Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-08-23 13:12

Geplaatst: 15-08-23 13:12

Dat gaan wij ook doen, kippies! Heel leuk en het zal je misschien wel goed doen weer wat vaker mee te gaan naar stal . Ik blijf het ook moeilijk vinden op stal hoor, ondanks dat ik elke dag voor mijn andere paardje moet wezen, vind ik het verschrikkelijk, klinkt zo stom. Vandaag een rondje op de mountainbike , en we kwamen ook in de duinen waar ik altijd met Rubina liep. Zo moeilijk om daar nooit meer met haar te komen, dat waren juist de momenten om even je hoofd te legen, en te ontspannen .
Van de week liep ik met uvita over het erf en er kwam een trailer aan gereden, ik denk dat ze dacht dat rubina terug kwam, want ze werd helemaal gek en enthousiast. Dan breekt je hart

**Geplaatst**: 15-08-23 13:24

Re: Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 15-08-23 13:24

@jesscauvita: dat herken ik wel.
De eerste keer weer in de bak rijden was mijn paard 1 grote plank.
De paddock naast de bak, daar stond onze grote vriend, die toen een week ervoor was ingeslapen. En normaal stond die dus altijd over de heg naar ons te kijken als we aan het trainen waren. Nu was die paddock akelig leeg...

Ik kon die training echt helemaal niks met Elmo.
Normaal als hij zo'n soort bui had, hielp in stap loswerken en daarna in draf een rondje halsstrekken altijd wel, maar zelfs dat deed hij nu niet.
Tot ik hem dan maar in galop zette, eens zien of even goed de benen strekken wilde helpen.

Hij gaf ineens uit het niets een mega bok. Echt zo een waarvan hij normaal op z'n donder zou krijgen, want dat gedrag accepteer ik niet.
Hij schrok hier zelf van, keek een soort van schuldbewust achterom van "sorrie baas!" en reageerde heel verbaasd toen ik hem rustig en zachtjes toesprak met "toe maarrrrr, loop het er maar even uit".
Paar rondjes galop in verlichte zit volgden. Daarna ging ik stappen en liet hij de hals weer vallen en ontspande aan de lange teugel.
Toen ik hem na de stappauze weer oppakte, was hij ineens weer los, kon weer nageven, stelling, buiging, alles.

Bij hem zat het dus letterlijk vast in zijn lijf, het gemis van zijn grote vriend.

Ik ben overigens wel blij dat ik er nog eentje had staan, dat ik direct weer door moest en naar stal moest blijven gaan.
Wat ik ook bijzonder vind, is dat nu, 2,5 jaar later, de band met die ander enorm is verdiept.

Eerder zat Jip er "altijd een beetje tussen".
Maar nu alleen Elmo er nog is, is hij in moeilijke tijden mijn steun en toeverlaat geworden.
Hij hoeft mijn aandacht niet meer te delen en dat maakte dat hij zich ook nog meer naar mij ging openstellen, lijkt wel.

Het gemis om Jip heeft een plekje, er is veel minder verdriet, eerder heel veel liefdevolle herinneringen

**Geplaatst**: 15-08-23 13:53

Re: Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 15-08-23 13:53

Ja moet je nagaan hè hoe een paard ook op zijn manier rouwt.
Ik heb gister weer voor het eerst erop gezeten, ik loop al maanden met een hernia. En normaal zie ik me kleine pony altijd lekker staan in de paddock, nu is het leeg. Ik kon ook helemaal niet blij zijn met dat ik er eindelijk weer op kon, het plezier is weg..

Fijn dat je band met je andere paard hechter is geworden!

Ik kan het nog geen plekje geven , het is denk nog te vers, te pijnlijk. Er zit echt een groot leeg gat in m’n hart ..

**Geplaatst**: 15-08-23 13:55

Re: Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 15-08-23 13:55

Het is wel fijn om hier je hart te luchten. Er zijn maar een paar mensen om me heen die echt begrijpen wat ze voor me betekent, en die snappen wat het gemis is. Voor de rest voelt het van nou het is gebeurd , je heb je andere paard nog en het is verleden tijd ofzo…

**Geplaatst**: 15-08-23 15:52

Re: Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 15-08-23 15:52

Ja, ze snappen de impact niet denk ik. Tot je 't zelf hebt meegemaakt....

Merk dat 't bij mij heel wisselend is. Vlak na 't inslapen ging 't eigenlijk okey, heel verdrietig om flavio, maar kon ook genieten van de tijd met uniek. Toen gebeurde er teveel in m'n leven en heb ik uniek eigenlijk een beetje gelaten en nu merk ik dat ik 't echt weer fijn vind om naar haar toe te gaan.

