Geplaatst Heel snel daarna kwam de prachtige Bliss bij mij wonen. Het liep allemaal gek, want Bonnie overleed op donderdag en ik ging 5 dagen later al bij haar kijken. Ik was er nog niet aan toe, maar er was een vlammetje aangewakkerd en twee weken later ging ik nogmaals kijken. Intussen was ik verliefd en na een volledige keuring mocht de knapperd mee naar huis. Bliss was toen net 4 jaar oud.
Ik heb me georiënteerd op een hengst en had Arany hier al vaak voorbij zien komen. Aangezien het de eerste keer werd dat ik zelf een veulentje ging fokken (met de bedoeling het te houden), besloot ik voor hem te gaan. Punt 1 omdat het een prachtig paard is en punt 2 vanwege zijn geweldige karakter.
Op 15 mei 2021 werd mijn lieve dame geïnsemineerd en dat bleek in een keer raak te zijn. Toen ik het boshobbelen af moest bouwen vanwege mijn dikke buik en lijf wat niet meer goed wilde, kreeg Bliss lekker een vrije zomer. Ik heb in het najaar/de winter nog wat stapritjes met haar gemaakt tot ze aangaf niet meer te kunnen. Dus toen mocht ze lekker met verlof chillen.
Ze hield ons lang in spanning, kreeg al snel wat uier, was mega zwaar en haar banden verslapten, maar er kwam maar niks.
En na 346 dagen en 3 nachten waken hadden we 's avonds eindelijk een PH van 5,5 met de teststrips. De 4e nacht hebben we haar dus heel goed in de gaten gehouden. Om 4 uur keken we en toen was er nog niets aan de hand en om 5 uur keek ik op de camera en zag ik allemaal plekken op de stoep voor de stal. Mijn vriendin, die dierenarts is, was met mij samen bij ze aan het kamperen. Dus we zijn snel naar buiten gegaan waar ik Bliss in de stal van mijn andere paard trof (ze lopen 24/7 buiten met stalletjes waar ze zelf in en uit kunnen). Ze keek apathisch voor zich uit en daar raakte ik zelf een beetje door in paniek. Gelukkig reageerde ze goed op ons en hinnikte zachtjes. Ik heb haar een aai gegeven en daarop perste ze een keer. Ik zag twee beentjes tevoorschijn komen, maar zo snel als ze kwamen, gingen ze ook weer terug. Mijn vriendin is meteen aan de gang gegaan, want we moesten haar echt helpen. Uiteindelijk hebben we met z'n tweeën heel hard moeten trekken om Buck eruit te krijgen (arme Bliss), want het bleek een reuzenveulen. Z'n hoofd moest even geholpen worden, toen zaten zijn schouders klem en vervolgens ook zijn billen nog. Maar we hadden hem er binnen 9 minuten uit gelukkig. En ze had hem niet knapper kunnen maken! Ze heeft alles gemaakt wat ik wenste (al was een merrie praktischer geweest) en nog meer. Ik ben zo trots op die geweldige merrie!
Nou, genoeg gekletst, hier is Buck, intussen 9 dagen oud.
Zijn lekkere billen
Gras eten moet ook al geprobeerd worden
Zijn lieve moedertje
En nu al veel power (vandaar vast die billen)
Extra haar is ook leuk
En met zijn geweldige moeder en mijn lieve vriendin
Wat een leukerd zeg! 
