Geplaatst 
, lieve Gentle vaarwel en until we meet again!19/03/2016 - † 08/12/2021
Oneerlijk, onwerkelijk zijn eigenlijk de 1e woorden die er in mij opkomen….
Zo jong nog, zo lief, de grootste knuffel en kwa karakter het beste paard die ik ooit in mijn leven gehad heb en nu, nu is het allemaal voorbij en zit ik in n grote boze droom!
In 2016 zag jij het levenslicht, de 1e zoon van je moeder ( † 25/03/2020), ontzettend wit maar ow zo knap! Je groeide uit tot een mooie, stoere hengst en kwam op je 3e weer bij mij thuis. Je werd ruin en daarna gingen we spelenderwijs aan de slag. Alles hebben we met veel geduld gedaan, zadelmak maken en doorrijden is pas op je 4e gebeurd omdat je die tijd nodig had!
Als ik vantevoren had geweten wat ik nu weet, had ik dan iets anders gedaan?
Waarschijnlijk niet! Maar goed, de vragen blijven hangen…. Waarom jij? Waarom ik? Waarom wij?
Je liep niet helemaal lekker, ik wist niet waarom dus onderzoeken gedaan. In 1e instantie kwam daar niets uit en dachten we dat t een combinatie was van trainen en groeien dus tandje terug gezet….
Enkele weken geleden gromde je tijdens het grondwerk en werd er bij mij “iets” getriggerd… Dus telefoontje naar de DA want ik wilde zeker weten dat er niets ergs aan de hand was, ik ken je als de binnenkant van mijn broekzak en grommen was iets wat jij nooit zomaar en zonder gegronde reden zou doen! Op de dag dat de DA kwam haalde ik je stok kreupel uit de wei en toen dacht ik nog: Het is maar goed dat de DA komt vandaag!
DA kwam, onderzocht je en vond niets raars, ik wilde een röntgenfoto van je schouder want ergens was ik bang dat de deuk die daar zat de boosdoener was. Op de foto was niets te zien dus weekje boxrust en 4 dagen op novacam, daarna mocht ik kijken of je weer rad was, zo niet dan moest ik bellen voor verder onderzoek (uitverdoven van onderbeen), zo wel dan een afspraak inplannen bij SMDC in Heesch om alsnog verder onderzoek te verrichten want dat er ergens iets niet klopte was voor zowel mijn DA als voor mezelf heel duidelijk! Deze reactie was absoluut GEEN Gentle waardige reactie.
Ik heb besloten om meteen al een afspraak in te plannen bij SMDC want dat ik daar met hem heen zou gaan stond sowieso als een paal boven water dus….. Gebeld en afspraak gemaakt voor 29/11/20210
Helaas heeft de boxrust en de medicatie hem geen verbetering opgeleverd en aangezien ik al een afspraak had staan heb ik besloten om te wachten want bij SMDC zouden ze hem waarschijnlijk ook uitverdoven enz.
29/11 kwam en met n lading spanning zijn we naar de kliniek gereden, daar heeft de specialist een kreupelheidsonderzoek gedaan met lokale uitverdovingen (waar niets uit kwam), toen nieuwe foto van boeggewricht gemaakt (waar ook helemaal niets op te zien was) en daarna echo’s gemaakt van beide schouders omdat ik graag wilde weten of het spier gerelateerd was…. Ook daar kwam niets uit, er zat wat atrofie bij de deuk in je linkerschouder maar alle spieren daaromheen waren mooi zuiver!
Maar ja, dan….. De specialist vroeg of je een nachtje mocht blijven logeren, dan gingen ze de dag daarna nog wat verdere onderzoeken doen en zou ze mij op de hoogte houden. Ze wilde namelijk zijn been net boven de voorknie uitverdoven, als hij dan zuiver was wist ze in welke regio ze het moesten zoeken en voor 1 dag had Gentle al meer dan genoeg onderzoeken en verdovingen gehad.