Ik had met haar ook meteen een klik, al blijft het anders dan met flavio, maar dat was ook toen ie er nog was en flavio had ik 20 jaar, haar nu 2 jaar. Dus ben gestopt met vergelijken, is niet eerlijk. Zij is uniek en leer haar ook steeds beter kennen.

**Geplaatst**: 15-08-23 16:42

Re: Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 15-08-23 16:42

Ik denk inderdaad ook niet dat je op zoek moet gaan naar een vervanger of dezelfde band als die je had. Ook ik bleef mijn paarden maar vergelijken met elkaar. Zeker in het begin vaak alleen het negatieve met elkaar vergeleken.

Maar guess what? Je moet juist niet opzoek gaan naar een ‘vervanger’ of ‘precies dezelfde band’ ze zijn allemaal uniek en elke band is anders. Ik durfde mezelf niet open te stellen voor mijn nieuwe paard. Maar nu zit ze echt in mijn hart (net als de 2 ingeslapen paarden) je hart is zo groot daar passen er echt meer dan 1 in.

Juist in het begin veel over praten (en huilen) desnoods met lotgenoten. Hoe meer je het opkropt en wegstopt hoe erger het er ooit eens uit moet.

**Geplaatst**: 15-08-23 17:57

Geplaatst: 15-08-23 17:57

LWDaisy schreef:
Wat hebben we het er toch allemaal zwaar mee.. En ieder op zijn eigen manier..
Ik wens jullie allemaal veel moed en sterkte. Hier is het nog steeds moeilijk - we zaten net nog rustig in de tuin, ik begon over Daisy en zat na 2 zinnen al te huilen. Maar hey - ik heb het geprobeerd. Het zal ooit wel beteren, ik zal ooit over haar kunnen praten zonder te gaan huilen.

Gisteren naar de zoo geweest. Er kwam heel vrolijk een zebra op me afgelopen. Ik mis het, de paardjes...
Misschien toch nog maar eens afspreken met mijn stalvriendinnen

Ik ben nog steeds van het idee dat er hier nooit meer een ander paard zal komen. Ik zie mezelf niet alles doen wat ik voor Daisy gedaan en gelaten heb - omdat ik er van uit ga dat ik DIE band nooit meer zal hebben met een paard. Ik weet dat een band kweken tijd vraagt, maar met Daisy had ik dé klik vanaf de allereerste seconde, van toen ze nog van mijn oom was en ik mijn draver had, en er totaal geen sprake was van Daisy over te nemen. Die klik wàs er gewoon, meteen. En ik betwijfel of ik dat ooit nog met een ander paard zal hebben - en voor minder doe ik het niet

Maar ik mis het buiten zijn, het buiten bezig zijn. We overwegen nu om kippen aan te schaffen, dan kan ik daar op vloeken in de winter

Ik dacht dit ook na het verliezen van mijn once in a lifetime hond... heb al zoveel honden gehad en gekend (en had na zijn dood mijn 2de hond nog) maar hij leek wel mijn soulmate. Dacht dat ik het nooit meer kon voelen zoals bij hem...

Tot ik mijn huidige pup ontmoette. Dat gevoel ging direct tot in mijn ziel. De andere pups voelden als gewone pups. Ik weet niet wat het is, maar het bestaat echt die klik, en ik geloof dat je het meer dan één keer kunt meemaken. Zowel met paarden, honden, katten (en mensen?)

Ik hoop dat jij het misschien ook ooit weer mag meemaken

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-08-23 16:11

Geplaatst door de TopicStarter : 16-08-23 16:11

Robin_S schreef:
Ik dacht dit ook na het verliezen van mijn once in a lifetime hond... heb al zoveel honden gehad en gekend (en had na zijn dood mijn 2de hond nog) maar hij leek wel mijn soulmate. Dacht dat ik het nooit meer kon voelen zoals bij hem...

Tot ik mijn huidige pup ontmoette. Dat gevoel ging direct tot in mijn ziel. De andere pups voelden als gewone pups. Ik weet niet wat het is, maar het bestaat echt die klik, en ik geloof dat je het meer dan één keer kunt meemaken. Zowel met paarden, honden, katten (en mensen?)

Ik hoop dat jij het misschien ook ooit weer mag meemaken

Ja, ik moet wel eerlijk zeggen - ik heb na de verkoop van mijn eerste paard gezegd "nooit meer", en toen dus Daisy haha. Puur door het gevoel dat ik bij haar had, door de klik, de band.

