Het bewijs: zo zacht als kan, zo hard als nodig. Aan haar de keuze.

Maar griebelende grutten....

Had dat knol nou niet vanag het begin Terror genoemd. Ze gedragen zich naar die naam

Inderdaad... en echt. Dit is maar één zijde van Rêve natuurlijk... ze klinkt nu als een gigantische ***bok.

Maar haar beleren was piece of cake. Opstappen en weg rijden. Derde keer onder het zadel legde mijn man balkjes. Even kijken, een keer er over en ze snapte hem en trippelde vrolijk over de balken. (Sam panikeert nog steeds.)
10e keer ofzo onder het zadel sprongetje gezet. Vond ze prachtig.... en ín het zadel draagt ze ook echt zorg voor me. De eerste les bij Chris zei Chris na een kwartier ineens ‘dat paard ziet jou als haar moeder, weet je dat?’
Ik heb nog steeds geen ide waarop hij dat baseerde en Chris is helemaal geen type voor zo’n uitspraak....

Alles wat ik haar vraag (ook als het per ongeluk is) doet ze gewoon voor me. Echt met zo’n ‘als jij het wil dan doen we dat.’
Dát is de andere kant van Rêve. Eenmaal ze voor me ging, was dat ook echt voor 300%. Maar wel voor mij... mijn man heeft haar willen rijden toen ik met een gebroken kuitbeen zat. Laten we zeggen dat hij haar ‘liever niet’ gerespecteerd heeft en over gegaan is op longeren.

En ze heeft echt een heel klein hartje stiekem.... Maar je mag haar niet uitdagen want ze beschermd dat kleine hartje goed...

Rocamor: ben haar pas Terror gaan noemen nadat ze de eerste keer mijn ribben brak.

My bad, dacht dat het al zo was toen ze nog in haar moeder zat

Het scheelt dat je op zulke momenten dan toch ook wel HEEL.ERG.KWAAD bent inmiddels, dan lukt het wat makkelijker om zo'n beest alle hoeken te laten zien die nodig zijn om het bij een spuitje vandaan te houden

Nee dat was Joy. Dat was mijn duivelsgebroed vanaf dat ie nog een bevruchtte eicel was.

Pmarena: volgens mijn man en fysio heb ik ongezond en akelig veel controle over mijn emoties.
Ik denk dat dat met Rêve mijn grote voordeel geweest is. Zo snel als ze zich gedroeg kon ik ook weer naar ‘neutraal’ en oprecht ‘oké goed zo’ gaan..

Dat is super belangrijk

Maar bij zo'n draak die tot het naadje gaat zal je toch uiteindelijk ook wel wat kwaadheid nodig hebben om te kunnen doen wat je uiteindelijk hebt gedaan, anders kan je het niet over je hart verkrijgen

Net zoals met dat over dat boompje heen slepen, dan moet je toch ook dermate pissig zijn dat het je allemaal aan je bips zal oxideren op dat moment hoe ze het regelt die kütknol

Ik ben helaas genetisch belast (mijn broer heeft het, mijn vader, diens vader enz..) met een extreme vorm van woede. Ik heb dus ook heel jong, heel hard gewerkt/moeten werken aan mijn zelfbeheersing. Kwa karakter lijkt Rêve best op mij hoor...

Als ik het even ‘verlies’ en ik zeg tegen mijn man van 92kg om een uur ‘uit mijn buurt te blijven.’ Dan blijft hij uit mijn buurt tot ik zelf weer naar binnen kom. Dan zonder ik me ook heel bewust af van iedereen en alles. Ik maak liever mezelf stuk dan riskeren dat ik iemand anders wat zou doen op zo’n moment. Gelukkig zijn die momenten heel zeldzaam. In de tien jaar met mijn man nu 1 keer en toen stond ik sowieso onder heel veel stress en heb toen ik binnen kwam in tranen mijn excuses aangeboden omdat ik het verschrikkelijk vond dat de controle me ontglipt was.. heb hem ook uitgelegd wat er gebeurt was. Mijn man en ik hebben een gelijkaardige achtergrond dus hij begreep het gelukkig.

