Mijn prachtige mooie Duitse Herder is 31-12-2018, 10 jaar geworden. Dat lijkt wel niet zo bijzonder maar lees maar gauw verder, dan denk ik ook dat jij het bijzonder gaat vinden.
Heel veel bokkers hebben het gevolgd en vroegen ook hoe het met haar ging. In dat topic kan je haar hele verhaal per update lezen maar mocht je nog vragen hebben dan mag je ze gerust stellen en beantwoord ik ze.
***
Wie had dat gedacht?
10 jaar geleden werd er in Wolvega een nestje Duitse Herders geboren. We zijn vaak wezen kijken en in februari mocht ze dan eindelijk met ons mee. We noemen haar Jesda. Overal ging ze met mij mee. Naar de hondenschool, naar school en noem maar op. We liepen GG, deden behendigheid en haar favoriete sport was toch echt wel flyball. We hebben samen de post rond gebracht en deden veel leuke dingen samen. Helaas kwam in Juli 2012 overal een einde aan. Jesda kreeg een ongeluk en brak aan beide kanten haar bekken. Heel veel tijd en zorg er ingestoken en ik heb altijd geroepen dat ze geen 10 jaar zou worden. En nog verbaasd het mij dat ze 10 jaar is. Ze staat sinds enkele weken elke dag op 1 pijnstiller en dat gaat super goed! We wandelen wel stukken minder maar voor haar is het nu super goed vol te houden. Af en toe pakken we een lesje Detectie mee en dat vindt ze ook geweldig, al doet ze het wel op haar eigen manier.
Natuurlijk geen topic zonder foto's. De foto's zijn door de jaren heen.
Foto 2:
Vind ik nog steeds een hele gave foto!
Foto 3:
Lekker knagen op een stok in de sneeuw
Foto 4:
Deze mand was eigenlijk van mijn Border Collie maar zij ging er elke keer op de kop in liggen, tot de mand helemaal uit elkaar gescheurd was
Foto 5:
Samen aan het water
Foto 6:
Haar altijd lieve blik
Foto 7:
Goed luisteren
Foto 8:
Heerlijk relaxen. Ja, als zij zo lag paste er niemand meer bij
Foto 9:
Deze foto is genomen bij een vriendin op stal toendertijd. Nadat Jesda zeker 2 maand alleen de achtertuin had gezien merkte ik dat het tijd was om ergens anders heen te gaan. Ik heb Jesda in de auto geladen en ben bij een vriendin wezen kijken die aan het paard rijden was. Jesda heb ik bewust vast geknoopt aan het hek maar mevrouw heeft heerlijk daar gelegen en kon heerlijk van zich af kijken. Na ongeveer 3 uur (vertelde facebook mij) zijn we weer naar huis gegaan en heeft ze weer heerlijk thuis geslapen.
Foto 10:
Is hier nog een beschrijving nodig?
Dan komen nu enkele foto's van haar ongeluk. Ik vind zelf dat ze niet in spoiler hoeven te staan omdat het eigenlijk alleen maar een litteken is.
Foto 11:
Haar linkerkant. Als je het topic hebt gelezen wat ik ergens bovenaan heb geplaatst dan is dit de 1e kant waar ze geopereerd is.
Foto 12:
Ongeveer een week later haar rechterkant. Alles is te lezen in het genoemde en geplaatste topic bovenaan dit topic.
Foto 13:
Haar kippenkontje van bovenaf
Foto 14:
Nadat haar littekens goed dicht waren en er weer wat haar opgroeide gingen we bezig met haar revalidatie. We gingen naar zwemles! Ik werkte toen in een dierenwinkel en werkte van 08u tot ongeveer 12u (afhankelijk van de tijd dat we bij zwemles moesten zijn) en toen gingen we naar zwemles. Het was een dikke 3 kwartier rijden en toen een halfuur zwemmen (opbouwend) en toen weer naar huis.
