Nooit gedacht en gehoopt dat ik dit topic zo snel zou moeten schrijven.

Na een lange zoektocht kwam ik midden juli eindelijk het paard tegen waar ik al zo lang naar op zoek was. Sens, officieel Captain Doran, was een 8-jarige ruin waar ik dus lang mee vooruit dacht te kunnen. Ondanks we al jaren pony’s en paarden hebben thuis was dit het eerste paard wat ik écht helemaal zelf kocht. MIJN paard, MIJN lieve Sens. Toen hij nog geen uur bij ons was klikte ik zijn halstertouw af en hij liep als een trouwe hond achter mij aan. Waar ik liep volgde hij mij en als ik stopte bleef hij staan. In de wei kwam hij meteen naar me toe. Hij hinnikte naar me als ik zijn stal in kwam of als ik dan weer wegliep.

Na 2 weken begon hij kreupel te lopen en het werd alleen maar erger. Eerst de hoefsmid er naar laten kijken en ondanks hij niks kon vinden zei hij wel: “Dit paard verdient een 10+ voor braafheid”. Daarna zijn we met Sens naar de kliniek gegaan. Ook hier gaf de dierenarts meteen aan dat ik zo ’n lief paard had gekocht. En ik stond daar als trotse eigenaresse van dat lieve paard. Totdat de röntgenfoto’s van zijn linker voorbeen op het scherm verschenen en mijn dierenarts duidelijk schrok van wat hij op de foto’s aantrof: enorme artrose in een vergevorderd stadium. “Sorry” zei hij, “maar dit paard is hélemaal onbehandelbaar beschadigd. Al betaal je me drieduizend euro, ik kan hier niks meer aan doen”. Mijn wereld stortte in. Alle geluk en blijdschap omtrent dit paard waren in één klap verdwenen. Even dacht ik dat ik in een nachtmerrie zat, maar het was de realiteit. Ik kon het echt niet geloven. Svp geen reacties m.b.t. een röntgenologische aankoopkeuring

De eerste buitenrit die we samen hebben gemaakt was achteraf ook meteen de laatste. Onze eerste fotoshoot was meteen een afscheidsshoot. En tijdens deze shoot mocht ik nog één keer een paar minuutjes op zijn rug zitten. Nog één keer vanaf zijn rug zijn oortjes naar voren zien staan en daarna langs zijn zachte vacht van hem af glijden.

[ img ]

[ img ]

[ img ]

[ img ]

[ img ]

[ img ]

Ondanks we nog lang niet genoeg leuke dingen hebben gedaan samen heb ik toch genoten van de kleine dingen met hem. Een galopje over het mooie aardappelveld, hoe hij tijdens de warmte uit zichzelf onder de tuinslang ging staan terwijl ik de waterbakken aan het vullen was, mijn moeder die na jaren weer ervaarde hoe fijn het is om paard te rijden, 's avonds in mijn pyjama erop springen om nog een rondje door de wei te stappen.. en zelfs tijdens onze afscheidsshoot heb ik nog zo van hem genoten terwijl we met alleen een halstertje en twee touwtjes door ons laantje stapten.

We hebben Sens terug gebracht naar zijn vorige eigenaar en daar zou hij uit zijn lijden worden verlost. Ik had gevraagd of ik daar bij mocht zijn om hem tot het laatste moment bij te kunnen staan en ik zou nog horen wanneer dat zou zijn. Ik had al een paar keer naar Sens gevraagd en ik kreeg maar geen reactie. Helaas moest ik vorige week van iemand anders horen dat Sens er niet meer is. Het is voor Sens het beste dat hij nu geen pijn meer heeft, maar wat doet het me pijn dat het op het einde zo gelopen is. Ik wilde, hoe moeilijk ik het ook vond, de laatste minuten bij hem zijn, zodat hij tot zijn laatste adem nog liefde en knuffels kreeg. Helaas mocht ik hem dat niet meer geven.

Lieve Sens, goudeerlijk lief paard. Bedankt voor de 3 maanden dat je bij me was. Dat je alles braaf deed wat van je gevraagd werd ondanks je waarschijnlijk al veel pijn had. Ik vind het verschrikkelijk dat ik niet weet wanneer, hoe en met wie om je heen je de laatste minuten hebt doorgebracht. Er is één ding wat ik nu wel weet. Jij hebt geen pijn meer lieve Sens. Goodbye my beautiful friend

[ img ]

[ img ]

Heel veel sterkte en een dikke knuffel

Wat heb je dat mooi geschreven. En wat gemeen dat je zo kort van hem mocht genieten. Wat gemeen dat je niet bij zijn afscheid mocht zijn. Het was een prachtig paard met een zeer vriendelijke uitstraling en de band die jullie hadden spreekt boekdelen op de foto's. Heel veel sterkte

Heel veel sterkte gewenst met het verlies van Sens

Sterkte!

