Oh wauw! Zit er toevallig Vjostar in de lijn? Die had dat ook Je ziet het heel weinig, bijzondere Fjord heb je dus

Ik kijk net op het papier en Vjostar is de vader van zijn moeder!

Haha nou daar komt het dus vandaan Het wordt een wildvlek genoemd, volgens mij kwam het vroeger vaker voor. Het wordt als rastypisch gezien

Wat een leuke fjord. Zo heb ik ze nog niet eerder gezien.

Ik vind het ook erg apart en mooi.
Hij draagt ook zo lekker los in zijn lijf.
Ben benieuwd hoe hij uitgroeit, nu lekker spelen in de wei.

Wilde net zeggen, ik herkende hem haha. Hij heeft zo'n looks van mama. Die heeft namelijk precies dezelfde wildvlekken. (Die het idd weer van paps Vjostar heeft)

Vjostar
[ img ]

Wat leuk hem te zien hier.
Wat voor paspoort heeft hij? Beetje gekke vraag hoor haha, maar hoofd of hulp?

Geen idee.. siert hem wel! Bijzonder!
Volle fjord?

Hulp (HVB)
Ik ben ook echt heel blij met hem, fijn karakter ook

@Knert 100% Fjord

Belangrijkste

Knapperd is het volg hem al vanaf veulen vind hem erg leuk en apart.
Hbv komt doordat zijn vader niet is goedgekeurd maar hij is 100% fjord.

Wat leuk dat sommige hem kennen, vanavond even een stukje gefilmd
https://youtu.be/82JjVttLHL8

Hij heeft wel echt duidelijke zebrastrepen, lopen voor zelfs door richting zijn schouder.
@Amber, bedankt voor de foto van Vjostar. Je ziet wel duidelijk waar het vandaan komt.
[ img ]
[ img ]

Zo die beweegt idd fijn zeg

Thx, we gingen afgelopen zondag bij hem kijken en hij draafde 3 passen en toen zei ik al tegen vriendlief die gaat mee
De volgende dag zijn we terug gegaan naar België om hem op te halen

Hij is echt heel leuk.

Ik denk dat ik mijn once in a lifetime paard gevonden heb. Wat een liefde voel ik voor Jess en wat een groot vertrouwen geeft ze mij.

In het verleden heb ik een ongeluk gehad op een jumping. Paard ging onderuit in de galop, zat op zijn kant, vlak voor de hindernis. Hij herpakte zich nog, maar terwijl hij met moeite over de hindernis kwam, ging ik er doorheen. Hierdoor had ik een hele grote angst gekregen voor het rijden op zich, maar vooral voor de galop en het springen.
De eerste galop met Jess was dan ook een grote ramp, inmiddels galopperen we redelijk rond. Vallen in de galop hebben we vorige week ook gedaan. Resultaat, Jess kreupel en ik had mij voorgenomen nooit nog in galop te gaan. 2 dagen later liep ze weer goed, losser dan ooit tevoren en loperig. Waar ik rustig aan wat wilde stappen en draven, wilde zij galopperen. Toch geprobeerd en sindsdien gaat het heel goed.
Springen, nog zo'n angst. Vandaag moesten we noodgedwongen tussen de hindernissen rijden en viel mijn oog op klein kruisje. Jess springt graag en goed, zou ik het proberen? Kruisje zo laag mogelijk gezet en eerst in stap erover. Nee, toch maar niet. 5 minuten later toch eens in een drafje eropaf en uiteindelijk hebben we 40cm hoog gesprongen.

Wie mij 2 maanden geleden gezegd zou hebben dat ik ooit nog zoveel vertrouwen zou hebben in een paard om er überhaupt op te stappen zou ik voor gek verklaard hebben. Dankzij "mijn" lieve fjordenmeisje heb ik mijn angsten overwonnen.

Bijzonder idd die vlek. Ik wist wel dat fjorden wildmarkeringen op hun hals en schouder konden hebben. Dat zie je wel wat vaker bij wat donkerdere fjorden. Ik ken er eentje die had een streep op de schouder en heel licht wat op de hals, maar zo groot en duidelijk ben ik eerder nog niet tegen gekomen. Leuk om te zien!

