Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-06-05 20:54

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 01-06-05 20:54

Heeft iemand een idee wat Ismaël voor type Arabier was?

**Geplaatst**: 01-06-05 21:00

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 01-06-05 21:00

Jammer dat er niet echt antwoord gegeven wordt op de vraag wat het verschil nou is.. ik zie best verschillen, maar ook binnen de types.
Ben trouwens wel benieuwd wat voor types Juravel en Baccarat zijn, dan kan ik ook een beetje meepraten Knipoog

**Geplaatst**: 02-06-05 08:20

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 02-06-05 08:20

arabieren mogen alleen in hun eigen ras gefokt worden. Maar arabieren komen uit verschillende plekken van de wereld en dus heeft elke type zijn eigen kenmerken zowel uiterlijk als in karakter.
Zo heb je nog de pure types die niet gekruist zijn met andere types en zo heb je types die wel gekruist zijn en dus weer een eigen type hebben gecreeerd... Dit geeft het verschil onderling.

Heb ik het goed uitgelegd? Graag mij verbeteren als het niet klopt... maar dit is wat ik ervan weet ( heb maar 5 jaar arabieren gehad, ben eigenlijk van oorsprong een bwp-typje)

**Geplaatst**: 02-06-05 13:54

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 02-06-05 13:54

batje schreef:
Jammer dat er niet echt antwoord gegeven wordt op de vraag wat het verschil nou is.. ik zie best verschillen, maar ook binnen de types.
Ben trouwens wel benieuwd wat voor types Juravel en Baccarat zijn, dan kan ik ook een beetje meepraten

Juravel is russisch en Baccarat is crabbet

**Geplaatst**: 02-06-05 13:55

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 02-06-05 13:55

Kyralovertje schreef:
Heeft iemand een idee wat Ismaël voor type Arabier was?

Ik weet het niet zeker maar volgens mij was Ismaël ook crabbet gefokt

**Geplaatst**: 02-06-05 14:11

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 02-06-05 14:11

Grappig, want ik zie geen enkele 'bindende' overeenkomst tussen Baccarat, de Crabbet schimmel op de vorige pagina en het arabje van mijn stalgenoot. Weet iemand waar je de typeomschrijving kan vinden?

**Geplaatst**: 03-06-05 12:27

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 03-06-05 12:27

batje schreef:
Grappig, want ik zie geen enkele 'bindende' overeenkomst tussen Baccarat, de Crabbet schimmel op de vorige pagina en het arabje van mijn stalgenoot. Weet iemand waar je de typeomschrijving kan vinden?

Maar het arabje van je stalgenootje is Baccarat ook niet...
Ligt ook aan de bloedvoering van de merrie.
En Crabbets staan bekend om hun rijtypische eigenschappen, dat is één van de kenmerken van een Crabbet gefokte arab.
Maar ga eens kijken op dit forum http://www.arabischevolbloeden.nl/
daar kunnen ze je alles vertellen wat je wilt weten.

**Geplaatst**: 07-06-05 13:32

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 07-06-05 13:32

Deze informatie kwam ik tegen in mijn zoektocht naar de verschillende bloedlijn types, ik hoop dat jullie er wat aan hebben;