Wat verschrikkelijk! En ook nog eens zo'n jong paard..
Ondanks dat jij hier zo veel verdriet van hebt heb je wel het goede gedaan voor je paard. Je hebt gedaan wat je kon en het is extra triest dat het zo is afgelopen. Het is al moeilijk genoeg om van je (droom)paard afscheid te nemen. Heel veel sterkte met dit verlies

Pff wat heftig, zo kort, heel veel sterkte. Weet helaas hoe je je voelt

Ahhh heel veel sterkte!

Dankjewel iedereen

Och jeetje wat een verdrietig verhaal...
Veel sterkte toegewenst
En wat een mooie foto's zijn er gemaakt in het laantje. Vooral die waar Sens en jij tussen de bomen door de verte in kijken.

Ik ben in tranen door je verhaal. Ik kan het me zó goed voorstellen, de blijheid en trots dat zo'n mooi en lief dier van jou is, en vervolgens het verdriet dat hij je zo weer wordt afgenomen.

Wat ontzettend verdrietig en kwalijk dat je niet bij het afscheid hebt mogen zijn en het achteraf hebt moeten horen.

Heel veel sterkte.

Wat ontzettend triest dat het zo is gelopen en wat asociaal dat de vorige eigenaar je niet bij het afscheid liet zijn want dat had het minste geweest wat ze hadden kunnen doen.
Heel veel sterkte.

Jeetje zeg wat een onverwachte wending, jammer dat je niet langer van elkaar hebt kunnen en mogen genieten. Iniedergeval fijn dat de vorige eigenaar hem heeft terug genomen en heeft laten inslapen, blij dat hij niet alsnog weer is doorverkocht. Jammer dat aan je verzoek geen gehoor hebt gekregen en hij zonder jouwn bijzijn is heen gegaan. Weet dat je hem iig nog een mooie 3 maanden hebt kunnen geven en hou je vast aan de fijne herinneringen.

Sterkte TS .

Ja het is zo stom gelopen. Of hij echt 'dood' is weet ik dus nu ook niet 100%. Dat was ook wel één van de redenen dat ik er graag bij wilde zijn. Gezien de ernst van zijn blessure denk ik niet dat het nog mogelijk was om hem verder te verkopen en daar probeer ik me dan ook maar aan vast te houden. Ik denk dat de eigenaar dat ook wel heeft gezien, dus ik neem aan dat hij heeft gedaan wat hij moest doen. Alleen helaas mij daar dus niet bij betrokken. Bedankt voor je lieve reactie!

Heel veel sterkte, zo verschrikkelijk naar.. Na zolang dromen van je eigen maatje en dan het perfecte karakter gevonden, maar met een lichaam dat niet meer meekan. Je hebt voor hem gedaan wat je kon

Sterkte TS. Jammer dat je al zo snel afscheid heb moeten nemen.

Veel sterkte. Wat vervelend dat het zo is gelopen. Wat naar dat je niet bij het afscheid kon zijn. Gelukkig heb je nog een paar mooie herinneringen aan hem.

Wat verdrietig,

Wat ik mij wel afvraag is of de oude eigenaar het paard heeft in laten slapen of heeft verkocht. Door er niet bij te zijn weet je dat niet.

Wat verdrietig TS. Ik vraag mij wel af, waarom je hem terug hebt gebracht naar de vorige eigenaar. Was inslapen bij jullie op stal geen optie?
Heel veel sterkte in ieder geval.

Sterkte... wat verdrietig zo'n jong paard...

Ik hoop dat de oud eigenaar in het brlang van dit lieve paard gehandeld heeft...

Rust zacht braaf dier... en baasje... veel sterkte...

Dit vraag ik mij dus ook af...

Wel heel veel sterkte, het blijft verdrietig dit!

Hier sluit ik mij helemaal bij aan Heel veel sterkte

@marleen_88 en @Lui_

Ik begrijp jullie vraag hoor. Ik had Sens dus pas 3 maanden daarvoor gekocht voor een paar duizend euro. Duidelijk was dat Sens niet verder kon leven vanwege de ernst van zijn blessure. Als de verkoper dan zijn verantwoordelijkheid neemt en aanbiedt het paard netjes terug te nemen (wat ik wel heel erg waardeerde van hem) en daarbij dus ook nog eens aangaf dat ik er bij mocht zijn als Sens weggebracht zou worden, was dat de "beste" pleister voor een hele grote wond, laat ik het zo zeggen. Ik had echt niet verwacht dat het laatste moment dat ik nog bij Sens kon zijn me zou worden ontnomen. En daardoor heb ik ergens een gevoel van spijt naar Sens toe.