Maar dat geeft dus weer hoe Chris is als mens. Hij is zo heerlijk down to earth, of je daar nou met een shetlander binnen komt (en er komt effectief iemand met een shetlander) of met een paard dat GP loopt, hij behandeld ze allemaal hetzelfde. en hij verwacht dat ook van zijn ruiters, hooghartigheid naar elkaar toe wordt niet gewaardeerd, ook op wedstrijd niet. Heb al meerdere keren les gehad na een prix st george ruiter en een keer eentje die een jong paard mee had die overal van schrok, ik was aan het uit stappen en hij kwam binnen. Zegt Chris "Anders moet je 'm even achter Sam en Kathleen zetten en dan helpt Kathleen je de bak wel rond." en die ruiter moest maar weten wie Sam en Kathleen waren. Jong dier mee op sleeptouw en na een tweetal rondjes op elke kant kon ie het zelf. (het jonkie, de ruiter kon dat ongetwijfeld er voor al. Het was het kaliber paard dat niet voor regionale wedstrijden bedoelt was dus )

Jeanette is blijkbaar ooit begonnen op een typetje als Sam. Hij heeft dus een beetje een zwak voor Sam. Nu is Sam van mening dat hij altijd snoepjes verdient. Hij is niet brutaal maar hij kan het je wel beleefd duidelijk maken zeg maar... (hij dan bij je staan en aan je hand snuffelen met een blik van "wat zou jij mij gelukkig maken als er in die hand iets lekkers zat voor mij....." )De 1e keer zei hij "jamaar ik heb niks vriend!" waarop Sam toch nog eens heel zachtjes zijn neus tegen zijn hand legde. Waarop Chris "oké oke ik weet wel wat!" en toen is hij een suikerklontje gaan halen voor hem en sinds zorgt ie dat ie wat op zak heeft als Sam komt.
"hij vraagt er zo lief om"

Mooi, die verhalen over paarden die je hebt gereden en die je op een of andere manier geraakt hebben.

Ook herkenbaar dat je iemands vriendschap enorm kunt missen omdat die toen die vriendschap nog bestond zo waardevol was omdat je jezelf kon zijn, begrepen werd en samen vreselijk kon lachen. Juist dan hakt het er enorm in als de vriendschap ophoudt zonder dat je de reden door hebt. Je voelt je verraden en onzeker en het is een rouwproces. Tenminste, zo ervaar ik het. Dat iemand die je door en door vertrouwde jou blijkbaar niet voldoende vertrouwt om je te laten weten waarom de vriendschap is opgezegd. Daar kan je helemaal niets mee.

Wat ik niet helemaal begrijp is dat je steeds schrijft dat (verbale) communicatie niet je sterkste kant is. Volgens mij sla je daar enorm de plank mis en doe je dat prima, maar wel op je eigen manier. En die is heel helder en duidelijk (en dat zal voor sommige mensen best wennen zijn).

In tegenstelling tot menigeen zeg ik wel eens wat tegen mijn instructeur waarover een ander misschien zijn wenkbrauwen zou optrekken. De term "ouwe l*l" heb ik nog niet gebruikt maar het zou kunnen aangezien hij 2 jaar ouder is dan ik en we allebei geen 20 meer zijn. Ik sluit niet uit dat ik dat nog eens al dan niet per ongeluk ga roepen.

Overigens had ik een paar weken geleden ook een handige actie wat dat betreft. Ik loop met paard in de bak tijdens een dubbele longe les en de instructeur loopt voor ons. Arabierig typje gaat ineens een andere kant uit en ik zeg: "Wat doé je?". Instructeur voelt zich aangesproken, draait zich om naar mij en geeft enigszins bedremmeld antwoord. Na mijn uitleg dat het niet tegen hem was konden we er wel om lachen.

Arabierig typje moet ook altijd de instructeur even netjes gedag zeggen. Om snoep bedelen doet ze niet maar even gedag zeggen hoort volgens haar bij de elementaire beleefdheidsvormen.