Het is echt gewoon een kl*te eigenschap waar ik heel consequent mee ben. (Mij kwaad krijgen is nagenoeg onmogelijk.) want als het knopje om gaat dan ben ik net als Rêve van de attitude dat ze van mijn part dood aan komt op de plek waar ik haar wil maar ze gaat er heen...

Anderzijds maakte diezelfde eigenschap nu ik de controle heb ook dat ik in mijn eentje een a pony verlegd kreeg die vast hing.

In normale omstandigheden kan ik het echt ‘aan en uit’ zetten...

O WOW! Ik heb ff wat los gemaakt met mijn vraag! nu snap ik de termen waarin je haar als staatsgevaarlijk betitelt, ineens een stuk meer.
Zo’n aanpak is zeker niet Bokt-proof nee. Dapper dat je dat hebt durven delen met ons!
Ik ben zelf ook van de aanpak zo zacht als kan en zo hard als moet. Ik hoef meestal niet heel veel te doen, want ergens draag je dat vaak ook uit in subtiele signalen en het gemiddelde paard reageert daar al op.
Zo’n merrie als Reve zou ik echt niet kunnen en durven corrigeren. Jij wel en ik snap hoe je je daar over hebt gevoeld. Blijkbaar was de boodschap dan toch redelijk snel duidelijk, want dat hou je geen jaren vol lijkt me.
Ik (meen) vrij veel in jouw stukjes te herkennen qua karakter van jou. Deels is dat te wijten aan nah, maar deel ook al vanaf jong. Zoals dat stuk woedebeheersing en een stuk manier van communicatie. Maar goed dat moet ik misschien eens in een pb met je bespreken. .
Gaaf hoe je ons meeneemt in jullie reis. Van jou en Sem en Reve. Ik ben benieuwd hoe Joy over een jaar of 3 de dingen oppakt en wat je daar allemaal weer mee mee gaat maken.

Hoezo is dat niet boktproof? Ligt er geheel aan wie het schrijft. En ik denk dat Ayasha wel kan inschatten hoe ze op welke manier moet omgaan met bepaalde dieren.

Toen mijn destijds 2 jarige zwarte hengst, kaliber-kan-nog-niet-aan-touwtje-meelopen, stokmaat bijna 170 cm wenste te gaan steigeren tegen de 75+jarige staleigenaar, vroeg de stalmeneer me heeeeeeel voorzichtig of een hengstenketting misschien een optie was. Mits op nette manier gebruikt, liever zo'n ketting dan een 75+jarig mannetje met een hoefafdruk op zijn voorhoofd. Of erger.

Je moet gewoon heel goed weten hoe je met welk paard omgaat.

Ik dénk dat Sam erin zou blijven als Ayasha hem op dezelfde manier zou behandelen als Rêve

Ik besef dat ik een risico neem met het online te zetten, voor mezelf dan hoofdzakelijk want verkocht wordt ze toch nooit. Maar het feit dat ze mij voor 200% vertrouwd en steeds voor me wil werken met dat karakter is wel een argument dat ze wel altijd op de juiste momenten aangepakt is.

Op dit moment werk ik ook met hele kleine signalen met haar. Mijn paarden kennen heel veel mondelinge commando's. Mijn man heeft eens geholpen met binnen halen en ze kwamen niet binnen. Hij zei "die ezels komen niet!" (ik was bezig in de stal met voer) dus ik zeg "zeg eens "stal in".
Dus hij bekijkt me argwanend en zegt "Sam, Rêve, Stal in."
En daar kwamen twee paarden braaf de stal in....
Mijn man heel droog: "Schat, dat zijn geen paarden dat zijn honden..."



