Bokt.nl

anjali schreef:

Jaren geleden hoorde ik op de stal waar ik toen stond dat de DA die een paard bij een aankoopkeuring had goedgekeurd,en die later ineens werd afgekeurd,dat hele paard heeft moeten betalen.Het was een duur sportpaard.

Sizzle schreef:

anjali schreef:

Jaren geleden hoorde ik op de stal waar ik toen stond dat de DA die een paard bij een aankoopkeuring had goedgekeurd,en die later ineens werd afgekeurd,dat hele paard heeft moeten betalen.Het was een duur sportpaard.

Dat is hoogst uitzonderlijk volgens mij, dan zal er wel meer aan de hand geweest zijn (foto‘s expres vanuit verkeerde hoek en zo).

Sizzle schreef:

anjali schreef:

Jaren geleden hoorde ik op de stal waar ik toen stond dat de DA die een paard bij een aankoopkeuring had goedgekeurd,en die later ineens werd afgekeurd,dat hele paard heeft moeten betalen.Het was een duur sportpaard.

Dat is hoogst uitzonderlijk volgens mij, dan zal er wel meer aan de hand geweest zijn (foto‘s expres vanuit verkeerde hoek en zo).

Rocamor schreef:

@Anjali, wellicht is het handig om dit soort hear-say niet te delen. Je was er kennelijk zelf niet bij destijds en dan wordt het zo'n "ik ga op vakantie en neem mee" spelletje. Halverwege de ketting ontstaan al spontaan veranderingen.

FloortjeM schreef:

Het paard zou kennelijk al acht weken niet in orde zijn en de dierenarts zou hebben gezegd dat de kreupelheid chronisch is (wat me al gewaagd lijkt), en ook dat dat al op de foto's te zien zou zijn. Ik zou eerst maar eens vragen of ze die verklaring van die dierenarts eens aan je willen toesturen, onderbouwd met de stukken en de onderzoeksresultaten, zodat jij dat met je eigen dierenarts kan overleggen. Want zoals een ieder hier al zegt: een peesblessure kom je niet tegen op een röntgenfoto, dus ofwel er zijn echobeelden gemaakt (maar daar zou dan direct uit blijken hoe de zaken ervoor staan), ofwel de blessure is zo heftig dat daar benige veranderingen aan ten grondslag liggen of het gevolg van zijn. Meestal gaat een dierenarts met geen enkele mate van stelligheid op schrift zetten wanneer iets is ontstaan, want gemiddeld gezien kan je daar gewoon echt weinig van zeggen in de weke delen. In mijn ervaring praten dierenartsen wel makkelijk met hun klant 'mee' als die zegt 'dit kan toch niet zomaar ineens uit het niks zijn gekomen', maar puntje bij paaltje komt er niets op papier.

Indien er echobeelden zijn gemaakt en daarop is - met de kennis van nu - de blessure te zien, dan moet een professional het paard eenvoudigweg terug nemen. Ook als het paard op het moment van keuren is goedgekeurd. Soms is het zo dat je - als je weet waar je naar zoekt - wel iets afwijkends kan zien (zo heb ik vaker dan eens zaken waarbij een wat onduidelijke röntgenfoto wordt gemaakt, waarop de dierenarts goedkeurt. Na blessure en opnieuw röntgenen blijkt een behoorlijke afwijking. Als je daarmee naar de vage aankoopfoto gaat kijken, zie je die vreemde contouren er wel in terug). Als er geen echobeelden zijn, kan vermoedelijk niemand aantonen hoe het er bij de aankoop voor stond (tenzij dus de benige verandering). In principe draagt de professionele verkoper dat risico, maar de ervaring leert dat rechters ook wel naar de aard van de aandoening kijken (iedereen kan zich voorstellen dat je bij een gebroken been echt niet hoeft aan te komen met het bewijsrisico). Bijvoorbeeld blindheid, koliek, maar ook in toenemende mate weke delen-problemen liggen bij de rechter niet al te lekker. De koper moet dan echt wel met een aanvullend verhaal komen voordat de rechter mee gaat in de bewijsrisico-verdeling.

Al met al zit je dus niet in een ideale situatie, maar is zeker nog niet alles verloren. Ik zou met de verkoper in gesprek gaan over het loskomen van alle onderliggende veterinaire resultaten, zodat je die met je eigen dierenarts kan bespreken.

En stel nu dat je dierenarts inderdaad iets over het hoofd heeft gezien wat het paard non-conform maakt (of waarvan je in ieder geval zou willen dat er een bemerking op gemaakt was, zodat het niet meer 'onbekend' was), dan kan het nog altijd zo zijn dat het paard non-conform is en dat je het paard terug moet nemen, zelfs als het de dierenarts is die in opdracht van de verkoper heeft gewerkt. Is het je eigen dierenarts, dan kan je niet het hele bedrag dat je terug moet betalen, terug krijgen (het is immers niet de schuld van de dierenarts dat het paard een gebrek heeft, maar wel dat het paard verkocht is en je dus nu allerlei extra kosten moet terugbetalen), maar wel de 'extra' kosten van veterinair onderzoek door de nieuwe eigenaar. Is het niet je eigen dierenarts, dan ligt dat wel iets genuanceerder.

In geen geval is het zo dat je zelf moet hebben geweten van het gebrek voordat je kan worden aangesproken. Dat het gebrek er ís, is op zich al voldoende.

Biks2 schreef:

Het lijkt me ook dat een paard keuren geen absolute wetenschap is. Het blijft mensenwerk. De ene dierenarts kan iets over het hoofd zien en de andere dierenarts pikt het er wel uit..

sandyjorgen schreef:

Volgens mij is een peesblessure niet te zien op een röntgenfoto maar alleen dmv een scan. Lijkt mij dat een chronische pees blessure er bij de buigproef/klinische keuring uit had moeten komen. Als dat niet geconstateerd is door de keurend arts is het een raar verhaal nu.

maria500 schreef:

Als jij de dierenarts niet hebt uitgekozen, maar de kopers dan moeten zij zich toch niet naar jou wenden, maar juist naar de dierenarts? En die aansprakelijk stellen, die is dan degene met een fout en niet jij?

Petpa schreef:

Ik ben een absolute leek op dit gebied, maar gedurende het lezen van het topic begon mij wil de vraag te reizen of de dierenarts niet aansprakelijk is.
Op de foto's zou eea al zichtbaar zijn volgens het rapport van de dierenarts van de koper.
Had de dierenarts van de verkoper dit wel / niet moeten zien?
Zo ja, is hij dan aansprakelijk te stellen?
Zou fijn zijn indien Floortje deze vraag zou willen beantwoorden!

FloortjeM schreef:

Overigens - maar dat is wel een nare opmerking van mij - blijkt uit dit geval maar weer eens hoe ontzettend belangrijk het is om als verkopende partij zorgvuldig te laten keuren als er ook maar een beetje risico is dat je ooit met consumentenbescherming te maken krijgt. Immers: dan is het aan jou om het ontbreken van een gebrek aan te tonen. Eigenlijk de enige manier om dat goed te doen, is om bij de levering door een dierenarts die in jouw opdracht werkt (ook al heeft de ander m gekozen) te laten onderzoeken wat de gezondheidstoestand van het paard is. ja, dat kost een paar honderd euro. Prima, die tel je dan bij de prijs op, want de koper hield al rekening met die kosten.

Daantjuh88 schreef:

Ik weet niet wat je moet doen, behalve een specialist in de hand nemen die het gaat uitzoeken voor jou. Ik vind dit zelf echt wel een beetje beangstigend, je durft toch bijna geen paard meer te verkopen zo...