Arabieren behoren tot de groep van zuidoostelijke paarden waartoe ook de Ahkal-teke en het Kaspische paard behoren. De algemene kenmerken van deze groep zijn o.a. een slanke bouw, een kortharige vacht (hoewel de mogelijkheid tot het ontwikkelen van een wintervacht blijft bestaan), een hechte botstructuur waardoor het niet nodig is dat de botten groot en zwaar moeten zijn om gewicht te dragen, vandaar de slanke bouw, en een driehoekig hoofd, breed van boven en smal van onderen. De staartwortel is dunbehaard en de staart wordt zoveel mogelijk van het lichaam af gedragen. Er zijn weinig tot geen ''sokken'' aan de benen, zoals de Fries dit heeft, en het paard heeft een enkele manenkam met dunnere, wat draderige haren. De haarstructuur is vaak iets anders dan bij noordelijke paarden, met minder gekleurd merg in elk haar, waardoor elk haar een grotere doorzichtige oppervlakte heeft wat resulteert in een metaalachtige glans op het haar.
Veel van deze kenmerken zijn het gevolg van aanpassing aan een heet klimaat; het paard is erop gebouwd zijn hitte snel te kunnen kwijtraken.
De Arabier heeft daarnaast nog een aantal typische kenmerken zoals een hooggedragen hoofd, hoewel niet zo hoog als die van de Ahkal-teke, en een hooggedragen, in een boog gedragen staart en een hoge staartinplant met een wat vlakker kruis dan de Ahkal-teke en het Kaspische paard. Qua stokmaat is de Arabier het midden tussen die twee: niet zo groot als de Ahkal-teke en niet zo klein als het Kaspische paard, en ook qua model houdt de arabier het midden: niet zo lang als de A-t en niet zo kort en compact als de K. Er zijn binnen de totale populatie arabieren variaties mogelijk omdat het ras een ''overgang'' vormt tussen A-t en K, dus er zijn arabieren die een geringe stokmaat hebben en ook zijn er arabieren die vrij groot zijn. Dit zijn de normale variaties binnen het ras.
Op basis van deze al vanaf de oudheid bestaande variaties hebben fokkers in diverse landen de arabier nog verder volgens hun eigen opvattingen gefokt, zoals in Rusland (groter en steviger) en in Egypte (kleiner en slanker). Echter, door de ''globalisering'' binnen de arabische fokkerij, waarbij heel veel internationale uitwisseling plaatsvindt, zijn die verschillen een beetje vervaagd. Als je in Aken of Parijs gaat kijken op de grote shows moet je eens voor de lol nagaan uit welke landen de ouders en grootouders van de deelnemende landen komen. Er zullen opvallend veel paarden zijn wiens voorouders uit heel veel verschillende landen komen en dat maakt het onderscheid tussen de bloedlijnen van de verschillende landen steeds moeilijker.
Daarom is het wellicht handiger om de arabieren in te delen naar fokmethode. Dan kun je twee groepen onderscheiden:
de traditioneel gefokte arabieren. Gefokt zoals de bedouinen dat deden, dus alleen uit bij hen bekende families en alleen geselecteerd op bloedzuiverheid en prestaties. Uiterlijk speelt een ondergeschikte rol.
Dergelijke dieren worden in het midden-oosten nog gefokt door traditionele fokkers in Iran, Syrie en Bahrein en in staatsstoeterijen zoals El Zahraa in Egypte en Karacabey in Turkije, waarbij deze laatste stoeterij bezig is de traditionele arabieren te vervangen door modern gefokte.
Buiten het midden-oosten worden traditionele arabieren gefokt door de z.g. ''preservation breeders'', die in Europa als club de Asil club hebben en in de V.S. als organisatie ''Al Khamsa''.
In Nederland zijn er maar heel weinig traditioneel gefokte arabieren; de Egyptische behoren tot die groep.
Dan is er nog de eerder genoemde moderne fokmethode. Daarbij is het behoren tot een bepaalde familie niet altijd van belang (vaak eindigt de moederlijn bij een stammoeder waarvan niet eens bekend was of het wel een arabier was); wat wel van belang is is het uiterlijk en de prestatie. De belangrijkste fokkers van deze richting zijn de Polen en hun fokkerij is voor Europa en ook voor een belangrijk deel in de rest van de westerse wereld de standaard geworden. Invloeden van Poolse arabieren zijn te vinden in de Russische, de Crabbet en de Spaanse arabieren en zo dus ook bij het overgrote deel van alle arabieren die in Nederland gefokt worden. Vroeger ontwikkelden deze landen weliswaar elk hun eigen type, maar door de wereldwijde uitwisseling van fokmateriaal gaan die typen steeds meer op elkaar lijken. Wel is er een ''tegenbeweging'' van mensen die juist hechten aan bepaalde typen arabieren en die zich hebben verenigd in groepjes die een bepaald type arabier van een bepaald land prefereren. In Duitsland is dat IGMAL (supporters van het oude Weil/marbach/Lutetsburg/achental- type) en in de VS is dat de CMK-beweging, die houdt van het oude Crabbet/Maynesborough/Kellog-type.
Wat nu te doen als je een nieuwkomer bent en tussen al die typen geen weg weet?
heel eenvoudig. Begin bij de moderne arabier. Daar zijn er het meeste van en die zijn eenvoudiger te fokken, want je hebt daar de meeste vrijheid.
Kies een paard dat je gewoon bevalt. Kijk niet naar bloedlijn, kijk naar het dier zelf. Is het gezond, prettig in de omgang, wat zijn de talenten/tekortkomingen, spreekt het me aan, enz.
Als je wil gaan fokken: kies een modern gefokte hengst die gezond is, goed kan presteren, een prettig karakter heeft en bij je merrie past. Tob niet over de bloedlijn, want alle modern gefokte arabieren zijn op een of andere manier wel aan elkaar verwant en ook de succesvolle grote fokkers, zoals de Maxwells in Engeland bijvoorbeeld, mengen de diverse bloedlijnen uit de diverse landen. Gebruik gewoon je gezonde verstand bij het uitzoeken van een hengst.
Wanneer je wat verder bent in de Arabierenfokkerij en je wil wat anders of een nieuwe uitdaging, dan is preservation breeding, waarbij de bloedlijken wel van groot belang zijn, een mogelijkheid. Het is wel een stuk moeilijker want dan beperk je je keuzevrijheid. Daarom is dit soort fokkerij misschien meer wat voor ''gevorderden''. Verder kun je je specialiseren in het fokken van Arabieren voor een bepaald gebruik, en ook daar kun je je beperken tot een bloedlijn (zuiver Frans voor renpaarden) of op de moderne toer gaan (Russisch/Pools voor show en rennen).
Dat is juist het leuke, en het fascinerende van de Arabier: je kunt er zoveel kanten mee op en er is voor elk wat wils te vinden.
Tenslotte nog een hartekreet: laat, wat je ook doet, de arabier een arabier blijven en verander hem niet in een Quarter horse, een Engels Volbloed of een KWPN-er om zo betere sportprestaties te krijgen.
En, wat je ook doet, HEB PLEZIER MET JE ARABIER!

