Sowieso zijn een kinriempje en een keelriem aanraders bij een westernhoofdstel. Dat voorkomt inderdaad dat het bit te los ligt en dat het hoofdstel bij een bijzondere hoofdbeweging van het paard "zomaar" van het hoofd glijdt.

De gaten waarmee het myler bit vast zit aan het hoofdstel zijn te klein en zitten te hoog voor een kinriempje. Heb ik geprobeerd toen ik het bit eraan hing, voor het gewone bit heb ik idd een lederen kinriempje. Daarnaast draait hij op het myler bit zijn hoofd naar links bij het minste teugel contact. Zelfs als ik mijn linker hand naar voor doe of de teugel los laat. Op het enkel gebroken reageert hij gewoon netjes, maar dat ding piept dus continu. Heb een ruitershop in de buurt waar ze myler water en bustrensjes verkopen, zowel fase 1 als 2,weet alleen niet of Quick reageert op het feit dat de myler een shanckbit is, of dat hij de druk op zijn tong vervelend vindt. De prijs van het bit laat me koud zo lang het goed ligt in zijn mond, maar veel geld uitgeven aan een bit dat hij nadien niet verdraagt, vind ik ook weggesmeten geld. Denk dat ik dan beter af ben met een gewoon bitje dat gewoon niet zo piept.

Eens een bitfitter laten komen een optie?

Zeker al naar gekeken, maar degene die ik vind combineren bit en hoofdstellen met mekaar en je moet met je paard piste werk doen. Wij toeren gewoon op de heide.
Nu aangezien hij wel goed op het enkel gebroken reageert, kan ik ook gewoon een niet piepend trensje kopen natuurlijk.

Heeft hij last van het gepiep van de trens? Anders die gewoon gebruiken en dat piepen wordt misschien dan wel een stuk minder of verdwijnt helemaal?

Gewoon een nieuw enkel gebroken bitje kopen? Dat zou ik doen. Dat zijn de goedkoopste bitjes die er zijn

Even bijgelezen, de wond ziet er heel goed uit, hier zou ik ook afblijven. In het geval van mijn paard was dat ik 's morgens alles uitwaste en wanneer ik terug kwam van mijn werk, zaten de maden erin. Dus ik moest iets doen.

Dat was echt verschrikkelijk, telkens als de sarcoid werd weggenomen, kwam het in volle hevigheid terug, het was de fibroblastic variant, dus vaak vocht en bloed wat enorm vliegen aantrok. De spray heet Prodiplast- T, ik deed er ongeveer anderhalf jaar mee met 1 spuitbus.

Dit was in de eerste instantie om de vliegen er van weg te houden, maar het heeft ook het weefsel uitgedroogd en liet de sarcoid pel per pel verkleinen tot dat het helemaal verdroogd was en afviel.

Wat er achter bleef, was een stukje huid ter grootte van een erwt, er is nooit meer vacht op gegroeid, maar allles beter dan een vloeiende snelgroeiende bol wild vlees aan een voorbeen van je paard.

Veel plezier met je paard. Ik heb voor Twirre een dubbel gebroken Sprenger Dynamic bit.

Goh, het gaat me niet om het geld. Wil gerust betalen voor een bitfitting consult en het bit dat men mij aanraadt wat ook het prijskaartje daarvan is, als dat het comfort van mijn paard ten goede komt. Holistic Healing hands komt eind maart Quick terug evalueren. Zij gaat me gegevens geven van mensen die acupunctuur bij paarden doen en ik vraag haar zeker of er geen bitfitters zijn die zich ook richten op recreatie ruiters. Degene die ik via Google vind, lijken zich enkel te richten op zij die hun paard vol in 1 of andere discipline in training hebben. Daar ben ik gewoon niets mee. Quick kan wel op een volte lopen of andere simpele figuren, maar dan houdt het ook op. En ik beschik niet over een bak waar ik veilig hoofdstellen en bitten kan wisselen. Ik maak gebruik van de openbare ruimte aan de heide en moet rekening houden met andere recreanten.

