Mijn lieve zwarte parel is niet meer.
Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
- Coco4life
- Berichten: 1217
- Geregistreerd: 03-11-22
- Woonplaats: Naast de buurman
Re: Mijn lieve zwarte parel is niet meer.
Geplaatst: 02-02-24 18:57
- turtlelito
-
- Berichten: 1697
- Geregistreerd: 29-08-11
- Woonplaats: Hoeven
Geplaatst: 02-02-24 19:17
Heel veel sterkte. Je wenst ieder paard een eigenaar zoals jij. Zoveel liefde, zoveel moeite, zoveel hoop. Soms is zelfs dat allemaal niet genoeg en kun je niet anders dan je hart laten vermorzelen door de enige beslissing die rest. Ze zal vanaf nu vanaf een andere plek over je waken.
- Shirley
-
- Berichten: 26905
- Geregistreerd: 17-09-01
- Woonplaats: West-Brabant
Re: Mijn lieve zwarte parel is niet meer.
Geplaatst: 02-02-24 19:18
Dat is liefde
- DemiSisa
-
- Berichten: 1027
- Geregistreerd: 10-02-15
Re: Mijn lieve zwarte parel is niet meer.
Geplaatst: 02-02-24 19:30
- marleen_88
-
- Berichten: 14051
- Geregistreerd: 21-05-04
- Woonplaats: Onder het kanaal.
Re: Mijn lieve zwarte parel is niet meer.
Geplaatst: 02-02-24 20:48
- miereneter
-
- Berichten: 2534
- Geregistreerd: 25-05-17
Re: Mijn lieve zwarte parel is niet meer.
Geplaatst: 02-02-24 21:16
- sannahtris
- Berichten: 434
- Geregistreerd: 01-05-12
Re: Mijn lieve zwarte parel is niet meer.
Geplaatst: 03-02-24 01:50
Heel dapper besluit en beste voor tess, ik wil jullie heel veel sterkte wensen.
Ze heeft een mooi plekje in je hart!..
- Mondy
-
- Berichten: 11829
- Geregistreerd: 13-07-05
- Woonplaats: Eindhoven
Re: Mijn lieve zwarte parel is niet meer.
Geplaatst: 03-02-24 09:06
- boemel
-
- Berichten: 8411
- Geregistreerd: 13-12-01
- Woonplaats: Azewijn
Geplaatst door de TopicStarter : 03-02-24 09:32
Tess is nooit een gemakkelijk paard geweest.
Ik kocht haar als 4 jarige, net Zadelmak.
Toentertijd had ik haar nog in pension staan en dat was best een opgave voor een paard dat zo bang was. Ik zei wel eens ‘Tess is bang voor de wereld om haar heen”. Zo voelde dat ook echt.
Ze stond bij het minste of geringste op scherp met heel veel spanning. Trillen, hyperventileren, aanvallen, diarree en zich op de grond laten vallen.
Door die stress kreeg ze allerlei gezondheidsproblemen. We waren al vroeg aan het dokteren met knieklachten, rugklachten en hoefklachten.
Ik heb haar helaas meerdere keren moeten verhuizen omdat het echt niet ging op stal.
Uiteindelijk kwam ik op een stal 35km van huis, waar ze tot rust kwam en opknapte.
Daar kwam ik pas aan rijden toe en ik heb een paar maanden lang fijn kunnen rijden.
Toen stond ze met een zware peesblessure. Ze was zes jaar oud en haar tussenpees was hartstikke kapot.
Voor een paard op rust was er teveel reuring op stal en ik heb haar weer moeten verhuizen.
Ze is 24/7 de wei op gegaan met een hoogbejaarde pony en paard. Het was een hele fijne plek voor haar.
Tess heeft 14 laserbehandelingen gehad en is 1,5 jaar de wei op gegaan. Ik kwam regelmatig langs om haar te poetsen en het laatste half jaar ben ik grondwerk met haar gaan doen.
De pees was wonderbaarlijk goed hersteld en ik kreeg een revalidatieschema mee.
Dit viel samen met ons nieuwe huis waar plek was voor Tess en ons inmiddels andere aangekochte paard Diekke.
