Vervelende situatie. Ik heb 7 jaar geleden een Tinker gekocht 3 jaar, zelfde als wat jij vertelt. Fokker was uiteraard vol lof, ze was superbraaf vond men, kon alleen en met zijn allen naar buiten, goed doorgereden al. Als het niet zou gaan, kon ze altijd terug. Deze fokker nam altijd zijn producten terug als het niet goed ging, zei de fokster.

Dierenarts heeft gekeurd, met foto's rondom zelfs ook achter op mijn verzoek, wel waar ik bij was, maar was hun d.a. Zij waren een grote klant uiteraard van hem, met 40 fokdieren. Dus alles wat ik opperde werd weggewuifd door de d.a. De dingen die ik toen meende te zien, hebben me achteraf veel problemen bezorgd. Ik zag toen dat ze niet rad liep, maar dat zou het grind zijn geweest waar ze op liep en dat zou geen probleem vormen. Ik heb overigens alles gefilmd, dus ik heb zw/w dat de d.a. dat zei.

Ik heb haar daar bij de fokker op het terrein en met een groepje in het bos gereden, dat ging goed, maar ik had wel een roze bril op. Toen ze bij me was, ging ze de tweede dag met een wandelingetje van land naar box al uit haar bol, door te schrikken en me omver te lopen. En dat schrikken is er niet meer uit gegaan en is alleen maar erger geworden.

De gevoeligheid van haar voeten was dramatisch. Heel dunne zolen.

Uiteraard de fokker bijna dagelijks op de hoogte gehouden van alweer de volgende ramp die ons overkwam. Alles werd weggewappert en alles was door mijn toedoen en de veranderde omgeving. Terugnemen was geen optie ook al hadden ze gezegd dat ze hun producten terugnamen. Later bleek dat mijn merrie al een keer aan een ander verkocht was vanuit die fokker en die koper heeft de merrie teruggegeven aan de fokker en is met paardrijden gestopt voor het leven. Maar toen ik vroeg haar terug te nemen, kreeg ik nul op request. Ondanks beloftes.

Toen ik na een half jaar met een dubbele beenbreuk in het zkh kwam en máánden rolstoel en revalidatie, heb ik weer gevraagd of ze haar wilden terugkopen. Maar ook dat deden ze niet.

We zijn nu 7 jaar verder en ik heb er heel wat naast gelegen. Het is overigens een geweldig dier verder. Ben echt gek op haar, maar ik heb altijd compromissen moeten maken met dit paard en ze heeft altijd moeilijke voetjes gehouden. Begin dit jaar had ik eindelijk, na 6 jaar dus, het idee dat het beter met ons ging. En toen scheurde ze een pees af van het sesambeen met een stuk bot. Het is for ever over. Rijden zal nooit meer kunnen.

Ze schrikt nog steeds ook gewoon in het land. Ik heb er een paar maanden geleden een ander paard bijgekocht, waar ik het erg fijn mee heb.

Ik kan alleen maar zeggen, als het niet blijft klikken, zou ik hem doorverkopen.

Ohja ben ik het mee eens! Alleen als je haar op de paarden ziet dan denk ik wel oeh het is nog maar een meiske. De beweging uitzitten, het bij elkaar rijden, als ze een gekke sprong maken of sprinten dan ook nog eens mee moeten zitten. En als ik haar op de ponys zie denk ik oh die is bijna toe aan paarden maar voelt voor haar toch iets fijner om te bewerken en uit te zitten.

Weet je nog hoe dat heet?

@melzazu dank je! Wordt een zoektocht uit te vinden welke de beste kans van slagen heeft

Och jeetje wat een verhaal….. en wat heb ik respect voor jou
En wat rot dat het zo is afgelopen. Dat gun je niemand!!!

Ik blijf niet lang aanmodderen. Als de klik er niet is dan ga ik actie ondernemen. Maar ik geef hem wel de tijd om dat te onderzoeken.
Geen zin in projecten.

Ik herinner me jullie verhaal inderdaad nog. Wat een nare afloop net toen jullie elkaar wat begonnen te vinden met rijden.

@babootje, tja, echt erg naar en ze is ook niet zo'n klein beetje kreupel ook. Nu al een half jaar.

@ Marus TS. Je schrijft "Ik blijf niet lang aanmodderen. Als de klik er niet is dan ga ik actie ondernemen. Maar ik geef hem wel de tijd om dat te onderzoeken.
Geen zin in projecten."

Heel erg verstandig. Maar hoe lang is 'hem de tijd geven'. Een maand? 2 maanden? Half jaar? Je zit natuurlijk ook met de blessure.

Het probleem met mijn situatie was, dat ik het telkens weer aan iets anders weet en dan het weer uitstelde en weer het probleem wilde oplossen. En iedere keer dacht ik het gevonden te hebben en dan was er weer een volgend (gedrags)probleem. Het is lang tobben geweest. Ik verlegde telkens mijn grenzen.

https://www.naf-equine.eu/nl/gedrag/magic

Stel je besluit voor een paard te gaan: de merrie waar ik het over had is een Engels Volbloed. Ze is krap 1.61.
Mijn Anglo-Arabier was 1.58 zijn vrij korte paarden ook.