De dinsdag kwam en het bleef me net iets te rustig! Om 17.55u kreeg ik telefoon…. Niet helemaal goed, bij het uitverdoven van zijn onderbeen (net boven de voorknie) liep hij zuiver!
Dus wisten we dat het ergens in die regio niet lekker zat, ze hebben een echo gemaakt van zijn pezen en daarop zagen ze veranderingen in de aanhechting van de tussenpees en in het check ligament maar welke van de 2 de boosdoener was konden ze nog niet zeggen want daarvoor moest de verdoving er eerst uit zijn, dus bleef je nog een extra nachtje logeren op de kliniek.
Woensdag gingen ze dan 1 van de pezen uitverdoven en daarna konden ze wat gerichter gaan kijken.
Het bleef stil….. TE stil! en toen…. Toen kreeg ik om 12.55u het telefoontje waardoor mijn wereld instortte!!! Ze hadden de tussenpees uitverdoofd en toen liep je zuiver weg! De echo die daarop volgde was echter alles behalve goed
Aanhecghting van de tussenpees zwaar geblesseerd/geirriteerd en botwoekering aan de binnenkant van je pijpbeen! Oftewel: EINDE van ons verhaal samen! Einde van jouw leven bij mij want dit is niet te herstellen/genezen….
Gentle heeft ergens in de afgelopen 5 jaar een trauma aan zn linkerbeen opgelopen en zichzelf zo geblesseerd dat zijn pijpbeen botvorming is gaan aanmaken die langs de aanhechting van zijn tussenpees schuurt. Actie/reactie dus want dat werkt dan ook de andere kant op.
Met het oppakken van de trainingen is die blessure opnieuw geactiveerd en waarschijnlijk heeft hij in een gekke bui op de wei te hard moeten remmen/wegdraaien waardoor het dus ineens weer acuut getriggerd is en kon hij er ook niet meer gewoon doorheen lopen.
Gentle liep elke pas die hij moest zetten met pijn en DAT was voor mij een NO GO! Hij verdiende het niet om pijn te hebben! Hij heeft altijd voor mij klaar gestaan als ik weer eens niet lekker in mn vel zat, we hebben lol gehad! Reining gereden, 1e online wedstrijd zijn we 2e geworden met een 71 (en wat was ik TROTS!!!!), hij heeft mogen spelen met de koeien bij Wendy van Osch (mijn trainster!), we hebben genoten van de bosritjes met zn maatjes en hij heeft heel vaak de boel op stelten weten te zetten op de wei….
Nu was het aan mij om afscheid te nemen en dat valt me ZO ontzettend zwaar! Maar houden van betekend ook durven loslaten....
Mijn knappe Gentle Giant….. Ik ga je zo ontzettend missen! Maar ik weet dat deze beslissing de beste is geweest voor jouw! Nu heb je geen pijn meer, kan je weer lekker rennen, spelen en je moeder gek maken! Want die heeft je op staan wachten!
En ik… Ik moet mezelf weer op zien te rapen maar daar zal ik wel even zoet mee zijn, dat zal niet zo snel gaan ben ik bang. In minder dan 2 jaar tijd heb ik nu 2 paarden te jong af moeten geven! Eerst mijn hartpaard Jill (moeder van Gentle en Frosty) op 11 jarige leeftijd en nu Gentle die helaas zijn 6e verjaardag niet heeft mogen halen…
Waak over je zusje aub! Want ik hoop dat alle ellende die ik in de afgelopen 5 jaar gehad heb nu toch echt een keer mag stoppen! Ik weet niet hoeveel meer ik aan kan….
Love you to the moon and back!
op de lege plek rechts komen zijn slidingplates nog te staan met daarin n mooie foto (moet ik bij die van zijn moeder ook nog doen maar daar heb ik mezelf nog steeds niet toe kunnen brengen).
wat een schok en wat een bak ellende heb je te verduren gekregen....
die lieve knapperd 
zo jong en zo kapot... he hebt gedaan wat je kon...