Kath, jij hebt er in ieder geval alles aan gedaan wat je kan doen, misschien is het toch nog te 'vers' bij mij zat er 8 jaar tussen. Wel ellende met politie aan toe hoor maar nu dus uitgesproken en weer normaal.

Ja inmiddels is het toch ook alweer een paar jaar geleden. Heb al twee jaar heen wedstrijd meer gereden dus al minstens drie a vier want heb nog 2 IPK’s gereden (dus twee jaar) onder Chris.

Vandaag N gaan helpen met de merrie. Ze was idd een beetje humeurig. Maar we hebben het opgelost gekregen. Vond het wel lief dat N zei dat ze niet wil dat ik gratis blijf komen..
Ik ben al blij dat ze het echt waardeerd en vind dit leuk om te doen maar ergens als iemand dan zelf zo iets zegt weet je het toch nog zekerder... als de merrie verkocht is wilde ze me vragen om haar verder te helpen met haar eigen merrie.

We waren rustig bezig en geleidelijk aan kwamen er steeds meer van de eigenaren aan de bak staan. maar N rijdt ook echt wel fijn. Ze rijdt niet graag jonge paarden blijkbaar maar ze pakt mijn tips echt razend snel op... Terwijl ik echt eigenlijk haar hele stijl om gooi nu..
Normaal doe ik dat niet en probeer ik te werken vanuit de stijl van de ruiter maar dit is een jong paard die specifieke training nodig heeft. Dan kan ik niet veel anders.

Soms loopt het zo raar tussen mensen, ze zal ongetwijfeld haar redenen hebben zonder dat jij daar iets aan had kunnen doen.

Leuk met die merrie. Jeukten je eigen handen niet om er even op te gaan? En een hele eer dat ze wilt dat je vaker helpt met trainen.

Wat waren je specifieke tips voor deze merrie?

Klinkt helemaal leuk, N helpen met de jonge merrie en daarna met haar eigen merrie. Dit doe je volgens mij het liefst: lekker met paarden (en hun mensen) werken zodat het paard begrepen wordt en beter in zijn/haar vel komt te zitten. Daar heeft het bijbehorende mens dan ook weer wat aan zodat die ook beter in zijn/haar vel komt te zitten. Als dat dan ook nog duidelijk gewaardeerd wordt (al dan niet met een financiële tegemoetkoming) is dat helemaal top.

Edit: even een waarschuwing: ik hoop dat het enigszins overzichtelijk is want kreeg tussendoor telefoon ivm de familie-crisis die ‘ongoing’ is en wilde het toch graag af typen maar inmiddels is het eh.. ja. Laat. Dus hoop dat het nog helder genoeg geschreven is.


Nee, ik heb wel eens ruiters les gegeven waarbij ik soms in mezelf dacht "in vredesnaam geef die knol hier..." maar bij N heb ik dat gevoel nog niet gehad. N volgt gewoon op wat ik haar zeg en ik heb ook altijd de gewoonte om uit te leggen waarom ik die dingen zeg maar sommige ruiters lijken het gewoon niet in praktijk te kunnen brengen. En ga er toch van uit dat als je betaald (die ruiters die het niet doen) dat je dan wel effectief ook wil luisteren dus waar het dan mis gaat weet ik nog niet goed. Normaal geef ik les met een oortje dus daar kan het bij andere ruiters ook niet aan liggen.

Bij N had ik ze nu niet mee, moet ze terug op laden als we dit vaker gaan doen. Werkt veel fijner voor allebei.
Klinkt nu heel dominant maar N doet gewoon wat ik zeg. En je ziet ook dat de "gewoonte" er heel snel in komt alsin: Heel snel kwam het punt dat ze het deed voor ik het kon zeggen als ze het voelde aan komen.

