Geplaatst 
Ashlinn
05-05-05 / 22-09-23
Wat 22 september eigenlijk als een gewone dag moest beginnen, we hadden net een dag vakantie, waren bezig met de voorbereidingen voor onze bruiloft op 3 oktober, liep uit op een enorm zwarte dag.. het is lukte me niet om eerder een topic hier te plaatsen..
Ashlinn was in de ochtend ongeduldig zoals altijd, wilde graag even los op het erf, wat ze dagelijks even mocht buiten de weidegang en paddock om. Echter ging ze steeds liggen op hele onlogische en krappe plekjes, wat ik niet vertrouwde en toen ik andere signalen van koliek zag, gelijk de dierenarts gebeld en met haar gewandeld. De dierenarts was er gelukkig snel en heeft haar onderzocht. Niks in de darmen, maar de maag voelde niet goed. Medicatie en sonde erin en dan in de gaten houden en temperaturen. Ze leek beetje bij beetje op te knappen van de elektrolyten van de dierenarts.
Advies was, zet haar maar op stal, dan kan je makkelijker in de gaten houden en blijven zij en de rest rustig, dus zo gezegd, zo gedaan. Elk uur temperatuur meten en dat leek de goede kant op de gaan. Om 5u nog even overleg en de dierenarts had er ook vertrouwen in, net als ons.
De temperatuur bleef dalen en de koorts zakte weg. Ze leek weer alerter elk half uur. Samen met m’n partner steeds weer even kijken en bij de laatste keer hinnikte ze heel hard, zoals ze eigenlijk altijd deed, dus wij dachten, ze is er weer. Samen gingen we de box in om te kroelen, iets waar ze dol op was. Op dat moment begon ze te hangen en steun te zoeken tegen de voerbak en waterbak, haar blik veranderde en haar tandvlees en tong waren bijna spierwit, direct de dierenarts gebeld, dit was foute boel, we wilden de stal uit lopen en daar viel onze lieve merrie neer, we probeerden haar nog in de benen te krijgen met alle buren, maar het mocht niet meer baten, de dierenarts was er inmiddels ook en zei dat ze aan het overlijden was en het enige wat ze kon doen, was haar comfortabel maken. We zijn samen bij haar gaan zitten, en voor de dierenarts terug was met de spuit, blies Ashlinn haar laatste adem uit. We denken echt dat ze op ons heeft gewacht en afscheid wilde nemen, geen idee of dat zo werkt bij paarden, maar zo voelde het achteraf wel.
Ashlinn is altijd ons zorgen paardje geweest, slecht gebit al toen we haar overnamen, vaak kleine dingetjes zoals ontstoken ogen, gevoelige huid e.d. We hebben haar altijd met veel liefde alles gegeven wat ze nodig had, ze was al jaren met pensioen omdat ze werken nooit echt leuk vond en dat was prima. Echter werd ze na haar doodgeboren veulen nooit weer helemaal fysiek de oude, altijd schraal gebleven ondanks wat we haar allemaal voerden en wisten we dat ze nooit de oudste van de kudde zou worden, maar man, wat mis ik m’n lieve merrie, haar hinnik zodra je thuis kwam, zodra ze de deur hoorde etc.
Het is goed zo meisje, je bent nu op de groene weides, waar je lieve veulen op je wachtte
