Geplaatst 5 november 2019 kocht ik dan eindelijk een paard na de verkoop van mijn pony. Hoe hard ik ook altijd riep ´Geen kwpn, geen merrie, en al helemaal geen bruine.´ Het was wel juist die bruine, kwpn merrie wat zo vertrouwd voelde. Destijds hadden we nog droes op stal dus het duurde ff voordat ze kon komen, maar ergens begin oktober was ze er dan eindelijk.
Mijn stalgenoten verbaasd, want ik had keihard geroepen dat ik een fjord ging kopen, of op zijn minst een koudbloed.
Na een tijdje aan elkaar wennen maakten we buitenritjes, oortjes naar voren en gaan met die banaan. Ellenlange poetsbeurten en knuffels toen een blessure de kop op stak. Alles had ik er voor over, rijden allang geen prioriteit meer. Als Amber maar vrolijk was. De blessure vertrok en een jong meisje leerde met Amber rijden. Met mij was het wel eens de turbo aan, maar nu veranderde ze in een kinderpony. Geen stap verkeerd.
In 2021 verhuisden wij naar een nieuwe stal, vanwege bepaalde omstandigheden moest Amber flink opknappen, en in de zomer van 2022 werd besloten haar met pensioen te laten gaan. Amber vond het allemaal wel prima. De ellenlange poetsbeurten, knuffels en verwennerij waren bijna dagelijkse kost voor haar, want niet alleen ik, maar ook de staleigenaresse had inmiddels een zwak voor Amber.
Op stal het grootste zwijn, maar altijd als een grappenmaker met haar hoofd over de deur.
Afgelopen zomer zagen we Amber weer aftakelen, en werden alle zeilen bijgezet. Op een zaterdag waar het weer van normale temperatuur, naar erg warm en benauwd ging kon Amber dit moeilijk verwerken en had ze zelf een temperatuur van 35,3.. Deken op, advies ingewonnen en aan het eind van de avond was ze weer zichzelf.
En dan ga je nadenken, want in principe leefden we al 2 jaar in reservetijd... Overleg, nadenken, en uiteindelijk tot het besluit komen dat inslapen de beste optie is. Niet direct, maar wel voordat het slechte weer er weer aan zou komen. We waren het allemaal eens, de winter zou ze niet gaan redden, en we wouden alle ellende voor zijn. Niet onnodig lijden.
Maarja, dan spreek je dat uit, en dan? Er werd besloten dat we haar naar de kliniek zouden brengen, omdat niemand van ons haar voor aan de weg wou zien liggen. Het prinsesje van stal.
Vanmorgen kwam het telefoontje van de dierenarts dat we terecht konden. Amber is heel vredig gegaan, niet meer vechten, voor ons allemaal de bevestiging dat we alles hebben gedaan wat we konden, en Amber ook klaar was.
Dag prinses, je word gemist, dankbaar voor de afgelopen 4 jaar.