Of Quick hinder heeft van het piepen is mij niet duidelijk. Ik ben vooral van bit verandert omdat Quick onrustig werd met zijn hoofd, wat ik aan het bit linkte. Toen de onrust bleef met het myler bit en ik ook zag dat hij proppen maakte met zijn hooi, dacht ik pas aan zijn tanden. Bij de tandarts bleek dat bij het myler bit geen 2 cm ruimte tussen bit en kiezen zit. Vandaar de overstap naar compleet bitloos. Ik heb nooit gemerkt dat Quick last had van zijn sidepull. Hij steekt altijd zelf zijn neus in het hoofdstel, zelfs nu nog. Zijn angst en kliergedrag heb ik altijd gelinkt aan de drukte op de heide sinds corona, pijn kwam niet eens bij me op. Het is pas sinds het consult van HHH, dat het me duidelijk geworden is hoe gevoelig Quick op zijn hoofd is. Bij het opzadelen vindt hij het bit in zijn mond maar niks en de 2 ritjes met het myler bit was er zeker spanning bij teugel contact. Maar gisteren met het enkel gebroken bitje had ik echt een mega relax paard die zijn spanning vlot liet afvloeien en eigenlijk niet in protest ging bij teugel contact. Ik weet niet of dit een toevalstreffer was en wil hem eerst nog een paar keer rijden om te zien wat hij dan gaat doen. Al die info neem ik op met HHH en we zullen dan wel zien wat de volgende stappen zijn.

Ik zit echt niet op de knip als het op mijn dieren aan komt en wil gerust het nodige geld uitgeven om hen gezond en gelukkig te houden, heb alleen al te veel aankopen gedaan die nadien toch niet bleken bij te dragen aan het verhogen van hun comfort, waardoor ik nu wat minder impulsief reageer.

Edit: sprenger Kom ik idd ook veel tegen als ik bitten opzoek en ik lees er heel veel goeds over. Is eentje dat zeker een kans maakt en wordt ook verkocht in de ruiter zaak waar ik meestal mijn spulletjes koop.

Nu baal ik wel een beetje. Normaal kreeg Quick zijn plakijzers vandaag, maar dit is door het regenweer uitgesteld. Maar Macho moet ook dringend gedaan worden aangezien zijn hoeven snel groeien door zijn chronische bevangenheid. Blijkbaar is mijn hoefsmid verhuisd, waardoor hij niet meer voor 1 paard naar hier wil komen. De afspraak is naar maandag verzet, maar ik wil echt wel weten hoe we het nu verder gaan aanpakken met mijn shet die om de 4 tot 6 weken gedaan moet worden en echt geen 8 weken kan wachten. Heb ondertussen wel de gegevens van een andere smid die ook plakijzers zet. We zullen wel zien hoe het verder loopt.

Ik wilde deze voormiddag op pad gaan, het weer leek OK, tot ik aan de heide kwam en bijna van mijn paard geblazen werd. Er zijn nogal veel beboste stukken langs de route en ik ga niet graag een bos in bij felle wind. Quick had er ook niet echt veel zin in, hij vond al het gewaai wel heel spannend, dus hebben we voor de eerste bomen maar rechtsomkeer gemaakt. Op weg naar huis hadden we het weer voor dat we niet opgemerkt werden door een buur die haar oprit afreed. Gelukkig kon ik met Quick de kant in duiken, vrees dat we anders aangereden waren. Ik snap dus echt niet hoe je een paard niet ziet in je spiegels, zo klein is Quick niet. Maar bon, deze buur was tenminste wel zo beleefd om zich te excuseren.

[ img ]

Quick neemt zijn enkel gebroken trensje duidelijk vlotter aan als zijn myler, voorlopig gaan we met dit bit op stap.

We hebben zotte kosten gedaan.

[ img ]

[ img ]

Net ook contact gehad met de eigenaar van de shop. Ik ben een kluns met de leertjes en wil de concho's van mijn huidig kopstuk op het nieuwe zetten. Kan ik makkelijk zelf een ander bit erin steken als mijn enkel gebroken toch niet het geschikte is. Blijkt dat de man wekelijks in mijn gemeente komt, waarop hij spontaan voorstelde om mijn spulletjes gewoon langs te brengen, verzet ie mijn concho's als het kan. Was echt aangenaam verrast, wat een service.

We zijn de afgelopen dagen lekker bezig geweest.