Dus het is echt niet zo dat we in die fase zijn "blijven hangen". Het heeft dus nut gehad en ze is nu een goed functionerend paard máár omwille van dat karakter wel eentje die je moet kennen. Het feit dat Joy zo'n makkelijk veulen is stelde mij wel gerust dat het niet aan mij lag met Rêve moet ik eerlijk toegeven. Ik heb echt vaak aan mezelf getwijfeld of ik het niet gewoon totaal verkeerd aan pakte.. En nee, dat doe je geen jaren... Dan ga je echt gewoon een keer stuk want op een dag maak je dan toch een fout. Denk dat het om en bij anderhalf jaar geduurd heeft met natuurlijk ook rustige tussen-pozes. Dan is er nog een kleine terugval geweest dankzij mijn toenmalige trainster waarbij ze de laatste keer mijn ribben brak en een barst in mijn schouderblad wist te bewerkstelligen. (die wat nu getaped is dus )
Maar nu hebben we er eigenlijk een heel braaf paard aan. Ze staat los op de poetsplaats. Het is net een hond, als ze me ziet is ze met me mee aan het lopen voor aandacht. "Neen" is "neen" en dat is nu ook voldoende. Ze bijt niet, nooit, ze trapt niet. Je kan er onder gaan liggen als je wil, dan blijft ze onbeweeglijk stil staan.
Als ik op of af stap en even nodig heb om "me te installeren" en ze schrikt van iets gaat er alleen maar een rilling door haar lijf. Maar ze verroerd zich verder niet...

Ik weet heel goed wat ik kan en nog beter wat ik niet kan. Ik zeg altijd: weten wat je kan is goed voor je ego. Weten wat je niet kan houdt je in leven. Ik wist dat ik van Rêve een hele fijne merrie ging krijgen áls ik doorzette... Ik wist ook dat ze brokken zou maken bij me maar voor mij was ze dat waard en nu is ze beleerd, ouder en wijzer en als ik het opnieuw moest doen, wetende wat ik nu aan haar heb, zou ik er twee tegelijk nemen als het moest. Want het is echt een fantastisch paard.

Met Sam heb ik dan weer echt exact het tegenovergestelde moeten doen kwa opleiding... Sam kroop al in een hoekje als je te luid tegen hem sprak... Dus Rêve móest leren om zich aan te passen want ik was niet van plan om Sam alle vijf lappen een hartritmestoornis te geven omdat zij oost indisch doof wilde zijn.

Je mag me altijd pben overigens. Sinds mijn NAH is het wel moeilijker voor mij om die emoties te controleren en te reguleren. In die zin: Ik ervaar ze sneller en intenser... Ik kan het vaak wel "inhouden" maar vroeger kon ik het meer naast me neer leggen. Nu moet ik het echt "inhouden" zeg maar.

Rocamor Denk dat je ze de kost niet wil geven die me hierop zaten te wachten om me ooit mee te confronteren also ik een mongool ben die ver van paarden weg moet blijven.
Sam zou er nog steeds inblijven als ik hem zo zou behandelen. Laat staan toen hij nog een bang Sammeke was dat geen mensen vertrouwde toen ie net kwam. Dan was ie gewoon ter plekke dood neer gevallen van de angst.

Niet Bokt proof, omdat meestal 90% van Bokt op zijn kop staat als iemand zegt zijn paard aan te pakken. In dat opzicht zou er dus ook zo op Ayasha gereageerd kunnen worden.
Ik snap in dit geval deze aanpak echt wel. Heb er dus geen kritiek op.

Helemaal eens met ikkedus.

Torenhoog respect voor jou, Kat. Ik denk dat Rêve, met dat karakter, geen beter baasje had kunnen hebben. Die was bij veel anderen al lang gaan hemelen.

en eigenlijk mis je ook oprecht veel als je zo'n paard bij voorbaat al af schrijft.

Toen ik haar de eerste keren los reed lag hier in het midden van de bak een grote hoop met houtsnippers. De bedoeling was om die grote hoop te verdelen over de bak zodat de bak fijner rijdbaar werd (was geen succes overigens.). En ik ben van mening dat ze maar beter meteen veel gezien kunnen hebben dus Rêve werd gewoon door gereden ondanks de hoop.

