Geplaatst Ik kon mij er eerder niet toe zetten een topic te openen maar nu dan toch voor alle mensen die onze kanjer hebben gekent.
Ik vond Mozart Dinsdag ochtend in de schuilschuur, hij lag op zijn rug en had ontzettend veel pijn. VA gekomen, pijnstiller gespoten en overeind getrokken. We zijn gaan stappen met hem en hij leek beter te worden. Later op de dag werd hij ineens weer snel slechter, VA weer gekomen en weer pijnstillers gespoten en nu ook parafine naar binnen. Hoe Mozart de nacht door zou komen zou bepalen of hij naar de kliniek moest of niet.
Hans is snachts wakker gebleven en heeft mozart in de gaten gehouden, geen verbetering maar hij werd ook niet slechter, smorgens om half 6 toen ik naar mijn werk ging was hij nog niet beter maar ook nog steeds niet slechter. Om half 9 kreeg ik een telefoontje van Hans dat Mozart weer vrolijk met zijn hoofd buiten de staldeur stond te hengelen, hij was ontzettend opgeknapt! De VA was ook goed te spreken en Mausje mocht weer een heel klein pietsje hooi eten. Helaas, dat hooi heeft hij niet meer kunnen eten want tijdens een stukje stappen met Hans ging Maus neer en wilde niet meer verder. Hans belde mij in paniek op en ik ben in de taxi naar huis gevlogen. Hans en Maus stonden verderop op de weg, ik heb Maus weer in beweging gekregen en naar zijn stal gebracht, daar stortte hij direkt in.
We hebben meteen een trailer geregeld en Hans is met Maus naar Emmeloord gegaan, ik kon niet mee, moest verder werken anders was ik mijn baan kwijt geweest.
Na mijn werk wilde ik naar Emmeloord rijden maar Hans belde al, Maus ging de ok in en de operatie zou een paar uur duren dus zij kwamen naar huis en we zouden dan s'avonds of de volgende dag samen naar Maus gaan.
Voor Hans thuis was is hij al gebeld door Emmeloord, het zag er zeer slecht uit voor onze kanjer. Door de forse verstopping waren de rest van zijn darmen uitgedroogd en helemaal aangetast, de darmwerking stond stil en de kans dat deze weer op gang zou komen was vrijwel nihil.
Toen Hans thuis kwam hadden we telefonisch contact met de operatiekamer en ik hoorde de beademingsapparatuur van Maus op de achtergrond. We hebben alle feiten op een rij gezet, als we wel hadden doorgezet had Maus aan het infuus gemoeten, sondevoeding en dan maar hopen dat de darmwerking weer op gang zou komen en die kans was nihil. Zou dat niet het geval zijn moest iedere keer weer de maag leeggehaald worden, hij zou geen voedingsstoffen meer opnemen en dus langzaam dood gaan.
We hebben de beslissing genomen, Maus heeft niets meer gemerkt en is tijdens de narcose ingeslapen.
De andere paarden zijn licht van slag maar vooral Kevin heeft het heel erg moeilijk. Hij staat alleen in een hoekje, ik zie hem regelmatig op de uitkijk staan op plekken waar hij altijd met zijn grote vriend stond. Hij is stil, te stil, komt niet meer van zijn plek en ziet er diep triest uit. De eerste dag at hij ook niet maar inmiddels is hij alweer aan zijn hooi begonnen.
We zijn allemaal voledig lamgeslagen, intens verdrietig, Maus was het meest geweldige paard wat wij ooit hebben meegemaakt.
Mozart we zullen je nooit vergeten.
Hans, Tanja, Kevin, Mister Freddy, Mambo, Powys Eirian, Lorenzo.