**Geplaatst**: 07-06-05 14:39

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 07-06-05 14:39

Dit is Zalica, puur spaans gefokt. Jalisco x Azizza

Afbeelding

**Geplaatst**: 08-06-05 18:47

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 08-06-05 18:47

C.A. Margarita, Zuiver Spaans gefokt..

Vader: Bacardi
Moeder: EC Kadyva
Vaders moeder: Makor

Afbeelding

**Geplaatst**: 09-06-05 19:54

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 09-06-05 19:54

Zijn er ook verschillen in karakters in de verschillende types? Zijn bijvoorbeeld de Russen nuchterder of de Crabbets slimmer, (of weet ik veel, ik roep maar wat)?

En wwaar blinkt elk type in uit? Als ik dressuur wil gaan rijden wat voor type kan ik het beste kiezen? Of Endurance? Of show?

Ben benieuwd naar de antwoorden. Overigens prachtige paarden, vooral Barcelano is erg mooi Vingers aflikken

!

**Geplaatst**: 10-06-05 22:17

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 10-06-05 22:17

Ik zou zelf zeggen dat de Polen en Spanjaarden de nuchtere types zijn onder de Arabieren. Ik heb zelf een groot aantal Russen gezien, die niet makkelijk waren in de omgang.... De Egyptenaren zijn doorgaans wat gevoeliger, zelfs een beetje verlegen, maar ik vind ze geweldig. Vaak wat minder correct in de body en qua beweging kunnen ze zich vaak ook niet tippen aan de voorgaand genoemde types.

Ik heb zelf een voorkeur voor de Polen en Egyptenaren, die spreken mij gewoon het meest aan. Ik ben trouwens van mening dat elk correcte en gezonde arabier de sport (dressuur danwel endurance) inkan.

Over welke type nou het geschikst zou zijn voor de show, is niet echt een antwoord op te geven. Je ziet nl. alle types in de showring. Zowel de Polen (die het niet onverdienstlijk doen, ze hebben al talloze keren de WK-titel binnen weten te slepen) als de Russen als de Egyptenaren, Spanjaarden en dan nog de mixen tussen de verschillende types.

Je zou gewoon veschillende evenementen moeten bezoeken en kijken welke type jou het meest aanstaat Knipoog

Maar doe mij maar een Pool en/of een Egyptenaar Haha!

das duidelijk hè? Tong uitsteken

**Geplaatst**: 11-06-05 00:45

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 11-06-05 00:45

Er wordt hier alleen gesproken over de verschillende bloedlijnen en verschillende types maar hoe ziet het met de verschillende strains?
Of is deze info zo langzaam maar zeker aan het verdwijnen bij veel arabiereneigenaren?

Gr Em

**Geplaatst**: 11-06-05 10:17

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 11-06-05 10:17

Ik ben nieuw op het gebied van arabieren, ben heel veel info aan het uitzoeken over het AV maar wat zijn strains en wat is de Crabbets?

**Geplaatst**: 11-06-05 19:42

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 11-06-05 19:42

interessant dit topic... ik blijf het volgen Knipoog

**Geplaatst**: 11-06-05 20:25

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 11-06-05 20:25

Zahlina schreef:
Er wordt hier alleen gesproken over de verschillende bloedlijnen en verschillende types maar hoe ziet het met de verschillende strains?
Of is deze info zo langzaam maar zeker aan het verdwijnen bij veel arabiereneigenaren?

Gr Em

Nou, ik heb nog het één en ander liggen over de verschillende strains, maar waarschijnlijk niet onbekend voor jou. Dit laat ik dan ook graag over aan de echte kenners. Ik weet dat de meesten trouwens toch zitten op de arabierenforum.... Knipoog

**Geplaatst**: 11-06-05 20:27

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 11-06-05 20:27

Als jullie leesvoer willen Knipoog

Helaas alleen in het Engels..

"If I do not believe as you believe, it proves that you do not believe as I believe, and this is all that it proves." Thomas Paine

The terms "strain" and "family" constantly crop up in literature as well as in discussions about the Arabian horse. This aspect of breeding, though controversial, is not only of historical importance, but it is of infinite assistance to the breeder once a thorough understanding of strains and families is obtained.
Simply defined, a strain is a family of Arabian horses that share common ancestors and physical characteristics. Historically speaking, strain names came into being among the Arabs through various and peculiar circumstances, as the Abbas Pasha manuscript affirms. For example, the Saqlawi strain took its name from the word, "saqla" meaning a kick. Because the foundation mare was one who kicked her heels in the air, they called her "saqlawiya." Therefore, a strain name did not necessarily define particular family characteristics at the time the strain originated. However, certain tribes developed a particular type through linebreeding and inbreeding, and eventually certain strains took on particular characteristics.