Ik zou alleen niet heel snel voor een EV gaan, ook al heb ik er zelf een, het zijn vreselijke brokkenpiloten, en de EV's die ik ken, staan om de haverklap geblesseerd.

Arabieren zijn ook erg leuk, veel nuchterder vaak. Dan niet een showlijn kopen, maar de endurance lijnen zijn super leuk.

Nouja zolang dit dier geblesseerd is, is hij onverkoopbaar.

Ik snap wat jij zegt maar persoonlijk zou ik niet zo snel de handdoek in de ring gooien, probeer het gewoon een jaar en als het dan nog niet klikt dan kan hij alsnog vekocht worden.

Ik kijk er misschien iets anders tegenaan dan veel mensen, maar ik denk altijd dat je van de lastigere paarden een betere ruiter/ trainer wordt omdat ze je dwingen na te denken en te ontwikkelen.

Moet het wel veilig blijven natuurlijk.

@Elisa, was deze gedachtegang voor mij of voor de TS?

@Monique, ik heb jou altijd bewonderd omdat je zo veel voor Callas over hebt en van haar bent blijven houden ondanks dat ze zo moeilijk is.

Het geval van ts is wel anders dan dat van Monique met Callas omdat bij ts er een kind bij betrokken is waar de pony voor is.Dan moet je hogere eisen aan de veiligheid stellen .Echter de dochter van ts is kennelijk wel op het paardje gesteld want zij wil hem immers niet kwijt toch.

Ow wat lief! En ja, ik ben nog steeds verliefd op dat paard. Zo een extrovert paard heb ik niet eerder gehad, met shadow als goede tweede en zij is een van de tien die ik mijn leven heb gehad. Ze denkt echt mee, verzint oplossingen, alleen ze kan niet relativeren en dat blijf gevaarlijk.

Ik vind het idd voor de TS nog lastiger omdat een kind idd wat anders is dan een volwassene.

Ondanks dat lijkt mij (als buitenstaander) het in het geval van TS niet zo heel ingewikkeld op dit moment eigenlijk. Er van uitgaande dat verkoper het dier niet terug wil nemen, lijkt paard nu weg doen me geen optie. Eerst de tijd nemen om van die blessure te herstellen.

En als dochter het dier graag wil houden, dan zou ik dat sowieso ook zijn loop willen laten hebben: imo heeft zij er namelijk ook zeker wat over te zeggen Zeker gezien zij het dier wel goed aan leek te voelen. Ik vind het niet fair tegenover haar (en de pony) om dit nu voortijdig te beëindigen terwijl de mogelijkheid er is dat ze een gouden dier hier aan gaat hebben als het stof eenmaal een beetje gaat liggen.

Het is nu natuurlijk wel een hele lastige situatie, maar als dochter er nog in gelooft dan is het ook wel een goede opvoedkundige / karaktervormende kwestie om haar dit pad te laten bewandelen, binnen marges van wat nog verantwoord is natuurlijk

TS, ik lees niet verder dan dit, want het verklaart veel en klinkt gewoon logisch.
Je hebt niet specifiek gevraagd of de pony bij de vorige eigenaar alleen op buitenrit ging - dat had je beter wel gevraagd. Ik zeg dit niet om met de vinger te wijzen, maar er zijn bij ons op stal ook zat paarden die niet alleen op wandeling kunnen. Als dat iets is wat voor jou belangrijk is, had je dat moeten vragen en zelfs testen.

Hij staat bij jullie ook 's nachts op stal. Dat hoeft zeker geen ramp te zijn, maar bovenop de verhuis is het nog een extra verandering. Ze staan vrij "vast" op stal, tegenover 24/7 buiten. De mijne scharrelt vrolijk een beetje rond, maar zij is ouder en staat al jaren op pensioen met artrose. De jongere paarden bij ons op stal kunnen dagelijks vrolijk in het rond bokken, ook wanneer zij 24/7 buiten staan, dus misschien is het ook een kwestie van energie kwijt kunnen/doseren.

En fijn dat je hem voller probeert te krijgen, maar misschien krijgt hij bovenop extra kilo's ook extra energie van het voer.

Helaas heb je niet doorgevraagd toen over het rapport, dat gaf je zelf ook al aan. Je had kunnen vragen "scan het even in en stuur het me via mail door", dat heb je niet gedaan en daar ben jij nalatig in geweest. Opnieuw: niet om met de vinger te wijzen, maar het is wel wat het is.

Laat de blessure genezen, en ondertussen kunnen jij en je dochter de pony lekker rustig beter leren kennen. Ik heb een half jaar niet met mijn paard gereden om haar van op de grond beter te leren kennen, toen het onder het zadel niet zo goed ging. Toen ik weer opstapte, verliep het rijden zoooo veel vlotter, omdat we elkaar beter kenden. Ik kon haar beter inschatten, en zij had veel meer vertrouwen in mij dan daarvoor.

