Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-01-21 11:33

Een ahtergebleven leegte

Geplaatst door de TopicStarter : 15-01-21 11:33

Hallo lieve Bokkers,
In 2020 ben ik mijn liefste vriendinnetje, Norrah, verloren. Ik ontmoette haar na een enorm lange tocht door de wat mindere kant van de paardenwereld en stond op het punt me er maar bij neer te leggen dat het een manegeruiter-bestaan zou zijn voor mij.

Ik zag haar op marktplaats en dacht " Dit is de laatste keer, hierna is het genoeg geweest". Maar toen stond ik daar de volgende dag naast dr, 500kg in babyvet en een hele hoop vacht en modder. Ik heb er alleen gepoetst en heb toen ja gezegd, dit was het paard wat perfect in het gaatje in mijn hart paste.

Van onstuimige, continu ophol slaande, net aan zadelmakke youngster tot door het bos galopperen zonder wat dan ook (en dat in een jaar!).
De mooiste buitenritten ooit gemaakt, gekke bokkensprongen overleefd en veel gekneusde tenen opgelopen en het was het allemaal dubbel en dwars waard.
Donderdag avond hadden we nog een geweldige buitenrit gemaakt bij zonsondergang, vrijdag ochtend werd ik gebeld voordat de zon goed en wel op was. 3uur later was ze ingeslapen, er was niets meer wat we voor haar konden doen..

Hoewel ik al vaak afscheid heb moeten nemen van dierbaren, valt dit me toch wel heel erg zwaar. Dit was mijn speciale paardje; ze had me niet alleen al het vertrouwen teruggegeven, ze had me ook nog eens uit mijn depressie getrokken. En nu ze er niet meer is om een (ontzettend natte) neus in mn nek te duwen, voel ik me leger dan ooit te voren.

Ik weet niet zo goed hoe ik er mee om moet gaan. Ik heb gelukkig wel afscheid van haar kunnen nemen. Toen ik op stal kwam was de dierenarts er al en deze had moeite haar overeind te houden. Dat ik het pad op kwam schoot ze omhoog en hinnikte tot ik dr vast had. Dat was zo'n mooi moment, dat ze blij was me te zien, ondanks alles, wat ik echt met heel mijn hart koester.

Toch weet ik dat ik door moet gaan want als ik hier niet uitkom graaf ik alleen maar een dieper gat voor mezelf. Dus ik besloot op zoek te gaan naar een verzorgpaard. Dit bleek een hele uitdaging en na maanden te horen dat ik te groot, te klein, geen Z ruiter of springtalent ben weet ik het even niet meer. Ik heb zelfs al met een vriendin gekeken om een pony te kopen maar iedere keer dat we zijn wezen kijken bleken mensen dingen mooier verwoord te hebben dan dat ze waren en sloeg mijn hoop keer op keer ten gronde. Ik ben zo bang dat mijn depressie terugkomt als ik niks doe.

Ik weet dat ik mijn Norrah hier niet mee terugkrijg, maar ik moet íets doen..

Heel veel liefs en bedankt voor het luisteren (of lezen, eigenlijk..)

Afbeelding

**Geplaatst**: 15-01-21 11:42

Re: Een ahtergebleven leegte

Geplaatst: 15-01-21 11:42

Wat droevig dat je je afscheid hebt moeten nemen

Als tip kan ik enkel zeggen, maak je lid van een paar groepen voor verzorgpaarden op facebook en plaats een advertentie, kijk rond... Er komt vanzelf terug iets op je pad

Veel sterkte nog!

**Geplaatst**: 15-01-21 11:48

Re: Een ahtergebleven leegte

Geplaatst: 15-01-21 11:48

Wat rot. Heel veel sterkte met het verlies van je maatje!

Ik weet niet waar je woont, maar als je wil mag je wel zo nu en dan mee naar mijn bijrijdpaardjes

**Geplaatst**: 15-01-21 13:20

Geplaatst: 15-01-21 13:20

Wat een leegte he als je maatje er opeens niet meer is, heel veel sterkte met je verlies.

Zelf wilde ik ook weer een ander paard na het inslapen van mijn paard en heb ik een advertentie gezet met wat ik precies zocht en daar reageerde toen verschillende mensen op en uiteindelijk iemand waarbij alles klopte. Inmiddels heb ik mijn nieuwe paard bijna een half jaar en ze heeft me nog niet teleur gesteld en is nog net zo als de eigenaar vertelde en ik zelf ervaren heb toen ik ging kijken. Maar ik heb wel enorm geboft denk ik, want het paarden kijken was op een gegeven moment niet leuk meer inderdaad. Maar mocht je liever een bijrijdpaard willen is het misschien een idee om hier op Bokt op de Markt te kijken of zelf een advertentie te zetten? Heel veel succes in ieder geval en ik hoop dat je iets leuks gaat vinden waar je weer blij van wordt.

