Ja, het was een zwarte dag op ponykamp vandaag voor de tweede week begon. Het vreselijk nieuws dat ons ten horen kwam, ons lief manegepaard Sundy was ingeslapen. Sundy was een kreng in de stal, maar stond ze op gang, of in de bak, was ze de liefste van allemaal. Zelfs de kleinste beginners konden haar aansingelen zonder dat ze een kik gaf. Ze trooste je als je het nodig had. Maar nu, ons lieve meisje is niet meer.
Ze hebben haar in moeten slapen, want ze at niet meer. Er zit nog een verhaal aan, maar dat ga ik niet vertellen want ik weet geen precieze details, en ik wil geen verkeerde dingen zeggen.
Ik reed de laatste paar jaar niet meer op haar, maar zadelde en poetste haar altijd voor de beginners les.
Van alle paarden die ik heb zien gaan, doet zij mij toch het meeste pijn. Dat lieve meisje, helemaal weg.
Ik zal je missen meis. En niet ik alleen.
Rust in vrede, dat heb je verdiend.