Geplaatst Mijn gedachten gaan regelmatig naar: vorig jaar om deze tijd.
Dat was geen mooie tijd, maar ja, toen was hij er nog, mijn grote vriend.
Voor mijn gevoel is hij na 25 juli 2006 echt weg, dan is het meer dan een jaar geleden en kan ik niet meer "vorig jaar om deze tijd" denken.
Mijn nieuwe paardje is een schat, ik hou elke dag meer van haar maar Artiest was mijn maat, mijn hele leven, alles draaide om hem.
Ik herdenk alle leuke dingen, hoe ik voor hem zong tijdens de vakantie op de Veluwe, hij kon niet mee met de gezonde jonge jongens dus maakten we alleen een ritje. Ik heb allerlei zelfgemaakte liedjes gezongen omdat hij het een beetje eng vond en na een klein tijdje ontspande hij.
Hij hielp me door de moeilijke tijden van het leven, hij was zo ontzettend wijs. Hij wist het vaak al eerder als ik hoe de vork in de steel zat.
Hij heeft me nooit echt laten zitten ondanks dat hij echt lui was wat dressuur betrof. De vele buitenritten samen koester ik als een schat in mijn hart.
Hij maakte eerder vrienden dan ik onder de mensen op stal als we verhuisden. Nog nooit iemand gehoord die dit paard niet leuk vond. Wijze oude man. Hij heeft veel emoties losgemaakt in de laatste fase van zijn leven. Niet voor niets zijn zijn 3 beste vriendinnen Shari, Michelle en Cien meegeweest om hem te begeleiden naar zijn einde.
Lieve, lieve, lieve Artiest, woorden schieten tekort, ik hou voor eeuwig van jou.
Artiest is op 25 juli 2005 op 23-jarige leeftijd ingeslapen aan de gevolgen van ouderdom, hij was nagenoeg blind, atactisch en had narcolepsie. hij kon niet meer en wilde niet meer.
