Geplaatst Die dag ben ik naar huis gegaan, om Redje zelf naar het crematorium te brengen en zo afscheid te nemen, afscheid welke ik 4 dagen voordat ik naar mijn moeder reed al van hem had genomen, omdat ik niet wist of ik hem nog levend terug zou zien...
Mijn lieve vriendje, mijn hoofd wil er nog niet aan dat je echt weg bent...
Loisje, zijn zusje, had de diagnose CLL, chronische lymfatische leukemie, hiermee kunnen honden ip nog best een poos mee leven, dus ik had niet hele erge zorgen om haar, ze kreeg prednison voor de leukemie, en haar bloedwaardes werden steeds beter en beter, alleen ik vond haar buik zo raar dik worden, dit bij de bloedonderzoeken aangegeven, maar zou een bijwerking van de prednison zijn, maar ik heb toen aangegeven dat ik een echo wilde, vorige week maandag is deze gedaan, en daarbij bleek dat ze een grote tumor in haar buik had, welke ip operabel was, ware het niet zo dat door de prednison de wond niet meer zou sluiten, stoppen met de prednison zou zorgen dat haar bloedwaardes binnen no time weer mega slecht zouden zijn, waarbij ze te slecht zou worden voor een operatie.....Ik stond met mijn rug tegen de muur, en hoopte dat we nog een paar maanden zouden krijgen...
Helaas was dit maar 1 week, ze ging zo hard achteruit, dat ik haar vanmorgen moest helpen...
Lief Loisje meisje, mijn knuffel, mijn zoenhond, mijn gekke tv kijk hond... Ik wilde je nog helemaal niet kwijt...
Veel bokkers zullen deze honden wel kennen omdat ze zelf door mij gefokt zijn, en ze regelmatig wel voorbij kwamen, Red , Lotus en Lois, zij mochten blijven, Lotus is vorig jaar juli overleden, ze had zoveel problemen met haar pootjes dat het niet meer ging, nooit gedacht dat ik ook Red en Lois nu al zou verliezen, 23 Maart hadden ze alle 3 10 jaar oud geworden, ze hebben het alle 3 niet mogen halen..
En nu...binnen 2 weken, 2 honden dood en mijn moeder verloren...Tis gewoon niet te bevatten..Zoveel verdriet ik weet gewoon niet meer waar ik het moet zoeken...
