Bokt.nl

Huertecilla schreef:

Duke schreef:

Maar de Veluwe, da's pas erg.

Is dit relevant?

Huertecilla schreef:

Ruiter en paard dienen vaardig te zijn in de omgeving waarin ze rijden en te kunnen anticiperen op de zekerheid van het onzekere. Waar dan ook. Waar dan ook vind je wat en laat je wat.

Huertecilla schreef:

Hier is alles anders roepen Nederlanders die hier nog nooit geweest zijn graag als excuus voor zichzelf en ja er ís hier veel anders. Hier wonen echter ook mensen en dat maakt weer veel hetzelfde

Mbt veiligheid is niet alles zo eenvoudig als het op het eerste gezicht lijkt; het enige wat altijd geldt is dat de ruiter zélf bepaalt of en hoeveel risico gelopen wordt.

Huertecilla schreef:

Voor de veiligheid niet alleen op pad is ook weer een afweging omdat de kans op een voorval exponentieel toeneemt met het aantal ruiters en je om er daadwerkelijk wat aan te hebben met zijn drieën op pad moet.
Wat externe hulpverlening betreft vind ík het een bezwaar om een ander te belasten met de gevolgen van míjn drang naar 'avontuur'.

Huertecilla schreef:

Hier ging het topic echter niet over, over het nut,wel over het gebruík.
Als dat gebruik 'voor áls er wat gebeurt' is, dan lijkt het logisch een stevige mobiel zo mee te nemen dat die het dan ook doet.
Mijn mobiel is in pricipe geen 'vangnet' doch als ik het ding mee heb wil ik ook dat het ding bruikbaar is (als ik dekking heb).
Als ik bijvoorbeeld na 60 kilometer bergterrein afgesproken heb ergens, dan is een mobiel onwijs handig. Het is echter geen enkel probleem om zonder mobiel in contact te komen. Als ik weet dat ik geen mobiel heb plan ik in een dorp uit te komen, maak ik een andere afspraak.
Het is wél een probleem als je erop rekent dat je mobiel kan communiceren en dat niet gaat omdat het ding een tik van een boomtak niet overleefd blijkt te hebben.

Ik bel alleen uit het zadel, als mijn paard veilig staat en ik aandacht bij het bellen heb. Daarmee ben ik bij het basispunt van veiligheid: je bepaalt zelf hoe veilig je belt

hc

Huertecilla schreef:

Jij bent het niet eens met dingen die jij associeert en ik níet schrijf.

We hebben het over de mobiel als hulproeper bij ongevallen en is ben daar niet zo enthousiast over.

Als jij belt naar een vriend dat je gevallen bent en weet-ik-veel-wat hebt leg je een zware verantwoordelijkheid en zorg bij die persoon. Ik ben daar terughoudend in omdat ik vind dat mijn indirect zelf gekozen ellende niet zijn probleem hoort te zijn.
Wanneer je 112 belt voor een nóódgeval, dan bel je een professionele hulporganisatie en mag je verwachten dat die experts zijn mbt wat wel en wat niet kan mbt hulpverlenen. Zelfs dan nóg zou ik willen dat reddingswerkers níet hun leven wagen om mij met slecht weer van een berghelling te krijgen. Míjn keuze, míjn risico en ik zou er niet mee overweg kunnen als een jonge vader van twee kinderen (bijvoorbeeld) zijn nek breekt bij een poging mij te redden.

'Onvoorzien' is relatief. Als ik hier een bergrit ga maken dan ga ik ervan uit dat ik dit veilig kan. Desondanks kán er wat fout gaan. Op zich is dit 'onvoorzien' doch ík neem dit risico. Ík ga de bergen in te paard. Ík kies het risico te lopen en ik kies ervoor de gevolgen niet bij een ander op het bordje te mikken.
Als normaal verkeersdeelnemer, toevallig bestuurder van een paard in plaats van fietsend, bij een verkeersongeval betrokken raken en dán gered moeten worden ligt volslagen anders.

Het is voor míj eerder 'beter' om geen vals idee van vangnet te hebben omdat ik me daardoor veiliger zal gedragen: de relativiveiligheidstheorie van hc Dat is echter een ander punt.

Terug op het onderwep; belgedrág is mijn ervaring dat hoe ervarener je bent hoe meer je ervaart dat je zoveel mogelijk inherent veilig moet doen; dat je voor het grootste deel zelf de risicobepaler bent.
Het is héél simpel. Als jij geen mok koffie op de leuning van je luie leesstoel zet, kan die er ook niet afvallen.
In een situatie waarbij ik getuige ben van een ernstig ongeval en een 112 wil bellen, dan doe ik dat NIET vanuit het zadel. Alle daaraan verbonden potentieële risicos heb ik daarmee alvast uitgesloten.
Juist omdát ik ervaren ben, ben ik niet nonchalant, weet ik dat het onzekere een zekerheid is

Ja, je mag wettelijk gezien rijdend bellen als ruiter. Ik vel daar verder geen oordeel over, want je hebt de vrijheid dat te doen. Iets op dit punt over een ander uiten is in mijn ogen niet correct.
Ík doe het niet omdat zie boven

hc

Huertecilla schreef:

Duke schreef:

Je kan merken dat je schrijver bent HC (gezien in profiel). Kort en bondig staat niet in je woordenlijst. En om dat je zo omslachtig en wollig je commentaar schrijft, heb ik deels verkeerd begrepen wat je bedoelt.

Wat grappig; meestal wordt mij verweten dat ik te martiaans direct ben.

Beiden overigens typisch ruiterij: het ligt altijd aan een ander

hc

Huertecilla schreef:

Duke schreef:

Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik mij ook kan ergeren aan bijv. bergbeklimmers die onvoorbereid op pad gaan, in een levensbedreigende situatie komen en vervolgens geredt moeten worden door een reddingsteam dat ook niet zonder gevaar deze missie moet volbrengen.

Dat is de strekking ja.

Het verkeer kan je niet vergelijken omdat dit een maatschappelijke activiteit is. Ik kies toevallig voor een paard als voertuig. Hulpverlening bij verkeersongevallen is geen buitengewone situatie en als ruiter verwacht is onder die hulpverlening te vallen. Niet meer niet minder.

Als ik echter in galop door het ruige terrein wil, dan is dat wel mij recht doch geeft mij niet het recht op buitengewone hulp van een andere te verwachten.
Als je een grote vent wil zijn kan je ook je eigen broek ophouden

hc

Huertecilla schreef:

Simtan schreef:

En je weet maar nooit wie je belt of het een
noodgeval is.

Die begrijp ik nog steeds niet.

Stel ik rij ergens in de campo een uur van huis.
'tuudeludeluu' "...." '¡De hond zit achter de kippen aan!' Tegen de tijd dat ik thuis ben is dat wel over.
of 'Het huis staat in brand.' Dan heb ik liever dat de brandweer gebeld wordt dan mij.

Stel ik ben in de bergen een dag rijden van huis en 'Ma is gevallen en ligt in het ziekenhuis'.... Erg vervelend en ik kan niets doen, niet even snel naar huis of ziekenhuis komen, dus het brengt ons alleen maar in gevaar doordat ik mijn hersens niet meer bij het rijden heb.

Je kan niets doen en in de stress op je paard is geen goed idee.

hc