Much confusion has arisen regarding strains because all horses take the strain name through the tail female line, as was the bedouin custom. Historically speaking, America more so than Europe, has been a sire line breeding country. As a result, most of the praise or the blame for the foals quality has been given to the sire with less attention give to the dam. The Arabs, however, believed (like many other great horsebreeders) that the mare has more influence over its offspring than the sire, although they do believe the sire is of great importance. Therefore in Arabian culture the foal inherits the strain of its dam regardless of the sire's strain. Tradition continues to dictate this practice which is not without merit when carefully put into perspective. First, however, one must be able to read a pedigree with the knowledge of the characteristics representing each horse therein, especially up to the great great grandparents.

One of the main reasons for laying out these chapters according to strains and families is to give the serious student and breeder an opportunity to compare the various inheritable qualities available to them through the use of linebreeding and inbreeding to particular strains, tail female lines or families.

When we began studying Egyptian horses thirty years ago we spent much time at the Egyptian Agricultural Organization's farm, El Zahraa. As a result of collecting and cataloging old photographs for Dr. Marsafi, I observed certain characteristics with each strain and family. By lining up photographs of these, then taking five generations of more and placing the photographs one under the other to study, it was readily apparent to me that certain structural qualities were retained by that tail female line no matter how many different strains had been introduced through the sire lines. One has only to review the columns of families in the Arabian Horse in Egypt from Antiquity to Present Day chapter, as well as in the succeeding chapter, as well as in the succeeding chapters, and it is immediately apparent that there ARE certain characteristics and family differences that appear to breed forward no matter what.
When studying pedigrees it should be remembered that although a horse takes the strain of the dam, it may not necessarily represent all or any of the characteristics attributed to that strain or family. Usually, it depends on how much linebreeding or inbreeding has been done within the strain and its family branch.

As an example, suppose a study of the eight great-grandparents reveals that seven ancestors are Saklawi and only the tail female line is Kuhaylan. The pedigree would be predominately Saklawi, yet the horse would be considered a Kuhaylan because of its tail female line. The horse may or may not look like a kuhaylan depending upon the linebreeding of the Saklawi individuals. As an example, refer to the pedigree of Prince Fa Moniet. This description applies to him. He is all Saklawi-related breeding except for his tail female line, which is Kuhaylan Jellabia. Nevertheless, although he physically represents the Saklawi type one must never forget the hidden genetic power behind his tail female lineage.

Now compare the pedigree of Prince Fa Moniet with that of Mohummed Sadden. They both have the same Kuhaylan Jellabia tail female line and ancestress (Fada) although they have different sires representing different strains. While both are excellent stallions they do reflect as individuals the differences in their pedigrees. The Dahman influence through Ibn Halima and Bint Nefisaa is evident in Mohummed Sadden.

Comparing the pedigree of Fadl Dan with the other two, it is evident that he represents the Kuhaylan Jellabi strain in type. The Jellabi strain is reinforced in his pedigree through *Fadl, who is both his paternal grandsire and his maternal great grandsire, with additional Jellabi crosses if one goes further back. He is linebred to *Fadl and his full sister *Maaroufa, and he more closely represent the masculine Kuhaylan Jellabi strain in type than the other two. This comparison does not relate to the quality of individuals; it does relate, however, to genetic prepotency when selecting for certain traits.

Because straight Egyptian bloodlines are confined to a relatively small nucleus of strains and families, consistency is far more predictable than in the "open" pedigrees found in the majority of Arabian horses throughout the world today. Predictability or non-predictability is important to a breeder not only from an artistic viewpoint, but from an economic one.

Historically Raswan and other authorities have divided the Arabian breed into three main strains based on their observations that by linebreeding or inbreeding within these strains, they bedouin breeders had 'fixed' certain characteristics which remained dominate for generations. Saklawi was representative of feminine elegance, grace and refinement, while Kuhaylan signified masculinity, strength, boldness and power. The Muniqi strain was of racier build, usually more developed in the forehand and lighter behind. Numerous other strains related in type to these three primary strains. Raswan theorized that by adding up the sum total of each strain within a pedigree, the breeder could arrive at the distinctive type his horse should resemble.
Some authorities, such as Dr. Edward Skorkowski of Poland, also adhered to a strain theory but disagreed with Raswan's categorization of the characteristics. Lady Wentworth disagreed with both, stating in her Word's Best Horse that exclusive "strain breeding" had no foundation, that it was impossible to segregate any strain, and that all pure strains could be bred together with equal success provided the type is preserved. She rightly believed that if a horse departs from the proper type, it is not a good Arab. Yet when she tried to buy certain horses form Egypt, the Egyptians recalled she wanted them from particular strains! In fact, the Blunts were staunch admirers of certain strains for certain qualities.

One danger of an obsession with family or strain as opposed to type is that it may lead to a serious under valuation of the other elements of a pedigree. It cannot be denied there are off types among all the strains. The main point is that an off type is not desirable in the breeding herd, and to breed away from it is wisdom.
Whether one goes along with specific strain theories or not, the fact of the matter remains that certain strains and families, no matter what they may be called, have specific characteristics and will continue to have them so long as breeders practice selective linebreeding.

Further study of picture-pedigrees relating to the strain and family composition of specific stallions and mares will go a long way in helping to determine what might or might not work for one's personal breeding program. The Pyramid Society's Reference Handbooks of Straight Egyptian Horses are ideal for this purpose. The value and importance of planned breeding are further discussed at the close of this chapter.