Ik weet nog goed dat ik daar de 1e keer kwam en dat Jesda haar linker achterpoot niet gebruikte. De zwemjuf zei er niet veel over maar toen we een week later kwamen toen begon de zwemjuf helemaal te glimlachen en kreeg ze twinkeloogjes. Ze riep heel blij: "Waaw! Wat is Jesda voor uit gegaan." Ik stond er wat versuft bij te kijken en dacht, ik weet niet wat jij ziet maar ik zie gewoon 0 verbetering. Tot ze het mij uitlegde. Ik liet foto's van voor de zwemles zien en daar wees ze er op dat haar achterpoot 'gezakt' was. Ipv dat haar voetje nu zegmaar 20cm boven de grond hing, hing die nu 15cm boven de grond. Doordat ik haar elke dag zie, is me dat gewoon niet op gevallen. Er zat dus zeker verbetering in! Enkele weken later kon Jesda gewoon weer netjes op 4 pootjes lopen. Voor het hele verhaal raad ik je aan het topic door te lezen.
Sinds een hele poos doen we detectie. Omdat ik natuurlijk met mijn andere hond vaak weg ga en zij kan dan niet mee en ik voelde me dan schuldig. Toen heb ik een HS aangeschreven en Jesda haar probleem voor gelegd en de juf van de HS had ook een hond met bijna hetzelfde! En ook zij deed detectie met die hond. Zo doen Jesda en ik af en toe een lesje. Het is zeker in de winter afhankelijk van hoe ze zich voelt maar wanneer ze een lekkere warme deken draagt gaat het prima.
Respect als je het hebt gelezen. Jesda en ik vinden het leuk als je een reactie achter laat.
Ook wil ik eigenlijk iedereen bedanken die toendertijd heeft mee geleefd met Jesda en natuurlijk met mij. Intussen heb ik het wel een plekje kunnen geven maar het gaat nooit helemaal weg.
Detectie is zeker leuk en Jesda vindt t zelf ook leuk!
Dankjewel
Lukasje
Berichten: 11221
Geregistreerd: 06-01-15
Geplaatst: 07-01-19 00:08
Ooh, ik begrijp helemaal je gevoel over haar 10e verjaardag! Mijn frans bulletje kon niet meer lopen op zijn 6e, een acute nekhernia. Een operatie volgde, echter zonder garantie of hij het zou halen. Maar, hij kon weer lopen achteraf alhoewel sinds dat moment natuurlijk ook alles anders werd. Toen hoopte ik ook dat hij 10 zou mogen worden. En dat werd hij!! 2 dagen na zijn 11e verjaardag heb ik hem laten inslapen. Maar dus ja, dat ongelooflijk gevoel van “hehe, dat hebben we gehaald”, dat ken ik helemaal!
Dus Jesda, van harte gefeliciteerd en nog een hele mooie tijd samen met je vrouwtje!
KirstenHorse
Berichten: 1291
Geregistreerd: 16-02-13
Woonplaats: Amsterdam
Geplaatst: 07-01-19 00:23
Jesda.. ik heb haar toendertijd als klein meisje gevolgd en ze is nog steeds zo prachtig
Wat fijn om te horen dat ze haar 10e verjaardag al voorbij is en ik hoop dat jullie er nog vele mogen hebben samen.
JesdaJinn
Berichten: 10438
Geregistreerd: 23-01-12
Woonplaats: Nijverdal
Geplaatst door de TopicStarter: 07-01-19 00:27
Bedankt Lukasje!
KirstenHorse. Wat leuk dat je dan nu weer reageert!
Ze ziet er echttopuit Mariska! Ook een dikke pluim voor jou!
En we zien je wel weer bij detectie
Nikass
Berichten: 16676
Geregistreerd: 27-04-11
Geplaatst: 07-01-19 00:51
Wat een ontzettend lieve hond, dat straalt van de foto. En ik kan me voorstellen dat je dat afschuwelijke ongeluk nooit helemaal vergeet. Fijn dat je haar nog steeds bij je hebt!