Merrie in kwestie heeft wat moeite met haar aanleuning. Die moeite heeft ze omwille van haar rug spieren maar ze heeft geleerd van de 1e ruiter dat ze er onder uit komt als ze met haar hoofd gooit. Ze is van hele goede wil maar als ze het moeilijk krijgt of spannend vindt gooit ze wat met haar hoofd. Ik wil nu dus eigenlijk dat ze die hals "laat vallen". Niet perse aanleuning. Gewoon ruggebruik, een werkbaar tempo en dat ze uit ontspanning zeg maar dat hoofd gewoon laat zakken. Contact en al die details komt vanzelf wel als ze de spieren en de rust in haar hoofd heeft. Naar het eind toe zag je N ook gewoon weer meer ontspannen en genieten. Ze zei dat ze het zo rot vond dat ik steeds moest komen. Dus ik zei dat ik graag werk met jonge paarden waarop zij stomverbaast "waarom in godsnaam?"

Dus ik schiet in de lach en ik zeg "omdat het puzzels zijn. Tis altijd beetje zoeken, altijd testen wat werkt, in geval van deze merrie durven om de norm los te laten en te kijken wat bij haar het muntje doet vallen... En elke keer die "aha" momentjes voelen.
Waarop zij "ja, als ze dan loopt zoals ze met momenten doet, dan geniet ik daar ook wel van, maar dat geduld dat jij hebt met steeds corrigeren, los en belonen... En na de 100e keer beloon jij nog altijd even automatisch en enthousiast als de 1e keer... Ik word daar knetter gek van.."

Ehm, ja, das jonge paarden rijden he. Geduld, begrip, laten weten wat je niet wil maar nog veel meer wat je wel wil..
en dan gaan ze het echt wel voor je doen...
Het zou kunnen dat ze nu toch verkocht is aan die mensen van woensdag, ze ging er een nachtje over slapen. Ze zou dan met verlies verkocht worden maar ze gaat dan wel naar mensen die haar alle tijd willen geven om in de spieren te komen en pas als ze er klaar voor is zou ze dan 1 keer per dag in gezet worden voor privé les. Ze waren zich bewust van de "gebreken" (ze hebben haar woensdag immers op haar slechtst gezien) maar N zei "ik ga ze de filmpjes door sturen ook de slechte stukken want dan horen ze jou ook zeggen hoe het op te lossen is en ze zien haar dan ook reageren." (wat ik ook wel een compliment vond )



Deze merrie:
-Onder haar tempo rijden. Dat is een truck die ik zelf geleerd heb van een bokker die mij met Sam op weg geholpen heeft toen Sam op zijn ergst was. Echt vlak voor ze naar stap vallen houden in draf en daarin ontspanning laten vinden. Het ziet niet uit, maar je ziet ze na een paar rondjes echt dat lichaam meer gaan gebruiken in die zin: Deze merrie kan heel ruim en heel hard maar ze doet maar wat. Ze gooit die benen naar voren en hoopt er het beste van. Door haar echt op dat hele lage tempo te rijden "dwing" je haar eigenlijk om na te denken waar ze haar voeten zet want ze mag ze niet maar gewoon naar voren gooien. Het is verbazingwekkend hoe snel je die dieren ziet beginnen nadenken als je dat doet. Omdat ze ook in het hoofd aan het werk zijn gaan ze soort van automatisch die hals laten "vallen". Dat is wat ik bij deze merrie wilde. Niet naar beneden "vragen". Je krijgt haar helemaal op gebold maar ze loopt volledig in een houdinkje dan. Ze kruipt gewoon achter je teugel en geef je been, (wat de standaard oplossing is voor zon gevallen lees ik op bokt) kruipt ze gewoon nog dieper.. Dus in het verlengde daar van;