@poetser, heel herkenbaar jouw verhaal.
Vooral nu lekker genieten van haar en op jouw tempo verder gaan dan gaat het vast goed komen

Wat fijn Poetser! Ik herken het. Ruim vier jaar geleden heb ik in het bos een ongeluk gehad met mijn toenmalige leasepaard. Kon hij niets aan doen, was echt verkeerde plaats, verkeerde tijd, vette pech, maar ik had een beste klap gekregen (ook letterlijk want ik moest met de ambulance uit het bos gehaald worden). Een paar maanden later heb ik Mick gekocht en we hebben wel wat les en begeleiding nodig gehad, want ergens was het een beetje een rotte combi, ruiter met een trauma en een groen paard. Maar nu gaat het echt heel goed en zijn we erg blij met elkaar

Gewoon omdat ze mijn vriendinnetje is en met wat minder extra kilo's steeds mooier word
[ img ]
[ img ]
[ img ]

[ img ]
Gister een rit gemaakt van bijna 20 km
Met een tussenstop. Dikkie was heel braaf, tot hij mijn appelgebakje in vizier kreeg .

Ze hebben midden op het terras gestaan. Helaas was de paal niet super geschikt om ze vast te zetten, dus ze moesten wel dichtbij staan.

Maar het was erg leuk.

Wat een knapperd Knert. Mooi donker ook van kleur.

Hier weet ik het even niet meer met Jess. Ze is kreupel. In het begin leek het de pees rechts voor te zijn, zondag liep ze slecht op 2 benen en gisteren leek ze eerder licht hoefbevangen. Zou dat kunnen door te snel af te vallen?
Foto's zijn niet perfect dezelfde hoek, maar het geeft wel een beeld van het afvallen. Bovenste foto is van eind juni, onderste van vrijdag.
[ img ]
[ img ]

Haar kont. Bovenste foto van half juli, onderste van vrijdag.
[ img ]
[ img ]

Zo dik is ze toch niet poetser?
Vind het zelf lastig te bepalen wat dik is bij mijn fjord (stevig type). Echt heel dik herken ik wel. Hij staat nu s nachts op gras en overdag paddock. Is weer lekker in training omdat hij meegaat op een ponykamp.

[ img ]

Jess is echt te dik, nu nog steeds wel iets. Sinds ik haar doe is ze ook van het gras afgehaald, staat in een zandpaddock met onbeperkt hooi van vorig jaar. Dus qua voedingsstoffen krijgt ze nu niet veel meer.
Ze zit wel al beter in haar vel. Ze is actiever, meer looplust en begint streken te krijgen Toen ik haar net begon bij te rijden was haar rug zo plat en breed dat er letterlijk plasjes vormde in het midden bij het afspuiten. Nu loopt dat er mooi vanaf en de singel kan inmiddels al 3 gaatjes strakker.

Ze liep overigens al een stuk beter vandaag. Haar hoeven zijn alle vier warm, maar ik voel geen hartslag. Achter loopt ze ook gewoon goed, linksvoor zag ik ook niks meer. Rechtsvoor liep ze iets stijver mee, maar niet echt kreupel meer gelukkig. Ik moet voorlopig iedere dag minstens een kwartier stappen en daarna koelen (heel eng, want ik vrees ook nog steeds voor haar pees). Zou er alleen heel graag een dierenarts bij hebben, maar dat kan ik zelf niet beslissen natuurlijk.

Wat vervelend, net nu het zo goed gaat. Voel je ook pulsatie of zijn de hoeven alleen warm? En is het hooi geanalyseerd? Lastig he als het niet je eigen is, zo zat ik ook altijd met Winnie. Die is gelukkig sinds een paar maanden van mij na 6 jaar smeken.

Nee, ik voel geen pulsatie. Wel is het stuk onder de teen duidelijk veel warmer dan normaal en dat aan alle 4 de hoeven. Ze geeft haar voeten wel, maar niet van harte.

Het hooi zou arm hooi van vorig jaar moeten zijn, maar of het geanalyseerd is weet ik niet.

Heel jammer inderdaad, maar ik merk wel dat het onze band op de grond ten goede komt. Ze was al echt mijn vriendinnetje en dat word steeds meer bevestigd. Zo heb ik bijvoorbeeld als regel dat ze blijft staan waar ik haar neer zet met afspoelen, borstelen, ook met opzadelen en opstijgen. Weglopen betekend achteruit terug naar waar je vandaan komt en ik hoef nu maar te kijken en ze stapt netjes achterwaarts terug naar haar plaats.