There is no quick way to develop a breeding program. It requires time, patience, practice and a long-term commitment. It should be remembered that breeding is an ART, not a science and that Rembrant and Bach did not become masters overnight.

The following sections present the historical background of those strains and families which have been preserved and play an important role in all Egyptian -Arabian pedigrees, and consequently throughout the world. The most accurate records to date regarding strains are those of the bedouins themselves - their own words as transcribed by Aly Gamal Shamashirgi for his master, Abbas Pasha. The foreword to the Abbas Pasha manuscript sets the stage:
"Notice about the classification of horses: I say about classifying the lineage of Arabian Horses, the first to take precedence is Dahman Shahwan of the Kunayhir strain and Duhaym al-Najib. Secondly is Kuhaylan Mimreh. After the Saklawi Jedran, which is divided into three sections: the dearest and most precious is the family of Al Samniyat, then the family of Al Sudaniyat, and third the family of Al'Abd. And after that is Saklawi al-Obeyri and Marighi - both from the same family.

And after that Hadban al-Nazhi, which includes six families in the following order: Hadban al-Munseriqah, Hadbah Mushytib, Hadbah Jawlan, Hadbah al-Fard, Hadbah al-Mahdi and lastly Hadbah al-Bardawil, which is not to be mated.

And after these Kuhaylan al-Tameri; then Shueyman al-Sabbah, Hamdani Simri al-Khales, Abeyan Sherrak, Rabdan Khoshaybi, Kuhaylan om Arqub Shuwayhah and then Kuhaylan om-Janoub.

**Geplaatst**: 11-06-05 20:30

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 11-06-05 20:30

Al Duhaym - Dahman Shahwan

The Dahman are reputed to be from the horses of King Solomon.
The name "dahman" means the "dark or black." Originally it was a substrain of the Saqlawi and represented an ideal blending of the Kuhaylan and Saqlawi type. The Dahman crosses exceptionally well with the modern Saqlawi strain.

Primarily bred by the Khalifahs of Bahrain in the late 1700's and mid-1800's, this strain still exists on that island. Mohammed Ali and Abbas Pasha obtained choice individuals of this strain, as did Ali Pasha Sherif. Modern Dahman horses (Egyptian) descend from these. The Dahman are listed first in the Abbas Pasha manuscript.

GENERALIZED CHARACTERISTICS:
Most distinguishing characteristics: Balance and harmony. The Dahman are very classic in type. They resemble the Saqlawi in elegance but lean towards the Kuhaylan in strength. They should represent an ideal blending of both.
HEAD: Delicately shaped (refined), exceptional beauty. Broad and relatively short head with balanced proportions between eyes and poll, and eyes and nostrils. The head is concave in profile, frequently with a pronounced "dish." Eyes are large and very expressive. Ears are small and thorn-like, as in old lithographs of Victor Adam.

NECK: Harmoniously balanced with the body. Throats are well shaped and clean. Good poll setting.

GENERAL CONFORMATION: Strong toplines, relatively short backs in comparison to Saqlawi and Hadban. Level croups of good length, good hips. Legs are clean and fine-boned.

**Geplaatst**: 11-06-05 20:31

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 11-06-05 20:31

Al Saqlawiyat - Saklawi

GENERALIZATION OF CHARACTERISTICS:
Most distinguishing characteristics: feminine grace and elegance. The ideal Saqlawi represents beauty and refinement in the extreme. Feminine in appearance, they are of equal endurance to the Kuhaylan strains. Lighter in weight and leaner in frame than the Kuhaylan, they are not as strong in the hindquarters, tending to be a bit "light behind," with a tendency to stand under slightly. They are very high-spirited and are natural show horses. They have also succeeded admirably on the race track.
The tendency to white markings (blazes, stockings, etc.). comes up through the Saqlawi lines.

Raswan noted a preponderance of chestnuts with flaxen manes among this strain; more greys in the Kuhaylan. This is also true among the Moniet family today.

HEADS: Longer and slightly narrower than the Kuhaylan. Longer foreface (eye to muzzle), somewhat resembling the beautiful desert racing camel's head in proportion. Very fine muzzle (the teacup muzzle). Eyes are large, dark and placed lower in the skull than in the Kuhaylan. Nostrils are extremely fine. Skin and hair very silky.

NECK: Longer than the Kuhaylan but in proportion to a longer body. Well-shaped and slender, and carried high.

GENERAL CONFORMATION: Overall, they are well balanced with good height. They are longer-backed than the Kuhaylan and have strong level toplines with high tail carriage. They are very fine boned and are lighter in bone than the Kuhaylan.

THE STRAIN OF SAKLAWI JEDRAN IBN SUDAN
Aly Bey Shamashirgi wrote the following in the Abbas Pasha manuscript:
"In the presence of the majless of the sheiks of Shammar, and in the presence of Nasr al-Sohaymi, the Sheik of Onayzah of the people of Al Qasim, and in the presence of a large number of people, Talal ibn-Rashid and Obeid ibn-Rashid questioned Talal ibn-Ramal about Al Saklawiyat, his horses. And Talal ibn-Ramal is an old man, well advanced in years. And he replied:

"The strain of Al Saklawiyat belonged to my father, and our first white-haired men of the tribe told me about the history. And I, O Talal ibn-Ramal, my hair has become white, and I will tell you like the first ones told me...."

