Bokt.nl

Suzanne F. schreef:

Tot een bepaald bedrag kan je ze toch ongekeurd verzekeren? Ik ken iemand die dat met een jong paard met een hartruis heeft gedaan. De verzekering ingedaan (alleen voor dood) en is er gewoon mee gaan rijden. Die dacht: ach als hij dood neervalt dan is hij voor dat bedrag in ieder geval verzekerd. Dier heeft nooit ergens last van gekregen en is nog best oud geworden.

henshem schreef:

Suzanne F. schreef:

Tot een bepaald bedrag kan je ze toch ongekeurd verzekeren? Ik ken iemand die dat met een jong paard met een hartruis heeft gedaan. De verzekering ingedaan (alleen voor dood) en is er gewoon mee gaan rijden. Die dacht: ach als hij dood neervalt dan is hij voor dat bedrag in ieder geval verzekerd. Dier heeft nooit ergens last van gekregen en is nog best oud geworden.

Het probleem is meer als het paard dood neervalt en je er onder komt.

FloortjeM schreef:

Aan eenieder die zich gekwetst of aangevallen voelt door mijn post: mijn excuses. Het was misschien niet het fraaiste stukje dat ik ooit geschreven heb, maar soms voelt het ook voor mij wel frustrerend dat mensen - hoewel dat inmiddels zó vaak door zowel mij als door anderen is gezegd, weer in allerlei juridisch onjuiste reflexen schieten, die voor ts best wel schadelijk kunnen zijn. Mensen die overtuigd zijn geraakt (omdat drie of vier mensen achter elkaar heel stellig het verkeerde zeggen) dat ze 'in hun recht staan', zijn minder geneigd om tot een oplossing te komen.
Aan ieder die het voor me opneemt: dank jullie wel, wordt gewaardeerd.

@ladyson: zo is het echt. Het punt is een beetje dat een paard voor de wet gelijk is aan de wasmachine, of iets dergelijks. Het uitgangspunt is dat je als verkoper moet weten wat je verkoopt en dus kan vertellen of het verkochte item iets wel of niet kan (een wolwasprogramma heeft, makkelijk de trailer op lopen). Het is dan jouw taak als verkoper om te vertellen wat je weet. Als de wasmachine bij jou een wolwasprogramma kon draaien, zal dat bij een volgende eigenaar vast ook lukken. Dus als er iets bijzonders aan is, dat jou is opgevallen, moet je dat vertellen (hij draait wel een wolwasprogramma, maar dan wordt de temperatuur vaak te hoog). Als de koper dan denkt 'prima, ik merk het wel', dan is - als blijkt dat de thermostaat na twee weken kapot gaat, dat geen verborgen gebrek. Je hebt immers gewezen op een probleem met de warmteregulatie en de koper heeft ervoor gekozen dat risico zonder verder onderzoek te accepteren. Heb je niks gezegd, en gaat de machine kapot (terwijl hij een leeftijd had waarop je dat nog niet hoefde te verwachten), dan mag de koper de machine terug brengen.
Met een paard is het net zo. Er wordt vanuit gegaan dat jij weet of het paard voor het overeengekomen gebruik bruikbaar is en dat je eventuele bijzonderheden meldt. Doe je dat niet, dan had de koper het gebrek niet hoeven verwachten. Als jij zegt 'hij is wel makkelijk gespannen' dan is het verder aan de koper om uit te zoeken wat dat precies inhoudt en of het dan nog wel past. Als de verkoper zegt 'hij staat bij mij op een speciaal ijzertje', dan is het weliswaar netjes om te vertellen hoe en wat, maar als de verkoper niks zegt, is het daarna aan de koper om vragen te stellen 'waarom is dat/sinds wanneer is dat/mag ik met je hoefsmid overleggen/ik wil dat laten onderzoeken. Maar als er geen aanleiding is om aan te nemen dat je iets moet onderzoeken, mag je vertrouwen op de mededeling van de verkoper.

Anderzijds is het wel zo dat gebreken die je kende, nooit non-conform zijn. Een paard dat maar drie benen heeft, of zes oren, daar hoeft de verkoper geen mededeling van te doen: dat zie je direct. En dan kan je daarna niet komen klagen dat het paard hinkt.
Een ander probleem is dat - anders dan een wasmachine - een paard gevoelig is voor allerlei omstandigheden en de vraag 'of-ie het doet' volstrekt afhankelijk is van het management en ook de persoon van degene die de vragen gaat stellen (de ruiter, trainer, verzorger etcetera). Waar een paard voor de ene ruiter braaf en makkelijk in de omgang is, vindt de andere ruiter dat paard altijd nukkig en onwillig, of bokt het paard die ander er continu af. De eerste ruiter hoeft dan niet eens een betere ruiter te zijn, maar kan wel beter met dit paard overweg. Met dit vrij fundamentele verschil houdt de wet dus geen rekening.
De wet zegt nergens dat een gebrek alleen een verborgen gebrek is als de verkoper ervan wist en het niet heeft verteld. En als het makkelijk te achterhalen was geweest, geldt dat ook voor de verkoper. En je moet weten wat je verkoopt.

