Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-05-07 19:19

Re: Helemaal stoppen na overlijden paard?

Geplaatst: 01-05-07 19:19

nee idd.... hop hop Elke, oorzaak zoeken en ermee afrekenen! OK dan!

**Geplaatst**: 26-05-07 10:24

Re: Helemaal stoppen na overlijden paard?

Geplaatst: 26-05-07 10:24

Mazzel-meid schreef:
Mijn Tinkermerrie is een week geleden overleden, en ik mis haar echt nog zo erg. Soms lijkt het wel alsof de pijn elke dag een beetje erger wordt
Ik heb naast haar nog een merrie, een schat van een merrie ook, en zij heeft een veulen van 2 weken oud. Van de ene kant geeft het troost dat ik hen twee nog wel heb, maar anderzijds doet het me elke keer weer zoveel pijn om die twee te zien. Dan denk ik steeds "Zo hadden Shak en haar veulen ook kunnen staan" (veulen van haar is overleden tijdens de bevalling, en de merrie is een paar uur later ingeslapen).
En het valt me gewoon zo zwaar. Er zijn wel momenten dat ik van ze geniet, maar veel meer momenten dat het pijn doet.
Ik wil het liefst eventjes helemaal stoppen met de paarden, mijn passie ligt toch bij het fokken, iets wat nooit meer zo spannend en onbezorgd zal worden.
Anderzijds zijn er op dit moment zoveel emoties dat ik misschien overhaaste beslissingen ga nemen.
Wie herkent dit gevoel en hoe zijn jullie verder gegaan na het verlies van jullie maatje?

Hallo,
vorige week woensdag moest mijn lieve pony ook bevallen.
het was haar eerste veulen geweest alleen het veulen was te groot en zijn hoofd was niet goed.
mijn pony moest een keizersnee waardoor ze een paar dagen in krietiek toestand was.
maar gelukkig is het weer goed met haar.
dus ik kan een beetje met je mee leven (ik doe het hellemaal) om een veulen te verliezen maar de merrie ook is heel zielig.
gecondoleerd.

kusje en beterschap Tamara & (_) (_) Debby

**Geplaatst**: 06-06-07 22:20

Re: Helemaal stoppen na overlijden paard?

Geplaatst: 06-06-07 22:20

mijn pony is in 2005 ook overleden,
ik heb toen ook overwogen om te stoppen, maar heb dit (gelukkig!) niet gedaan!
tuurlijk, elke keer als ik langs zijn stal kwam, of iemand anders wel gelukkig met z'n paardje zag rijden,
kreeg ik tranen in mn ogen..
maar nu heb ik weer een schat van een pony, en ben toch heel erg blij dat ik niet gestopt ben!
dus mijn advies: gewoon doorgaan, het doet pijn.. maar ik denk echt dat je er later toch blij mee bent dat je niet gestopt bent,
en op een gegeven moment, kun je weer lachen om de momenten die je samen met je merrie hebt gehad (nouja, ik tenminste wel)
pb staat open!

**Geplaatst**: 07-06-07 10:26

Re: Helemaal stoppen na overlijden paard?

Geplaatst: 07-06-07 10:26

Wat erg voor je Ach gut

Veel steun gewenst!! Vriendjes zijn?

Ik weet precies hoe je je voelt Nagelbijten / Gniffelen

Einde juli 2005, werd mijn paardje ingeslapen ten gevolge van een ernstige buikkanker die niet meer te genezen viel.. Ik zat op die moment in Frankrijk, en dat maakte het voor mij extra moeilijk.. de dag erna, gingen we naar onze paardjes die in Frankrijk staan. Het deed me zo'n pijn, maar anderzijds gaven ze me ook steun.. Heb eerst heel lang gehuild, met het hoofdje van mijn merrie in mijn armen.. alsof ze wist dat ze me moest troosten.. Lovers

Mijn zusje wilde graag een buitenrit maken, maar voor mij viel dit heel zwaar, en ze had hier alle begrip voor. Maar toch heb ik mijn merrie gepoetst en gezadeld, dit was zo moeilijk.. Verdrietig

Dan heb ik eerst nog een kwartier naast haar gestaan.. ik kon het niet

Een eerste stukje heb ik met haar aan de hand gewandeld, maar dan heb ik mijn verstand op nul gezet, en ben ik opgestapt.. de tranen liepen over mijn wangen, maar in zekere zin, deed het ook wel "goed", de wind in mijn haren voelen, en even genieten van mijn merrie. aan mijn merrie heb ik gedurende deze weken nog heel veel steun gehad.. We hebben dan ook een hele speciale band..

terug in belgië, wilde ik eigenlijk niet graag naar de stal.. ik wilde niet zelf ondervinden dat zijn stalletje leeg was, dat hij er echt niet meer was.. Maar ik had 2 dagen later een herexamen, dus wilde dit moeilijke moment al gehad hebben, anders zou ik me toch niet kunnen concentreren.. Nagelbijten / Gniffelen

Dit moment was heel zwaar, maar anderzijds ook een beetje 'verlossend'. Elke keer ik voorbij de stal fietste, kreeg ik een naar gevoel, ik voelde me zo slecht Verdrietig