Dus ik was haar aan het rijden en ik werd af geleid door mijn man, die iets riep maar ik kon hem niet verstaan dus ik kijk naar hem op waardoor ik ook in zijn richting stuurde en hield geen rekening met die hoop houtsnippers (bedoelt voor een 20*40 bak dus je kan je vast voorstellen hoe hoog die hoop was).
Zodra ik Rêve kort voelde twijfelen besefte ik mijn fout máár was het ook al te laat om in te grijpen... Ik voelde haar echt denken van "ehm, ja baasje? Zeker? Oké dan..." en daar ging ze... Over die hoop met houtsnippers..
Mijn man heeft letterlijk zijn handen voor zijn ogen geslagen en ik was te verbaast om meer te doen dan gewoon te proberen om haar zo min mogelijk in de weg te zitten zowel in de weg naar boven als in de weg naar beneden...

Dus na die hoop zet ik haar stil en ik beloon haar (want man wat hadden veel paarden hier heel anders mee om gegaan) en mijn man zegt "WAT BEZIELDE JE?!!"
en ik kon alleen maar ietwat droog antwoorden: "Stuurfoutje...."
Mijn man heeft effectief een paar keer staan knipperen met zijn ogen voor hij alleen maar "S... Stuurfoutje?" herhaalde.....

wist ik veel dat die debiel niet zou remmen of uitwijken.

Mee eens, maar ik denk dat 90% van bokt niet DAT paardengevoel heeft, dat nodig is om een paard als Rêve te kunnen begeleiden (en ik hoor - helaas- bij die 90%).

Het zijn allemaal individuen. Een paard als Sam of Madammeke (waarvan ik het topic om volg) kun je niet zo benaderen. Maar met een koetsjiekoetsjiekoetsjie benadering van Rêve staat ze met de kort daarvoor door zo'n baas opgeheven foei-dat-mag-je-niet-meer-doen-vinger haar tanden te stoken, terwijl die baas al bloedend naar de spoed mag rijden...

Maar ik denk dat je op zich wel gelijk hebt dat het gros van bokt hiervan over de rel zou gaan.

Daar twijfel ik zelfs niet aan. En ik zal de laatste zijn die denkt de waarheid in pacht te hebben. Integendeel, hoe meer ik leer hoe meer ik besef hoe weinig ik weet...
Maar op dat moment, met mijn kennis van toen en terug kijkend met mijn kennis van nu ... Ik zou nog steeds niet weten hoe ik haar anders had moeten aanpakken zonder zelf zwaar verwond te raken (er van uit gaande dat je gebroken ribben en een barst in je schouderblad geen zware verwondingen vindt en daar is het alleen maar bij gebleven omdat ik op dat moment dacht "als ik niks doe maakt ze me gewoon dood" want ze was me met haar heup tegen de muur aan het pletten en het enige waar ik genoeg ruimte voor had om te doen was om met mijn elleboog vol in haar lies te mikken. Ik wist dat ik met dat te doen twee kansen had: of ze zou me nog eens meppen ook en ik was alleen op stal dus dan was het gewoon klaar geweest waarschijnlijk of ze zou schrikken en me net genoeg ruimte geven om mezelf in veiligheid te brengen maar gezien ik het al had voelen knakken wist ik dat als ik niks deed ze gewoon zou door gaan tot ik uberhaupt neer ging.)

Dus ik heb de gok genomen eigenlijk puur uit wanhoop en ze schrok zich rot en sprong gelukkig naar voren ipv uit te halen. Langs haar stal stond altijd een zweep (ze werd buiten gezet met de ketting en een zweep) en heb puur op adrenaline op dat moment echt grof in gegrepen... Het moment dat je 100% zeker bent dat je paard zojuist geprobeerd heeft om je te doden en niet uit schrik maar uit wrok en vanuit totale kalmte is het moment dat je in grijpt of je brengt haar de dag er na naar de slacht... En dat is dus het moment geweest dat ze klappen gehad heeft tot ze "op gaf". En zodra ze dat hoofd liet zakken, ging kauwen en die hals naar beneden strekte heb ik haar geaaid.

