Geplaatst In de weken nadat ik terug was gekomen heb ik geprobeerd om haar wat makker te maken, maar het boeide haar allemaal niet. Het hielp ook niet dat Tulip en haar moeder veel binnen moesten blijven omdat Tulip snel verbrand, en ze wat medicijnen moest krijgen om eventuele uitdroging te voorkomen. Mensen waren niet echt leuk in haar boek.
Vandaag had ik Tulip en haar moeder Nike binnen gezet (ze staan overdag in een soort afgesloten inloopstal), en ik zag dat ze enigszins geïnteresseerd was in het geluid wat de roskam over Nike’s vacht maakte. Dus ik waagde het er op en begon Tulip’s rug te poetsen, en wonder boven wonder bleef ze stil staan en vond ze het nog aangenaam ook! Ik ben toen op een stoel in een hoek van de stal gaan zitten om gewoon ff niks te doen en bij de paarden te zijn, en Tulip te observeren in de hoop haar beter te begrijpen. Echter, voor ik het wist had ze zichzelf voor mijn stoel geparkeerd en dirigerende ze mij om haar rug verder te borstelen. Ik wist niet wat me overkwam. Steeds als ik stopte liep ze een klein stukje en kwam ze daarna weer terug om een schouder of bil voor mij klaar te zetten. Op een gegeven moment heb ik een harde borstel gepakt en ben ik daarmee ook de benen en borst gaan borstelen (normaal loopt ze dan weg), en toen begon ze mij terug te kriebelen; te besnuffelen; en voor het eerst echt naar me te kijken. Dat klinkt misschien heel onbenullig maar op dat moment realiseerde ik me dat ze dat nog nooit eerder gedaan had. Zo zijn we wel een uur bezig geweest en voor ik het wist was het te warm om Nike nog te longeren, en ben ik uiteindelijk weer naar huis gegaan.
Deze blik is echt typisch Tulip. Ze tolereerde me wel, maar daar was ook alles mee gezegd.
Maar vandaag realiseerde ze zich dat zo’n mens toch nog wel nuttig kon zijn.
Hier kijkt ze voor het eerst echt mijn richting op (het is een Appaloosa en ze heeft weinig pigment rondom haar ogen, vandaar dat haar oogleden er een beetje ‘raar’ uit zien).
Hier kijkt ze voor het eerst echt naar mij.lIk kon haar nog niet direct aankijken zonder dat ze weer weg keek, dus ik heb het maar indirect via mijn telefoon gedaan.
Tulip is op kleur getest en zwart panterbont, maar momenteel zie je daar nog niet zo veel van.
Hier met zink crème op haar ogen om de huid tegen de zo’n te beschermen. ‘Mom, she put that weird stuff on my face again. We were having a moment and she ruined it!’.
Ik heb weinig ervaring met veulens, maar ik ga deze tactiek voortzetten de aankomende weken om te zien of we zo nog meer succes kunnen boeken!