Maar toch fietste ik er vaak langs.. Waarom, dat weet ik niet precies, het leek wel of het 'moest' van mezelf ofzo? Zijn stalmaatjes zien, viel me echt zwaar. Ben lang niet meer daar op stal geweest. En heb het daar vandaag de dag, nog steeds moeilijk mee Verdrietig

Wanneer ik met mijn zusje mee ging naar mijn pony, dan ging het gewoon niet Verdrietig

Ik kon dit gewoon niet aan.. ik wilde zelf niet meer rijden, en haar met haar pony bezig zien, bracht zoveel herinneringen met zich mee.. Zeker omdat daar waar haar pony stond, we onze laatste jumping ooit gereden hebben, waar we nog 7e van de 87 deelnemers waren geworden ook.. enkele dagen later werd hij doodziek.. Scheve mond

Zelf wilde ik niet meer rijden, en mijn zusje helpen bij het verzorgen van haar pony en wat "les" geven was gewoon niet te doen.. Maar na een tijdje, ging het wel beter.. Stap voor stap maak je een vooruitgang. Na een tijdje vond ik er plezier in, om mijn ervaring en wat ik leerde (vooral dan van mijn vorige paard) door te geven aan mijn zusje en haar pony.. Dit vond ik leuk, want in zekere zin was dit ook een eerbetoon naar mijn vorige paardje vond ik..

Na enkele maanden "paardloos" te leven, kreeg ik een voorstel om een vrij goed sportpaardje op halve stal te nemen.. dit aanbod heb ik afgeslagen om twee redenen. Ik was er nog niet klaar voor, en ik wilde een paardje waar ik echt een uitdaging aan had, of een heel betrouwbaar.
Enkele weken later kreeg ik een aanbod om een jonge BWP merrie te kopen. Ik heb lang getwijfeld.. Ik wilde me niet weer gaan binden aan een paard, dat ik ooit weer zou moeten afgeven.. Maar het is me toch gelukt om te gaan voor de proefrit. Dit beviel me echt..
Ik voelde me net een beginner (moest even mijn balans terug vinden) en kreeg constant herinneringsbeelden door mijn hoofd geflitst.. dit was raar.. maar deze piste lag net naast de piste, stallen en wei waar mijn vorige paardje stond. Dus telkens keek ik daar recht op. Ben thuis gekomen en ben in tranen uitgebarsten.. ergens had ik dit enorm gemist. Ik heb de tijd nodig gehad, om alles een beetje te kunnen verwerken, en ben blij er trug mee te zijn begonnen. Ik wil dit paardje nooit meer kwijt. Zij heeft mij weer laten genieten van paarden, en geholpen weer te gaan rijden. Het heeft lang geduurd eer ik me echt heb durven hechten aan mijn merrie, maar nu, begint er echt een band te ontstaan, hoe langer hoe meer voel ik dat we bij elkaar horen gewoon.. Lovers

En ergens, vind ik delen van mijn vorige paardje in haar terug.. dit wrs, doordat ik haar veel heb geleerd, van wat ik van mijn vorige paardje heb geleerd. in het begin probeerde ik haar te veel te 'vergelijken', maar dit had ik heel snel door, en vond ik zo oneerlijk tegenover haar.. Ze verdiende het om gezien te worden als een 'individu', en ik heb heel veel respect voor haar gekregen. En stuk voor stuk ben ik spulletjes van mijn vorige paard gaan 'schenken' aan mijn nieuwe paard Lachen

en het lijkt wel of ze daar trots op is Knipoog

het is echt niet eenvoudig, maar ik denk dat het vooral wat tijd vraagt.. gun jezelf deze tijd, en neem geen onomkeerbare beslissingen.. zoek desnoods iemand die tijdelijk voor je paardje wilt zorgen, iemand die je op dat vlak goed vertrouwd, zodat jij je er even geen zorgen over hoeft te maken.. Langzaam zul je er terug meer naar toe willen, ofwel wen je aan die afstand, en kan je een beslissing nemen. Maar dan weet je tenminste dat je het écht zo wilt..

Wat je ook beslist, ik begrijp het allebei.. Veel sterkte nog.. Ach gut

**Geplaatst**: 07-06-07 10:31

Re: Helemaal stoppen na overlijden paard?

Geplaatst: 07-06-07 10:31

Heel veel sterkte Vriendjes zijn?

maar ik denk zelf dat je het gewoon bij de andere 2 paardjes moet houden ik snap dat je nu wilt stoppen maar toch even door zetten!!

Je kunt altijd stoppen!!

Meid echt zo veel sterkte Vriendjes zijn?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-06-07 19:28

Re: Helemaal stoppen na overlijden paard?

