Ja, het gaat zo snel ineens, het lijkt wel een film waar je in stapt, bij mijn andere paarden heb ik het veel meer zien aankomen, maar bij haar echt niet... dinsdag heeft ze nog zo lopen bietsen om lekker eten, was ze nog zo aanwezig , tot dan 5 uur, de mededeling Friesje ligt, en het ziet er niet goed uit, heel eerlijk, ik liep naar haar toe en dacht dat ze dood was... tot ik haar riep en ze omkeek.. maar haar achterbenen waren zo raar, leek wel of ze verlamt was... uiteindelijk na een paar keer op haar andere been draaien wist ze heel moeizaam op te staan...
De veearts wilde haar gisterochtend nog een kans geven, ze was nog zo mooi zei ze...dus nog pijnstiller gegeven om haar op haar andere zij te draaien, maar enige wat ze deed was heel hard terug duwen en plat gaan liggen...en toen heb ik gezegd dat ze mocht gaan, ze gaf het aan dat het genoeg was, het was haar tijd.. Zo lag ze in haar stal:
Mijn hart doet zo zeer , maar ik ben zo trots op haar, ze is en blijft mijn koningin...