Zondag, ondanks het pokkeweer, toch een toertje gemaakt en midden in een hagelbui gezeten. Quick was hier helemaal niet gelukkig mee, hij was 1 en al spanning en enorm nukkig. Gelukkig was de hagelbui snel over, Quick zijn goed humeur kwam wat trager terug. Jammer genoeg kregen we nadien weer regen over ons heen en ik denk dat ik hier al vaak vermeld heb dat Quick een bloedhekel heeft aan nat en koud weer. Meneer wilde dan ook zo snel mogelijk naar huis en was vrij pissed toen hij het tempo niet mocht bepalen. Maar ondanks dat, bleef hij zich netjes gedragen en was hij vrij vlot terug te pakken. Zondag is het helaas ook heel duidelijk geworden dat de nette tölt die hij er de afgelopen maanden heeft uitgeperst, een reactie geweest is op pijn en frustratie. Ben echt zo boos op mezelf dat ik perse bitloos wilde met hem en geloofd heb dat zijn gevoelige neus maar aanstellerij geweest is. De komende tijd wil ik vooral werken aan het laten afvloeien van spanning, de gas erop komt later wel weer.

Het was zondag ook duidelijk dat ik niet verder kon met mijn enkel gebroken bit, dus toch maar verder rondgekeken naar een bitfitter. Helaas duurt zo'n consult blijkbaar enkele uren en aangezien ik geen piste heb, zou ik daarvoor moeten uitwijken naar de publieke paddock aan het einde van mijn straat. Deze paddock kan je niet afsluiten en de openruimte wordt voor allerlei soorten recreatie gebruikt, niet echt de meest geschikte plek dus.

Maandag kwam de hoefsmid om Quick op plakijzers te zetten. Ik vond het best wel spannend. Zou Quick braaf zijn? Hij had de laatste keer tenslotte vrij explosief gereageerd en het was toch echt even afwachten of Quick nog wel vertrouwen ging hebben in mijn smid. Uiteindelijk had ik me zorgen gemaakt om niets. Quick gaf braaf zijn voeten en stond zowaar te dutten tijdens het kleven van zijn ijzers. Pas later drong het goed tot me door dat Quick tijdens het beslaan niet geklierd heeft omdat hij een etterbak is of geen vertrouwen heeft, maar wel omdat hij pijn had. Had ik hem niet laten nakijken door HHH, had ik nooit ontdekt dat Quick gevoelig is op bepaalde zenuwbanen en wie weet hoeveel leed ik nog onbewust had kunnen veroorzaken.

Maar goed, mijn bit probleem was nog niet van de baan, gelukkig heb ik een hele fijne ruitershop in de buurt waar ik al vaker goed geholpen ben. Dinsdag ben ik langs geweest voor advies. Ik had mijn beide bitten mee en ik heb verteld waar ik tegen aanliep en hoe Quick reageert op teugel contact. Aan de hand hiervan werd een ez control bit van stubben aangeraden. Ik moet er een paar keer met rijden en mijn bevindingen aan hen melden. Ik heb ondertussen 2 toertjes met dit bit gedaan en Quick lijkt er goed op te reageren. Gisteren was natuurlijk dubbel nieuw voor hem: plakijzers en nieuw bit, maar wat was hij fijn en net te rijden. Af en toe bouwde hij wel spanning op, maar hij liet ook heel snel weer los. Zo fier op dit ventje en zijn inzet.

Vandaag hebben we opnieuw een toertje gereden en zijn we jammer genoeg al een plakijzer verloren. Het viel wel op dat Quick voor het eerst in draf en in tölt zijn neus laat zakken. Heel fijn om te zien hoe hij zich durft te ontspannen, al is het nog maar een begin, maar het is wel weer een stapje vooruit,

Ondertussen geeft mijn verzorgster aan dat ze graag terug zou rijden. Je ziet gewoon aan Quick dat hij beter in zijn vel zit, hij is veel rustiger in de omgang wat natuurlijk mijn verzorgster niet ontgaat. Uiteindelijk is het, naar mijn mening, voor Quick zijn ontwikkeling heel belangrijk dat hij ook door andere ruiters gereden wordt. Maar eerlijk is eerlijk, na alles wat er de laatste maanden fout gelopen is en de heftige periode die we daardoor hadden, ben ik best nerveus om hem uit handen te geven. Ik ben best wel bang dat het weer de foute kant uit gaat als ik hem uit handen geef, maar besef ook wel dat het nodig is dat ie ook eens in andere handen komt, Los laten is iets waar ik echt veel moeite mee heb.