And Talal ibn-Ramal was asked: "How did Al Jedraniyah pass to Ibn Jedran; from where did Al Jedraniyah originally pass to Ibn Jedran?"

And Talal ibn-Ramal answered at the gathering; "These are mubti sayings-from the old times-but we heard from our first grandfathers that the origin of Al Jedraniyah is Kuhaylah Ajuz from among Al Khamsa, from the time of Al Sahaba. [Al Sahaba means the friends and first followers of the Prophet Mohammed, ed.] And the Kuhaylah was 'awdah, a saqla mare ['Awdah means an old or aged brood mare while saqla means kick.] And the Saklawi strain was named after her, a saqla Kuhaylah mare. And Saklawi is a name.

"And the Saklawiyah originally passed to Ibn Jedran from one of two tribes; either from al Dafeer or from AI'Issa. This is what we have heard from the first ones."

Abbas Pasha was not alone in his quest for the Saklawiyat, for this had also been a favored strain among the Arabs. Fortunately for the Egyptians Abbas Pasha acquired the largest and best collection ever assembled under one roof, and today we have many descendants of these original horses to work with.

Prince Mohammed Ali Remarked in his book Breeding Purebred Arab Horses; "I have found as a result of my many experiments that horses of the strain of Saklawi Jedran were the most courageous. A Saklawi will fight for his master, and.... will charge a gun, a lion, and even a locomotive if put to it." The Egyptian pedigrees of the late 1800's are filled with names of Saklawi Jedran stallions. Prince Ahmed Kermal Pasha had several superb old Saklawi stallions who, along with the Ali Pasha and Abbas Pasha horses such as Wazir and Zobeyni, were responsible for the high quality studfarms.

The stallion which is counted most often in modern pedigrees, however, is Mesaoud, whose influence at the Crabbet Stud was profound. Bred by Ali Pasha Sherif, Mesaoud was purchased from him by the Blunts in 1889. On the auspicious occasion of his arrival all the necessary precautions were taken by Zeyd, the Blunts' Muteyr bedouin assistant, to see that the evil eye was averted from the horse. Avoiding well-traveled routes, Zeyd brought Mesaoud, Khatila, and Merzuk through the desert to Sheykh Obeyd and sacrificed a lamb on the threshold of the garden, completing the ceremony by sprinkling blood on the foreheads of the three horses.

Wilfrid Scawen Blunt commented that Mesaoud's dam, the grey Yemameh, was "a very splendid mare with the finest head in the world," and his sire was the celebrated Dahman Shahwan, Aziz. Mesaoud was shipped to England along with the other lot of horses in 1891, and written up in the Crabbet Arabian herdbook as "a bright chestnut with four white feet and blaze, a mark of white under the chin, also group of white specks under jowl. Beautiful head and ears, very find shoulder, great depth in front of the girth, powerful quarter, large hocks and knees, and remarkably deep cut sinews. Very fine mover, fast walker, and trotter. Tail set on very high and carried magnificently. Dark line along back. HT. 14.2 - 1/2, girth 69", below knee 7 3/4 inches."

As a show horse, Mesaoud won first prize at the Crystal Palace in 1896, 1897 and 1898, and fourth prize at the International Horse Show in Paris in 1900. He was sold in June 1903 to Wladislas Klinewski, "a Niezdow pres Opole Royaume de Pologne de Russie," for 240 guineas, and taken to Russia in July, a few days after the sale of July 4, 1904.

One of the most valued lines for producing extreme "elite" refinement is the line to Horra, a beautiful white Ali Pasha Sherif mare and own sister to celebrated Wazir. Her dam, Ghazieh, also white, was an original Abbas Pasha mare. Lady Anne Blunt was particularly attached to this family and tried to buy the fabulous white stallion Amir (by Aziz) from the Pasha, but she would not pay the Pasha's price. So taken was she by this magnificent horse that she described him as "the white Seglawi Jedran of Ibn Sudan... his head is perfection... his pedigree is the very best of the best, and he is really lovely... perfect except light of bone." The latter she did not believe would be inherited by his progeny, it being a consequence of the conditions under which the horses were reared, and she had proven it easily correctable.

The two most outstanding female descendants of Horra were the "very fine" Bint Horra (dam of the Inshass mare Gazieh Bint Bint Horra), and Helwa (by Shueyman by Jerboa) dam of Johara, and the very special Bint Helwa (by Aziz) better known as "the broken-legged mare," whom Lady Anne placed first in the Sheykh Obeyd herdbook. Colonel Spencer Borden wrote of Bint Helwa that "were it not for her injury she would be a beauty; pure white, with a head such as Schreyer would seek as a model." She was foaled in 1887 and purchased from Ali Pasha Sherif on December 14, 1896, for L80 (english pounds) with her filly foal about six months old by Ibn Sherara (Ghazala "Bint Bint Helwa, " later known as *Ghazala El Beida). Bint Helwa's sire, Aziz, was described by Lady Anne Blunt in 1897 as "looking glorious" when he was ridden out before her. Helwa's pedigree was straight Abbas Pasha stock.