Ben de stal uit gestrompeld, poort dicht geschoven en langs de muur (zij stond in de hoek dus ik kon zeg maar met mijn rug tegen de muur gaan zitten en dan had ik haar poort om met mijn schouder tegen te leunen.) naar beneden geschoven want ik vertrouwde mijn eigen rompstabiliteit niet meer om gewoon te gaan zitten. Ik had verschillende dingen voelen knakken dus ik wist dat er minstens een paar ribben stuk waren. Gezien ik nog kon ademen ging ik er van uit dat het eenvoudige breuken waren. Heb mijn man gebeld of hij me kon komen op halen en mijn trainster of het oké was dat mijn auto bleef staan voor de nacht.

Trainster had camera's in de stallen maar de plek waar ze me geduwd had was precies een blinde hoek. De plek waar ik zat echter niet.... zodra ik mijn man gebeld had en haar gestuurd had, had ik haar aan de lijn om te vertellen wat er gebeurt was gezien ze me kon zien zitten en zij heeft met me gepraat tot mijn man er was.

dus ik word bij elkaar getaped want ze doen weinig aan zulke dingen, een kleine maand later wil ze over een plas springen (ze heeft een hekel aan water, nog steeds overigens ) maar ze vergat alleen even in te calculeren dat ik daar ook liep waardoor ze me nog maar eens met diezelfde ribben tegen een treinbilz (ik weet niet hoe dat in het AN noemt, die dikke rechthoekige palen) plette.... Een stalgenote zag het gebeuren en rende meteen naar me toe want ik trok blijkbaar lijkbleek (deed ook f*cking pijn! ) weg maar Rêve schrok er zelf zo van dat ze bijna op haar kont in de plas zat, zo snel stoof ze terug achteruit... Dat was dus zo'n "slip up". Gewoon lompheid die ik eigenlijk had moeten voorspellen. Ik wist dat ze bang was voor water en ik wist dat ze lomp kon reageren dus dat voorval was gewoon mijn schuld en is ze ook niet voor gestraft, iig niet door mij, ze heeft zichzelf gestraft want ze zat echt zo ongeveer in die plas.
Stalgenote bood aan om haar over te nemen (we waren met drie aan het binnen halen) maar op dat moment was de regel dat alleen ik, mijn man of mijn trainster haar in de hand namen dus heb haar zelf binnen gehaald...

Laten we zeggen dat ik momenteel geld durf in te zetten dat de pijn die ik momenteel ervaar die rib onder dat schouderblad is die iets blokkeert (staat uit verband, er staan er vijf uit verband in totaal links, minstens drie daarvan zijn Rêve haar schuld. De andere komen door Phara ) waardoor ik nu dus uitstralende pijn heb vanuit mijn rib naar mijn oksel en borstbeen/middenrif. Het komt en gaat maar ik ken deze pijn als geen ander.

Maar dat is dus wel het type paard waar ik op dat moment mee aan het dealen was. En ja, wat ik gedaan heb was wreed. Hoe je het ook draait of keert. Maar het alternatief was zoals ikkedus zegt gewoon een spuitje. En ik was zó overtuigd dat er een fantastisch lief paard in haar zat...