Geplaatst door de TopicStarter : 07-06-07 19:28

Bedankt voor alle lieve reacties. Inmiddels zijn Shakyra en Kyennah er alweer 7 weken niet meer. Op sommige momenten is het heel vreemd dat Shak écht écht niet meer terug komt.
Mijn andere 2 lieverds, Darlah en haar veulen zijn 2 weken terug verhuisd naar Shakyra's oude plekje. Eigelijk zag ik daar enorm tegenop. Kreeg steeds een brok in m'n keel als ik er alleen maar langs kom.
Maar nu ze daar staan, voelt het juist wel 'goed' alsof ik het wat beter een plekje kan geven.
Ze staan gelukkig nog niet in de wei waarin Shak overleden is, hoewel ik daar inmiddels langs kan lopen zonder me heel erg rot te voelen. Maar ik ben idd blij dat ik Darlah en Kenyi nog heb.
In eerste instantie wilde ik stoppen om zo ook de pijn te stoppen, maar dat is iets waar je doorheen moet, wat je een plekje moet geven. En die pijn zou niet minder worden als Darlah en Kenyi er niet zouden zijn.. misschien alleen maar meer.
Ik hoop dat Shak vanaf boven naar ons kijkt, en er zal een tijd komen dat ik met een glimlach aan d'r terug kan denken Lachen

maar god, wat missen we d'r..

**Geplaatst**: 07-06-07 19:37

Re: Helemaal stoppen na overlijden paard?

Geplaatst: 07-06-07 19:37

Nou...
Mijn paard is net ingeslapen alles is in een week aan me voorbij gegaan en ik kan het nog
niet bevatten. Ik weet niet of ik nog wel een nieuw paard wil.
Verdrietig

**Geplaatst**: 07-06-07 20:20

Re: Helemaal stoppen na overlijden paard?

Geplaatst: 07-06-07 20:20

Voor mij is het inmiddels jaren geleden dat ik mijn 1e paard heb verloren...ik ben daarna een half jaar gestopt met rijden.Op een manege rijden vond ik niets....maar na een half jaar ben even gaat uitstappen op het paard van een vriendin.
Het begon weer te kriebelen en niet lang daarna kreeg ik een bijrijdpaardje aangeboden,2,5 jaar gereden en omdat ze ging verhuizen kwam ik weer zonder paard te zitten en vond een andere stal waar ik er een aantal bijreed.Uiteindelijk heb ik er nu 2 en zou ze niet willen missen...iedere keer weer genieten.

Het verdriet wordt er niet minder om maar probeer troost te vinden in de andere 2...als je er weer aan toe bent om te rijden of andere dingen te doen merk je dat vanzelf wel.Neem de tijd om het verlies te verwerken,het krijgt vanzelf een plek en de herinnering blijft...

Heel veel sterkte met je verlies....ook voor de anderen die hun paardje verloren zijn.

groetjes,Tinky

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-06-07 20:26

Re: Helemaal stoppen na overlijden paard?

Geplaatst door de TopicStarter : 07-06-07 20:26

Mistralle schreef:
Nou...
Mijn paard is net ingeslapen alles is in een week aan me voorbij gegaan en ik kan het nog
niet bevatten. Ik weet niet of ik nog wel een nieuw paard wil.

heel veel sterkte. ik heb de eerste week ook echt in een roes beleefd. En het heeft zo lang geduurd dat ik kon beseffen dat ze écht écht niet meer terug komt. En nog steeds..
Geef jezelf de tijd om het een plekje te geven. Het is zo vreselijk moeilijk om het te accepteren, en het heeft heel veel tijd nodig. Tijd heelt dan wel niet alle wonden, uiteindelijk haalt het wel de scherpe kantjes van je verdriet af.
Dikke knuffel Ach gut

**Geplaatst**: 07-06-07 20:34

Re: Helemaal stoppen na overlijden paard?

Geplaatst: 07-06-07 20:34

Ik heb ook van het ene op het andere moment een paard verloren waar ik heel veel van hield. Mijn merrie had ik toen ook al, maar in vergelijking met hem??
Maar langzamerhand sleet de pijn van het verlies en ging ik toch steeds meer om haar geven. Ik wil niet zeggen dat ze de plaats van de andere in zou kunnen nemen, maar ik had nooit verwacht dat ik zo gek op haar zou worden. Achteraf beschouwde ik het als een gelukkig toeval dat ik haar toen al had.
Nu loopt ze met een veulen aan de voet, die net zo lief is als haar moeder.
Wat ik met m'n verhaal wil zeggen: De pijn slijt langzaam, en dan ga je de andere weer waarderen.

**Geplaatst**: 07-06-07 20:35

Re: Helemaal stoppen na overlijden paard?

Geplaatst: 07-06-07 20:35

Mistralle:
Het verliezen van je maatje is niet niks en het is niet meer dan normaal om een rouw-periode door te maken...neem de tijd hiervoor en laat je vooral niets aanpraten door mensen die zeggen dat he nu wel over moet zijn.Iedereen heeft zijn eigen rouwperiode en de een heeft genoeg aan een week en de ander is over een jaar nog niet zover.
Geeft allemaal niks...lekker grienen bij de foto's of bij je beste vriend(in) lucht op en ,moet je ook gewoon doen.Wees lief voor jezelf en heb geduld Ach gut

**Geplaatst**: 08-06-07 19:29

Re: Helemaal stoppen na overlijden paard?

Geplaatst: 08-06-07 19:29

Dank jullie wel Lachen