**Geplaatst**: 11-06-05 20:33

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 11-06-05 20:33

Al Hadb - Hadban

The Hadban are listed as the fourth preference among all the horse strains meticulously described in the Abbas Pasha manuscript.
The Hadban are a substrain of Kuhaylan, but in modern day they tend more to the Saklawi in type.

The Hadban are a great "blending" strain. Some of the most renowned breeding stallions in modern Egypt have come from this strain, (e.g., Ibn Rabdan, Nazeer, Aswan).

The Dafeer tribe were prominent breeders of this strain. The origin traces to the ancient tribe of Beni Lam.

The name derives from a mare of the Beni Lam. The mare had a profusely long mane which covered her forehead completely (hadba salifa) and for that reason she was called Hadba. And the strain was named after her.

GENERALIZATION OF CHARACTERISTICS:
Most distinguishing characterisitics: handsome and elegant. Great endurance and strength are among the Hadban trademarks. They are very good all around horses, having perhaps the finest blood to produce cavalry horses as well as excellent race horses.
HEADS: Can be somewhat boney and straight in profile. Pyramidical in shape. Very wide across the forehead and between the jowls. Relatively short skull. Eyes large and lustrous. Nostrils large and well-shaped. Ears relatively small.

NECK: Relatively long but in balance with body. Mascular, yet refined. Set on more upright than the Kuhaylan.

GENERAL CONFORMATION: Long, deep shoulders, deep chest. Hindquarters may tend to be light in comparison to the forehand. Relatively long back, short croup, good hips. Fine bone and clean joints. This strain harmonizes well with all families because it is not extreme in itself.

THE STRAIN OF HADBAN ENZAHI
Aly Bey Shamashirgi learned the following about the Hadban Enzahi strain:
"Shabat Al Mani' of Al Suwayt, and he is advanced in age and Ali Mani, the son of the brother of Shabat, attended the gathering and were questioned in the presence of Sultan ibn-Suwayt and a large number of people.

"Tell us about their origin and what was their strain, and from where they came."

The above-mentioned replied that Mani' was at the time of Beni Lam, who is from our grandfathers. And we don't know how she passed to Mani'. But we have heard and know from our old people that there is no Hadbah but the horses of Mani'. And she is Kuhaylan om-Maarif. And the reason for calling her Hadbah at Mani' was because he had a mare with a profusely long mane which covred her forehand completely [hadbah salifa]. And for that reason she was called Hadbah. And she passed from Mani' to Nazhi from Al Fudul the day they forced them at the hillside of Massel.

"And she was blessed at Al Nazhi and she became Hadbah Nazhi from Al Nazhi. And from Al Nazhi her blood spread through the tribes."

The Hadbah al-Nazhi, or as it is now written, Hadbah Enzahi descend in Egypt from the root mare Venus "Shekra Zafra" (she was also known by other names), who was bred by the Shammar tribe and imported into Egypt by Hassan abu-Amin's Agha in 1895. Her daughter Hadba produced the two mares Bint Hadba El Saghira and Gamila, from which are descended two families or branches of the strain. From the former came the outstanding broodmare Samiha (by Samhan) which produced Bint Samiha by Kazmmen. Bint Samiha bred to Mansour gave Nazeer, the stallion that udoubtedly has had more influence on the Egyptian line within the past thirty years than any other single individual.

Years ago, it was an unforgettable sight to see Nazeer prance out of his shaded box stall into the bright October sun, quite unmindful of his twenty-five years. Majestically scanning the palm-fringed blue horizon before trumpeting a love call to his mares, he posed beneath an arched trellis of bright pink bougainvillea, a vision in white elegance, the classic Arabian personified: a model to have delighted Vernet, Delacroix, Adam, or Schreyer. One knows he understood that "beauty is it's own excuse for being."

Nazeer put nobility in the heads of his get that marked his stock as if they had been stamped from the same mold. Mazeer foals had athat "extra spart," the wide-eyed look of the desert, somehow native to all creatures of the sands. Nazeer's blood not only imporved legs in general (the credit is due to his sire, Mansour, and probably to the Mimreh blood), but also produced strong toplines, tremendous shoulders and depth of girth, and appreciable substance and size, although he stood about 14.3 hands himself. Sheik Abdul Aziz el-Sabek, Nazeer's trainer and one of the great Arabian racehorse trainers of his era thought of Nazeer as "almost perfect." He remembered him as being "very alive and alert, a magnificent horse" when he trained him for the track. Indeed he had been well named: "observer or director of all he oversees."