Mijn man zei toen ik voor het eerst met Sam bij N ging trainen "Sam ziet er gemakkelijker uit dan hij is en die merrie wat ze heeft is al helemaal een wolf in schaapsvacht."
Maar hij werkt wel graag met Rêve. Sam niet. Hij heeft Sam één keer aan de longe gehad en wil hem nooit meer aan de longe hebben, hij wil hem nog vast houden en mits verdoofd scheren maar verder wil hij niks met Sam doen. Rêve werkt hij wel mee aan de longe, vooral in de zomer neemt hij haar regelmatig eens aan de dubbele lijnen.

en echt, de koetsjiekoetsjie aanpak ken ik ook, Sam is immers zo'n paard waar je tegen moet fluisteren... Als je Sam zijn hoofdstel aan doet en je wil zijn riempje vast doen, dan houdt hij zijn hoofd ietsje schuin zodat je je vingers tussen het riempje en zijn vel kan steken want ik vermoed dat zijn vel ooit "tussen het gespje" gekomen is met vast maken ofzo en tenzij je dus zijn neus beschermd wil ie dat riempje niet vast laten maken. Díe persoon ben ik dus ook, die geduldig elke keer mijn hand tussen zijn huid en de sperriem legt en elke keer rustig tegen hem zegt "Sammeke ge weet inmiddels toch dat ik voorzichtig ben met u." en zodra iemand anders wat aan hem moet doen is het eerste wat ze te horen krijgen "voorzichtiger zijn dan wat gij denkt dat voorzichtig is met 'm."

Maar Rêve.... Rêve was, is, echt een uitzonderlijk geval. en daar mogen ze me voor uit kotsen als ze dit lezen... Maar ik ben benieuwd hoeveel van de kotsers verder gegaan zouden zijn met een paard dat een goede poging ondernomen heeft tot ze doden. Ze had me al grotendeels zonder zuurstof staan op het moment dat ik haar in haar lies mepte met mijn elleboog dus het was gewoon een kwestie van minuten. Ik zal dat moment ook nooit meer vergeten. Echt nooit meer. Ik kan me nog zo voor de geest halen hoe ik daar stond. Ik herinner me dat ik dacht "of ik doe nu meteen iets, eender wat... Of ik ben dood." En ik was echt niet overtuigd dat het zou lukken met in haar lies te slaan, dat was gewoon de enige optie die ik had.

Was vlak voor kerst... één arm was geblokkeerd geraakt tussen mijn lichaam en de muur waardoor die elleboog en onderarm ook compleet blauw waren... Ik zat drie seconden aan de kersttafel toen mijn broer vroeg wat ik in vredesnaam met mijn arm gedaan had. (op dat moment hadden we niet veel contact).

Overigens; Het is inmiddels zo'n gewoonte dat ik voor Rêve ook mijn hand tussen het riempje en haar neus houd als ik het vast doe. Beter voorkomen dan genezen zeker.

Of eerlijk? Zoals jij voor je dieren zorgt, is het juist het tegendeel…

Werkelijk ik denk dat er veel zullen gedacht dat je meer dan crazy was. Volgens mij zou Rêve een prima eventingpaard zijn want ze zal overal door en over gaan als jij haar er heen stuurt.

Ik herinner mij je veulen streken verhalen van Rêve. Toen was eigenlijk al duidelijk dat je er een had met een gebruiksaanwijzing
Verder klinkt dit duidelijk als een combi dominant, alfa en ook nog een merrie, dat vraagt een andere aanpak.
Maar dat je het echt op de paardenmanier heb moeten oplossen is wel een teken van lef om het goed te doen. Als dit niet was opgelost was het voor beiden einde oefening geweest.

Oh, ik heb uitermate veel respect voor je... Bedankt om deze verhalen van Rêve met ons te delen, want het geeft je eens een beeld dat het soms ook gewoon anders moet en dat dit ook ok is.
Er komen nu bij mij zo heel wat ervaringen naar boven die ik blijkbaar verdrongen had van mijn merrie . Ze wordt nu 18 jaar en ik heb haar 16 jaar. En ze is drachtig van haar eerste veulen. Ik ga mij alvast maar mentaal voorbereiden... Haar moeder was namelijk ook zo... Misschien dat ik dan toch blij ga zijn met een hengstenveulen.

