

Geplaatst: 10-01-20 23:37

Wat heb je dat prachtig en ontroerend beschreven.
Het moet een fantastisch paard zijn geweest!

**Geplaatst**: 10-01-20 23:41

Re: de Driewieler (09-01-2018 - 09-01-2020)

Geplaatst: 10-01-20 23:41

Wat een ongelooflijk mooie ode aan jouw prachtige May...
Heel veel sterkte bij dit verlies. Het is dan wel 2 jaar geleden, maar het was dan ook een once-in-a-lifetime paard en dat blijft eeuwig pijn doen.

**Geplaatst**: 10-01-20 23:45

Geplaatst: 10-01-20 23:45

Wat ontzettend mooi geschreven

Ik ben alleen een beelddenker, mag er een foto bij van deze prachtige May?

**Geplaatst**: 11-01-20 12:41

Re: de Driewieler (09-01-2018 - 09-01-2020)

Geplaatst: 11-01-20 12:41

Wat prachtig omschreven

Sterkte met het verlies van je karakterpaard :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-01-20 17:34

Geplaatst door de TopicStarter : 12-01-20 17:34

ClauH schreef:
Wat ontzettend mooi geschreven

Ik ben alleen een beelddenker, mag er een foto bij van deze prachtige May?

Al wat ouder, maar wel een typerend plaatje. Ze was hier 32 gok ik.

Afbeelding

Lief van jullie, dank!

**Geplaatst**: 12-01-20 17:50

Geplaatst: 12-01-20 17:50

Ik denk dat ik ook een deel van mijn ziel verlies als Aaron er niet meer is. Wil er niet eens aan denken, wij zijn ook al 21 jaar samen dit jaar.
En dat gevoel wat je bij je paard hebt dat krijg ik nergens anders, dat begrijpen alleen paardenmensen

Ik vind het knap dat je het zo goed kan verwoorden en wil je heel veel sterkte wensen. En denk vooral terug aan de mooie leuke grappige momenten, die zijn gemaakt om te koesteren

**Geplaatst**: 12-01-20 17:56

Re: de Driewieler (09-01-2018 - 09-01-2020)

Geplaatst: 12-01-20 17:56

Wow, wat heb je een vriendschap die 26 jaar heeft geduurd prachtig beschreven. Het door May achtergelaten gat kan ook niet makkelijk door een ander paard gevuld worden. Ik begrijp je helemaal.

**Geplaatst**: 12-01-20 18:23

Geplaatst: 12-01-20 18:23

Een vosse merrie

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-01-20 19:52

Re: de Driewieler (09-01-2018 - 09-01-2020)

Geplaatst door de TopicStarter : 12-01-20 19:52

Zoals het een vos betaamt

(je kent het vast)

**Geplaatst**: 12-01-20 19:56

Re: de Driewieler (09-01-2018 - 09-01-2020)

Geplaatst: 12-01-20 19:56

Vossen en valen zijn donderstralen

Ik heb ook een vos merrie. Tranen schoten in mijn ogen bij jullie verhaal. Wat een mooie band hadden jullie. Heel veel sterkte gewenst. Mooi paard was het! Een wijs hoofd.

**Geplaatst**: 13-01-20 08:55

Geplaatst: 13-01-20 08:55

Wat mooi omschreven , laat de band tussen jullie goed zien en ik denk dat het hartstikke herkenbaar is voor diegene die ook al ontzettend lang een paard hebben.

**Geplaatst**: 13-01-20 09:10

Re: de Driewieler (09-01-2018 - 09-01-2020)

Geplaatst: 13-01-20 09:10

Wat prachtig beschreven deze liefde voor jouw soulmate!