-Van de hand af houden. Contact mag maar hoeft nog niet in deze fase. Wat ze absoluut niet mag is hangen of trekken. Als ze hangt (als ze laag gaat en je denkt "ja dat is een mooie houding voor zo'n paard) dan had ze de neiging om daar wat te gaan "trekken" aan die hand zeg maar. Op dat punt doe ik altijd been en een korte ophouding tegelijk (beide zacht overigens, houd in gedachte dat alles wat ik zeg met zo zacht mogelijke hulpen gedaan wordt. Been is bij deze merrie letterlijk gewoon je kuit op spannen en een ophouding is op dat punt gewoon niet je hand openen.) en dan meteen weer los. Op het filmpje gaan ze me ook de eerste minuten nogal veel horen zeggen: "been, ophouding en los!" De eerste twee keer liet N niet meteen los dus ik zeg: "Meteen los, geef haar het vertrouwen dat ze juist zal reageren, doet ze het niet, dan vraag je het gewoon opnieuw en geef je haar terug vertrouwen. Want als je niet meteen los laat en ze geeft na en dus de juiste reactie, dan ben je geheid te laat met zelf na te geven. Dan is ze al terug met je hand aan het vechten nog voor jij haar hebt kunnen belonen voor de juiste reactie. Al moet je het 6 keer na elkaar opnieuw vragen. Als ze die zesde keer zacht blijft dan ben jij op tijd met je beloning en zij blijft dan ook mooi zacht door lopen en op een gegeven moment legt ze vanzelf die link dat zacht in die mond blijven er voor zorgt dat jij ook na geeft.
Dat klinkt nu heel stom maar het feit is wel dat we dus met een merrie zaten die in stap al met het hoofd aan het gooien was, hetzij echt omhoog, en als ze naar beneden ging, dan ging ze daar haar neus er uit trekken om vervolgens omhoog te gooien. Na twintig minuten hadden we terug een merrie die de hals liet vallen, zacht was in dat mondje en met momenten had ze dan heel even zo'n paar passen dat N één keer moest corrigeren maar dan ook echt maar 1 keer. want ze kreeg door wat N wilde en dat de juiste reactie beloont werd. Dus ondanks dat je die eerste tien minuten misschien zes keer na elkaar corrigeert omdat je de 6e keer pas de juiste reactie krijgt was het wel zo dat op toch korte tijd we gingen naar één keer gewoon heel even "eh, doe es niet" weer een merrie hadden die gewoon ontspannen liep.
dus in de kern: Corrigeren en er van uit gaan dat ze de juiste reactie gaan geven. Beter opnieuw vragen dan de juiste reactie niet meteen belonen. Heel op het einde liep ze gewoon een heel stuk eigenlijk met haar neus onder de boeg hoogte zonder te prullen of te trekken of te versnellen. Dus ik zeg "N, zou je dat dier niet eens de hemel in prijzen voor wat ze nu aan het doen is?". Echt, het klinkt misschien niet logisch maar het werkt, ik heb nog geen enkel paard gereden waarbij het niet werkt. En ook dat is iets dat ik heb moeten leren (en geleerd heb van de bokker): Als je iets vraagt durven vertrouwen dat je het juiste antwoord gaat krijgen want anders ben je te laat met belonen. En het ergste dat kan gebeuren is dat je de vraag opnieuw moet stellen. En tsja, stel nou dat ze de verkeerde reactie geeft: dan heb je dus in het ergste geval die reactie gewoon genegeerd want je stelt dan de vraag meteen opnieuw tot de juiste reactie komt. Als ik er niet over "moet" discussiëren, dan doe ik het niet. Zo simpel is het eigenlijk.

