Geplaatst 
Ode aan mijn allerliefste Xander;
Het is inmiddels iets meer dan een week geleden dat we je hebben moeten laten gaan. Ik voelde hem deze keer al wel aankomen maar toch. Ondanks je ellendige slokdarmaandoening kwam je de laatste 8 a 9 jaar toch elke keer weer door alle verstoppingen en problemen heen als een kat met meer dan 9 levens. En nu heb je echt nét de 25 niet gehaald.
Bijna onverwoestbaar leek je soms. Maar, ik denk dat het nu ongeveer een jaar geleden is dat je veel minder hooi kon eten dan ervoor. Dus was het omschakelen, tot het max. aan hooi wat je kon verwerken maar voornamelijk krachtvoer en ruwvoervervangers in grote hoeveelheden. Met behulp van een waar leger aan lieve stalgenootjes van Stal de Bergen die me hielpen om je aan 6x voer per dag te helpen en een moordend emmer-afwasregime elke avond ging het je best goed af nog eigenlijk. Ik reed nog zeer regelmatig op je. Je was altijd voorwaarts en blij, ondanks dat we veelal rustig aan deden, behalve tijdens de les. Daar mochten we wel iets harder werken, die een keer per twee weken. Het laatste jaar heb ik bijna expres enorm genoten van het rijden. Al was het maar een half uurtje stappen, ik was dankbaar dat ik nog steeds op je kon rijden. Wat een mazzel zei ik dan steeds.
Zorgen waren er altijd om je gewicht. Je was geen Hollands Welvaren meer, dus we moesten je goed in de gaten houden. Elke keer als er weer een verstopping of koliek was geweest, deed je weer een jas uit. Begin maart was je niet lekker. Het was niet dramatisch maar bij koliek geen twijfel, altijd een dierenarts erbij. Het viel inderdaad allemaal mee en na een dosis Buscopan was je er gewoon weer, alleen had je zulke diarree de dag erna dat je deze keer een Hele Grote Jas uitdeed in 1x . Een of twee weken later volgden er 2 grote verstoppingen. Bij de tweede deed ik wat ik ongeveer 1x per jaar deed. De kliniek bellen en je daarheen brengen zodat zij je de hele dag door konden monitoren de volgende dagen zodat het hooi eten toch weer zou gaan lukken. Dat viel helaas tegen. Je moest serieus gaan aankomen en je moest zn porties hooi weg kunnen krijgen. Eigenlijk wist ik toen al wel dat we deze strijd niet meer konden winnen maar ik probeerde met man en macht positief te blijven voor je, want na een dag of 2 bijkomen en ziek zijn van de verstoppingen kwam de oude Xander weer terug. Jezelf longeren in je stal als je wist dat je de slobber kreeg, liefdevolle kopstoten, me gewoon met je ogen vertellen hoe je je voelde, gewoon weer het lichtje van de oude X.
En over de lichtjes gesproken, het is niet de bedoeling dat ik alleen de nare dingen met je deel want nu lijkt het net of ik je lastig vond. (Vergeet ajb dat ik je vaak Dure Lastpak noemde ok? )
Vorig jaar bijvoorbeeld hebben we een bucketlist item kunnen doorstrepen dankzij Emma. Je hebt op een mooie zondagmorgen in juli een rondje Nederhorst gedaan, voor de kar. En MOOI dat je het vond en HARD dat je ging! Genieten met een hoofdletter G! Of het zwemmen als het even kon, in de Spiegelplas. Ik was doodsbang dat je zou verzuipen maar je zwom als een prof. Ik helaas iets minder dus voor mij was het voornamelijk proberen weg te komen voor je enorme knieactie in het water.
Er zijn zoveel meer mooie herinneringen dan slechte lieve X. Mooie buitenritten met je Vriend Marnix en je Zus Daisy. Aan de kletter in het Naarderbos dankzij 6 Harley’s die achter ons aan reden. In draf door de waterbak in Ermelo. (Daisy was er overigens toen OOK niet in te krijgen) Wedstrijden; binnen een jaar de M2 bereiken, eerste worden op de Gooische Jachtvereeniging met 180 punten bij ons M1-debuut. Te paard naar Any Dale op wedstrijd en dan probeerde je elke 5 meter om te draaien en weg te rennen en dan zei je “Zo, nu naar huis ok?” Je was altijd de knapste verschijning in de ring en bij het losrijden ging iedereen vanzelf aan de kant Of die keer dat ik je zadel opdeed in je stal en je hem peerde. Ik kon je achter uit de wei halen. In het donker Ook mooi, je liefde voor andere paarden. Altijd sociaal, altijd in de bak tijdens het rijden even gedag willen zeggen tegen degene die ook in de bak loopt. Wat was je ook blij toen je voor het eerst weer in de kudde mocht na jaren op een klein stukje vanwege je eerdere kogelblessures. Of je enorm irritante gedrag opo de poetsplaats; als ik je vastzette aan 2 kettingen kon ik de klok erop zetten dat je ging staan plassen
Als ik je niet vastzette ging je steevast onder de ketting door....zucht....Er zijn nog honderden dingen die ik tegen je kan zeggen. Maar ik denk dat ik vooral nog even wil zeggen dat je mijn grote liefde was en ik het een voorrecht vond om je in mijn leven te hebben. Ik vind het vreselijk om je te moeten laten gaan maar ik ben ook dankbaar dat wij elkaar niet zijn misgelopen in het leven. Lieve jongen van ons, ik hoop zo enorm dat je nu op een groene, vette weide staat, samen met Daisy en andere vrienden uit het verleden en dat je je al een week aan het volproppen bent met gras zonder dat je verstopt raakt. Ik hoop dat, als je nog ergens bent je heel gelukkig en blij en dik bent. Ik hou van jou Friesland, voor altijd!
Xander van de Schildhoeve
25-04-1999 22-03-2024