Mijn merrie is ook zo een alfa merrie (al win Rêve het wel van haar hoor qua karakter). Die hebben we zeer strikt moeten aanpakken, want een gewone berisping kwam niet aan en lokte enkel maar meer fight uit van haar kant. Ik heb bij haar zo ooit boven de grond gehangen omdat ze mij in mijn rug beet en (gelukkig) aan mijn jas vast had en ophief. In een reflex zo hard als ik kon uitgehaald zodat ze losliet. Voetjes geven was een gevecht, maar ook gewoon haar aanraken in het begin. We kochten haar als 2jarige bij de fokker en toen we haar wilden aaien beet ze naar ons als een hond. De fokker kon haar gewoon aanraken. Ik moet zeggen - ze was toen al betaald - dat we toen wel even slikten.

Als je haar straft moet je straffen tot ze onderdanig reageert én dat kan soms even duren... Ze incasseert gewoon en blijft staan. Die zweep langs de stal is ook hier heel herkenbaar in haar jongere jaren... Jammer, maar onze veiligheid ging voor. En dan was ook alles ok en kan je alles met haar.

Verder is het echt een top paard geworden. Doet/deed alles voor mij, maar iemand anders in het zadel dan begon ze echt te piepen of bleef ze staan en keek achterom (van omhoog naar omlaag) om aan te geven dat er iemand op haar rug zat die ze niet apprecieerde en of die wou afstappen.

Dat van die wolfs in schapenvacht herken ik maar al te goed. Iedereen vind haar zo mooi en gemakkelijk en dan denk ik oef... Maar om te rijden inderdaad een heel gemakkelijk en fijn paard voor mij. Altijd willen gaan voor mij ook als ze iets moeilijk vond!
Het probleem is dat iedereen haar wil aaien (ze heeft een heel mooi hoofd) en zij vindt dat verschikkelijk door iemand die ze niet kent. Mijn schoonmoeder vond haar een hoogmoedige tr** toen ze iedere keer juist ver genoeg wegdraaide zodat ze niet aan haar hoofd kon. Zalig beeld om te zien

klopt, niemand geeft het haar omdat ze zich nogal eens laat doen van Sam (met zo'n blik van "doe maar jonge, als jij er blij van wordt) maar Rêve is echt een dominante trut. En de enige correctie die hielp was inderdaad "de paardenmanier".

Donnatella omschrijft het ook al: als je in greep, dan ook tot ze toegaf. En geen seconde vroeger stoppen want dat kreeg je hoe dan ook terug. Ook Rêve incasseert gewoon, ze bleef je ook gewoon aan kijken met de oren naar voren. Gewoon haar moment aan het afwachten... Dát moest je er dus uit krijgen. Die blik en houding moest ze laten vallen. De tijd dat ik nog zo hard heb moeten ingrijpen is gelukkig al een hele tijd geleden. Inmiddels accepteert ze correcties. Maar Rêve is dus ook zo'n paard dat ik uit de paddock moet halen als mijn man wil slepen want hij wilde haar eens doen schrikken door de (kleine) traktor tegen haar kont te parkeren en heel zachtjes te "duwen". Daarop plantte merrie-lief haar hoeven wat dieper in het zand en keek om van "kom maar op dan."
Toen kwam er van uit mijn man een "Schaahaaaat Kom die stomme geit eens uit de weg halen!" dus ik loop de paddock in en zie hem met de tractor zachtjes tegen Rêve haar kont duwen en ik zie Rêve staan met een kop van: "Nee, nope, dacht t niet! ONVERGEEFLIJK dit!!" Ze was beledigd... Dat wil je niet weten.