Voor de TS en algemeen, jij hebt het 7 jaar geprobeerd...

Ik ben het er tegelijkertijd eens on oneens mee

Ik denk dat veel "lastige" paarden jou inderdaad uitdagen om je training en rijderij onder de loep te nemen en te gaan zoeken waarom ze iets niet willen en op manier x ipv y reageren terwijl je correcte hulpen meent te geven. Maar voor hetzelfde geld lig je er zo vaak naast dat je zelfvertrouwen en reacties in het zadel er alleen maar onder komen te lijden, omdat je uit angst gaat verkrampen of noem maar wat. Of je leert jezelf truckjes aan om met bepaald (probleem)gedrag om te gaan, zonder dat daadwerkelijk op te kunnen lossen. Zo ben ik zelf redelijk handig in goochelen op pittige paarden, maar echt goed rijden heeft het weinig mee te maken, het is meer heel bewust zo meeliften dat ik nooit over paard d'r grenzen ga - maar aan het einde van de dag leert zo'n paard nog steeds niet wat het hele "normaal bereden worden" eigenlijk inhoudt. Dan krijg je van die paarden die je altijd met fluwelen handschoenen moet aanpakken omdat ze anders nog steeds net zo erg flippen

Het is hoe dan ook tricky, en ik denk dat een meisje van 14 (want zo oud is TS haar dochter als ik me niet vergis) veel meer baat heeft bij een betrouwbaar paard, dat zijn ongenoegen op een veiligere manier dan steigeren en wegrennen weet te uiten

Het maakt daarin ook uit wat voor persoon je zelf bent.
Ik heb het altijd leuk gevonden, en zag het idd als een mogelijkheid én het paard te rehabiliteren, en dan vooral op het mentale vlak, maar Elisa heeft ook zeker een punt dat je daar een betere en handigere ruiter en paardenmens van wordt.

En als je bang bent er vaak naast te liggen, niet doen, want dan lig je er ook echt vaak naast, omdat je gaat verkrampen. Maar als je die angst in je hoofd leert managen, en gebruik kunt maken van het feit dat paarden spiegelen en je energie overnemen, word je er een handiger mens van. Al moet ik erbij vertellen dat Centered Riding en goede zitlessen dan wel een heel fijne basis zijn om te hebben.

Maar, als je het soort persoon bent wat het leuk vindt om puzzels op te lossen, en het interessant vindt om, terwijl je boxen uitmest, te bedenken waarom het paard doet wat hij doen, en nog belangrijker, hoe je hem uit die spiraal krijgt, dan zijn de wat pittiger exemplaren best heel leuk.

Inderdaad, en ik ga er wel vanuit dat je als ruiter het meeste uit kunt zitten he. Als je dat niet kunt dan moet je er niet aan beginnen idd, want dat er vaak naast liggen is voor zowel ruiter als paard niet goed.
En dan is verkopen een betere optie, zoals ik al zei..het moet wel veilig genoeg blijven.

Het is wel belangrijk dat je ook daadwerkelijk stappen voorwaarts kan zetten en niet in trucjes blijft dwalen.

Maar er zijn zoveel verschillende soorten paarden met verschillende soorten gedragsproblemen. Meestal ligt het niet aan het paard in ieder geval.

Je hebt het dier sinds begin november en hij is geblesseerd.. als je hem niet terug kan brengen dan zou ik het beestje even de tijd geven hoor.

En haal hem van de bietenpulp want je stopt allemaal energie in een pony die stress heeft (net verhuisd!), minder beweging krijgt en 's nachts op stal staat. Schraal is niet erg hoor, beter dan te dik. Komt wel goed wanneer hij gewend is, beter is en je spieren op gaat bouwen.

Volgens mij is de pony weg want zag m op MP en nu is de adv veranderd in ‘paard gezocht’ omschrijving.
En dat is natuurlijk TS haar goed recht, je koopt en verkoopt om je leven vorm te geven zoals je in gedachten hebt, klikt het niet dan is dat zo.
Misschien is de pony elders beter op zijn plek, ergens met meer ruimte op het erf en veel weidegang. Soms weet je ook niet waarom een dier zich ergens niet op zijn gemak voelt. En kan het op een andere plek ineens beter gaan.

Zeker mee eens, soms heb je net die goede klik en ben je te verschillend van elkaar.
Ik hoop dat ts een passende oplossing heeft kunnen vinden voor haar en de pony.

Ben wel benieuwd of ts nog een updat wil geven.

Ik ben ook best benieuwd of de blessure al hersteld is en of ts besloten heeft om toch voor een andere pony te gaan of dat ze met deze eerst nog het aangaan.

Ik kan het ook heel goed begrijpen dat ze deze een andere plek willen geven en dan zelf verder kijken.

Hoe gaat het nu, is de pony nog tot rust gekomen?