Geplaatst Wat wij dachten samen met de dierenarts in eerste instantie vocht was bij der uier. Bleek weefsel te zijn en waarschijnlijk dus een tumor. 3 maanden geleden was er nog niks te zien. En nu was het zo groot als een voetbal. 2 maanden geleden was wat wij voelde vocht maar waarschijnlijk zat daar onder al de tumor.
Laatste tijd zag je haar ook veranderen van een blije pony in een niet zo blije pony. Dit was de afgelopen 2 weken ongeveer.
Met pijnstillers werd ze weer wat vrolijker. Maar we wisten dat dat niet de oplossing was.
Gisteren middag kwam dan ook de dierenarts om haar te verlossen van haar pijn. Hoe moeilijk deze keuze ook was voor mij en haar verzorgster die al 6 jaar kwam. Wisten we dat dit de enigste juiste keuze voor Mabel was. Maar omdat ze verder nog zo goed was wel extra moeilijk.
Ons leven samen begon toen ik in Barneveld op school zat en de mogelijkheid kreeg 1 van de pony's op de praktijk boerderij te gaan rijden. Dit werd Schaffelaar's Mabel.
Zelf in de weekenden en in de vakanties kwam ik om haar te rijden en werden we echt al maatjes. Zij heeft me over veel rijangst heen geholpen.
Toen kwam er een paarden centrum waar de paarden heen gingen en kon ik haar niet meer rijden. Wel bleef ik daar in de vakanties en weekenden komen en hielp ik mee met de verzorging en uitmesten van alle paarden.
In het jaar 2005 kreeg ik te horen dat ze verkocht zou worden ze was eigenlijk te klein voor de rij lessen en ze was niet drachtig geworden.
Na 1 nacht nadenken en met mijn ouders overlegt te hebben of zij achtervang wouden zijn financieel aangezien ik net afgestudeerd was en nog geen werk had. Besloten haar te kopen.
Dit laten weten en op 16 oktober 2005 heb ik haar opgehaald. Op dat moment had ik inmiddels wel werk gevonden gelukkig.
Eerst in de buurt van Barneveld gestald omdat ik daar woonde. Toen ik naar Wageningen verhuisde is ze mee gegaan. 3de stal daar is onze stal gebleven. Op deze stal heb ik ook mijn man leren kennen en woon ik inmiddels ook.
Bij mij heeft ze nog 2 veulens gehad. Waarvan 1 van mijn zusje is en bij ons op stal staat. En Mabel der kleinzoon staat daar ook en is ook van mijn zusje.
Mabel is ook de pony die ik samen met iemand anders heb beleert voor de wagen. Helaas maar kort voor gelopen. Ik werd toen moeder en kreeg minder tijd. Gelukkig kwam toen een leuk meisje bij ons op stal die haar wel wou rijden en verzorgen. Dit heeft ze 6 jaar gedaan tot de laatste dag.
Gisteren was het dan zo ver. Einde ochtend heeft mijn moeder nog foto's gemaakt van de 3 generaties die we al bijna een jaar wouden maken maar niet van kwam.
Daarna haar nog heerlijk verwend met lekker eten mij kids hebben haar nog even gepoetst en we hebben nog wat manen en staart geknipt als herinnering. En toen belde de dierenarts en was het echt zo ver.
Wat was dat moeilijk en de harde hinnek van onze welsh a pony waarmee ze samen stond net na dat ze was overleden was zo verdrietig.
Maar wat heeft ze een mooi leven gehad. Toen ik haar kocht vroegen verschillende mensen zou je het wel doen zo een oude pony van 14 jaar. Ik wist het heel zeker. En wat heeft ze mij veel gegeven 15 jaar en 3 maanden.
Rust zacht lieve Mabel we missen je heel erg. Maar je leeft voort in je dochter en kleinzoon.
En wat zo mooi is dat ze waar z3 het meest van hield heeft ze tot het einde gedaan en dat is eten.
Hier nog 2 foto's van gisteren 1 alleen en 1 met haar dochter links aleida's Shakira en haar kleinzoon aleida's Quintus. En ik en haar verzorgster.