Dus ik doe haar een halster aan en geef haar een snoepje ala "I come in peace!" en mijn man zegt "ja beloon haar nog!" dus ik zeg "Schat, je zou inmiddels beter moeten weten dan Rêve uitdagen, je weet dat ze die aan gaat. Wees blij dat ze niet op de traktor gesprongen is."
Toen herinnerde hij zich het weer geloof ik. En dan loopt ze ook gewoon rustig met me mee, altijd met haar neus tegen mijn schouder, altijd contact en aandacht willen. Het is ook een extreem aanhankelijk paard nl. Maar tja, het is ook een dominante *** en zij kan het niet uit zetten.

wat me "zorgen baart" is dat Joy ook overal leider is waar hij komt. Nu laat die zich wel normaal corrigeren maar toch, na Rêve had ik het niet erg gevonden als hij wat lager in rang zou staan.

Iedereen wil hier ook altijd Rêve, terwijl Sam de veel veiligere keuze is.

Maar met die dikke bos manen waar ze met moeite doorheen kan kijken en die oortjes die zoveel kleiner lijken door diezelfde dikke bos manen is het altijd de my little pony van de hel die ze het liefst willen vast pakken... En dat mogen ze dus niet van ons.

Ik kom dan weer terug op de commentaren van anderen als ik met een paard bezig ben
Je bent altijd zo lief en ze doen alles voor je.
Ja dat klopt maar heb het laatste woord, zal altijd eerst met rust, geduld en slimmer zijn de boel willen oplossen.

Jullie hebben wel echt een grote hoeveelheid dieren daar he?

Paarden
Ezels
Geiten
En vooral met de nodige en variërende bijvoeglijk naamwoorden erbij.

Joy is hengst, heb zomaar het idee dat die niet zo hard erin gaan als die ***merries

Morgan, wellicht begrijp ik jouw post verkeerd, maar het is toch "zo zacht als kan, zo hard als nodig"?

Zeker mee eens dat elk paard een andere aanpak vraagt ik zie dat wel bij mijn bijrijdpaard en haar vriendin. Als het ooit nodig zou zijn mijn bijrijdpaard te moeten corrigeren, heb IK iets niet goed gedaan. Zij is heel respectvol, is bewust van grenzen en is heel duidelijk in haar communicatie. Haar vriendin daarentegen heeft het nodig dat ik grenzen aangeef en bewaak en duidelijk communiceer. Die pakt elke gelegenheid om de grenzen, in haar voordeel, te verleggen. Zij is er zoeentje die heel gevaarlijk kan worden als je niet consequent blijft.

En dit is ook wat paarden zo leuk maakt. Het is geen eenheidsworst. In een wereld waar wij als mensen woorden nogal belangrijk lijken te vinden, zie je weer hoe belangrijk lichaamstaal is. Om te gebruiken, maar vooral om te lezen en daaruit te handelen. Ze noemen paarden niet voor niets een spiegel. Ze reflecteren wat jij uitstraalt en ik vind dat ontzettend leerzaam

varkens, onversneden biefstukken hebben we hier ook.
We zijn vrij creatief met namen zo nu en dan ja. Sam is afhankelijk van zijn humeur: Samuel, Samaël (ja die twee hebben een tegenovergestelde betekenis.) Darth Samantha or Darth Samaël als hij het heel bont maakt.
Naast sammeke, Sammie, Freubel, friemel enz. Rêve is nogal vaak "muis" naast "meiteke" en "moppie".

Ik ben dan ook die ruiter die in het hekwerk geramd wordt door een zekere pony merrie, dat oplost door de pony merrie in kwestie zelf met haar kop tegen het hek te trekken. Waardoor ze beledigd bokt. Waarop ik dan heel rustig zeg "Dat was niet lief, dat doen we niet" en gewoon verder rijd.
N stomverbaast tegen mijn man "was ze nou serieus?"
Mijn man: "jep.... Toen die jonge merrie van haar in haar rodeo periode zat kwam er meestal gewoon een "euhj, doe es nie!" uit.

Rocamor; in mijn ervaring zijn hengsten ook softer dan merrie's, maar das ook vloeken in de kerk op bokt.

Hengsten weten heel snel hoe laat het is en merries hebben net als katten de gewoonte om een kort geheugen te hebben en vrolijk het hele verhaal weer opnieuw te zullen uitproberen.