In aanvang liep ze super. Het was alsof ze stiekem getraind was door een hele fijne ruiter, tijdens haar 1,5 jaar rust. Zo had ze nog nooit gelopen.
We hebben het revalidatieschema netjes aangehouden en toch begon ze steeds minder fijn te lopen. Niet kreupel, maar ik miste ontspanning en lossigheid en we konden er niet achter komen waar het aan lag.
De fysio zei “ze loopt in drieën, voorhand, romp en achterhand “ zijn geen geheel.
We hebben rustig aan gedaan. Regelmatig kleine bosritje achter Diekke aan, grondwerk en les in klassieke dressuur. Ze verbeterde wel, maar toch had ik steeds het gevoel dat er iets niet klopte.
Toen werd ze duidelijk kreupel. Nou ja thuis dan. Op de kliniek liet ze door haar hoge adrenaline geen kreupelheid zien. Uiteindelijk na een lang kreupelheid onderzoek en op basis van filmpjes van thuis is er een echo van haar rechterknie gemaakt.
Die bleek behoorlijk beschadigd en geïrriteerd. Ze is behandeld en we hebben opnieuw gerevalideerd. De knie werd weer goed bevonden en we mochten weer aan de gang.
Even voelde ze beduidend beter, maar dat was van korte duur ook al was ze niet kreupel.
Weer een stapje terug. Kleine bosritje en de mega overwinning dat ik met mijn stresskipje helemaal in mijn eentje naar het bos kon aan een lang teugeltje.
Helaas toch weer kreupel. Niet onder het zadel, wel in de wei. En weer liet ze geen kreupelheid zien op de kliniek.
Wel een bunnyhop, een typische galopssprong waarbij het achterbeen niet onder de massa gezet wordt en het eruit ziet zoals een hertje of konijntje springt.
Er is een echo gemaakt van het SI en er bleek artrose en ontsteking. Ze is hiervoor 2x behandeld met injecties en we hebben weer gerevalideerd, maar het verbeterde niet.
Ze leek overprikkeld. Wilde wel veel aandacht, maar niet geaaid worden. Wilde wel meekomen, maar geen halster op, wilde wel naar de wei, maar rende bij het minste of geringste heel hard terug. Soms in volle paniek.
Ze is nog een aantal keer behandeld door osteopaat en fysio, maar het hielp niet.
Met pijn in mijn hart besloot ik op zoek te gaan naar een ander paard en Tess te laten hemelen zodra er een maatje voor Diekke gevonden was.
Tess hield ik bezig met grondwerk en dat deed ze fantastisch.
In Juni heb ik mijn nieuwe paard gevonden en tijdens de aankoopkeuring vertelde ik de dierenarts over Tess.
Ik kreeg te horen dat SI problematiek meestal een secundair probleem was en dat hij zich afvroeg wat het echte probleem was.
Afgelopen juni heb ik een second opinion laten doen voor Tess. 100% zuiver in het kreupelheidsonderzoek. Er is een computer analyse gedaan en ook die gaf aan 100% zuiver. En zelfs volledig symmetrisch, iets wat zelden voorkomt.
Wel vond de dierenarts dat ze neurologisch niet goed functioneerde. Haar lijf leek geen goede verbinding te hebben. En gelukkig had ik recente filmpjes waarop te zien was dat ze echt onregelmatig liep.
Uit onderzoeken kwam naar voren dat ze een ernstige synovitus had in haar hals. Dat is een pijnlijke reumatische ontsteking, die alleen op echo te zien is.
Deze ontsteking zat er waarschijnlijk al jaren en kon wel tot rust komen als het paard langere tijd rust had, maar nooit genezen uit zichzelf.
Er was een grote kans dat alle voorgaande problemen veroorzaakt waren door deze synovitus.
Helaas was er door het verkeerde gebruik van haar hals ook artrose zichtbaar in haar hals. Die zat er een paar jaar daarvoor nog niet.
De synovitus is behandeld en we zijn een traject ingegaan met de aan de kliniek verbonden fysio.