Oh, de wonde is ondertussen bijna genezen, al is hij nog wel een beetje stijf in zijn achterhand als we net vertrokken zijn. Ik kijk uit naar 31 maart, het opvolgconsult van HHH en hoop dat hij daarna snel behandeld kan worden met acupunctuur.
De wonde vandaag

[ img ]

En zo zagen zijn voetjes eruit met beide plakijzers in situ

[ img ]

Ik wilde eigenlijk niet meer posten tot de hercontrole. Zo lang ik geen bevestiging heb dat Quick verlost is van al zijn problemen, ga ik toch niet echt vol met hem aan de slag en valt er ook geen moer te beleven. Maar soms komt een mens wat tegen.

We waren vandaag lekker relax vertrokken en ik was vooral gefocused op hoe Quick aanvoelde. Loopt hij soepel, gebruikt hij zijn achterhand goed, doet hij de gang die ik vraag,...? Met hier en daar een hmm, dit is misschien iets wat ik moet vermelden tijdens de check-up. Daarnaast is Quick opmerkelijk tam de laatste week, waardoor ik in mijn hoofd begon te overlopen hoe ik opnieuw de gas erop moet krijgen zodra hij helemaal in orde blijkt te zijn. Slechteriken in series hebben vaak een specifiek lachje, geluidje of ritueel als ze onheil willen uithalen, wel, Quick heeft een specifiek duivels hinnikje. Zodra dat eruit komt, mag je je aan 1 of andere uitbarsting verwachten en moet je heel erg op letten. Tot hiertoe heeft ie dat enkel gedaan aan de hand of aan de longe, vandaag had ik prijs terwijl ik erop zat. Bleef bij 1 ferme bokkesprong, gevolgd door volle gas vooruit, door snel te reageren ook goed kunnen couperen, maar daarmee was het vuur dus wel aangestoken. Gaspedaal gevonden dus en gelukkig staat er een goede rem op. En dan hoor je plots iemand roepen: ik wil op die paard rijden. Na ff rondkijken, kwam het besef dat die gast Quick bedoelde, dus wilde ik me uit de voeten maken. Waarop ik achterna geroepen werd en de achtervolging ingezet werd. Bleek dat die gast 1 of andere vlogger of amateur rapper is en bezig was met de opname van een clip. Hij dacht dat het een geweldig idee zou zijn om op Quick te kruipen. Ja daag, ik ga echt geen wild vreemde, zonder rijervaring, op mijn paard zetten met alle risico's vandien.

Wow hoe lees ik dit; je hebt nu net alle mogelijkheden om Quick a la minute wereldberoemd te laten worden de nek omgedraaid door hard weg te rijden....?




Haha zonder gekheid, ik had hetzelfde gedaan hoor. Stel je voor dat Quick die hinnik nogmaals zou laten horen met die dude er op....
ai ai ai

Had het een BV of BNer geweest, inclusief grote filmcrew, dan had het een deal geweest. Maar zo'n gsmeke doet Quick geen eer aan naar mijn gevoel.

Maar hij heeft nog een kans, al zal het dan een tiktok filmpje zijn voor een schoolproject van mijn verzorgster.

Zo goed als het de afgelopen 2 weken ging, zo vreselijk fout zat het gisteren. Ik ging dus samen met mijn verzorgster aan de hand wandelen. Zij ziet dat Quick rustiger is en wil terug rijden, ik wilde weten of ze op de grond al in staat is om spanning te laten afvloeien. Quick had blijkbaar al moeilijk gedaan bij het aan doen van zijn halster, heb ik niet gezien, ik was mijn schoenen aan het aandoen. Vervolgens ging hij enorm in staking op weg naar de heide, geen goed teken. Eens daar aangekomen, begon hij meer en meer spanning op te bouwen en liet hij zich niet kalmeren. Misschien was het slimmer geweest om op dat moment de wandeling al af te breken, maar toch koos ik ervoor om hem over te nemen, zodat ik kon tonen hoe ik het aanpak als Quick in stress schiet.