-N heeft vandaag een beetje mijn van de western gepikte trukje mee gekregen (dat was voor haar een heel onwennige, het is ook simpelweg een manier van rijden die de meeste dressuurruiters niet gebruiken of aangeleerd krijgen omdat ze m niet nodig hebben.). Buitenteugel tegen de hals, niet perse met contact maar wel tegen de hals. Dat is je begrenzing. Binnen teugel ook tegen de hals = rechtdoor. binnenteugel van de hals = afdraaien.
Ze heeft de neiging om in de bochten te versnellen, want ze loopt over die schouder weg omdat ze nog niet helemaal recht is en ook nog niet helemaal in die aanleuning is. Ik wil (en kan) een paard niet vol "ondersteunen" met mijn buitenteugel en been. Ik wil lichtheid. Dus deze merrie heeft al bij training 1 eigenlijk (ik doe dat onbewust.) mee gekregen dat buiten teugel tegen de hals begrenzing betekent. Dus ik zeg "leg uw buitenteugel eens tegen haar hals aan in die bochten" en ineens liep ze niet meer onder haar uit in die bochten. Dus N kijkt vragend naar mij.
dus ik "ehm, het is een lang verhaal dat ik je nu ga besparen, maar ik heb door mijn beperkingen wat stukken van de western geleend en ik leer die onbewust elk paard dat ik rijd aan. Zij snapte het uitzonderlijk snel. "
N vond dat wel een hele leuke trouwens. Want bij de galop heeft ze nog meer die neiging van heel diep te gaan en dan eigenlijk over de schouder "weg te lopen" om dat achterbeen niet onder te moeten brengen. Vandaag zeg ik dus "als ge haar in galop zet, buitenteugel tegen de hals, binnenteugel iets van de hals af en verder niet te veel aan haar prullen, ik weet dat het heel eng voelt maar probeer haar los te laten vanvoor, ze moet zelf die balans vinden." en dan is het leuk dat N me gewoon vertrouwd want N geeft zelf toe dat ze wat onzeker is en deze merrie sprong erg chaotisch aan en galoppeerde dan nog chaotischer verder. Maar in de plaats van toch vast te pakken deed ze dus exact wat ik zei. en zoals ik zei: die merrie leert zo bizar snel! Ze sprong heel rustig aan en galoppeerde gewoon heel rustig verder. N zei "zo heb ik die merrie nog nooit voelen galopperen..." (ze had vandaag ook echt mooi sprong in die galop overigens, het zag er ook echt heel beheerst uit, zowel de aansprong als de galop zelf.)

dus ik zeg "mooi, gaan we een stapje verder. Ga eens heel langzaam met uw hand naar voren en kijk of ze wil volgen zonder zich op te kroppen, maar houd uw buitenteugel tegen die hals, contact boeit me niet, als ze die teugel maar tegen de hals voelt...
en ja hoor, voor het eerst (onder mij heeft ze het ook nog niet zo goed gedaan) zag ik haar zakken met die neus naar voren ipv naar haar borst toe. )
en toen zag ik een glimlach komen bij N en wist ik dat het ook goed voelde.

Ook aan haar moeilijke kant galoppeerde ze heel goed, draf hebben we op de moeilijke hand iets meer werk aan gehad maar op het einde was ze ook daar heel stabiel en fijn rustig in tempo.

-In de galop niet gaan zitten. Ik weet dat er een naam voor is (enfin ik weet sinds kort dat er een naam voor is) maar ben hem alweer kwijt. Wat ik doe is niet echt een verlichte zit maar ik ga ook niet zitten. Je ziet eigenlijk alleen dat ik sta als je er echt op let. Je houdt je gewicht en je schouders dus boven je middelpunt zoals je ook zou doen wanneer je zit maar je gaat wel in je beugels staan waardoor je eigenlijk je eigen gewicht gecontroleerd met je heupen, knieën, enkels en schouders. De reden is simpel: dan hoeft het dier onder je zich alleen bezig te houden met haar eigen lichaam. Niet ook nog eens met dat van jou. Je volgt hun ritme en houdt zelf je eigen lichaam in balans en ontlast op die manier de rug van het paard. Ik heb filmpjes van mezelf op de merrie. Op geen enkel filmpje zit ik effectief in het zadel. Zelfs in draf is het perfect mogelijk om op die manier de rug "vrij" te houden en zeker bij een merrie die nog zo arm bespierd is in de rug vind ik dat echt een pro. Het vergt wel veel meer van je eigen lichaam trouwens. N gaat stijf zijn morgen zeg maar. Ik kan bij mijn eigen paarden inmiddels gewoon blijven zitten. De 1e keer met deze merrie waren de beide binnenkanten van mijn knieën blauw en ben ik drie dagen stijf geweest. (ik heb er nog foto's van denk ik, het is járen geleden dat ik nog zulke blauwe plekken gehad heb van het rijden.)