Dus idd.. zeg nooit nooit.. maar mijn hart heeft zoiets van "nah, doen we niet meer". En daar ben ik eigenlijk voorlopig wel oké mee.. Voorlopig is het zéker niet aan de orde

Later - ja, dat weet ik niet

Mijn hart zegt "nee", maar je kan natuurlijk niet in de toekomst kijken

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-08-23 21:22

Geplaatst door de TopicStarter : 18-08-23 21:22

Nou.. ik heb vandaag mega impulsief gereageerd op een advertentie van iemand die op zoek is naar iemand die een keer of 2 p/w met haar paard aan de slag wilt. Koudbloed ruin, vooral wandelingen maken. Er is geen piste, vind ik helemaal top, ik was altijd al een bosruiter

Oude blessure is genezen, dus draf en galop kan hier en daar zeker - maar is voor mij absoluut geen must.

Ik deins er enerzijds voor terug, voor weer met paarden aan de gang te gaan - maar ik ben vandaag afscheid van mijn grootmoeder gaan nemen.
Ik weet niet goed waar kruipen met dit verdriet - ik ben het vorige nog niet eens beginnen verwerken - en net toen zag ik de advertentie. En uit reflex denk ik deed ik wat ik de voorbije 20 jaar heb gedaan: ik wendde me tot "de paarden".

Ik ga volgende week ergens eens langs om kennis te maken. Volgens mij is dit wel een match, dus ik ben benieuwd.
Ik hoop dat het een fijne afleiding is, in al dit verdriet..

**Geplaatst**: 19-08-23 22:04

Geplaatst: 19-08-23 22:04

Gecondoleerd en heel veel sterkte!

Wel leuk dat je heb gereageerd! Ik hoop dat je een klik heb, en dat je daar wat afleiding in krijgt !

**Geplaatst**: 19-08-23 22:04

Geplaatst: 19-08-23 22:04

En soms komen dingen niet zomaar toevallig op je pad hè

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-08-23 01:42

Geplaatst door de TopicStarter : 20-08-23 01:42

Jessicauvita schreef:
Gecondoleerd en heel veel sterkte!

Wel leuk dat je heb gereageerd! Ik hoop dat je een klik heb, en dat je daar wat afleiding in krijgt !

Dankjewel. Ze is vandaag vredig gestorven.. We zijn opgelucht voor haar, ze was op en wilde graag gaan, maar het is zo zwaar voor de achterblijvers..

Op papier zijn we zeker een klik. Ik probeer er komende week eens langs te gaan, het is nogal druk nu maar het is maar 4min. van mijn deur dus ik hoop een uurtje de tijd te vinden.

Jessicauvita da's waar! Het was de perfecte advertentie op het perfecte moment

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-09-23 17:50

Geplaatst door de TopicStarter : 11-09-23 17:50

I hung up my bridle..

For the first time, I had to let go of my dreams
For the first time, I felt my heart break
For the first time, I knew I was done
For the last time, I felt warm, braided leather in my hands.
For the last time, I ran my stirrups up so they wouldn't bang my beautiful mare's sides
For the last time, I released the buckles on the girth and watched my girl sigh
For the last time, I slowly dropped the bit so it wouldn't hit her teeth
For the last time, I gave my mare a cookie to thank her for the ride
For the last time, I buried my head in her soft, warm neck
For the last time, I inhaled the sun and the dust in her long winter coat
For the last time, I closed the gate and trudged to the muddy porch
For the last time, I tracked hay and horse hair into my house
For the last time, I pulled off my boots and felt the sting of warm blood returning to my cold toes
For the first time, I cried after my ride
For the first time, I felt my hands shake as I set the saddle on its rack

For the first time, I sighed at the wear on my riding gloves
For the first time, I had no hay in my hair
For the first time, I felt worse leaving the barn that I did when I entered
For the first time, I had no one to check on before going to bed
For the first time, I won't have to buy hay
For the first time, I can stay in bed longer
For the first time, I won't see the poop pile grow
For the first time, I won't be able to fly on four legs

I will be angry at God
I will be angry at myself
I will cry the day away
I will awaken in tears

I will miss you, always and for ever.

**Geplaatst**: 11-09-23 18:06

Geplaatst: 11-09-23 18:06

Oh jee...Misschien ligt het aan de naam. Mijn (ook een bruine met een wit kolletje) Daisy is in 2009 overleden....en ook echt lang verdriet van gehad. Zo lang dat ik 10 jaar geen paard heb gehad.

Wat mij wel heeft geholpen is regelmatig een kaarsje bij haar foto maar dat zal symbolisch zijn. Mooie herinneringen blijven en soms ook de treurige momenten van het afscheid.

Sterkte met het verlies :knuffel:

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-09-23 07:36

Geplaatst door de TopicStarter : 12-09-23 07:36

Kimddddd schreef:
Oh jee...Misschien ligt het aan de naam. Mijn (ook een bruine met een wit kolletje) Daisy is in 2009 overleden....en ook echt lang verdriet van gehad. Zo lang dat ik 10 jaar geen paard heb gehad.

