Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
bigone schreef:Het is niet negatief maar realistisch , na 45 jaar omringt door die viervoeters en rijdende kinderen gehad weet je gewoon dat een zevenjarig kind hier op den duur niet blij van word. Hoe lief dat dier ook in verdere omgang is. Ts geeft zelf aan dat haar alarmbellen weigerden dus kun je beter nu alsnog een harde keuze maken. Een kind van zeven moet zonder zadel kunnen rondhobbelen, er achterstevoren op zitten en de pony als glijbaan kunnen gebruiken . Zowel op als er naast een maatje zijn. Lessen is op die leeftijd niet belangrijk , spelen wel.
Rochiril schreef:Ik vermoed dat je te maken hebt met een slimme pony (tis een welsh, dus niets bijzonders) die succes had en heeft met zijn gedrag en ook precies weet bij wie hij dat kan toepassen. Dit wordt waarschijnlijk nooit een super betrouwbare kinderpony.
Ik zou ook zeggen, doe jezelf en je kind een plezier, zoek voor deze een passend huisje en koop een oud, geroutineerd, misschien niet moeders mooiste en nog net geen kadaver... dat zijn meestal de kinderponies die goud waard zijn en je kind voor t leven verpesten ehhh besmetten met het paardenvirus
MightyMike schreef:Lees hierboven nog iemand zeggen het is een Welsh, dus niets bijzonders, wij hebben nu twee doodbrave welshjes staan en eentje gehad waar de oudste uit is gegroeid, de A zelfs een automaatje, zo braaf, nog nooit een stap verkeerd gezet, onze ervaring eigenlijk dus drie keer heel anders!
MightyMike schreef:Ik heb een beetje het gevoel dat de pony nog maar net beleerd was toen je hem kreeg. Wellicht is dit zo en dan is een uur ook flink veel voor een pony. Wanneer je dochter er nog steeds plezier in heeft, zou ik misschien eens kijken naar andere instructie. Hier gingen de meiden ook 1 keer in de week naar les, puur omdat het van een vreemd iemand altijd makkelijk is dingen aan te nemen dan van je eigen moeder, herken ik helemaal. Bij ons gingen ze naar een prive les, soms reden er wat meer meisjes mee, maar een les waar ruimte is om naar de pony en het kind te kijken, niet alleen maar mee doen met wat de rest doet. Hier waren de meiden na 2 keer vallen met een gebroken arm van de oudste best even wat angstiger en wilden bijv niet meer springen, een les waarbij ze achter de anderen mee moesten in alles was voor hun niets geweest. Misschien is 45 min. te veel. Zou het eerst op een half uur per keer houden en het dan hopelijk wel fijn af kunnen sluiten. Als hij het alleen met les doet, is het wellicht toch spanning, van ruiter of pony. Misschien dan eerst even aan instructie aan huis denken? Zoek iemand die wellicht de nadruk niet zo op het rijden legt, maar op het plezier in het rijden.
Maflinger_S schreef:Even kijken of ik je laatste post goed snap: met verplicht lessen bedoel je dat je dochter privéles krijgt van een instructeur? Op de ponyclub krijgt ze ook les?
Het klinkt trouwens alsof de twee eigenwijzen elkaar gevonden hebben. Dat is een mooi uitgangspunt om samen een team te worden maar dat betekent ook dat jij jouw rol als moeder misschien een beetje moet herzien qua inbreng die jij in dat proces moet en kunt hebben. (Ook al hou je je hart vast bij alle capriolen die ze samen uithalen.)