**Geplaatst**: 15-01-21 13:29

Re: Een ahtergebleven leegte

Geplaatst: 15-01-21 13:29

Wat verdrietig om te lezen. :knuffel:

En ik zou zeggen geef het de tijd.
Het is nog zo kort.
En waar je eerder dacht ik kom geen paard tegen was daar ook ineens Norrah.
En dat gaat vast ook in de toekomst wel gebeuren

Voor nu schrijf je in op pagina's voor verzorgpaarden gezocht.
En genoeg mensen die geen Z ruiter zoeken, maar wel een lief persoon waar ze van op aan kunnen.
En doordat je een eigen paard hebt gehad heb je meer dan genoeg ervaring en laten zien dat je verantwoordelijk bent. Ben daar niet onzeker over.
Jou (verzorg) paard komt echt wel weer

Voor nu nog veel sterkte.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-01-21 20:30

Geplaatst door de TopicStarter : 15-01-21 20:30

Onwijs bedankt voor de lieve woorden allemaal, het betekend heel veel voor me. Het is fijn om te weten dat er een plek is voor deze gevoelens.

Ik ben inderdaad al lid van de nodige groepen, en zal dit ook nog eens in een topic gooien in een deel wat hier voor geschikt is (hoort hier niet thuis, oops). Heel erg bedankt voor de suggesties.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-01-21 20:32

Geplaatst door de TopicStarter : 15-01-21 20:32

Blackberry28 schreef:
Zelf wilde ik ook weer een ander paard na het inslapen van mijn paard en heb ik een advertentie gezet met wat ik precies zocht en daar reageerde toen verschillende mensen op en uiteindelijk iemand waarbij alles klopte.

Dankjewel voor het berichtje! Is er iets wat jij hebt gedaan na het afscheid nemen wat jou heeft geholpen? Iets waardoor je het wat meer los kon laten en het niet meer zo door je hoofd bleef spoken?

**Geplaatst**: 15-01-21 21:56

Geplaatst: 15-01-21 21:56

Heel veel sterkte met het verlies van Norrah

Het is heel verdrietig en inderdaad een enorme leegte.
Geef het de tijd. Het verdriet moet een plekje krijgen.

Vandaag is het de sterfdag van mijn merrie en natuurlijk is het verdrietig maar ik denk ook graag aan alle mooie momenten die wij samen hadden en dat zij mij (over paarden en mijzelf) veel geleerd heeft.

En als je er aan toe bent dan is er echt een verzorgpaard die jou aandacht fijn zou vinden.

Y;(

**Geplaatst**: 15-01-21 22:08

Re: Een ahtergebleven leegte

Geplaatst: 15-01-21 22:08

Ach wat triest :(:)

. Dit verwerken vraagt tijd en je moet doen waar jij je het best bij voelt.

**Geplaatst**: 15-01-21 22:09

Geplaatst: 15-01-21 22:09

Allereerst sterkte met het verlies.

Soms kom je zo'n paard tegen. Een paard dat een plek in je hart verovert dat andere dingen niet kunnen vullen. Helaas herkenbaar, zo heb ik nog steeds een leegte na het overlijden van mijn eerste paard, inmiddels ruim 2 jaar geleden. Inmiddels tich andere paarden onder mijn bips gehad en ook mijn oude pony weer terug, maar die leegte blijft.
En toch ben ik weer een paard tegengekomen dat een soortgelijk plekje kreeg. Helaas deze na twee maanden al in moeten laten slapen, met weer een nieuwe leegte erbij, maar dit gaf hoop dat er meer van zulke paarden rondlopen. Paarden waarbij je direct HET gevoel hebt. Een nieuw paard hoeft het plekje van de oude helemaal niet te vullen, maar kan zoveel brengen dat de leegte minder aanwezig is.
Het enige dat ik dus kan zeggen is: geef de hoop niet op. Uiteindelijk kom je weer een dier tegen waar je zo'n enorme connectie mee hebt.

**Geplaatst**: 15-01-21 22:21

Re: Een ahtergebleven leegte

Geplaatst: 15-01-21 22:21

Sterkte met je verlies!

**Geplaatst**: 16-01-21 00:19

Geplaatst: 16-01-21 00:19

JM_Jansen schreef:
Blackberry28 schreef:
Zelf wilde ik ook weer een ander paard na het inslapen van mijn paard en heb ik een advertentie gezet met wat ik precies zocht en daar reageerde toen verschillende mensen op en uiteindelijk iemand waarbij alles klopte.

Dankjewel voor het berichtje! Is er iets wat jij hebt gedaan na het afscheid nemen wat jou heeft geholpen? Iets waardoor je het wat meer los kon laten en het niet meer zo door je hoofd bleef spoken?

Wat mij hielp was wandelen/fietsen en ik heb een spiegelreflexcamera gekocht en ging daarmee oefenen op oude stalgenoten en bij een vriendin en zus die een baby kregen. Daar haalde ik weer wat plezier uit en ik kon de tijd op vullen die ik normaal bij mijn paard door bracht. Mijn vriendinnen waren ook echt super lief voor me en nodigden me uit om langs te komen of uit eten te gaan enz..

Ook ging ik nog af en toe langs op stal, omdat ik mijn stal had aangehouden voor als ik een nieuw paard zou willen. Want ook je stalgenoten die je eerst dagelijks ziet spreek je opeens niet meer. Maar het bleef echt een moeilijke tijd en er overheen ben ik nog lang niet hoor ook al heb ik een ander paard. Het helpt wel het verdriet te verzachten en je hebt gewoon je dagelijkse routine terug en je ontspanning.