Wat mij wel heeft geholpen is regelmatig een kaarsje bij haar foto maar dat zal symbolisch zijn. Mooie herinneringen blijven en soms ook de treurige momenten van het afscheid.

Sterkte met het verlies

Ach, een Daisy verliezen is onvoorstelbaar he.. Ik kan me een nieuw paard ook niet voorstellen, ik wil momenteel gewoon echt niet. Wie weet verandert dat later nog. Nu is het in ieder geval zeker niet aan de orde.

Ik heb hier ook wel een plekje ingericht voor haar, maar kaarsjes vetrouw ik niet.. Of nou ja, ik vertrouw mijn katten niet met kaarsjes.

Ik heb gisteren het gedichtje voorgelezen aan mijn vriend, ik vond het echt mooi.
Ik betwijfel alleen of hij er veel van verstaan heeft, ik had het heel druk met huilen

Maar het deed wel goed, zegmaar.

**Geplaatst**: 12-09-23 18:09

Re: Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 12-09-23 18:09

Een nep waxine lichtje van de action. Staat op haar ( crematie ) kistje. Staat dag en nacht aan.
En elke week verse bloemen

**Geplaatst**: 12-09-23 18:10

Re: Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 12-09-23 18:10

Oh ik zie nu dat er hier een echt kaarsje nog in zit , wat stom. Maargoed ik heb deze vervangen voor een nepperd, dat er altijd mooi wat brand.

**Geplaatst**: 12-09-23 18:14

Re: Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 12-09-23 18:14

Zo staat ze er nu bij. Ik wil het kistje binnenkort offwhite schilderen, en een mooie foto erbij met schelpen omdat ze zo graag op het strand kwam.
Maar heb het heeeeel erg moeilijk ermee dus het heeft even tijd nodig om er weer verder mee bezig te gaan Afbeelding

**Geplaatst**: 12-09-23 19:03

Re: Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 12-09-23 19:03

Het ziet er heel warm, zorgvuldig gekozen en gekoesterd uit. Wat een mooi eerbetoon aan jouw maatje.

**Geplaatst**: 12-09-23 19:38

Geplaatst: 12-09-23 19:38

SunnyHorse schreef:
Het ziet er heel warm, zorgvuldig gekozen en gekoesterd uit. Wat een mooi eerbetoon aan jouw maatje.

Dankjewel , ze is het zo waard !

**Geplaatst**: 13-09-23 07:32

Re: Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 13-09-23 07:32

Mooi zo'n plekje in huis en ook mooi om een gedichtje te maken. Een verzorgpaard is wel een mooi begin om weer afentoe bij de paarden te kunnen zijn. Er valt anders een heel leven weg ofzo door niet meer bij de paarden te kunnen zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-23 08:10

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-23 08:10

Kimddddd schreef:
Mooi zo'n plekje in huis en ook mooi om een gedichtje te maken. Een verzorgpaard is wel een mooi begin om weer afentoe bij de paarden te kunnen zijn. Er valt anders een heel leven weg ofzo door niet meer bij de paarden te kunnen zijn.

Het is met dat ene paardje niet doorgegaan, ik ben er wel naartoe gegaan maar heb uiteindelijk naderhand afgebeld en een vriendin van me aangeraden

Ikzelf kreeg nl. een aanbod van een andere vriendin om met haar merrie te rijden, vind ik helemaal top, is een leuke merrie! Ze kreupelt momenteel helaas een beetje, maar ik mag wel al gaan tutten ed, en binnenkort kan ik dan wel aan de wandel met haar

Inderdaad een heel mooi plekje, Jessicauvita!
Hier ziet het er zo uit:
Afbeelding

Rechts = een digitale fotokader, speelt ook filmpjes af, dus heel de dag door andere foto's/filmpjes

Vorige maand is mijn grootmoeder gestorven, dus zij mag er ook bij

**Geplaatst**: 13-09-23 08:41

Re: Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 13-09-23 08:41

Ook heel mooi. En fijn zo’n digitaal lijstje. Zo is er nog steeds een beetje bij!

**Geplaatst**: 13-09-23 08:42

Re: Een tijdje na het verlies - hoe doen jullie het?

Geplaatst: 13-09-23 08:42

Ook goed van je dat je je gedicht heb voorgelezen aan je vriend. Het is goed denk ik om het op zo’n manier te uiten

**Geplaatst**: 13-09-23 22:46

Geplaatst: 13-09-23 22:46

Ik moet het even kwijt.. wij hebben net ons hondje moeten laten inslapen. Hij kreeg ineens cluster epileptische aanval. Ik heb Rubina nog niet verwerkt en nu mijn kleine hondje