-en zoals je al kan lezen. En daarmee strijk ik zo ongeveer 90% van bokt tegen de haren in (eigenlijk al met alle punten die ik genoemd heb denk ik onder het tempo rijden is, van wat ik begrepen heb, een grote no-no voor ehm.. De paardenwereld. ): een constant contact met de mond is voor mij op dit punt onbelangrijk. aanleuning kan imo pas wanneer ze zelf leert ontspannen. Er wordt dus wel gevraagd en gecorrigeerd op het gooien met het hoofd maar na de correctie wordt er los gelaten. Eerst moet ze zelf haar hoofd leren dragen terwijl ze loslaat in die kaak. Als ze dat goed doet rijd je haar naar de hand en een zacht, constant contact toe. Maar voor nu moet het verschil tussen "goed" en "foei" veel groter zijn dan je kan bereiken met een constant contact in de mond.



Ja, dit doe ik inderdaad het liefst, en liefst nog met paarden zoals deze merrie. Zeker met een ruiter als N. Iemand die (al weet ze het niet van zichzelf) van nature zoveel gevoel heeft met wat ze bezig is dat ze gewoon razendsnel zelf aan het verder borduren is op wat haar gezegd wordt. En ze beseft het niet eens... Alles waarvan ze merkte dat het werkte zag ik haar gewoon opnemen en verwerken en op verder borduren. Heerlijk is dat!

wb financiële tegemoetkoming; normaal gesproken heb ik een prijs voor les geven maar die wil ik aan N niet vragen. In eerste instantie (toen ze me de 1e keer vroeg wat ze me moest) heb ik gezegd "als ooit iemand les wil, denk dan eens aan me, je kent mijn prijs die ik normaal vraag. Laat ze dat weten en verwijs ze door.")
Nu vandaag zei ze dat ze zich er eigenlijk echt beter bij zou voelen als ze me mocht betalen, dat het voor haar nu echt voelt als profiteren. en dat ze me eigenlijk ook wilde vragen om te helpen met haar eigen merrie maar dat ze dat dus niet gratis wil. Dus we hebben nu afgesproken dat we de merrie beschouwen als "testcase" (gezien die toch waarschijnlijk verkocht is op korte termijn.) en ik heb gezegd dat ze me dan maar een symbolisch bedrag moet geven waar ze beter van slaapt. Maar voor we echt door konden gaan op het onderwerp kwam de originele ruiter van de merrie aan, die keek naar N die op de merrie zat, naar mij die in het midden van de bak stond... Trok haar conclusies, en laten we zeggen dat als blikken konden doden ik dit niet meer zou typen.
Mij maakt het niks uit maar het is wel een klant van N, dus voor N nog wat kon zeggen heb ik gezegd "we hebben het er een volgende keer over." en toen ze mijn blik volgde snapte ze wat ik bedoelde en ging ze naadloos verder met "goh ja volgende keer komt misschien niet meer he als die mensen haar nemen."

Ik vind het altijd een pro als mensen snel door hebben wat ik zie ook als ze het zelf in eerste instantie gemist hebben en daar op in spelen.

Ze ging zich ook nog helemaal verontschuldigen dat ze me gebeld had maar dat ze het fijn vond als ik mee keek want dat ze zelf nogal stresserig is en woensdag was dan nogal rot gegaan en ze was aan het zeggen dat ze steeds aan het denken was aan wat ik gezegd had zondag maar dat het niet wilde en als ik dan mee keek dat ze gewoon rustiger bleef.
Dus ik zei "N, je zit op een jong paard dat part time renpaard is zo nu en dan dat letterlijk langs alle kanten wiebelt dingen laat voelen. elke verstandige ruiter heeft graag iemand die mee kijkt bij een paard als dit, je kan niet alles tegelijk, jij voelt, je grond persoon kijkt mee en samen werk je er aan. Jij kan zeggen wat je voelt wat je niet kan plaatsen, je grondpersoon ziet m lopen en kan daarop in spelen. Dat is hoe je met jonge dieren werkt."