"Double Nazeer" has become a byword in Arabian circles, and not without good reason. As one gets farther from this Nazeer blood a vast change in type is noted and that special something he contributed could well be lost if inbreeding is not kept at a high level within some breeders' stock. The Mansour blood was invaluable as a sire line, and the Mimreh blood cannot be retrieved through a tail female line in Egypt. Today Nazeer get and grandget are famous the world over. They enhance the stables of the king of Morocco, the king of Yemen, the historical Marbach Stud among others in Germany, the Babolna Stud in Hungary, the Polish State Studs, and the Tersk Stud in Russia. They are also found in Syria, Nigeria, Australia, Canada, Britain, Bahreyn, and Arabian, as well throughout Europe and the continents of South and North America. They are carrying on the classic tradition of the breed as estabslished in ancient and modern-day Egypt. The primary Nazeer exports, now deceased, were:

Stallions: United States - *RASHAD IBN NAZEER, *ANSATA IBN HALIMA, *GHALII, *MORAFIC, *TALAL, *FAKHER EL DIN, *RAMSES FAYEK, and SERENITY IBN NAZEER. Germany - HADBAN ENZAHI, KAISOON, and GHAZALA. Russia - ASWAN.

Mares: United States - *BINT MONIET EL NEFOUS, *BINT EL BATAA, *ANSATA BINT MABROUKA, *ANSATA BITN ZAAFARANA, *BINT MAISA EL SAGHIRA, *BINT MAISA, *BINT NEFISAA, *BINT MONA, *ANSATA BINT BUKRA, *ANSATA BINT MISUNA, *ANSATA BINT NAZEER, *BINTE EL BATAA, *LAMIA, *SF BINT HEMMAT and *AZZAR.

Bint Hadba also produced Bint Rustem (by Rustem), who in turn produced the mares Kahila, Salwa, and Hind, by Ibn Rabdan, and the stallions *El Akhrani and Mashour, by Nabras and Shahloul, respectively. Hind when mated to Sheikh El Arab produced the beautiful Yosreia, who became influential in the broodban through her Nazeer daughter Shahrzada, through Farasha (Frasha by "Sid Abouhom") and through Mohga (by El Sareei). The last named was dam of the U.S. Reserve National Champion Mare, *Nahlah.

Bint Samiha was also the dam of Shams (R.A.S.) and Samha. Samha produced Kamla, the dam of Hadban Enzahi, "Kamel", at Marbach. Both Shams and Kamla are very influential to this day in Egyptina, Eurpoean, and American studs through their progeny. Samha also produced Mamdouha by Kheir who was imported to the U.S. in 1947. She appears in Egyptian bloodlines through her daughter *Gamila, imported in utero.

Another branch was through Bint Gamila, dam of Ibn Rabdan. Ibn Rabdan was a very elegant dark chestnut stallion who, in addition to sireing the Fabulous Four mentioned in the Saklawi group, was influential in the studs of Prince Kemal el-Dine, Prince Mohammed Ali, Insahss and the Royal Agricultural Society. A commanding stallion of good size with a long supple neck, he regularly passed these qualities to his offsprings. The Egyptians have returned to Ibn Rabdan blood by making close-up crosses to him in their pedigrees, particularly through Shahloul and Hamdan.

Another son of Bint Gamila's was Baiyyad (by Mabrouk Manial) who was overshadowed by Ibn Rabdan in the stud. He was the sire of *Bint Bint Sabbah and Samha. No female descendants of the Gamila branch survive in tail female: thus the strain carries on through the other branch.

**Geplaatst**: 11-06-05 20:52

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 11-06-05 20:52

Onze zuiver Egyptische merrie Qaisuma Salam (Moshai x RKS Natalee)
Zuiver Saqlawi gefokt.

Afbeelding

En hier haar zoon RKS Cherokee (van Madallan Madheen)

Afbeelding

**Geplaatst**: 13-06-05 00:03

Re: Verschilende Types Arabische Volbloeden

Geplaatst: 13-06-05 00:03

Even inhaken op dit onderwerp, ik heb stagegelopen in polen en heb in de avonduurtjes dat ik vrij was heel wat paarden bestudeerd. Over het algemeen kan ik zeggen dat de zuivere polen een fantastisch karakter hebben, uitschieters aan de verkeerde kant waren er wel, deels met egyptisch en russisch bloed in de aderen.
Voor zover ik weet wordt er nu van type saqlavi en type kuhaylan gebruikt gemaakt muniqi is in het verleden ook gebruikt geweest.

De poolse arabier wordt het langst gefokt in europa. sinds 1500. De polen hebben gebruikt gemaakt van importen uiteraard en zijn vanaf daar begonnen met registreren. alle poolse arabieren hebben een begin vaderlijn en een moederlijn die terug te herleiden is naar de stammoeder of vader. Deze dieren zijn dus stamgewijs gefokt, ter vergelijking het holsteiner stamboek nummert zijn stammen waardoor de betere dieren terug te herleiden zijn naar een bepaalde stam.
Diverse stammen brengen weer karakteristieke dingen met zich mee, daardoor ben ik het niet eens dat er wordt gezegd doe modern neem een rus of pool. Er is hieraan jarenlange geschiedenis aan voorafgegaan eer het poolse paard zo is als het nu is en eigenlijk zou je kunnen zeggen, het poolse paard is zo bewaard gebleven.

Even voorbeelden type kuhaylan: de hengst eurol Alegro x europa
Afbeelding