In dit geval wist de verkoper niet van de hartruis. Dat kan betekenen dat het paard er in de praktijk geen last van heeft, en daarmee wel 'geschikt is voor het doel waarvoor het is gekocht', maar hoe je het ook wendt of keert: de koper heeft een verhoogd risico gekocht. Ook hartruisjes komen in alle soorten en maten en hoeven niet direct een probleem te zijn. Echter: als een dierenarts zegt 'ja, de pony waar je kind op rijdt, kan een plotselinge hartstilstand krijgen/heeft een verhoogd risico op een aneurisma/verzin het maar, en dan valt-ie zonder voorafgaande aankondiging dood neer' dan zouden de meeste mensen hun kind daar liever niet meer op zetten. Terwijl ze, voordat ze dat wisten, geen probleem het dat risico hadden.

henshem schreef:

Moestuin schreef:

Wat ik er van begrijp is het zo: Paard heeft een peesblessure. Dit is gekend dus de verkoper moet dit melden. Verkoper zegt tegen koper: Hij heeft een peesblessure. Dan heeft de koper 2 optie’s. Optie 1: Dit laten onderzoeken. Ik wil het paard gebruiken voor stapwandelingen. Lukt dat met de huidige blessure. Afhankelijk van de uitkomst kan de koper dan beslissen wat te doen. Dit kan al gebeuren door te vragen: Is dit paard nog geschikt voor stapwandelingen. Als de verkoper zegt ja en dit blijkt niet zo te zijn, staat de koper sterk. Koper heeft zijn plicht gedaan (navraag = onderzoek)
Optie 2: Niet onderzoeken en sowieso tot koop over gaan. Paard blijkt niet geschikt voor stapwandelingen. Koper staat niet sterkt. Hij is ingelicht over de blessure maar heeft gekozen dit niet verder te onderzoeken. Dus, niet voldaan aan onderzoeksplicht. Een bewust risico.

nikkel schreef:

Volgens mij heeft Floortje haar mening gegeven en weet zij van dit juridisch vakgebied. Het gepraat er omheen is niet interessant. Als een paard een verborgen gebrek heeft is dat zo, of je als verkoper er onbekend mee bent is niet interessant volgens de wet.

Elisa2 schreef:

Nee dat weet ik inderdaad, maar imo valt het wel onder de onderzoeksplicht en verzaakt een koper als hij/ zij het niet doet waardoor de verkoper steviger bij staat bij de wet als er toch onverwachte zaken naar boven komen.

Elisa2 schreef:

Bij de verkoop worden/werden vaak inderdaad ook bewust een heleboel vage verwoordingen gebruikt soms om bepaalde negatieve zaken te verbloemen.

henshem schreef:

Hartruis kan er op duiden dat een of beide hartkleppen niet goed functioneren en dit wordt meestal in de loop van de tijd slechter. Het kan uiteindelijk zo slecht zijn dat een paard dood kan neervallen, ook onder het zadel. Het is dan ook niet niets en om zo een risico uit te sluiten moet het goed worden onderzocht. Als het inderdaad een probleem aan een of beide hartkleppen is, moet het jaarlijks gemonitord worden en kan er evt. medicatie voor gegeven worden. Mijn ervaring is dat mensen best makkelijk reageren op een hartruis (‘komt zo vaak voor’ en ‘is geen probleem’) maar het kan dus wel degelijk een signaal zijn van een groot probleem met verstrekkende gevolgen.
Omdat het hart extra hard moet werken om het bloed rond te pompen en dit veel energie kost, is het ook lastig om paarden die dit probleem hebben op gewicht te krijgen.

StalNollie schreef:

Het is ook niet zo zwart wit als floortje omschrijft. Iedere casus is anders en ook iedere rechter die zich erover buigt oordeelt anders. Het is altijd lastig in deze zaken.
Van wat de ts aan info geeft is het 50/50.

pol013 schreef:

henshem schreef:

Hartruis kan er op duiden dat een of beide hartkleppen niet goed functioneren en dit wordt meestal in de loop van de tijd slechter. Het kan uiteindelijk zo slecht zijn dat een paard dood kan neervallen, ook onder het zadel. Het is dan ook niet niets en om zo een risico uit te sluiten moet het goed worden onderzocht. Als het inderdaad een probleem aan een of beide hartkleppen is, moet het jaarlijks gemonitord worden en kan er evt. medicatie voor gegeven worden. Mijn ervaring is dat mensen best makkelijk reageren op een hartruis (‘komt zo vaak voor’ en ‘is geen probleem’) maar het kan dus wel degelijk een signaal zijn van een groot probleem met verstrekkende gevolgen.
Omdat het hart extra hard moet werken om het bloed rond te pompen en dit veel energie kost, is het ook lastig om paarden die dit probleem hebben op gewicht te krijgen.

Dat is toch een ander verhaal dan wat de cardioloog mij afgelopen januari vertelde. Ik heb begrepen:
Het kán erger worden
Het kán gelijk blijven tot op hoge leeftijd (en dus tot die tijd niet voor problemen zorgen)
Het kán morgen ontstaan bij een paard wat het nooit gehad heeft
En er is weinig tot geen voorspelling te doen van de ontwikkeling door de jaren heen. Niet bij één die het al op jonge leeftijd heeft en niet bij één die het later krijgt. Welke er eerder stuk gaat is niet te voorspellen.

Maar toen ging het over en klinisch gezond paard met 2 lekkende kleppen.
Ik kreeg géén direct negatief advies over het paard. Zelfs niet met doel landelijk eventing.
Ik ben na het goed uithoren van de specialist alleen afgehaakt op de jaarlijkse echo van het hart maar dat was alleen voor mijn specifieke discipline relevant omdat ze bij ons iedere wedstrijd naar het hart luisteren. Alleen een kosten overweging dus.

Dat klinkt wel weer anders dan het paard van de TS. Watn mager en sloom icm met een hartruis doet wel eerder alarmbellen rinkelen.