Alles leek goed te gaan, na even klier begon hij wat meer te ontspannen. Plots was er veel kabaal op het parallelle pad, 3 koetsen kwamen er volle vaard over gedenderd. Al bij al bleef Quick vrij relax, dus goed beloond. Een paar minuten later hoorden we gedender achter ons, bleek dat de 3 koetsen op ons pad zaten en dat ze in volle galop op ons af kwamen. Nu is dat net een stuk waar het pad geen 2 meter breed is en je kan daar nergens de kant in. Gelukkig was ik net op de enige splitsing die er is en kon ik opzij. Quick was op dat moment al veel te hoog in energie om het parallel pad richting huis te nemen en zou naar mijn gevoel helemaal op de kletter gaan. Dus ervoor gekozen om opzij te gaan op de splitsing en mijn verzorgster gevraagd om de koetsiers erop te attenderen dat wij er stonden. Het leek me een mooi leermoment voor Quick, wat uiteindelijk compleet fout is uitgepakt. In de eerste plaats wilden de koetsiers niet afremmen, pas toen mijn verzorgster riep dat we een onervaren paard bij hadden, ging het tempo omlaag. Overigens dik tegen hun zin, met de nodige commentaar dat ik mijn paard gewoon moet laten kijken. We wilden uitleggen dat Quick een medisch probleem heeft, maar er werd gewoon niet naar ons geluisterd. Daarnaast waren de andere paarden enorm opgefokt, iets wat door Quick opgepikt en overgenomen werd.

En daar sta je dan. Terug gaan op dat smal pad was geen optie, had nergens plek om Quick rond mij te zetten. Quick was te bang om op het pad te blijven en het was echt duidelijk dat we zo snel mogelijk uit dat stuk weg moesten. Uiteindelijk de beslissing genomen om van de ruiterroute te gaan, zodat ik via een breed zandpad naar een open vlakte kon gaan en overal genoeg ruimte zou hebben om Quick op een volte rond mij te zetten. Alsof de duivel ermee gemoeid was, zagen we dat er honden aan het rondcrossen waren op de openvlakte, daar ging onze uitweg. Enige optie was om nog een klein stukje ruiterroute te nemen en vervolgens af te buigen naar een rustige weggetje achter een bedrijven terrein en zo terug naar huis te gaan. Zodra Quick zag dat we richting ruiterroute gingen, ging er een knop om in zijn hoofd. Ik heb hem nog nooit zo hard zien panikeren, het was echt sneu om te zien hoe bang hij was. Hij was niet vooruit te krijgen op een volte en kon enkel bokken en steigeren, de frustratie moest eruit. En denk maar niet dat mensen je ontzien. Dan sta je daar met een paard dat compleet over de zeik is, wordt er gewoon vlak achter voorbij gewandeld of gefietst, wtf?!

Uiteindelijk zijn we wel heel thuis geraakt, maar hebben we wel weer stof tot nadenken. Alles wordt volgende week besproken op het opvolgconsult en ik ga ondertussen zeker nog met hem aan de hand op wandel. Heb zelf geen fb account meer, maar ik heb mijn verzorgster wel gevraagd om een oproepje te plaatsen op de plaatselijke groepen en hoop een koetsier te vinden die samen met ons op pad wil, zodat Quick leert dat koetsen niet eng zijn.

Ik lees nog steeds mee.

Wat een avonturen weer met Quick maar je bent zo goed bezig met hem zodanig te managen dat hij steeds meer paard zonder pijn en lekker in zijn vel kan zijn. Dat zie je terug in zijn gedrag. Nadeel daarbij is wel, en dat zie ik ook bij mijn arabierig typje, dat als dat allemaal in orde is en de pijn niet meer de boventoon voert, dat er dan ruimte komt voor externe triggers die een reactie oproepen. Kan je dat weer gaan managen ... Ik herken het gevoel dat je hebt als je met je paard buiten bent en er gebeurt iets waar je zelf net iets te weinig controle over hebt, zoals tegemoet razende rijtuigen, waar je paard van van het paadje raakt. Sta jij daar je best doen om het voor alles en iedereen veilig te houden, rijden ze je zowat omver of maken een zodanig krappe bocht om je paard heen dat ze bijna in de kont terecht komen. En die van mij heeft nog wel eens uitzwaaiende achterbeentjes bij stress ... Lekker dan.

Een paard is een voortdurende bron van zorg, dat is wel duidelijk. Ook qua financiële uitgaven, al dan niet vrijwillig. Je blijft altijd zoeken naar het meest geschikte materiaal voor het harnachement. Hoe fijn is het dan als je zo nu en dan in de gelegenheid bent om gewoon iets moois of leuks te kopen voor de heb.

De wond geneest ook netjes.

Ik heb alle begrip voor de koetsiers. Er is amper plek voorzien voor ons op de heide en ik snap echt dat ze gewoon willen knallen op die enkele paden waar we wel mogen komen. Ik worstel daar ook mee en denks soms ook ga eens ergens anders wandelen/fietsen. Maar die mensen doen niets fout en je kan natuurlijk ook mederuiters tegen komen. Plus het pad is daar echt zo smal dat er net wel en op sommige stukken net niet op past. Daar moet je ook aan denken als je op zo'n stuk met je koets in galop gaat, er is daar amper mogelijkheid om de berm in te gaan.