Of iig, dat is mijn visie op hoe je met jonge dieren werkt. Ik vind het nog steeds leuk als mijn man even mee kijkt bij Rêve of Sam omdat ik dan kan zeggen "ik voel dit of dat, wat zíe jij?"
Zo wees hij me er bv op toen e bij N zijn gaan trainen dat ik niet blijf zitten bij de wissel. Terwijl ik dacht daar aan gewerkt te hebben. Hij zei gewoon "je hebt tijdens geen enkele wissel in je zadel gezeten".
Ja, dan snap ik waarom Sam onzeker wordt. Daarom dus het zadel er af. Dan heb ik geen andere keuze dan blijven zitten. En ook mooi in het midden blijven zitten want anders flikker je er gewoon af.

De pony is verkocht aan de mensen die haar alle tijd wilden geven. Ze is gisteren op gehaald.

Ach! Hopelijk komt ze daar goed terecht en pakt het inderdaad zoals ze het voor ogen hebben, dat ze niet over 3 maanden weer verhandeld wordt als lastpak ofzo

Ik hoop het ook. als ze verhandeld wordt als lastpak is de prijs er vast ook naar en komt het me wel aan de oren. Tis een klein dorp. Laat N wel weten dat ik haar dan overneem.

Dat klinkt vooralsnog helemaal goed. Ze blijft dus in het dorp? Misschien wordt je wel benaderd om les te geven, dat zou helemaal mooi zijn.

Precies dit dacht ik ook. Goed voor pony, ruiter en voor jou ook leuk.

Dat is leuk, zo vlak bij.

Ik weet niet wie haar nu uiteindelijk gekocht heeft maar niemand kent me echt in deze streek dus vrees er voor.

Vandaag beetje baaldag met Sam. Of hij mag blij zijn dat hij nog eten krijgt of ik ben een beroerde ruiter die blij mag zijn dat hij nog loopt. ook niet bij Joy geraakt vandaag.

Maar je hebt goede fee N.

Oh, da's echt wel een baaldag als je zelfs Sam even niet meer ziet zitten (of Sam jou even niet meer). Komt dat doordat je niet bij Joy geraakt was of heeft een en ander niets met elkaar te maken?

Denk vooral omdat we gisteren en vandaag nogal een groot issue met mijn broer gehad hebben en ik mentaal gewoon op ben. (Het gedoe met mijn broer speelt al van oktober vorig jaar.)

Mijn man zei dat wat hij gezien had er goed uit zag. Dat ik moet leren tevreden te zijn.

Wijze man. Koesteren die gast!

Zo klinkt het eerder dat je er voor jouw gevoel niet helemaal voldoende bij was maar Sam nog steeds wel uit de voeten kon met dat deel dat je er wel was. Pareto rule 80/20. Verder eens met Pien. Vasthouden die man.

Die man van jou klinkt wel geweldig hoor! Hij heeft vast vreselijke zweetvoeten ofzo, want niemand is perfect

Wat is er gebeurd met Sam...?

We zijn volgend jaar 10 jaar getrouwd en dit jaar 11 jaar samen, ter indicatie: ik word 32 dit jaar. Dus het is wel de bedoeling om hem te houden ja. hij stond keer op keer aan mijn zij. Tijdens nierstenen, zware operaties, zware epilepsie aanvallen... nooit heeft hij 1 keer geklaagd of gezegd ‘ik was er toen wel voor je..’
Menig chronisch zieke kan je vertellen hoe uitzonderlijk dat is. Heb hem recent nog een app gestuurd daarover: om hem te laten weten dat ik hem waardeer en trots op hem ben. Want bovenop dat alles accepteert hij ook dat ik nogal slecht ben in praten en emoties tonen. We hebben vrij snel de ‘afspraak’ gemaakt dat ik het zou sturen/opschrijven als ik iets kwijt wilde of iets me dwars zat en dan lukt het praten wel omdat hij me dan een beetje kan begeleiden. Ik heb 21 jaar leren zwijgen en vooral geen emoties tonen, het is niet makkelijk om dat ‘om te zetten’. Voor de ‘simpelere’ dingen kan ik het nu wel maar als het dieper gaat dan klap ik dicht. Maar toen we pas samen waren was aangeven wat ik wilde eten/of ik wilde eten al onmogelijk.