Zo moest zij aan de teugel gereden worden en liever wat te rond of achter de loodlijn om het slechte deel van haar hals te ontlasten.
5x per week aan de longe, bijgezet of lange lijnen om haar te leren haar lijf anders te gebruiken.
Dit ging goed. Uiteindelijk was ze niet meer kreupel. We hebben maanden gerevalideerd en ik heb zelf weer een paar lesjes meegepakt.
Dit was in November. Niet perfect, maar voor een paard dat een paar maanden daarvoor ingeslapen zou worden, een topprestatie.
Ergens had ik al het gevoel dat de winter funest zou worden voor Tess.
Eind December ben ik gestopt met rijden. Ze had heel veel spanning met opstappen en wegstappen. Eenmaal aan de teugel ging het rijden redelijk goed, maar de weg er naar toe ging te stressvol.
Tess was geen paard om stil ze zetten, daar werd ze ongelukkig van. Ze stond de hele dag naar me te roepen en te vragen. Echt zo van “baasje, baasje, zie je me wel? Gaan we nog wat doen?
Ik ging alleen nog maar in vrijheid met haar werken.
Grondwerk en longeren. Zij mocht bepalen wat het temp was, zij mocht de grootte van de cirkel bepalen.
Ik vroeg aan haar en kon ze het dan deed ze het en kon ze het niet, dan deed ze wat ze wel kon.
Ik besefte me toen pas hoe mooi onze band en verbinding was dat dit zo kon.
We hebben nog clickertraining gedaan.
Dit pakte ze bizar snel op en vond ze geweldig.
Eindelijk werd de wei droog genoeg en konden ze een paar uur per dag de wei op.
Tess was blij, maar van korte duur. Weer die paniek, steeds in de wei en maar terug rennen naar de paddock. Weer geen halster om willen.
Weer de aai niet willen
De andere paarden mochten niet meer aan haar lijf zitten. Dan ging ze naar ze gillen.
Nog weer laten behandelen was eigenlijk geen optie meer. Er zou waarschijnlijk schade ontstaan aan kraakbeen.
We hebben vorige week een wandeling gemaakt. Ze vond het prachtig en dribbelde vrolijk naast me.
De dag erop was ze echter weer kreupel. Waarschijnlijk haar hals teveel omhoog gehouden tijdens de wandeling.
Ik ben gaan nadenken en nadenken.
Wat kon nog wel?
Clickertraining, beetje grondwerk op het niet enge stukje van de rijbak, want anders ging haar hals omhoog.
In de paddock staan, maar wel met de andere 2 paarden, want anders had ze stress.
Hoe graag ze alles nog wilde en maar bleef vragen om aandacht en wat samen doen, ik vond het geen paardwaardig bestaan meer voor haar.
En ik merkte dat het met mezelf ook echt teveel deed en zo ben ik tot dit moeilijke besluit gekomen.
- Rocamor
-
- Berichten: 10878
- Geregistreerd: 21-11-02
Re: Mijn lieve zwarte parel is niet meer.
Geplaatst: 03-02-24 10:57
Een moedige beslissing.
Veel sterkte.
- kimmie261
-
- Berichten: 19217
- Geregistreerd: 30-03-04
- Woonplaats: duitsland
- balance
- Moderator Kantine
-
- Berichten: 18128
- Geregistreerd: 24-08-02
Re: Mijn lieve zwarte parel is niet meer.
Geplaatst: 03-02-24 19:44
Sterkte met het verlies.
- boemel
-
- Berichten: 8411
- Geregistreerd: 13-12-01
- Woonplaats: Azewijn
Geplaatst door de TopicStarter : 04-02-24 09:37
Ondanks dat ik in de zes jaar dat ik haar had, zelden aan echt ongecompliceerd rijden toegekomen ben en ze nooit voldaan heeft aan de verwachtingen die ik had toen ik haar aankocht, heb ik nooit een moment spijt gehad dat ik haar gekocht heb.
Ik heb me nooit een moment verveeld met haar. En juist door alle problemen die we tegen gekomen zijn, heb ik zoveel geleerd.
