Geplaatst Ik droomde dat we jou niet geladen kregen en dat je uiteindelijk door de pijn op de stenen lag te creperen.
Moet ik dit wel doen? Volgens de kliniek is het verantwoord om te proberen je daar te krijgen. In het verleden zijn er 2 jou maatjes thuis ingeslapen omdat het niet anders kon. Het trauma van het wegslepen en optakelen terwijl er net een klas kinderen langs kwam fietsen. Ik heb er tijden last van gehad. De doodsstrijd van je andere maatje wat bleef vechten om niet te gaan liggen…
Op de kliniek kan je de inslaapbox in. Ik spreek af dat we een poging doen. Tot grote opluchting werkt de pijnstilling zo goed dat je nadat je 15 jaar niet heb gereisd zo de vrachtwagen inloopt. Gelukkig is het maar een kwartiertje weg. Ik bel dat het gelukt is en ik voel de knoop in mijn maag iets minder strak.
We worden met respect ontvangen en de arts spreekt nogmaals uit met de foto’s dat dit de juiste keuze is. Je griffelbeenbreuken zijn te ernstig, je oude blessure en de artrose kunnen jou niet comfortabel genoeg nog langer laten leven.
Je krijgt een kalmeringsmiddel en voorzichtig gaan we naar de plek waar je je narcosespuit krijgt. Op de zachte kussengrond zak je langzaam op je knieën ondersteund door de zijwanden. Je wordt keurig neergelegd en we gaan naast je liggen. Je oortjes lijken onze kant op te bewegen als we je zachtjes toefluisteren hoeveel we van je houden. We geven een seintje dat we er klaar voor zijn. Een laatste zucht, een laatste kus, geen laatste traan.
We voelen ons leeg maar opgelucht. Jouw lijden is over.
Lieve Winnie. Bedankt voor 25 jaar liefde.
Winnie 16-06-1996 / 14-09-2021.