Sam voelde erg drammerig vandaag. Iets wat ik helemaal niet gewoon ben van hem. Zowel op mijn been als op mijn hand amper reageren. Heb hem zelfs even moeten aan tikken bij een draf overgang omdat hij mijn been gewoon negeerde. En dan ging ie weer in hoog tempo. Het probleem is dat hij dan dus zijn rug en bekken niet gebruikt en het ‘terug rijden’ doe ik normaal gewoon op zit. Nu knorde hij zelfs een paar keer geërgerd op een ophouding (omdat hij mijn zithulp negeerde.)

Zakken en ‘uitschuiven’ is altijd moeilijk met Sam maar vandaag helemaal. Sam heeft van nature een ‘hertenhals’. Niet alleen een onderhals maar ook hol in die bovenlijn. (Heb nog wel foto’s van hem ongetraind). Dus hem laag en rond rijden én met lengte in de hals is een must maar ook moeilijk en vandaag helemaal.

En dan gaat ie zijn nieuwe kunstje doen. (Want op dat punt heeft het niks meer met dressuur te maken.) en gaat ie wisselen om de pas.
Dat kan ie alleen ongevraagd vooralsnog trouwens...
Maar eens hij daar mee begint is het echt miserie om hem weer ontspannen laag te krijgen.... Hij heeft soms van die dagen, ik gok dat hij nu reageerde op mijn vermoeidheid...heb ook veel spierspanning in mijn rug dat zal ook mee spelen... maar op het moment zelf kan ik alleen maar wanhopig denken ‘Ik ben hem gewoon compleet aan het verpesten nu!’ Want ik weet hoe belangrijk het is dat hij zich niet hol maakt en die wissels om de pas in zijn hertengalop... holler wordt het niet.

Op zulke momenten zou je eigenlijk gewoon af moeten stappen, je paard bedanken en rust moeten nemen. Je schrijft altijd zo vol lof over Sam. Ik denk niet dat je hem zomaar aan het verpesten bent, maar jhr het jezelf en hem zwaarder maakt dan nodig is. Soms is een schone stal en een wortel ook meer dan voldoende he.

En al helemaal in dit soort situaties (met je broer, maar wellicht ook nog wel iets met de merrie).

Zo te lezen waren jullie vandaag even de connectie kwijt. Eens met Rocamor, dan kan je beter afstappen en Sam een knuffel en een wortel geven. Het is ook niet niks wat je momenteel doormaakt.

De merrie op zich doet me niks. Dat klinkt hard. Maar ze was niet van mij. Zolang ze niet van mij zijn doet het me weinig of en wanneer ze gaan.
Ik stop met hem niet graag als ik hem niet ontspannen gekregen heb. Reve wel. Maar Sam pakt die spanning mee naar de volgende rit heb ik al gemerkt. Dus zodra hij dan een paar passen ontspant wordt hij uitgebreid beloont en stoppen we. Ook al was dat in een galop die niet voldoende taktmatig voelde (nog iets wat ik niet gewoon ben van hem. Hij combineert dit soort spanning normaal niet met viertaktgalop. Kan zijn spanning dan normaal juist omzetten naar een door gesprongen galop. Maar vandaag niet en ik wil met hem niet meer stoppen met spanning. Hij is dan de keer er na altijd nog vaster in zijn spieren.
Rêve had ik idd weg gezet. Gewoon iets dom gedaan waarvan ik weet dat ze het altijd goed doet, beloont en uitgestapt maar bij Sam is dat wat moeilijker...

Ik ben dan ook niet boos op hem. Hij krijgt zijn knuffel, wat brokjes en wortel en snoep... want snoep= basisbehoefte volgens Sam. Ben dan vooral boos op mezelf dat ik het niet opgelost kreeg.
Zou ik iemand van jullie mogen PB’en over wat er een beetje speelt?

Kom maar. Ik heb ook een wedervraagje, als het mag

Mijn reactie was dus wat mosterd na de maaltijd. Apart dat Sam er zoveel last van heeft als je hem met spanning wegzet.