Ik weet nog niet wat ik de komende dagen ga doen. Heb vrijdag mijn voet omgeslagen en die zwelt alle dagen meer en meer op, al heb ik geen pijn, dus wandelen zie ik niet zitten. Na de ontploffing van zondag weet ik niet of rijden slim is. En misschien is het wel goed dat ie ff zijn hoofd kan leeg maken. Ik kan hem eventueel gewoon longeren op hun oude wei. Langs de andere kant heb ik de afgelopen maanden ondervonden dat hij de heide enger vindt, als hij het niet buiten komt. Daarnaast maakt hij, als hij vlotter begint te stappen, een gekke beweging met zijn rechter achterbeen. Mogelijks trekken de inwendige hechtingen nog, want na een paar minuten loopt hij helemaal normaal. Ben een beetje bang dat longeren nu niet zo goed is voor hem en hij meer baat heeft bij gewoon rechtuit wandelen.

Wat is wijsheid?

Hm, als je zelf niet goed kunt lopen vallen er een aantal dingen af. Longeren is dan ook niet fijn want je moet dan toch ook bewegen en je eigen positie ten opzichte van je paard in de gaten houden.

Is er een mogelijkheid om samen met je verzorgster met Quick op pad te gaan? Kan jij bijvoorbeeld op de fiets mee terwijl zij Quick aan de hand begeleidt? Dan kunnen jullie toch (kilo)meters maken, rechtuit, en misschien zelfs stukjes draven?

Probleem is dat mijn verzorgster nog niet in staat is om bij Quick de spanning af te laten vloeien en dat ze bevriest als hij helemaal explodeert. De verzorgen van Bacardi is opvoeder en wij gaan haar samen helpen om steviger in haar schoenen te staan. Zondag heeft ze toegegeven bang te zijn dat Quick haar niet meer graag gaat hebben als ze hem strenger aanpakt. Ze gaat hier zeker en vast doorheen komen, heb alle vertrouwen in haar, maar nu is het echt niet de moment om te veel verantwoordelijkheid bij haar te leggen.

Heb vanmorgen mijn voet door mijn fascia therapeut laten nakijken. Er zijn gelukkig maar kleine ligamentjes geraakt, qua behandeling kan je er eigenlijk niets aan doen, gedoseerd belasten is de boodschap. Dus geen lange wandelingen voorlopig, dikke streep door mij rekening. Kan tot een maand duren voor het goed genezen is, fijn, zijn we mooi klaar mee. Ze volgde ook een opleiding tot paarden osteopaat en maakt zich niet al te veel zorgen om het been van Quick. En eigenlijk ook niet over zijn gedrag, wat volgens haar helemaal past bij een jong paard die nog niet goed weet hoe hij prikkels moet laten afvloeien. Nu ja, weet ie wel, gewoon ff een spurt trekken, maar dat is aan de hand niet echt praktisch te noemen. Vanuit die logica valt het steigeren dan ook perfect te verklaren, als vooruit knallen niet kan, is er altijd nog de mogelijkheid om omhoog te gaan. Dan toch maar ff een appje gestuurd naar HHH en wacht nu af wat zij qua beweging raadzaam vindt in afwachting van het opvolgconsult.

[ img ]
Niks verlof of hoofd leeg maken, gewoon blijven gaan dus. Heel benieuwd hoe hij zich morgen gaat gedragen.

Ik had gisteren een dagje vrij en wilde een toertje met Quick maken. Op weg naar de heide moesten we langs een vrachtwagen en betonmixer. Quick was even nerveus, maar ging er uiteindelijk wel braaf langs. Jammer genoeg zat ik heel slecht in mijn vel, stress van het werk dat ik niet kon los laten. Ik merkte al heel snel dat mijn eigen emoties te intens waren en Quick hier heel onzeker van werd, dus werd het maar een kort ritje. Quick was in ieder geval geweldig en heeft geen pas verkeerd gezet.

Vandaag voelde ik me wat beter, dus wilde ik opnieuw op pad. Deze keer moesten we langs een vrachtwagen met lader en een graafmachine, ook dat deed hij opnieuw heel netjes. Het viel wel enorm op dat hij geen enkele keer zelf de neiging had om alvast te versnellen op de stukken waar we normaal altijd sneller gaan en als ik hem vroeg om te versnellen, voelde hij heel stijf aan. Uiteraard heb ik al een bericht gestuurd naar degene die hem behandeld, ik wacht nog op haar antwoord.

