Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
Magika schreef:Bedankt voor de reacties! Balansprobleem zou heel goed kunnen idd. Head sheaker is ze gelukkig niet. Vanmiddag nog een andere chiropractor erbij gehad op aanraden van staleigenaar. Deze man kende ik nog niet. Ze zat inderdaad aardig vast in haar rug (si) waardoor ze best strak stond in haar rug. Maar niks wat hij niet los kon maken gelukkig of onoverkomelijk. Nu kan ze haar bekken weer kantelen en je zag direct verschil daarna! Nu een paar dagen rust en dan weer rustig oppakken..Deze man dacht ook echt een rijtechnisch dingetje.Dat denk ik eerlijk gezegd ook. We zijn niet ervaren genoeg haar over de rug te laten lopen. Tijd voor les!
Wel echt verliefd geworden op onze spaanse vriendin.. Zo fijngevoelig, een bepaald temperament, looplust, maar ook weer enorm nuchter..
Autumnn schreef:Magika schreef:Bedankt voor de reacties! Balansprobleem zou heel goed kunnen idd. Head sheaker is ze gelukkig niet. Vanmiddag nog een andere chiropractor erbij gehad op aanraden van staleigenaar. Deze man kende ik nog niet. Ze zat inderdaad aardig vast in haar rug (si) waardoor ze best strak stond in haar rug. Maar niks wat hij niet los kon maken gelukkig of onoverkomelijk. Nu kan ze haar bekken weer kantelen en je zag direct verschil daarna! Nu een paar dagen rust en dan weer rustig oppakken..Deze man dacht ook echt een rijtechnisch dingetje.Dat denk ik eerlijk gezegd ook. We zijn niet ervaren genoeg haar over de rug te laten lopen. Tijd voor les!
Wel echt verliefd geworden op onze spaanse vriendin.. Zo fijngevoelig, een bepaald temperament, looplust, maar ook weer enorm nuchter..
Wat goed dat je er een chiropractor bij hebt gehaald en heel fijn dat het geen headshaking is. Les is zeker heel belangrijk, ik heb in het begin ook 2 a 3 keer per week les gehad (en nu 1 keer per week) want zonder hulp kon ik het ook niet. Het is een lastig dingetje,balans aanleren door de lessen zijn we onwijs vooruit gegaan en is het kantelen nagenoeg gestopt.
Earth schreef:Wat kan les toch confronterend zijn...
...als het ervoor zorgt dat je uit de dissociatie komt en ineens weer van alles voelt. Poeh, dat was echt heftig, maar wat waas het nodig. Ik was aan het grondwerken en paard nam me niet serieus, ik wist niet wat ik moest doen om hem aan het werk te krijgen. Ik voelde me zo kwetsbaar, het was zo lastig. En toen moest ik ademhalen, en met mijn voeten op de grond gaan staan, en voelen wat ik deed. Nou dat was wel even goed dus, want ik kwam uit mn dissociatie en in mn gevoel en dat was huilen. Ondertussen stond paardlief heel rustig bij mij en legde af en toe zijn hoofd tegen mij aan, zo mooi was dat En toen ik gehuild had, en het weer probeerde, lukte het beter.
Daarna ging ik rijden en ook toen wilde hij dus weer niet lopen. En toen was de lestijd om dus ging ik nog even zelf proberen, dat ging in stap wel goed. Dus ik dacht, ik draaf aan, maar na 3 passen ging hij gewoon weer stilstaan. Toen hebi k het wel even afgesloten in stap, maar daarna ook weer zo gehuild, wat een bak emotie zeg.
Dus mijn les was meer een soort therapie