Geplaatst: 19-09-07 09:29 tamary schreef:Paard wat besluit om lekker een (ochtend) sprintje te trekken en de ruiter te negeren is iets heel anders dan een paard wat onmiddelijk weg wil omdat het van mening is dat hij anders opgegeten wordt.
Bij het één is simpele opvoeding, niet eens beleren, de remedie. Bij het ander een fundament van vertrouwen. Totáál andere punten van aandacht die NIETS gemeen hebben.
Wie het verschil niet snapt hoort niet op een paard, laat staan ermee buíten anderen in gevaar te brengen.
De valkuil van paniek is dat het via ongewenste verkeerde ervaring tot bewuste ongehoorzaamheid kan leiden en als dát gebeurt is het niet meer terug te draaien en blijft het paard een tijdbom.
Een paard dat via schrikreactie ervaren heeft dat het zich kan losrukken of de ruiter naar believen kan negeren en daardoor met rust en niet opgegeten worden ´beloond´ is, zal hier het hele leven in nieuwe situaties op kúnnen terugvallen. De enige mógelijke remedie is een TOTÁLE verandering van ÁLLE omstandigheden en duimen....
@Kim
de enige echte panieksituatie waar ik naar refereerde was met Sancha op de provinciale weg. Geen vluchtstrook, geen berm, wel megavrachtwagers, trekkers en een 4 meter diep afstapje pal naast het asfalt.
Ik had net Bor naar een vriendinnetje gebracht en reed zonder enige optoming, alleen een leidtouw op de hals terug. Je kent Sancha en haar verleden dus toe díe begon te hieperen omdat we een oogstmachine tegenkwamen met vrachtwagens achterop had ik milisecondes om eraf te springen en haar gerust te stellen voor ik in rengalop naar huis gebracht zou zijn
hc
)= niet op hol slaan. Maar soms wil hij gewoon niet stoppen en kan je hem niet tegenhouden...
en denk ook dat je door studeren kennis vergaart waarmee praktijkervaring een kader heeft en veel meer diepgang krijgt. Dat heet begrip en zonder kennis geen begrip, zonder begrip geen bewuste vaardigheid. Bijvoorbeeld.