Op de terugweg werd de graver net op de lader gereden en stond er ook een tractor met aanhanger klaar, beide met draaiende motoren. Heb even de bestuurders aangesproken en gevraagd welke kant ze zouden opgaan. Ze zouden mijn richting op gaan en beloofden om rustig voorbij te komen als Quick tekenen van spanning zou vertonen. Quick is netjes voorbij de zware voertuigen gegaan en bleef ook heel kalm toen de vrachtwagen met graver ons een paar minuten later voorbij kwam. Jammer genoeg vond hij de tractor maar niets en werd hij vrij nerveus toen deze Nader de. Gelukkig hield de bestuurder zijn belofte en bleef hij rustig achter ons. Ben al lang blij dat Quick het bij trippelen hield en niet ging bokken of steigeren. Al bij al ben ik enorm blij met zijn gedrag de afgelopen 2 dagen.

Dat zijn mooie cadeautjes die je van hem hebt gekregen, het komt wel goed. Twirre is nog steeds geintimideerd door zware voertuigen, maar hij blijft bij mij, daar ben ik blij mee, vroeger geraakte hij zo hard in de stress dat hij zich lostrok, vliegensvlug was hij.
Hij kwam wel steeds terug, maar toch het is ronduit gevaarlijk.

Ik ben zeker super blij met zijn reactie van gisteren en fier op mijn vriendje. Maak me wel zorgen om zijn lichaam. De afspraak met HHH is verschoven naar volgende zaterdag, zodat hij eerst behandeld kan worden door de osteopaat. Zij kan woensdag al komen. Snap echt niet waar zijn stramheid vandaan blijft komen. Gisteren sprongen er wel muizen uit zijn voer emmer, had die nochtans afgedekt, en ik weet dat die vieze ziektes kunnen meebrengen. Ik overleg volgende zaterdag zeker met HHH of we dit mee gaan nemen in zijn behandeling en of het zinvol is om een bloedonderzoek te laten doen. Ik heb hem sowieso al op magnesium staan en als hij stram aanvoelt, krijgt hij ook vit E met sélénium bij.

Gisteren avond dacht ik dat ik via iemand een koetsier had gevonden om mee op pad te gaan. Bleek het uiteindelijk 1 van de 3 van vorige zondag te zijn. De man beweerde dat hij ons eerst niet had gezien. Wtf? Mijn verzorgster stond op het pad en heeft 2 keer moeten vragen om te vertragen, omdat ik met Quick verderop het pad was. Hij beweerde ook dat ik mijn paard niet wilde laten kijken. Ja hallo, Quick is herstellende van een medisch probleem, die zou mega flippen als 3 koetsen in draf of galop voorbij vliegen. Geeft weer druk op de neus van zijn touwhalster, dus weer pijn, logisch toch dat ik hem niet wil laten kijken en dat zij in stap moeten. Heb ik hen ook willen zeggen, maar zij wilden niet luisteren. Met zo'n l.l ga ik echt niet op pad. Ik ga gewoon niet meer op zondag voormiddag met Quick op pad, heb echt geen zin om van mijn sokken gereden te worden. Snap die koetsiers echt niet. Het grootste deel van de ruiterroute is open, zodat je ver kan zien en mensen kunnen daar makkelijk in de kant. Waarom moet je dan perse de gas erop zetten op het stuk waar je geen overzicht hebt en mensen amper de ruimte hebben om veilig opzij te gaan? Beseffen zij niet dat dat soort gedrag ervoor zorgt dat mensen zich rot ergeren aan ruiters en menners waardoor wij steeds minder plaats krijgen in de natuur?

De koetsier heeft absoluut gelijk dat je hem moet laten kijken.

Ik vind je toch best aanvallend tegenover de koetsier doen.
Dat de situatie niet fijn was oké, maar als je dit voor je eigen plezier wilt voorkomen zul je toch iets eraan moeten doen

Hoezo 'moet' ze hem laten kijken, het is toch haar paard en haar keuze?
Mijn paard heb ik een keer ook niet laten kijken, als ze echt heel bang zijn ben je ze dan mooi kwijt. Zo te horen stonden ze er nogal dicht bovenop